Μετά την παρουσίαση της Μαργαρίτας , τα παιδιά που έχουν φέρει φωτογραφικό υλικό , επιλέγουν και εκτυπώνουν 2 φωτογραφίες για να τις έχουμε στην τάξη μας ως ανάμνηση του πώς πέρασε η Μαργαρίτα με το συγκεκριμένο παιδί. Έπειτα φτιάχνουν μικρές ταμπελίτσες , οι οποίες χρησιμεύουν ως λεζάντες των φωτογραφιών για να τις βλέπουν και οι επισκέπτες μας. Κάποια παιδιά πιο άνετα με τις συμβάσεις της γραφής γράφουν μόνα τους , όπως μπορούν , ενώ σε κάποια άλλα χρησιμεύω ως γραφέας κι εκείνα αντιγράφουν τις λεξούλες.

Η μία φωτογραφία που επέλεξε να εκτυπώσει απεικονίζει τον Χρυσόστομο με την Μαργαρίτα να φορούν αποκριάτικα καπέλα.

Έτσι επέλεξε για λεζάντα: ΦΩΡΑΜΕ ΤΚΠΛΑ ΜΑΣ (Φοράμε τα καπέλα μας)

Η άλλη φωτογραφία έδειχνε τον Χρυσόστομο να κάνει μπάνιο , στα ψεύτικα όπως είπε την Μαργαρίτα και γράφει:

HΜΑΓΑΡΤΚ ΕΩ ΚΑΝΜΕ ΜΠΑΝΟ (Η Μαργαρίτα κι εγώ κάνουμε μπάνιο)

Η Μαργαρίτα κοντεύει να επισκεφτεί σχεδόν όλα τα σπίτια…

Φανταστείτε την αγωνία κάποιων μικρών μας μαθητών που ενώ η διαδικασία “δανεισμού” της λούτρινης χελώνας μας , έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες , κάποια παιδάκια την δανείστηκαν για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο. Τέτοια παραδείγματα είναι εκτός των άλλων η Παναγιώτα και ο Χρυσόστομος.

Τόσο η Παναγιώτα μας , όσο και ο Χρυσόστομος , εκδήλωσαν ιδιαίτερη χαρά όταν τους έτυχε η Μαργαρίτα. Πράγματι , νοιώθω πολλές φορές τόσο τυχερή που τυγχάνω μάρτυρας τέτοιων εκδηλώσεων χαράς των παιδιών …

Ο Χρυσόστομος χοροπήδαγε σαν τρελός και φιλούσε την Μαργαρίτα λες και ήταν το καλύτερο δώρο της ζωής του…

“Ζήτωωωωω , ζήτωωωωωω επιτέλους … είμαι πολυ τυχερός κυρία…. θα περάσουμε τέλεια με την Μαργαρίτα… ε Μαργαρίτα;”

ενώ η Παναγιώτα έλεγε “Κυρία , να την πάρω στην συναυλία της Patty… θα της αρέσει σίγουρα”

Όμως αυτό στο οποίο θέλω να σταθώ και να μοιραστώ μαζί σας είναι κάποιες σκέψεις που τριγυρίζουν πολύ έντονα στο μυαλό μου όταν κάποιοι από τους μικρούς μας ήρωες , έρχονται στο σχολείο και παρουσιάζουν πώς πέρασαν με την Μαργαρίτα , πολλές φορές ακόμα και κρατώντας ένα CD γεμάτο φωτογραφίες από την φιλοξενία της χελώνας στο σπίτι τους (Χρυσόστομος) ή με το στικάκι του μπαμπά το οποίο με τόση άνεση χρησιμοποιούν (Παναγιώτα). Κάθονται στην γωνιά του υπολογιστή και έχουν τον απόλυτο έλεγχο της διαδικασίας. Πλοηγούνται στις φωτογραφίες , σταματούν για να περιγράψουν , απαντούν σε ερωτήσεις των φίλων τους. Και είναι αυτή η παιδική άνεση που κάνει την παρουσίαση ακόμα πιο μοναδική. Δεν υπάρχει ο παράγοντας “άγχος” , ενώ τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

Και φτάνω στις κρίσιμες σκέψεις… Πότε εγώ ως μαθήτρια παρουσίασα στους συμμαθητές μου κάτι; Στο νηπιαγωγείο σίγουρα όχι… το μόνο που θυμάμαι είναι οτι διαρκώς ζωγράφιζα, στο Δημοτικό και πάλι όχι, στο Γυμνάσιο ή στο λύκειο… ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ. Καμμία τέτοια ανάμνηση!!! (Ελπίζω οτι τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα…!)

