Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος , ο χώρος με το οικοδομικό υλικό (ακόμα δεν του έχουμε δώσει κάποια ονομασία , ούτε τον έχουμε οργανώσει , εν καιρώ θα γίνουν όλα πάντα μαζί με τα παιδιά) έχει κερδίσει πολύ γρήγορα την αγάπη των περισσότερων μαθητών … Λες και τα μαγεύει από το πρώτο λεπτό , λες και συνειδητοποιούν οτι αυτού του είδους το υλικό , μπορεί να αφήσει την φαντασία τους να περιπλανηθεί σε ατέλειωτα ταξίδια…

Σας αναρτώ ένα δείγμα κατασκευών , για να πάρετε μια γεύση.

Τίτλος κατασκευής : Τρενόπολη 

Φωτογράφος – Δημιουργός : Δημήτρης Ι.

Τίτλος κατασκευής : Σπίτι

 Δημιουργός : Δημήτρης

(Η φωτογραφία που τράβηξε ο Δημήτρης περιείχε μόνο ένα μικρό μέρος της κατασκευής. Σιγά-σιγά θα ανακαλύπτουμε τρόπους καλύτερης εστίασης του φακού στο αντικείμενο που θέλουμε να φωτογραφίσουμε)

Τίτλος κατασκευής : Ένας σταθμός που μπαίνει ένα τρένο εκεί μέσα και παίρνει τους επιβάτες

Φωτογράφος – Δημιουργός : Βασίλης-Άγγελος

Τίτλος κατασκευής : Ένας πύργος που καλύπτεται και δεν μπαίνει κανείς κλέφτης

Φωτογράφος – Δημιουργός : Γιώργος Γ.

Τίτλος κατασκευής : Μία αλογόπολη με σπίτια

Δημιουργοί : Μάριος – Δημήτρης Ι.

(Οι φωτογραφίες των δύο αγοριών περιείχαν μόνο ένα μέρος της κατασκευής… Είμαστε ακόμα στην αρχή…)

Καθώς ο καιρός περνά , οι κατασκευές των μικρών μας μαθητών αποκτούν περισσότερη συνθετότητα , ενώ οι περιγραφές γίνονται ακόμα πιο λεπτομερείς …

Σας αναρτούμε μόνο τις φωτογραφίες:

Από την ομάδα των αγοριών (Άγγελος Α. , Νικόλας , Αντώνης Ξ.)

“Ένα καράβι”

Από την ομάδα των κοριτσιών (Νάσια , Αντωνία , Αφροδίτη , Παναγιώτα , Έφη)

“Ένα πάρκο”

“Το τραμπολίνο”

“Οι κούνιες”

 Τα παιδιά συμβουλεύονται τον πίνακα , προκειμένου να σιγουρευτούμε οτι όλοι πήραν την Μαργαρίτα στο σπίτι τους… (ευκαιρία για Μαθηματικά – αρίθμηση)

“Η Μαργαρίτα ,  πήγε σε όλα τα παιδάκια … 20 είναι!“  Άγγελος Θ.

Αυτές τις μέρες αντικείμενο μελέτης μας , αποτελούν οι πίνακες του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σ’ αυτούς που απεικονίζουν εικόνες της Επανάστασης του 1821. Πιο συγκεκριμένα , μας απασχόλησαν κυρίως οι δύο παρακάτω πίνακες , τους οποίους τα παιδιά μας προσπάθησαν “να αντιγράψουν” , προσθέτοντας ωστόσο τις δικές τους εικαστικές παρεμβάσεις , γιατί ποτέ δεν ξεχνάμε οτι ο καθένας μας είναι ένας μικρός καλλιτέχνης με την δική του προσωπικότητα , άρα και τις δικές του εικαστικές επιθυμίες…

Παναγιώτα

Πέτρος

Κάποιοι άλλοι επιλέγουν να “αντιγράψουν” τον πίνακα που απεικονίζεται ο Γεώργιος Καραϊσκάκης…

Αντώνης Ξ.

Έπειτα , δόθηκε μια όμορφη ευκαιρία για καλλιέργεια μαθηματικών εννοιών (αρίθμηση , σύγκριση). Το κάθε παιδί ανέλαβε να τοποθετήσει τον πίνακά του κάτω από τον αντίστοιχο πίνακα του Θεόφιλου που αντέγραψε. Τελικά , τα περισσότερα παιδιά επέλεξαν να ζωγραφίσουν τον πίνακα με τον Μπότσαρη (8 έναντι 5).

