Είναι όμορφο να βλέπεις τι εντύπωση κάνει το λογοτεχνικό σου έργο σε αναγνώστες. Παραθέτω την άποψη-κρίση της Άννας Καραγιάννη, όπως την ανάρτησε στο fb:
Βασίλης Γεργατσούλης, «Πέντε κραυγές (μυθιστόρημα)» από τις εκδόσεις 24 Γράμματα:
Άλλο ένα υπέροχο μυθιστόρημα από τον συγγραφέα του βιβλίου «Μακαρόνια με μακαρόνια», Βασίλη Γεργατσούλη. Μια ιστορία βγαλμένη μέσα από τη ζωή, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που ζωντανεύει μπροστά μας μέσα από τις εξαιρετικές αφηγήσεις και το ξεχωριστό ύφος και τρόπο γραφής του συγγραφέα. Ένα μυθιστόρημα που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη στιγμή, που συγκινεί, αγγίζει την ψυχή, προβληματίζει και παράλληλα διδάσκει ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν πρέπει να χάνει την ελπίδα του και να λυγίζει μπροστά στις αντιξοότητες της ζωής, αλλά με σύμμαχο την αγάπη να ελπίζει, να αγωνίζεται και να προχωράει.
Πέντε μέλη μιας οικογένειας αγωνίζονται να επιβιώσουν έχοντας να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που δημιουργούνται από έναν αλκοολικό πατέρα. Ο καθένας επηρεάζεται και αντιμετωπίζει τη νοσηρή αυτή κατάσταση με το δικό του τρόπο, άλλοτε ευεργετικό και άλλοτε καταστροφικό. Κι όταν φαίνεται ότι όλα πια έχουν χαθεί, η ελπίδα χαμογελάει ξανά για να τους δώσει δύναμη και κουράγιο να μαζέψουν ό,τι έχει απομείνει και να προχωρήσουν.
Πολλά συγχαρητήρια και ένα μεγάλο ευχαριστώ στο συγγραφέα, λαογράφο και εκπαιδευτικό Βασίλη Γεργατσούλη για τα συναισθήματα που μας ξυπνάει και τις γνώσεις που μας προσφέρει μέσα από όλο το συγγραφικό του έργο.
Τα μυθιστορήματα «Πέντε κραυγές» και «Μακαρόνια με μακαρόνια» του Βασίλη Γεργατσούλη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις 24 Γράμματα. Μπορείτε να τα παραγγείλετε και τηλεφωνικά στο 2106127074.
Εγώ νιώθω τυχερή που τα διάβασα!
Η προσέγγιση της Μαίρης Βαβουράκη:
“Λένε πως όταν σε μια οικογένεια είναι ένας άρρωστος, νοσούν όλοι” γράφει ο Βασίλης Γεργατσούλης και δεν έχει άδικο.
Έτσι, όταν βλέπεις ολόκληρη την οικογένειά να οδεύει στην καταστροφή εξαιτίας της ασθένειας του ενός, σπεύδεις να καταδικάσεις τον νοσούντα που δεν προσπαθεί ν αναλάβει τις ευθύνες του, αρνούμενος το πάθος του.
Αν όμως παρακολουθήσεις πιο στενά την ζωή της οικογένειας μπορεί και να καταλάβεις πως δε φταίει αποκλειστικά ο άρρωστος για τον κατήφορο της
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα μέλη μιας τέτοιας οικογένειας κρεμούν τις αδυναμίες τους πάνω στο άτομο που νοσεί και ξεμπερδεύουν απεκδυόμενοι τις προσωπικές τους ευθύνες.
Τον πόνεσα τον Μηνά. Εκείνος είχε έρθει κατά λάθος σ αυτόν τον κόσμο κι επειδή δεν τον άντεχε, έπλαθε με τη φαντασία του άλλους κόσμους, περισσότερους οικείους.
Προορισμός του ήταν να γίνει κάτι άλλο από αυτό που έγινε. Ήρθε για να γίνει συγγραφέας ας πούμε κι όχι πατέρας.
Γνώρισε όμως τη Ματίνα, η οποία για να γλιτώσει από τα δική της μοίρα, πίεσε το Μηνά να βγει από το δρόμο του και τον προσγείωσε σ έναν κόσμο όπου αφενός έπρεπε διαρκώς ν απολογείται για τις αδυναμίες κ τις επιλογές του και να κατακρίνεται για τις ιστορίες του κι αφετέρου ν αναλαμβάνει την ευθύνη των πτώσεων όλης της οικογένειας.
Εκείνος ήξερε πως δεν έπρεπε να κάνει οικογένεια, μα όπως όλοι οι αδύναμοι άνθρωποι δεν μπόρεσε να πει όχι στην κοπέλα που αγαπούσε κι αυτό ήταν το μόνο και μεγάλο του λάθος.
Δεν ξέρω, μπορεί να κάνω κι εγώ λάθος, μα τον πόνεσα πολύ τον Μηνά.
Πολύ ωραίο βιβλίο
Συγχαρητήρια Βασίλη.
Αφήστε μια απάντηση