Δυο λέξεις τόσο όμοιες με τεράστια διαφορά στο περιεχόμενο τους.Θα διάλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς καμία αμφιβολία την δεύτερη.

Υγεια,καλη φυσική κατασταση,ψυχικη ηρεμία είναι πλεονεκτήματα που προσφέρει η πρωτη.Ικανοποιηση,δυναμη,δυνατο χαρακτηρα,απογοητευση,κουραση,πονο,αδικια,καθολου ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό σου και για τους δικούς σου ανθρώπους είναι μερικά από αυτά που βιώνεις ακολουθώντας τη δεύτερη.

Ένας λογικός άνθρωπος θα επέλεγε τον αθλητισμό για εμφανείς λογους.Γιατι ότι σου προσφέρει είναι θετικο.Με απόλυτη συνείδηση δηλώνω πως ακόμη και μετά από εννια χρόνια στα γυμναστήρια και πολλά από αυτά στον πρωταθλητισμο,εγώ θα επέλεγα τον πρωταθλητισμό με όσες αρνητικές λέξεις και αν έπρεπε να έρθω αντιμετωπη.Μπορει να χρειάζονται χρόνια προσπάθειας και πάντα να αισθάνεσαι πως άξιζες να κερδίσεις κάτι παραπανω,βασει αυτης,αλλα ακόμη και μια στιγμή που θα πετυχεις τον στόχο σου κατά τη διάρκεια της καριέρας σου δεν συγκρίνεται με τιποτα.Εκεινη η στιγμή που ανταμείβεσαι για όλο τον πονο,την κούραση και τη ψυχολογική πίεση που έχεις υποστεί.

Έρχεται όμως μια στιγμή στη ζωή μας που δυστυχώς πρέπει να πατήσουμε τα πόδια μας στη γη και να δούμε τα πράγματα πιο ρεαλιστικα.Μακαρι να ζούσαμε σε μια χωρά όπου και μόνο η προσπάθεια που έχουμε καταβάλει όλα αυτά τα χρόνια και ο χρόνος που έχουμε ξοδέψει κάνοντας πρωταθλητισμό μας εξασφάλιζε κατά ένα μέρος το μέλλον μας.Θα ήταν ένα πολύ σημαντικό κίνητρο για τα παιδιά να ασχοληθούν πιο σοβαρά με τον αθλητισμο.Δυστηχως ζούμε σε μια χωρά που μας κόβει τα φτερά όσον αφορά τον πρωταθλητισμό και μας προσγειώνει σε άλλη πραγματικότητα και όχι σε αυτή που έχουμε ονειρευτεί εμεις.Οσοι έχουν βρεθεί στη θέση αθλητή-μαθητή γνωρίζουν πολύ καλά πως είναι αδύνατον να γίνουν και τα δυο σε υψηλό επιπεδο.Οσο και να με στεναχωρεί αυτή η αναγκαστική επιλογή θα συμβούλευα κάποιον να ασχοληθεί με τις σπουδές του για να μπορέσει να εξασφαλίσει μια θέση σε μια σχολή που θα έχει ο ίδιος επιλέξει να ακολουθησει και για να έχει κάτι χειροπιαστό να δείξει στο μέλλον για να εξασφαλίσει μια δουλεία.

Με λύπη παρατηρώ πως όσο περνανε τα χρόνια αντί να οδεύουμε προς κάτι καλυτερο,τα πράγματα όσον αναφορά την εκπαίδευση και τον πρωταθλητισμό χειροτερεύουν και πιστεύω πως θα μειωθούν κατά πολύ τα παιδιά που θα διαλέγουν να ακολουθούσουν τον δρόμο του πρωταθλητισμού.

Εδω και ένα χρόνο κάνω πολλά πράγματα που δεν είχα την δυνατότητα να κάνω μέχρι περσι,ειτε λόγου έλλειψης χρόνου είτε λογω κουρασης.Εχω δημιουργήσει καινούργιες φιλίες εκτός γυμναστηρίου,έχω τη δυνατότητα να κάνω ένα ταξίδι ή ακόμη και να ξενυχτήσω χωρίς να είναι Σάββατο.Αν μου έλεγε κάποιος τώρα να τα παρατήσω όλα αυτά που είναι καινούργια για μένα και να ξεκινήσω πάλι ατελείωτες ώρες προπόνηση,δυο και τρεις φορές την μέρα και στερήσεις κάθε είδους θα έχω και το παραμικρό κέρδος θα το έκανα,με το χέρι στην καρδιά.Θα ξεκινούσα αυτό τον τρόπο ζωής από την ίδια κιόλας στιγμή.Δυστυχώς όμως αυτός ο κάποιος δεν είναι πραγματικό πρόσωπο και δεν θα μου υποσχεθεί ποτέ κάτι τέτοιο γι’αυτό και εγώ πρέπει να περιορίσω την προπόνηση μου σε στα πραγματικά δεδομένα και να συνηθίσω αυτόν το καινούργιο τρόπο ζωης.Μου είναι ακόμη δύσκολο αλλά πιστεύω πως με τον καιρό ίσως τον αγαπήσω κιόλας.

Αισθάνομαι μια μικρή ευγνωμοσύνη και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό ως ένα σημείο τις χαρές και τις λύπες του πρωταθλητισμού μέχρι ένα σημείο και που βρήκα το θάρρος και την ευκαιρία να εκφράσω γραπτά τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου γιατί ξέρω πως τα λόγια μου θα αγγίξουν και άλλες καρδιές.

Εύχομαι ολόψυχα ο αθλητισμός να μην χάσει κάθε είδους αξιοπρέπεια με το πέρασμα των χρόνων και να μην αλλοιωθεί εντελώς η σημασία αυτής της λέξης στο βωμό του χρήματος και των προσωπικών συμφερόντων.

Κουσαταλόγλου Μαρία Γ1