ΒΑΣΙΛΗΣ Ι. ΓΕΡΓΑΤΣΟΥΛΗΣ

Του συνεργάτη μας Βασίλη Ι. Γεργατσούλη, διδασκάλου και συγγραφέα.
Χρόνος ανάγνωσης 2 περίπου λεπτά.

Οι εφιάλτες ρημάζουν τον ύπνο μου τα βράδια. Το συζήτησα με την παρέα μου στο καφενείο και ένας καλός φίλος με συμβούλεψε να πάρω μια μακριά καλούμπα*, να την ξετυλίγω και να την τυλίγω όλη τη νύχτα. Είπε πως αυτό βοηθά και πως ο ίδιος εφαρμόζοντας αυτό το τέχνασμα απαλλάχθηκε απ’ τους δικούς του εφιάλτες.

Αμέσως έτρεξα σ’ ένα μαγαζί και αγόρασα ένα νήμα μήκους τριών χιλιομέτρων. Μονοκόμματο. Ήταν τυλιγμένο σε μια μεγάλη ξύλινη κουβαρίστρα. Ο υπάλληλος που μου το πούλησε με διαβεβαίωσε πως είναι πολύ γερό και κατάλληλο για κάθε χρήση. Αυτό το… «κατάλληλο για κάθε χρήση» μ’ έκανε να νιώσω μια σιγουριά πως μ’ αυτό το νήμα θα έλυνα και το δικό μου πρόβλημα.

Όταν νύχτωσε και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, άρχισα να ξετυλίγω την καλούμπα. Στις δυο μετά τα μεσάνυχτα είχα ξετυλίξει όλο το καρούλι. Το στρώμα μου γέμισε κλωστή, τούφες-τούφες. Μετά άρχισα να τυλίγω πάλι με μεγάλη τάξη και νοικοκυροσύνη. Όμως το νήμα είχε μπλεχτεί σε πολλά σημεία κι εγώ άρχισα να λύνω κόμπους και να τυλίγω… και να λύνω κόμπους και να τυλίγω… Ήταν μια πολύ βαρετή εργασία, έπληττα αφόρητα, νύσταζα, χασμουριόμουν κι αγωνιζόμουν να αποδιώξω τον ύπνο και να μην ενδώσω στα ύπουλα κανακέματά του. Είχα αποφασίσει να εκτελέσω όσο πιο πιστά γίνεται τις οδηγίες του φίλου μου, γιατί για να πετύχει μια συνταγή λένε πως πρέπει να εφαρμόζεται κατά γράμμα. Κάποια στιγμή αχνόφεξε στο βάθος η ανατολή και λίγη ώρα αργότερα έσκασε το πρώτο του χαμόγελο ο ήλιος πίσω απ’ το βουνό. Η κουβαρίστρα μου ήταν επιτέλους ακέραια.

Εγώ δεν είχα κοιμηθεί καθόλου όλη τη νύχτα. Έτσι οι εφιάλτες δε με επισκέφθηκαν. Σηκώθηκα απ’ το κρεβάτι μου. Ένιωθα άρρωστος, ζαλιζόμουν και είχα φοβερό πονοκέφαλο.

Στις εννιά το πρωί μού τηλεφώνησε ο φίλος και με ρώτησε αν εφάρμοσα το τέχνασμά του κι αν το βρήκα αποτελεσματικό.

–Ναι, βέβαια! του είπα. Ακολούθησα τις οδηγίες σου, όπως ακριβώς μου τις είπες, έμεινα όλη τη νύχτα άυπνος ξετυλίγοντας και τυλίγοντας το νήμα και ο εφιάλτης μου ούτε που φάνηκε.

Και συνέχισα:

–Το απόγευμα που θα έρθω στο καφενείο θα σου φέρω την καλούμπα, δώρο στον γιο σου, για να πετάξει τον χαρταετό του την Καθαρά Δευτέρα. Εγώ δε θα την ξαναχρησιμοποιήσω.

Μετά απ’ αυτή τη νυχτερινή ταλαιπωρία, κατάλαβα πως το να ξετυλίγεις και να τυλίγεις άσκοπα μια κλωστή όλη τη νύχτα, είναι χειρότερος εφιάλτης απ’ τους εφιάλτες που επιθυμούσα να θεραπεύσω!

Σημειώσεις

• Αναδημοσίευση με την άδεια του συγγραφέα από το: https://www.fractalart.gr/kaloympa/
• Στην Κάρπαθο χρησιμοποιούμε τη λέξη «καλούμα» για το σπάγκο που χρησιμοποιούμε για το χαρταετό.
• Φωτογραφία από το σχετικό άρθρο του χαρταετού στη wikipedia.