

Κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου, ο κόσμος γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Πρόκειται για μια ημέρα αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση και την κινητοποίηση για την προστασία του πλανήτη μας. Είναι μια ευκαιρία να αναλογιστούμε την κατάσταση του περιβάλλοντος και να δεσμευτούμε για ένα πιο βιώσιμο μέλλον.
Το περιβάλλον είναι το σπίτι μας, η πηγή ζωής για όλους τους οργανισμούς. Ωστόσο, οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα, όπως η κλιματική αλλαγή, η απώλεια βιοποικιλότητας, η ρύπανση των υδάτων και του αέρα, και η αποψίλωση των δασών. Αυτές οι προκλήσεις απαιτούν άμεση δράση σε παγκόσμιο, εθνικό και τοπικό επίπεδο.


Ομαδική Εργασια για τις περιπέτειες μιας σταγονίτσας….
Οι Περιπέτειες μιας Σταγόνας
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια γωνιά του μεγάλου Ωκεανού, ζούσε μια μικρή, αστραφτερή σταγόνα νερού που την έλεγαν Στάλα. Η Στάλα ήταν περίεργη και ονειρευόταν να δει τον κόσμο πέρα από τα βαθιά μπλε νερά του σπιτιού της.
Ένα ζεστό πρωινό, ο ήλιος ανέβηκε ψηλά στον ουρανό και οι ακτίνες του άγγιξαν απαλά την επιφάνεια του Ωκεανού. Η Στάλα ένιωσε μια γλυκιά ζεστασιά να την τυλίγει και σιγά σιγά, άρχισε να ανεβαίνει, όλο και πιο ψηλά, μέχρι που έγινε ένα αέρινο σύννεφο. Ήταν η πρώτη της φορά στον ουρανό! Έβλεπε από ψηλά τα καράβια που έμοιαζαν με μικροσκοπικά παιχνίδια και τα νησιά σαν πράσινες κουκίδες.
Ταξίδεψε με τον άνεμο πάνω από βουνά με χιονισμένες κορυφές, πάνω από πολύχρωμα δάση και πάνω από πολύβουες πόλεις. Συνάντησε άλλες σταγόνες που είχαν ταξιδέψει κι αυτές και μοιράστηκαν ιστορίες για το πώς είχαν πέσει βροχή σε ένα τροπικό δάσος ή είχαν παγώσει σε μια κορυφή βουνού. Η Στάλα άκουγε με ενθουσιασμό, γεμάτη όρεξη για νέες περιπέτειες.
Μια μέρα, ο αέρας άλλαξε και το σύννεφο της Στάλας άρχισε να βαραίνει. Ένιωσε ένα τσίμπημα και ξαφνικά, άρχισε να πέφτει! Δεν ήταν μόνη της. Μαζί της έπεφταν χιλιάδες άλλες σταγόνες, δημιουργώντας μια δροσερή, αναζωογονητική βροχή. Η Στάλα προσγειώθηκε απαλά σε ένα φύλλο ενός ψηλού δέντρου. Από εκεί, κύλησε αργά, μέσα από μικρά ρυάκια, ενωμένα σε έναν μεγαλύτερο ποταμό.
Ο ποταμός την πήρε μαζί του σε ένα συναρπαστικό ταξίδι. Πέρασε μέσα από καταπράσινα λιβάδια, γύρω από μεγάλες πέτρες, κάτω από γέφυρες και δίπλα σε ζώα που έπιναν νερό στις όχθες του. Η Στάλα ένιωσε την ορμή του νερού και χάρηκε που ήταν μέρος αυτής της μεγάλης ροής. Κάποια στιγμή, ο ποταμός την οδήγησε σε μια μεγάλη λίμνη. Εκεί, η Στάλα πέρασε μέρες, καθρεφτίζοντας τον γαλάζιο ουρανό και τα σύννεφα, φιλοξενώντας μικρά ψάρια και βλέποντας πάπιες να κολυμπούν.
Αλλά η περιπέτεια της Στάλας δεν είχε τελειώσει. Ο ήλιος συνέχισε να ζεσταίνει τη λίμνη και η Στάλα, για άλλη μια φορά, ένιωσε τη γνωστή της ζεστασιά. Ξαναγύρισε στον ουρανό, αυτή τη φορά σε ένα μικρότερο σύννεφο, έτοιμη για νέες ανακαλύψεις.
Και έτσι, η Στάλα, η μικρή σταγόνα νερού, συνέχισε το ταξίδι της. Έγινε μέρος της βροχής, του ποταμού, της λίμνης, και ξανά του ουρανού, μαθαίνοντας πως η ζωή είναι ένας κύκλος γεμάτος περιπέτειες, αρκεί να είσαι ανοιχτός να τις ζήσεις.