    Ένας από τους μύθους που μας απασχόλησε ήταν αυτός του Ηρακλή και του Άτλαντα , όπου σε κάποια στιγμή παρουσιάζεται ο Άτλας να κρατά τον ουρανό…

Αυτό αποτέλεσε αφορμή για περαιτέρω συζητήσεις και ένα από τα ερωτήματα που μας απασχόλησαν ήταν τελικά

“Πώς κρατιέται ο ουρανός; Τον κρατάει ο Άτλας , όπως λέει ο μύθος ή…”

Τον ουρανό τον κρατάει ο Χριστούλης (Άγγελος Α.)

Όχι… δε βλέπουμε τώρα τα χέρια του (Παναγιώτα)

…

Έχει κάποιους ειδικούς γερανούς μου έχει πει η γιαγιά μου … ο Χριστούλης από πάνω και κρατάει τον ουρανό (Άγγελος Α.)

Όχι , γιατί μετά δεν θα μπορεί να κουνηθεί (ο Χριστούλης) … (Παναγιώτα)

Ναι , και οι γερανοί δεν πετάνε (Νικόλας)

Μόνο στο διάστημα πετάνε … επειδή το διάστημα δεν έχει αέρα… Τα σύννεφα είναι μόνα τους στον αέρα δεν πέφτουν , όμως το διάστημα…  (Ευάγγελος)

Δεν υπάρχουν τα σύννεφα … είναι μια ομίχλη (Νικόλας)

Τα σύννεφα είναι βροχή (Δημήτρης)

Τα σύννεφα είναι αέρας (Αφροδίτη)

Τα σύννεφα είναι κάτι μαλακό (Παναγιώτα)

Ξέρω είναι σα στρώμα που δεν πέφτει (Άγγελος Α.)

Όχι , τα σύννεφα είναι πάρα πολύ μαλακά (Άγγελος Θ.)

Όμως τα σύννεφα είναι μαλακά , αλλά ο ουρανός λίγο σκληρός (Σπύρος)

Κυρία , τα σύννεφα μπορεί να μην είναι σκληρά και να πέφτουν κάτω στην άλλη μεριά της πόλης και να νυχτώνει σ’ αυτή την πόλη πρώτα και μετά στην άλλη (Άγγελος Θ.)

…

Κυρία , ο Άγγελος είπε οτι τον ουρανό τον κρατάνε κάτι γερανοί … αλήθεια είναι; (Δημήτρης)

Μου είπε ο παππούς οτι αυτοί οι γερανοί υπάρχει ένας Θεός που τα χτίζει (Άγγελος Α.)

Όχι (Παναγιώτα , Νάσια)

Άμα υπήρχε αυτός ο γερανός θα ‘χε χτιστεί σε όλη την πόλη και θα το βλέπαμε όλοι αυτό το Θεό (Νικόλας)

Αφού το γερανό θα ‘πρεπε να το βλέπουμε (Παναγιώτα)

…

Μπορεί να είναι αόρατος και δεν το βλέπουμε (Δημήτρης)

Ναι κι αν κουτουλήσουμε στο γερανό που δεν το βλέπουμε…; (Θεοδώρα)

Αυτός είναι ο γερανός αυτοματικός που δεν έχει κανέναν μέσα … που δε χρειάζεται να τον έχει κανένας … αυτό μου το έχει πει κάπως έτσι ο μπαμπάς και το έχει σ’ ένα βιβλίο (Άγγελος Α.)

…

Αυτό που είδαμε κυρία , είναι μύθος δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια ή ψέμματα … τον ουρανό δεν τον κρατάει κανένας (Νικόλας)

Άρα μόνο στο παραμύθι (Θεοδώρα)

Ναι , είναι μύθος (Νικόλας)

…

Απο τα σύννεφα κρατιέται ο ουρανός (Ευάγγελος)

…

Υπάρχει γερανός κυρία (Άγγελος Α.)

