Όταν κάνουνε πόλεμο
η γη έχει πονόλαιμο
πονάει η καρδιά της
και κλαίνε τα παιδιά της
κι όλο κάνουνε πόλεμο
κι άντε με τον πονόλαιμο
τον άρρωστο λαιμό της
από τον πόλεμό της.
Ενάντια στον πονόλαιμο
στον πόνο και τον πόλεμο
υπάρχει μια ασπιρίνη
άνθρωποι, πέστε ΕΙΡΗΝΗ.
Γιώργος Μαρίνος
Χρόνια Πολλά!
28η Οκτωβρίου 1940
Μια μέρα φθινοπωρινή
κρύα χωρίς λιακάδα
οι Ιταλοί θελήσανε
να πάρουν την Ελλάδα.
Μα οι Έλληνες απάντησαν
ΟΧΙ με ένα στόμα
εχθρού ποδάρι δεν πατά
στο Ελληνικό το χώμα.
Γιατί είναι χώμα ιερό
με αίμα ποτισμένο
κι από τα χρόνια τα παλιά
δάφνες μυρτιές, σπαρμένο.
Εθνικός Ύμνος
Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Διονύσιος Σολωμός
Νικόλαο Μάντζαρος (Μελοποίηση)
Και του χρόνου!
Εθνική γιορτή
Γιορτάζει η Πατρίδα
μεγάλη χαρά
σιμά η δόξα
μ’ ολάσπρα φτερά.
Γιορτάζει η Πατρίδα
σε κάθε μεριά
μυρίζουν οι δάφνες
γελά η Λευτεριά.
Το παιδί με το περιστέρι
Pablo Picasso
Φαντάροι και Νοσοκόμες
Σημαία
Της πατρίδας η σημαία
έχει χρώμα γαλανό
και στη μέση χαραγμένο
έναν κάτασπρο σταυρό.
Κυματίζει με καμάρι
Δεν φοβάται τον εχθρό
σαν τη θάλασσα είναι γαλάζια
και λευκή σαν τον αφρό.
Χρόνια πολλά ΕΛΛΑΔΑ!
Αγαπώ της ημέρας το φως
και τον ήλιο που βγαίνει λαμπρός
το ουράνιο τόξο, τα αστέρια,
τα μικρά αγαθά περιστέρια.
Αγαπώ τους ανθρώπους στη γη
θέλω φίλο το κάθε παιδί
θέλω γύρω μου νάχω γαλήνη
και να απλώσει παντού η ΕΙΡΗΝΗ.
Μια ομαδική εργασία
εμπνευσμένη από το βιβλίο:
” Το βιβλίο της ειρήνης”
Τοντ Παρ
Χρόνια πολλά !
Και του χρόνου!
Χρόνια Πολλά
Της πατρίδας μου η σημαία
έχει χρώμα γαλανό
και στη μέση χαραγμένο
έναν κάτασπρο σταυρό
Κυματίζει με καμάρι
δε φοβάται τον εχθρό
σαν τη θάλασσα είναι γαλάζια
και λευκή σαν τον αφρό
Πόλεμος χωρίς αιτία
Συγγραφέας: ΜΠΑΤΟΥ ΕΡΙΚ
Εκδοτικός οίκος: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Μετάφραση: ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΛΕΝΗ
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο γειτονικές χώρες. Ανάμεσά τους επικρατούσε ειρήνη και αρμονία. Οι βασιλιάδες τους ήταν τόσο αγαπημένοι! Τα παιδιά του γαλάζιου βασιλείου έπαιζαν με τα παιδιά του κόκκινου βασιλείου. Ώσπου μια μέρα, για μια ασήμαντη αφορμή, ξεσπάει τρομερός πόλεμος Ποιο θα είναι το τέλος του;
Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
και τη σκούφια την ψηλή του,
μ’ όλα τα φτερά,
και μια νύχτα με φεγγάρι
την Ελλάδα πάει να πάρει,
βρε, το φουκαρά!
Ωωωωωωωωωωωωωχ.
Τον τσολιά μας τον λεβέντη
βρίσκει στα βουνά
και ταράζει τον αφέντη
τον μακαρονά.
Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,
με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα βάνω.
Αααααααααααααχ.
Ξεκινάει την άλλη μέρα,
μα και πάλι ακούει “Αέρα”
από τον τσολιά,
δρόμο παίρνει και δρομάκι
και πηδάει το ποταμάκι,
ξέρει τη δουλειά.
Ωωωωωωωωωωωωωχ.
Τρώει τις σφαίρες σαν χαλάζι από τον τσολιά,
κι όλο στρατηγούς αλλάζει για να βρει δουλειά.
Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,
και στείλε γρήγορα τα μαύρα μου να βάνω.
Εθνικός Ύμνος
Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Διονύσιος Σολωμός
Χρόνια Πολλά και του χρόνου !