17 Νηπιαγωγείο Κοζάνης

Εκπαιδευτική δράση στην

Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης – Παιδική Βιβλιοθήκη

Ευχαριστούμε τις Υπεύθυνες του προγράμματος:

Γαζή Ζωή και Σιώκη Σωτηρία

Της Κοζάνης τα σοκάκια
με τα σπίτια τα παλιά
και τις όμορφες κοπέλλες
μοιάζουν σαν τριανταφυλλιά.

Σ’ όποια πόρτα κι αν γυρίσεις
θα ιδής βασιλικό
ζωγραφιά είν’ τα ραλίκια
δίπλα έχουν αργαλειό.

Λεβεντιά καμαρωμένη
και στον κόσμο ξακουστή
της Κοζάνης παλληκάρια
όλο νιάτα και ψυχή.

Παραδοσιακό τραγούδι

Τι αγαπώ πιο πολύ στο Φθινόπωρο

Αγαπώ …

να μαζεύω μήλα. 

να κόβω σταφύλια και να βρέχει.

να μαζεύω φουντούκια.

τη βροχή.

να πηγαίνω σχολείο και να κρατάω ομπρέλα όταν βρέχει.

να μαζεύω φύλλα.

να μαζεύω αμύγδαλα.

να κρατάω ομπρέλα.

τα σύννεφα. 

να περπατάω πάνω στα ξερά φύλλα.

Στου Οκτώβρη τον καιρό

κάνουν τρύγο στο χωριό.

Οι μηλιές μας κοκκινίζουν

κι οι βροχούλες πια αρχίζουν.

Πλένω, πλένω τα χεράκια

τρίβω, τρίβω δαχτυλάκια

για να φύγουν μακριά

τα μικρόβια παιδιά.

Το τραγούδι το λέμε δύο φορές ώστε να φτάσουμε τα 40 με 60 δευτερόλεπτα,

που πρέπει να πλένουμε τα χέρια μας!

Μια μέρα περνούσα έξω από ένα σχολείο.

• Ποιανού είναι αυτό το παιδί;.… ρώτησα, βλέποντας ένα μικρό έξω να παίζει.
• Δικό μου.… είπε ο γονιός με ένα τρυφερό χαμόγελο.

Δικό μου για να το κρατήσω για λίγο,

να του πλένω τα χέρια του και να χτενίζω τα μαλλιά του,

να του λέω τι να φορέσει,

να το προετοιμάζω ώστε να γίνει καλός άνθρωπος

και μια μέρα καλά πράγματα να κάνει!!!

…………………………………………………………………………………………………………………………….

• Ποιανού είναι αυτό το παιδί;…. ξαναρώτησα, καθώς άνοιξε η πόρτα και κάποιος μπήκε.
• Δικό μου…. είπε η δασκάλα με το ίδιο τρυφερό χαμόγελο.

Δικό μου για να το κρατήσω για λίγο,

να του μάθω πώς να είναι ήρεμο και ευγενικό,

να το εκπαιδεύσω και να καθοδηγήσω το μικρό του μυαλουδάκι,

να το βοηθήσω να μάθει να ζει με κάθε κανόνα

και να πάρει τα καλύτερα από το σχολείο!!!

…………………………………………………………………………………………………………………………….

• Ποιανού είναι αυτό το παιδί;…. ρώτησα ακόμη μια φορά, καθώς το μικρό μπήκε από την πόρτα του σχολείου.
• Δικό μας…. είπαν ο γονιός και η δασκάλα, καθώς χαμογελούσαν….  και έπιασαν ο καθένας ένα χεράκι του παιδιού.

Δικό μας για να το αγαπάμε και να το εκπαιδεύσουμε μαζί…. 

Δική μας ευλογημένη Αποστολή για πάντα!!!

Το αρχικό κείμενο ήταν γραμμένο στα αγγλικά, το ανακαλύψαμε στη σελίδα ” Εδώ Νηπιαγωγείο” και το μοιραζόμαστε μαζί σας.

Ευχαριστούμε τις συναδέλφισσες για την υπέροχη ανάρτηση.

Καλή σχολική χρονιά!