Δεν υπάρχει τίποτα γιατί άμα υπήρχε θα τους καταλαβαίναμε τους γερανούς γιατί θα έπεφτε λίγο ο ουρανός προς τα κάτω γιατί οι γερανοί είναι λίγο βαριοί και θα έπεφτε προς τα κάτω ο ουρανός (Νικόλας)

Μπορεί να τον κρατάνε τον ουρανό κάποια σύννεφα (Παναγιώτα)

Όχι , κρατιέται μόνος του ο ουρανός (Νικόλας)

Τα παιδιά προτείνουν να ψηφίσουμε “Πώς νομίζει ο καθένας οτι κρατιέται ο ουρανός , από γερανούς , από τα σύννεφα , από μόνος του ή…

Αφού άκουσαν την παραπάνω επιχειρηματολογία… ψήφισαν.

Το μυστήριο λύθηκε … τα παιδιά στην πλειοψηφία τους πιστεύουν οτι

ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΝΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ!!!

Έχοντας επεξεργαστεί τα σχήματα αρκετές μέρες , τα καλώ να σχεδιάσουν σ’ ένα λευκο χαρτί τα 6 σχήματα για τα οποία συζητάμε , να τα χρωματίσουν , να τα κόψουν κι έπειτα να τα κολλήσουν σ’ ένα μαύρο χαρτόνι. Τέλος , τα παροτρύνω να φτιάξουν την κορνίζα του έργου τους.

Όταν ολοκληρώνουν το έργο τους , το κάθε παιδί παίρνει την φωτογραφική μηχανή και φωτογραφίζει το έργο του (Η τεχνολογία στη ζωή μας!)

Παρακάτω ακολουθεί το αποτέλεσμα μιας συλλογικής φωτογραφίας:

Χτες είχα ξεκινήσει να λέω στα παιδιά μια ιστορία για έναν Σχηματοπλανήτη… όπως καταλαβαίνει κανείς από το όνομά του ήταν ένας πλανήτης γεμάτος σχήματα , μέχρι που η μάγισσα Τόρα Μπόρα μαζί με τον γάτο της , ήρθαν και κατέστρεψαν τα πάντα. Ανακάτεψαν τα σχήματα στις γειτονιές (Γειτονιά του Κύκλου / Γειτονιά του Τρίγωνου / Γειτονιά του Τετράγωνου , του Ορθογώνιου και του Ρόμβου) ακόμα και από τους κατοίκους των γειτονιών πήραν τα σχήματα από πάνω τους και τους μεταμόρφωσαν… Έτσι , ο κύριος Κυκλούλης , όταν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη ανακάλυψε οτι το σώμα του δεν ήταν πια κύκλος , ούτε και το κεφάλι του , ούτε… Το ίδιο όμως , είχε συμβεί σε όλους τους κατοίκους του Σχηματοπλανήτη… κι αυτό τους έκανε να είναι πια πολύ στεναχωρημένοι…  

Στο σημείο αυτό σταμάτησα την αφήγηση και ρώτησα τα παιδιά αν νομίζουν οτι μπορούν να κάνουν κάτι και να βοηθήσουν τους κατοίκους του Σχηματοπλανήτη. Η απάντηση ήταν ομόφωνα θετική και την επόμενη μέρα ριχτήκαμε στη δουλειά. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες επιλέγοντας ποιόν κάτοικο ήθελαν να φτιάξουν π.χ. τον Κυκλούλη , τον Τριγωνούλη κ.τ.λ. και να το αποτέλεσμα…

Στιγμιότυπα…

Σήμερα ερχόμενα τα παιδιά στο σχολείο τα περίμενε μία έκλπληξη…

Μέσα στην τάξη κρέμονταν από το ταβάνι κάποιοι πίνακες ζωγραφικής ενός πολύ σπουδαίου ζωγράφου. Κάποια από τα παιδιά μας αναρωτήθηκαν

“Κυρία , τί είναι αυτά; Πώς ήρθαν εδώ;” , “Τί θέλουν αυτές οι πλαστικοποιημένες φωτογραφίες στην τάξη μας;” κ.τ.λ. 

 ενώ κάποια άλλα αντιμετώπισαν τους πίνακες ως εμπόδια και σκόνταφταν επάνω για να παρατηρήσουν την “τρελή” διαδρομή της πλαστικοποιημένης εικόνας…

Όταν πλέον μαζευτήκαμε στην Παρεούλα ακολούθησε μια συζήτηση προβληματισμού και τελικά κατέληξα να τους παρουσιάζω ένα πολύ ωραίο παραμύθι με τίτλο “Πάμπλο Ποντικάσο” των εκδόσεων Μοντέρνοι Καιροί.

