Το όνειρο του σκιάχτρου
Ο λαχανόκηπός μου αυτή την εποχή είναι υπέροχος. Έχω φυτεμένα δεκαοχτώ αυλάκια, σε δύο σειρές –εννιά και εννιά– με ντομάτες, αγγούρια, μελιτζάνες, κολοκύθια, μπάμιες και φασολάκια. Ανάμεσά τους έχω στήσει ένα σκιάχτρο αγριωπό –πάντα αγριωπά πρέπει να είναι τα σκιάχτρα–, για να διώχνει μακριά τα πουλιά.
Τη νύχτα άγνωστοι μπήκαν στον κήπο και μου έκλεψαν το σκιάχτρο. Χωρίς αυτό, τα πουλιά θα μου ρημάξουν τα λαχανικά.
Λίγο πριν ξυπνήσω φορώ τα κουρελιασμένα μου ρούχα και το παλιό ψάθινο καπέλο μου, βγαίνω στον κήπο, μπήγω ένα σκουπόξυλο στο χώμα και αναπαύομαι πάνω του. Μένω τελείως ακίνητος, μόνο τα ρούχα μου ανεμίζουν στις ριπές του αέρα.
Η μέρα που φτάνει βρίσκει το σκιάχτρο μου στη θέση του. Κανείς δεν υποψιάζεται την περιπέτεια της νύχτας που πέρασε.
Ο λαχανόκηπός μου θα είναι και σήμερα ασφαλής.
Βασίλης Γεργατσούλης
——-
Από την αδημοσίευτη συλλογή του Βασίλη Γεργατσούλη «Εξημερώνοντας φαντάσματα: 151 μικροδιηγήματα για τον ύπνο, την αϋπνία, τα όνειρα και τους εφιάλτες».
Αφήστε μια απάντηση