Θεατρικό εργαστήρι

Μια ηλιόλουστη μέρα του Οκτώβρη,

 

μέσα σε κλίμα ποτισμένο με άρωμα καφέ κι ανάλαφρες κουβέντες, μια ιδέα έπεσε στο τραπέζι και αναπήδησε δυο-τρεις φορές με κρότο…

…μια ιδέα ταπεινή, μα και τόσο ελκυστική, για την απόπειρα δημιουργίας ενός εργαστηρίου…

 

Θεατρικό εργαστήρι 2013…

 

…μια πόρτα στην τέχνη της υποκριτικής και του θεάτρου…

…μια γεύση αλήθειας ανάμεσα στις τόσες στερεότυπες και παγιωμένες μορφές έκφρασης…

…ένας κύκλος εμπιστοσύνης, συνεργασίας και διοχέτευσης ενέργειας…


Έχοντας ολοκληρώσει πια και την 6η συνάντησή μας στην αίθουσα εκδηλώσεων, κάθε Πέμπτη, μαθητές και συντονιστές εξερευνούμε μαζί άγνωστα μονοπάτια έκφρασης, γκρεμίζουμε και ξαναχτίζουμε, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας και τους άλλους και αγγίζουμε θεμελιώδη στοιχεία της υποκριτικής τέχνης μέσα από σωματικές και φωνητικές ασκήσεις, θεατρικό παιχνίδι, αυτοσχεδιασμούς…

Το ταξίδι μας έχει ήδη ξεκινήσει…
… και στη βαλίτσα έχουν μπει μονάχα η επιθυμία κι η ψυχή μας…



Λίγα λόγια για τις συναντήσεις και την δουλειά μας…

..

.

..


…από τους συντονιστές του εργαστηρίου,.

Αγγελοπούλου Δάφνη & Μακρίδου Ελένη

.

.Στην προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε την τέχνη του θεάτρου, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν πιο χρήσιμο να μην ξεκινήσουμε δουλεύοντας κατευθείαν πάνω σε κάποιο θεατρικό κείμενο, αλλά να πειραματιστούμε με ασκήσεις και παιχνίδια που ξεκλειδώνουν την φαντασία και δημιουργούν κοινούς κώδικες για μια ομαδική δουλειά. Όλοι μαζί, λοιπόν, μαθητές και συντονιστές:

  • δημιουργήσαμε έναν κύκλο εμπιστοσύνης και συνεργασίας με βασικούς άξονες την πειθαρχία και την συγκέντρωση,
  • εξερευνήσαμε τα όριά μας καθώς και το βαθμό στον οποίο είμαστε διατεθειμένοι να εκτεθούμε μπροστά σε άλλους,
  • αισθανθήκαμε ελεύθεροι να δημιουργήσουμε, να εκφραστούμε, να γελάσουμε, να διασκεδάσουμε,
  • αγγίξαμε, με λίγα λόγια, το Α από το αλφάβητο της δουλειάς ενός εκπαιδευόμενου ηθοποιού, διευρύνοντας βιωματικά τους ορίζοντες της γνώσης μας για το τι πραγματικά σημαίνει ΄κάνω θέατρο΄ και ΄προετοιμάζομαι για μια παράσταση΄.

Επειδή, όμως, οι εικόνες μιλούν πιο εύστοχα απ’ τα λόγια, ας πάρουμε μια γεύση από την δουλειά του εργαστηρίου μας…


.



.

.

.

..


.




Θεατρικό εργαστήρι… σε δράση!

 

 και συνεχίζουμε…

 

 

 



Από την επίσκεψη μας στην παράσταση του ΚΘΒΕ «το Κύμα»

κυμα8

Την Τρίτη 16 Απριλίου 2013 επισκεφθήκαμε το Μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών για να παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση του ΚΘΒΕ « Το Κύμα» του Ρον Τζόουνς σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα

κυμα5Όλη η υπόθεση βασίζεται στην παρακάτω ερώτηση:

Πώς είναι δυνατόν απλοί άνθρωποι να υποστηρίξουν ένα καθεστώς όπως αυτό του Ναζισμού;

Προσπαθώντας να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση ενός μαθητή, ο καθηγητής Ρον Τζόουνς, εφήρμοσε ένα πείραμα σε ένα σχολείο της Καλιφόρνια το 1969.

Ένα πείραμα που στόχο είχε να αποδείξει ότι οι άνθρωποι μετατρέπονται εύκολα σε όχλο που μπορεί να χειραγωγηθεί. Ένα παιχνίδι ρόλων, που γρήγορα έλαβε τεράστιες διαστάσεις ξεφεύγοντας από κάθε έλεγχο. Το πείραμα πέτυχε, τα συμπεράσματα όμως ήταν τρομαχτικά, γιατί όσο υπάρχουν οι συνθήκες που μπορούν να στηρίξουν ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να πιστέψουν και έτοιμοι να παρασυρθούν από ένα τέτοιο Κύμα.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

….



Η παράστασή μας

Θεατρικό εργαστήριΟ ΜΑΪΚ ΚΕΝΙ έχει γράψει πάνω από 40 θεατρικά έργα και είναι ο δημο­φιλέστερος συγγραφέας για παιδιά και εφήβους στην Μεγάλη Βρετανία.