 Ξέρετε πότε τελικά έκανα την πρώτη παρουσίαση; Στο ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ μου , στο 1 έτος … κι ακόμα θυμάμαι πόσο δυνατά χτυπούσε η καρδιά μου… πόσο άγχος είχα…!

Τί όμορφο είναι λοιπόν , να βλέπει κανείς παιδάκια 5 ετών να παρουσιάζουν με περισσή άνεση και αυτοπεποίθηση το αποτέλεσμα της δικής τους δουλειάς… Κι αν όλα αυτά συνεχίζονταν στο δημοτικό , στο γυμνάσιο , στο λύκειο κ.τ.λ. , θα είχαν άραγε το ίδιο άγχος με εμένα;;;

Αυτά , λοιπόν σκέφτομαι και κάθε μέρα προσπαθώ να δίνω ευκαιρίες στα παιδιά , να ξετρυπώνω αυτό που κάποιος (πολλές φορές ακόμα κι εγώ) θα άφηνε να περάσει απαρατήρητο , να κάνω το ασήμαντο (όπως κάλλιστα θα μπορούσε να είναι η διαδικασία δανεισμού της Μαργαρίτας αν δεν δίνονταν αυτή η έκταση) σημαντικό. Και πιστέψτε με δεν είναι εύκολο… Χρειάζεται κόπος , χρόνος και απέραντη ΑΓΑΠΗ  πρώτα για τα παιδιά κι έπειτα για την δουλειά σου!!!

Τα παιδιά αξιοποιούν την φωτογραφική μηχανή , όποτε και για όποιο λόγο εκείνα επιθυμούν. Μάλιστα , πολλές είναι οι φορές που τα παροτρύνω να φωτογραφίζουν μόνα τους τις εργασιούλες τους ,τις κατσκευές τους κ.α., ακόμα και να τραβούν βιντεάκια. Χρήσιμό μας εργαλείο είναι και το iPhone , το οποίο χρησιμοποιείται προς το παρόν με τον ίδιο σκοπό.

Ο Άγγελος Θ. , ο Ευάγγελος και ο Σπύρος , όταν τραβούν βιντεάκια συνηθίζουν να βάζουν το χέρι τους μπροστά από τον φακό και κοιτούν στο κάτοπτρο για να δουν το αποτέλεσμα της παρέμβασής τους στην εικόνα που αποτυπώνεται…

Ο Χρυσόστομος δουλεύει αρκετά συχνά στην γωνιά των γραμμάτων κι έπειτα φωτογραφίζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο:

21-2-11          /          24-2-11

  Την Τσικνοπέμπτη , πέραν της συζήτησής μας για την σημασία της λέξης ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ (τσίκνα+πέμπτη) , αποφασίσαμε να φτιάξουμε όμορφα αποκριάτικα καπέλα. Τα τραπέζια μας , γέμισαν για άλλη μια φορά με υλικά κάθε λογής και τα παιδιά ρίχτηκαν στην δουλειά.

Αρχικά τους έδωσα την δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε 4 διαφορετικά πατρόν καπέλων. Το κάθε παιδί επέλεγε το πατρόν της αρεσκείας του και ξεκινούσε δουλειά. Βέβαια , όπως εύλογα διαπιστώνει κανείς από τις φωτογραφίες που ακολουθούν επηρεάστηκαν αρκετά το ένα από το άλλο στην επιλογή των πατρόν. Έτσι , το αποτέλεσμα ήταν τα αγόρια να μεταμορφώσουν τα καπέλα τους σε βασιλικές κορόνες και τα κορίτσια μας σε νεράϊδες… Εξαίρεση αποτέλεσε μάλλον το καπέλο του Άγγελου Θ., ο οποίος δεν μπορούσε να καθορίσει ακριβώς τί είχε φτιάξει. Κάποια στιγμή ο Σπύρος του είπε “… Μα και βέβαια είναι καπέλο μάγου…” και ο Άγγελός μας έδειχνε να συμφωνεί με την γνώμη του φίλου του.

Ο Σπύρος , μας παρουσιάζει πώς πέρασε με την Μαργαρίτα , κι έπειτα ακολουθούν οι ερωτήσεις… Αναρτώ ένα μόνο μέρος της συζήτησης , που αφορά στην επικαιρότητα και πώς αυτή γίνεται αντιληπτή από τα παιδιά.