Όπως αναμένονταν τα παιδιά ζήτησαν να το διαβάσουμε και να δούμε τελικά αν σχετίζονταν με τους πίνακες που κρέμονταν στην τάξη μας. Αφού , λοιπόν , ρίξαμε την Παραμυθόσκονή μας , ξεκινήσαμε την ανάγνωσή του. Μετά την ολοκλήρωσή της ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση , για το τί μας άρεσε και τί όχι , για το αν ήταν αληθινή ιστορία ή όχι , ενώ σιγά σιγά η συζήτηση κατέληξε οτι μάλλον το βιβλίο μας μιλάει για έναν σπουδαίο ζωγράφο , γιατί τα ποντίκια δεν ξέρουν να ζωγραφίζουν (Παναγιώτα)… Επίσης , κατά τη διάρκεια της ανάγνωσής του , προέκυψε νέο λεξιλόγιο , όπως γλύπτης , κυβισμός , ψηφιδωτό κ.α. , το περιεχόμενο των οποίων προσπαθήσαμε να αναλύσουμε…

Μετά από όλα αυτά τους αποκάλυψα οτι υπάρχει ένας πολύ σπουδαίος ζωγράφος που λέγεται ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ και ο οποίος έχει ζωγραφίσει τους πίνακες που βλέπουμε στην τάξη. Έπειτα είδαμε τους πίνακες και σχολιάσαμε κάποια στοιχεία , όπως η ύπαρξη ωραίων και πολλών χρωμάτων , καθώς και σχημάτων σε αυτούς.

Μάλιστα τα παιδιά εντόπισαν κάποια σχήματα , μεταξύ των οποίων κι ένα άγνωστο για πολλά παιδάκια. Η Αφροδίτη μάς έδωσε την λύση λέγοντας

 “Κυρία το ξέρω αυτό το σχήμα … είναι ρόμβος…!!!”

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ : http://www.metmuseum.org/explore/cezannes_apples/shapes.html

Σήμερα την πρωινή ελεύθερη ώρα στο τραπέζι των πάζλ και των παιχνιδιών , τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα νέο παιδαγωγικό παιχνίδι. Έτσι , ερχόμενα στο σχολείο και αντικρίζοντας το καινούριο παιχνίδι , εκδήλωσαν πολύ έντονο ενδιαφέρον και άρχισαν να πειραματίζονται με αυτό. Δοκίμασαν πολλά πράγματα και διάφορους σχηματισμούς… Όταν πλέον μαζευτήκαμε στην Παρεούλα συζητήσαμε για το τί είχαν κάνει , για πιθανούς τρόπους που μπορούμε να παίζουμε , κι έπειτα ριχτήκαμε σε διάφορες δραστηριότητες…

ΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Ικανότητες που επιδιώκεται να αναπτυχθούν: Να αντιλαμβάνονται και να αναπαραγάγουν συγκεκριμένα μοτίβα…

Τα παιδιά επί το έργο…

Η Αντωνία μας…

Ο Άγγελος Θ.

Έπειτα , αποφασίσαμε να φτιάξουμε μοτίβα στο χαρτί

Η Αφροδίτη μας…

Η Νάσια μας… (Μήπως συνεχίζει να αναπαράγει μοτίβα με τα λουλούδια;)

Η εργασιούλα εξασκεί το μυαλουδάκι μας… Τα παιδιά κάνοντας τους “υπολογισμούς” τους…

Μια πραγματικά όμορφη μέρα !!!

 Σήμερα , το νηπιαγωγείο μας άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του και υποδέχτηκε τις μανούλες κάποιων μαθητών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας για την παρασκευή χριστουγεννιάτικων γλυκών με τα παιδιά. Οι μανούλες του Χρυσόστομου , του Άγγελου Θ. , του Αντώνη Ξ. , του Άγγελου Α. , της Νάσιας , του Νικόλα και του Δημήτρη άφησαν για λίγο τις δουλειές τους και ήρθαν στην τάξη μας , για να μοιραστούμε ευχάριστες στιγμές. Η ώρα 9.30 και κάποιος χτυπά την πόρτα του σχολείου μας… Οι μανούλες καταφτάνουν , έχοντας μαζί όλα τα σύνεργά τους…

Αφού τακτοποιήθηκαν , έκατσαν μαζί μας στην Παρεούλα , μας συστήθηκαν και μας ενημέρωσαν για τα γλυκά που σκόπευαν να φτιάξουν… Όμως χωρίς βοηθούς η δουλειά τους αποδεικνύονταν εξαιρετικά δύσκολη και κουραστική… Και ποιοί θα είναι οι βοηθοί τους;  

Τα παιδιά μας…!!!

