Ένα όμορφο πρωινό , αμέσως μετά το ελεύθερο παιχνίδι , η εικόνα της “κουζίνας” μας (η ονομασία του χώρου αυτού , δεν έχει αποφασιστεί ακόμα από τα παιδιά) ήταν η ακόλουθη (απόλυτη ακαταστασία) :
(Η φωτογραφία τραβήχτηκε από την Ελβίρα , η οποία – χωρίς δική μου υπόδειξη ή προτροπή – φρόντισε να κινηθεί προς τα πίσω και να γονατίσει , επιδιώκοντας μια καλύτερη λήψη.
Και πραγματικά τα κατάφερε!!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ Ελβιράκι!!!)
Και συνεχίζω … Αφού ζήτησα απ΄όλα τα παιδιά να περάσουν από εκεί και να παρατηρήσουν δύο-δύο την κατάσταση που επικρατούσε , συγκεντρωθήκαμε στην παρεούλα για να συζητήσουμε τις εντυπώσεις μας. Όλοι τους έδειχναν πραγματικά απογοητευμένοι!!!
Έτσι , αποφασίσαμε να λάβουμε δράση , για την βελτίωση της εικόνας της κουζίνας.
“Τί θα μπορούσαμε να κάνουμε , λοιπόν , για να οργανώσουμε καλύτερα την κουζίνα και να αποφύγουμε την ακαταστασία;”
Λύση καμμία!!! Κανένας δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα… Η κυρία Βικτώρια παρεμβαίνει και προτείνει…
“Τί θα λέγατε να χωρίσουμε σε ομαδούλες τα ίδια πράγματα και να τα βάλουμε μέσα σε καλαθάκια;”
Τα παιδιά ενθουσιάζονται και αδειάζουν όλα τα ράφια της κουζίνας. Τώρα πια υπάρχει μόνο μια στοίβα από πράγματα στην παρεούλα:
Τα παιδιά αναλαμβάνουν την ομαδοποίηση των αντικειμένων , προτείνοντας τα ίδια ομαδούλες , όπως
1. Όλα τα ποτήρια μαζί
2. Όλα τα πιάτα μαζί κτλ
Έπειτα , τους αραδιάζω διάφορα μεγέθη καλαθιών και αναζητάμε κατάλληλο καλάθι για κάθε ποσότητα αντικειμένων (πολλά φαγητά – μεγάλο καλάθι , λίγα μπιμπερό – μικρό καλάθι)… Πράγματι , σε λίγη ώρα , τα πάντα είναι τέλεια ομαδοποιημένα (να τα και τα Μαθηματικά!!!)
Όμως , σύντομα αρχίζουν τα προβλήματα
“Πού θα θυμόμαστε , σε ποιό καλάθι βάζουμε τί;”
Έτσι οδηγούμαστε στην κατασκευή ενός πίνακα (η Μαρία είπε πως αυτές είναι οι οδηγίες) από τα ίδια τα παιδιά …
Συνεχίζεται…
Και αμέσως μετά το πρώτο Στάδιο , ακολούθησε ένα δεύτερο…
Την επόμενη μέρα , έχοντας τώρα πια οργανώσει τα κουζινικά μας , κάποια κορίτσια (Μαρία, Ελβίρα, Δήμητρα) επιλέγουν την κουζίνα , προκειμένου να περάσουν λίγη ώρα εκεί.
Ωστόσο , παρατηρώντας τα , διαπίστωσα οτι το τραπεζάκι που είχαν στην διάθεσή τους , ήταν μάλλον αρκετά μικρό. Το αποτέλεσμα ήταν πέραν αυτού , να χρησιμοποιούν και το τραπεζάκι που έχουμε τοποθετήσει τον υπολογιστή (που βρίσκεται δίπλα στην κουζίνα) προκειμένου “να στρώσουν το τραπέζι τους”. Όπως αναμένονταν , η παρατήρηση-διαπίστωσή μου αυτή τέθηκε στα παιδιά αμέσως μόλις συγκεντρωθήκαμε στην παρεούλα , και τα ρώτησα ευθέως αν ήθελαν να βρούμε μια λύση στο πρόβλημά μας , γιατί σύντομα θα χρησιμοποιούσαμε τον υπολογιστή και το τραπεζάκι του θα μας ήταν απαραίτητο.
Έτσι , μετά από αρκετή συζήτηση καταλήξαμε να αλλάξουμε τη θέση της κουζίνας και να χρησιμοποιήσουμε για τραπεζάκι κάτι μαξιλάρια που βρήκαμε στην αποθήκη (πολύ σύντομα αντικαταστάθηκαν και αυτά , από μια συρταροθήκη που την γυρίσαμε ανάποδα).
Σιγά- σιγά και μέρα με τη μέρα , η γωνιά μας άρχισε να μεταμορφώνεται. Έτσι , σύντομα , κι ακολουθώντας πάντα δημοκρατικές διαδιακασίες (τα παιδιά ψήφισαν) η κουζίνα μετονομάστηκε σε “Ωραίο σπίτι” (φτιάξαμε και την ανάλογη ταμπέλα) και συμφωνήσαμε οτι θα παίζουν εκεί 3 παιδιά (επίσης φτιάξαμε σχετική ταμπέλα). Έπειτα τα ρώτησα , αν ήθελαν να εξοπλίσουμε το σπίτι μας με μια συσκευή τηλεφώνου , περιοδικά και τηλεφωνικό κατάλογο (εννοείται πως ενθουσιάστηκαν!).
Όμως , καθώς οι μέρες περνούν , τα παιδιά μπαίνουν στην λογική του τρόπου εργασίας μας και συμβάλλουν καθοριστικά στον εμπλουτισμό του ωραίου σπιτιού , προσθέτοντας το δικό τους λιθαράκι. Πιο συγκεκριμένα , η Ελβίρα και ο Δημήτρης Ζ. μας φέρνουν όμορφα μαξιλαράκια για τον καναπέ μας , ενώ ακολουθούν σφουγγαράκια και πετσετούλα (από τον Σοφοκλή μας). Έτσι , η ως τώρα εικόνα του “ωραίου σπιτιού” μας είναι η ακόλουθη:
Βέβαια , ο χώρος μας μπορεί μες στη χρονιά να εμπλουτιστεί ή και να αλλάξει. Τα παιδιά μας θα το αποφασίσουν αυτό!
Και κάπως έτσι , ξεκινάει η οργάνωση του χώρου της τάξης… από τα παιδιά και μαζί με τα παιδιά.