…

Άγγελος Α. Είδατε λίγη τηλεόραση με τη Μαργαρίτα;

Σπύρος Είδαμε με τον παππού μου την Παρασκευή για κάτι επείγον… ναι το απόγευμα , γιατί … το διάβασες κι εσύ κυρία; Γιατί οι τέτοιοι με το τέτοιο πήγαν τράπεζα…

…

Σπύρος Την Παρασκευή για κάτι επείγον που είχε στην τηλεόραση , γιατί η θεία μου δουλεύει στην Eurobank και κάτι ξαφνικό ακούστηκε… Ήμασταν έξω γιατί θέλαμε να παίξουμε με το Γιώργο και μετά ακούσαμε για κάτι ειδήσεις γιατι έχουμε μπρίζες έξω… Τσούγκρισαν αυγά και σπάσανε τ’ αυγά για τον Απρίλιο … η Εθνική τράπεζα με την Eurobank. Αυτές τσουγκρίσαν… ‘κάναν πόλεμο δηλαδή… για να δούμε ποιός θα νικήσει για να πάρει την Eurobank και τελικά νίκησε η Eurobank … και πήρε δικιά της και την Εθνική και την Eurobank… Πολεμάγανε οι τράπεζες με σπαθιά αληθινά λέω , αληθινά σπαθιά , βρήκαν κάτι σπαθιά εκεί πέρα.

Παναγιώτα Οι τράπεζες κουνιούνταν;

 Νικόλας Οι ανθρώποι που ήταν μέσα πολεμάγαν.

Σπύρος Όχι μέσα , έξω πολεμάγαν.

Χάρης Έξω από την τράπεζα;

Σπύρος Ναι… Ήταν στον Πειραιά.

Ευάγγελος Πού τα βρήκαν τα σπαθιά;

Θεοδώρα Στον Πειραιά;

Σπύρος Στον Πειραιά στις τράπεζες τους κανονικά είχαν κάτι σπαθιά πολύ δυνατά και η Eurobank τους νίκησε γιατί είχε τόοοοσα μεγάλα σπαθιά , ενώ η Εθνική τράπεζα είχε τόσα.

…

Παναγιώτα Παλιά πολεμούσαν;

Σπύρος Την Παρασκευή πολεμούσαν και τελικά νίκησε η Eurobank.

Νικόλας Πεθάναν ανθρώποι;

Θεοδώρα/ Δημήτρης Βγάλαν αίμα; Πεθάναν πήγαν στον ουρανό;

Σπύρος Ναι

Πέτρος Ήταν κακοί;

Άγγελος Α. Τόσο μεγάλα ήταν τα σπαθιά της;

Σπύρος Ναι.

Έπειτα ακολουθεί μια συζήτηση για την ύπαρξη η μή αληθινών σπαθιών με βασικούς ομιλητές τον Χάρη και τον Άγγελο Α. Τέλος , αναρωτιόμαστε για τον καλύτερο τρόπο επίλυσης των διαφωνιών μας και καταλήγουμε οτι υπερτερεί ο διάλογος από τον πόλεμο.

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου “Οι νεραϊδες μας μιλούν για την γενναιοδωρία” από τον Αντώνη Ξ. , ασχοληθήκαμε με την σημασία της έννοιας “γενναιοδωρία“. Έπειτα , ζήτησα από τα παιδιά να ζωντανέψουν το Γ γ.

Αναρτώ κάποια από αυτά:

Την Παρασκευή άρχισα δειλά – δειλά να δίνω μια αποκριάτικη διάσταση στο στολισμό της τάξης μας…

Έβαλα , λοιπόν μια πολύχρωμη γιρλάντα και την γέμισα με σερπατίνες…

Την ώρα που την έφτιαχνα , η Αφροδίτη και η Έφη έκαναν τα δικά τους μυστικά σχέδια… Μου ετοίμαζαν μια ζωγραφιά , δώρο έκπληξη…

Όταν την τελείωσαν μου την έδειξαν λέγοντας μου

“Κυρία ζωγραφίσαμε την γιρλάντα που μας έφτιαξες … Αυτή είναι για σένα … γράψαμε και κάτι…”

Αφού το διάβασα , μου ζήτησαν να την αναρτήσω στο blog μας για να την δουν όλοι… και βέβαια δεν θα μπορούσα να τους χαλάσω χατίρι…

ΓΑΤΙΚΑλιΡΙΔΑΣΚΑλΑ

(Για την καλύτερη δασκάλα) 🙂

    Ένας από τους μύθους που μας απασχόλησε ήταν αυτός του Ηρακλή και του Άτλαντα , όπου σε κάποια στιγμή παρουσιάζεται ο Άτλας να κρατά τον ουρανό…

Αυτό αποτέλεσε αφορμή για περαιτέρω συζητήσεις και ένα από τα ερωτήματα που μας απασχόλησαν ήταν τελικά

“Πώς κρατιέται ο ουρανός; Τον κρατάει ο Άτλας , όπως λέει ο μύθος ή…”

Τον ουρανό τον κρατάει ο Χριστούλης (Άγγελος Α.)

Όχι… δε βλέπουμε τώρα τα χέρια του (Παναγιώτα)

…

Έχει κάποιους ειδικούς γερανούς μου έχει πει η γιαγιά μου … ο Χριστούλης από πάνω και κρατάει τον ουρανό (Άγγελος Α.)

Όχι , γιατί μετά δεν θα μπορεί να κουνηθεί (ο Χριστούλης) … (Παναγιώτα)

Ναι , και οι γερανοί δεν πετάνε (Νικόλας)

Μόνο στο διάστημα πετάνε … επειδή το διάστημα δεν έχει αέρα… Τα σύννεφα είναι μόνα τους στον αέρα δεν πέφτουν , όμως το διάστημα…  (Ευάγγελος)

Δεν υπάρχουν τα σύννεφα … είναι μια ομίχλη (Νικόλας)

Τα σύννεφα είναι βροχή (Δημήτρης)

Τα σύννεφα είναι αέρας (Αφροδίτη)

Τα σύννεφα είναι κάτι μαλακό (Παναγιώτα)

Ξέρω είναι σα στρώμα που δεν πέφτει (Άγγελος Α.)

Όχι , τα σύννεφα είναι πάρα πολύ μαλακά (Άγγελος Θ.)

Όμως τα σύννεφα είναι μαλακά , αλλά ο ουρανός λίγο σκληρός (Σπύρος)

Κυρία , τα σύννεφα μπορεί να μην είναι σκληρά και να πέφτουν κάτω στην άλλη μεριά της πόλης και να νυχτώνει σ’ αυτή την πόλη πρώτα και μετά στην άλλη (Άγγελος Θ.)

…

Κυρία , ο Άγγελος είπε οτι τον ουρανό τον κρατάνε κάτι γερανοί … αλήθεια είναι; (Δημήτρης)

Μου είπε ο παππούς οτι αυτοί οι γερανοί υπάρχει ένας Θεός που τα χτίζει (Άγγελος Α.)

Όχι (Παναγιώτα , Νάσια)

Άμα υπήρχε αυτός ο γερανός θα ‘χε χτιστεί σε όλη την πόλη και θα το βλέπαμε όλοι αυτό το Θεό (Νικόλας)

Αφού το γερανό θα ‘πρεπε να το βλέπουμε (Παναγιώτα)

…

Μπορεί να είναι αόρατος και δεν το βλέπουμε (Δημήτρης)

Ναι κι αν κουτουλήσουμε στο γερανό που δεν το βλέπουμε…; (Θεοδώρα)

Αυτός είναι ο γερανός αυτοματικός που δεν έχει κανέναν μέσα … που δε χρειάζεται να τον έχει κανένας … αυτό μου το έχει πει κάπως έτσι ο μπαμπάς και το έχει σ’ ένα βιβλίο (Άγγελος Α.)

…

Αυτό που είδαμε κυρία , είναι μύθος δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια ή ψέμματα … τον ουρανό δεν τον κρατάει κανένας (Νικόλας)

Άρα μόνο στο παραμύθι (Θεοδώρα)

Ναι , είναι μύθος (Νικόλας)

…

Απο τα σύννεφα κρατιέται ο ουρανός (Ευάγγελος)

…

Υπάρχει γερανός κυρία (Άγγελος Α.)

Δεν υπάρχει τίποτα γιατί άμα υπήρχε θα τους καταλαβαίναμε τους γερανούς γιατί θα έπεφτε λίγο ο ουρανός προς τα κάτω γιατί οι γερανοί είναι λίγο βαριοί και θα έπεφτε προς τα κάτω ο ουρανός (Νικόλας)

Μπορεί να τον κρατάνε τον ουρανό κάποια σύννεφα (Παναγιώτα)

Όχι , κρατιέται μόνος του ο ουρανός (Νικόλας)

Τα παιδιά προτείνουν να ψηφίσουμε “Πώς νομίζει ο καθένας οτι κρατιέται ο ουρανός , από γερανούς , από τα σύννεφα , από μόνος του ή…

Αφού άκουσαν την παραπάνω επιχειρηματολογία… ψήφισαν.

Το μυστήριο λύθηκε … τα παιδιά στην πλειοψηφία τους πιστεύουν οτι

ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΝΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ!!!