Έτσι , οι μικροί μας μαθητές χωρίστηκαν σε μικρές ομαδούλες και ανέλαβαν τον ρόλο τους ως μικροί ζαχαροπλάστες.

Έστιψαν πορτοκάλια , μέτρησαν ποσότητες χρησιμοποιώντας κάποιοι ακόμα και ζυγαριά , ζύμωσαν , έπλασαν κ.τ.λ. Σε λίγη ώρα , τα ταψιά μας αρχίζουν να γεμίζουν…

Η ομάδα που φτιάχνει τους κουραμπιέδες (Δημήτρης, Έλενα, Κάλλια, Θεοδώρα, Τζοάνα) με βασικό ζαχαροπλάστη την μαμά του Δημήτρη αποδεικνύεται εξαιρετικά γρήγορη και μοναδική στο πλάσιμο κουραμπιέδων. Και να το αποτέλεσμα:

Η δεύτερη ομάδα (Αντώνης Ξ, Άγγελος Α., Ευάγγελος, Νικόλας) με βασικούς ζαχαροπλάστες τις μανούλες του Αντώνη Ξ. και του Άγγελου Α. , αναλαμβάνουν να φτιάξουν χιονανθρωπάκια… Γαρίφαλα χρησιμεύουν για μάτια , στόμα , μύτη , μαλλιά και καπέλα του χιονάνθρωπου. Τα παιδιά μας τοποθετούν τα γαρίφαλα κατά βούληση…

Η τρίτη ομάδα (Χρυσόστομος, Άγγελος Θ., Πέτρος, Χάρης, Σπύρος, Αντώνης Μ.) με βασικούς ζαχαροπλάστες τις μανούλες του Χρυσόστομου και του Άγγελου Θ. αναλαμβάνουν να φτιάξουν μελομακάρονα. Τα παιδιά μας βάζουν τα δυνατά τους και στίβουν τα πορτοκάλια , καταφέρνοντας να γεμίσουν ένα ολόκληρο ποτήρι… Τα αγόρια μας έχουν αρκετή δύναμη τελικά …

Η τέταρτη και τελευταία ομάδα (Αντωνία, Νάσια, Αφροδίτη, Έφη, Παναγιώτα) με βασικούς ζαχαροπλάστες τις μανούλες της Νάσιας και του Νικόλα , φτιάχνει επίσης μελομακάρονα και δείχνει να τα καταφέρνει καταπληκτικά , γιατί όπως ανέφεραν οι μανούλες  “Τα κορίτσια είναι πολύ καλά στην δουλειά τους!!!”.

Έτσι , τα ταψιά μας γέμισαν με διάφορα καλούδια και ήρθε η ώρα για ψήσιμο…

Η μέρα μας οδεύει προς το τέλος της , όμως μια μανούλα έχει ετοιμάσει μία έκπληξη για τα παιδιά. Η μαμά του Νικόλα αναλαμβάνει να τους διαβάσει ένα ωραίο χριστουγεννιάτικο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά “Φον Κουραμπιές εναντίον Κόμη Μελομακαρόνη”

 Όταν τελειώνει η ανάγνωση του βιβλίου , φτάνει η μεγάλη ώρα του να δοκιμάσουμε τα γλυκά που φτιάξαμε με τα χεράκια μας. Τα παιδιά γλείφουν τα δάχτυλά τους…

Τελικά τα γλυκά μας είχαν επιτυχία!!!

Υ.Γ. Τα παιδιά του Ολοήμερου Τμήματος βοήθησαν και αυτά στην παρασκευή των γλυκών!!!

Πολλά Μπράβο αξίζουν στις μανούλες και στους μικρούς μας ζαχαροπλάστες!!!

Σας ευχαριστώ πραγματικά !!!

Βικτώρια