Ξεκίνησε ως δάσκαλος και στη συνέχεια έγινε ηθοποιός. Συνεργάστηκε για εννέα χρόνια με το θέατρο του Leeds, στον τομέα που οι Βρετανοί ονομάζουν “θέατρο στην εκπαίδευση”. Ορισμένα από τα έργα που έγραψε εκείνη την περίοδο θεωρούνται σήμερα κλασικά στο είδος τους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν εργάστηκε ως ηθοποιός με διάφορους θιάσους αλλά τελικά στράφηκε όλο και περισσότερο στη συγγραφή θεατρικών έργων για παιδιά. Έχει επανειλημμένα βραβευτεί και η έγκυρη αγγλική εφημερίδα Independent τον περιέλαβε το 2003 στον κατάλογο των σημαντικότερων Βρετανών θεατρικών συγγραφέων, πλάι στον Πίντερ και τον Στόπαρντ.

Αν και οφείλει κυρίως τη φήμη του στα έργα του για παιδιά κάτω των πέντε χρονών, ο Μάικ Κένι έχει ασχοληθεί και με τα προβλήματα που παρουσιάζουν ορισμένες κατηγορίες ατόμων με μαθησιακές και κινητικές δυσκολίες. Έχει γράψει επίσης έργα στα οποία η μουσική και η κίνηση παίζουν βασικό ρόλο.

Εξ άλλου, καθώς δεν εγκατέλειψε ποτέ την εκπαιδευτική του ιδιότητα, αναγνωρίζει την οφειλή του στη διδασκαλία μεγάλων παιδαγωγών όπως ο Ρούντολφ Στάινερ και Ιβαν Ιλιτς.

Ο Μάικ Κένι ζει στο York και στο Leeds με τη γυναίκα του -που είναι ηθοποιός- και τους τρεις γιους του.

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Στην Ευρώπη διανύουμε σήμερα μια περίοδο μεγάλων αλλαγών και αδιάκοπης μετακίνησης ανθρώπων. Στη Μεγάλη Βρετανία γίνεται πολύς λόγος για όσους ζητούν άσυλο, για αυτούς και εμάς. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ξεχνάμε πολύ εύκολα. Η παγκόσμια ιστορία θα μπορούσε να γραφτεί ως ιστορία μετακινούμενων ανθρώπων – και καχυποψίας για τον ξένο.

Αυτοί και εμείς. Εγώ γράφω έργα που θέμα τους είμαστε εμείς, έργα για εμάς. Και αισθάνομαι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που κατατάσσονται χωριστά, που τους λέμε: αυτοί.

Η δική μου οικογένεια που κρατάει από την Ιρλανδία από τη μεριά του πατέρα μου, κι από την Ουαλία από τη μεριά της μητέρας μου, ήταν πάντα καθ’ οδόν. Όπου έφταναν, ήταν ξένοι, ήταν αυτοί. Τα αδέρφια της γυναίκας μου παντρεύτηκαν κοπέλες από την Κούβα και το Τρινιντάντ, η αδελφή της παντρεύτηκε Κουβανό και μένει στο Λίβανο, Προερχόμαστε κι οι δυο από εργατικές οικογένειες και δεν νομίζω πως αποτελούμε ασυνήθιστη περίπτωση.

Πέρσι επισκέφτηκα το Έλις Άϊλαντ στη Νέα Υόρκη, το σημείο δηλαδή όπου έφταναν τόσοι και τόσοι μετανάστες. Πολλοί από την οικογένεια του πατέρα μου θα πρέπει να πέρασαν από κει, με μοναδικά εφόδια ό,τι μπορούσαν να κρατήσουν στο χέρι, ό,τι ήταν ικανοί να κάνουν, καθώς και ό,τι αποτελούσε την κουλτούρα τους, τα τραγούδια τους και τις ιστορίες τους. Δε θα εμποδίσει ποτέ κανείς τους ανθρώπους ν’ αλλάζουν τόπο, για να ξεφύγουν από πολέμους και λιμούς και να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Το κακό είναι ότι δεν μπορείς να εμποδίσεις άλλους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν με καχυποψία τους ξένους.

Υπάρχουν βέβαια διαφορές αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα που μας είναι κοινά. Όταν ο μικρότερος γιος μου ήταν ακόμη παιδάκι, ο καλύτερος του φίλος ήταν ένα γειτονόπουλο που ήταν μουσουλμάνος. Με τους γονείς του μιλούσαμε ελάχιστα γιατί δεν υπήρχε γλώσσα επικοινωνίας. Χαμογελούσαμε ο ένας στον άλλον και κάναμε κάποια νεύματα. Η αίσθηση της διαφοράς μάς είχε ωστόσο προσβάλει ήδη. Τα παιδιά μας όμως δεν φαινόταν να έχουν κολλήσει αυτή την αρρώστια. Και ξαφνιάστηκα πολύ που τα παιχνίδια του-πέρα από τις αναμενόμενες τηλεοπτικές αναφορές- ενσωμάτωναν και το δάσος και τον πύργο, και την έρημο και το μαγικό χαλί, και τη μάγισσα και το τζίνι, και το λύκο και το φίδι. Δεν υπάρχουν αυτοί. Υπάρχουμε μόνο εμείς, όλοι οι άνθρωποι, κι όλες οι ιστορίες μας.

Μάικ Κένι Οκτώβρης 2005

 

Το έργο του Μάικ Κένι Το αγόρι με τη βαλίτσα παίχτηκε για πρώτη φορα στις 20 Νοεμβρίου 2005 στο Θέατρο Πόρτα

prosklisi

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων