Η μητέρα της Έλενας επικοινώνησε με το σχολείο και μας ρώτησε αν χρειαζόμαστε κάποια πράγματα. Η απάντηση μας θετική … Έτσι , η Έλενά μας κατέφθασε την επόμενη κιόλας μέρα με μια τεράστια σακούλα. Οι συμμαθητές της απόρησαν… Η σακούλα τοποθετείται στο κέντρο της Παρεούλας και η Έλενα αναλαμβάνει να μας εξηγήσει περί τίνος πρόκειται. (Δεν μπορείτε να φανταστείτε την χαρά της Έλενας , αλλά και των υπολοίπων παιδιών!!!) Η σακούλα έκρυβε γυάλινα βαζάκια και λούτρινα. Αμέσως , ριχτήκαμε στη δουλειά. 

 “Τί , θα μπορούσαμε να κάνουμε βρε παιδιά με αυτά;  

Πού θα μπορούσαμε να τα αξιοποιήσουμε;” 

Όπως αναμένονταν τα παραπάνω αντικείμενα βρήκαν την θέση τους στην τάξη μας…. 

Έπειτα , αφού ευχαριστήσαμε την Έλενα , εκφράστηκε η επιθυμία κάποιων παιδιών να ευχαριστήσουμε και τη μαμά της Έλενας. 

“Πώς , όμως;”  

Τα παιδιά συζητούν και καταλήγουν στην συγγραφή ενός ευχαριστήριου γράμματος. Ιδού το αποτέλεσμα : 

 Έλενα και μαμά της Έλενας , 

                ευχαριστούμε πολύ για τα βάζα και τα κουκλάκια. Τα βάλαμε στο βεστιάριο για μωράκια και τα βάζα για να τρώμε στα ψεύτικα στο σπίτι της νοικοκυράς. 

                                                                                                                                                            Τα παιδιά του Νηπιαγωγείου 

Όμως , σκεπτόμενοι πώς στέλνονται τα κανονικά γράμματα … αποφασίζουμε να φτιάξουμε το φάκελο. 

“Ποιός ξέρει να φτιάχνει φακέλους;” 

Η Κάλλια μας γεμάτη αυτοπεποίθηση σηκώνει το χέρι της. Επιλέγει τα υλικά της και ρίχνεται στη δουλειά….!!!