28 Οκτωβρίου 1940 Ημέρα μνήμης και εθνικής υπερηφάνειας.
Την 28η Οκτωβρίου δε γιορτάζουμε την αρχή ενός πολέμου, αλλά την άρνηση ενός ολοκλήρου λαού να υποταχθεί!
Η ημερομηνία αυτή θα μας θυμίζει πάντα πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να ορθώνεις το ανάστημά σου και να αγωνίζεσαι για την ελευθερία!
Η Επέτειος του «Όχι» θυμίζει την άρνηση των Ελλήνων στις ιταλικές αξιώσεις.
Είναι η ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά, με αποτέλεσμα την «είσοδο» της χώρας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου.
Ενημερωθείτε για τα γεγονότα παρακάτω
Η 28η Οκτωβρίου 1940 για παιδιά – Τι γιορτάζουμε ;
Και το παρακάτω βίντεο για μεγαλύτερα παιδιά από τον Κωνσταντίνο Γραμμένο και το School for all
Ένα πλήρες οδοιπορικό στο ΄40 με βίντεο και ντοκουμέντα μέχρι την απελευθέρωση θα βρείτε μέσα στην ιστοσελίδα του Φώτη
(ΜΗΝ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΤΕ ΝΑ ΠΛΟΗΓΗΘΕΙΤΕ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΝΟΥ)
Στο παρακάτω Sway θα κάνουμε μια ολοκληρωμένη αναδρομή Πατήστε στην εικόνα
«Η Ελλάδα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» στη Βιβλιοθήκη των Αρσακείων Ψυχικού
Με αφορμή την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, η Βιβλιοθήκη των Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού (Βιβλιοθηκονόμοι: Γεωργία Καβάγια και Μαρία Δερβέναγα) πρότειναν στην εκπαιδευτική κοινότητα επιλεγμένα τεκμήρια από την πλούσια συλλογή της, η οποία περιλαμβάνει πληθώρα, κυρίως έντυπου, υλικού σχετικού με αυτή την ιστορική περίοδο.
Ο έντυπος κατάλογος και το ηλεκτρονικό αρχείο που τον συνοδεύει για παρουσίαση μέσα στην τάξη, περιλαμβάνει τη βιβλιογραφική περιγραφή, τα εξώφυλλα και τις σελίδες τίτλων εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων και οπτικοακουστικών μέσων, καθώς και κείμενα, αποσπάσματα, φωτογραφίες που δίνουν έναυσμα για διαδραστική και πολύπλευρη διδασκαλία-συζήτηση στη σχολική τάξη.
Τα αποσπάσματα που επελέγησαν δίνουν τη δυνατότητα στον εκπαιδευτικό να μιλήσει για τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από ιστορικά γεγονότα, προσωπικές αφηγήσεις, μυθοπλασία, ποίηση, αλληλογραφία, τέχνη, φωτογραφία, σάτιρα, πολλές φορές των ίδιων των ανθρώπων που υπέστησαν κινδύνους, κακουχίες, βίωσαν άθλιες συνθήκες αλλά δεν έχασαν το θάρρος τους και την ελπίδα.
Της Άννας Ιακώβου με εικονογράφηση της Εύας Καραντινού
Στο νέο βίντεο που ανέβηκε στο κανάλι μας προτείνεται η κατασκευή των φιγούρων από το ένθετο, για να παίξετε στο σπίτι ή στην τάξη την ξεκαρδιστική περιπέτεια του Καραγκιόζη, που έγραψε η Άννα Ιακώβου και εικονογράφησε η Εύα Καραντινού.
Το «Έπος του Σαράντα» μέσα από σπάνιες φωτογραφίες
Ένα οπτικό αφιέρωμα πάνω στη μεγάλη αντίσταση ενός λαού απέναντι στην τυραννία. Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να επισκεφθείτε τον ιστότοπο
Yλικό από την Ψηφιακή τάξη _ Ενότητα : 28η Οκτωβρίου
Χρονικό 28ης Οκτωβρίου 1940, Κατοχή, Αντίσταση, Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα
Κατασκευές για την 28η Οκτωβρίου
από τον ιστότοπο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ της συναδέλφου Κοκκινάκη Γεωργίας
1.Φανταράκι με στεφάνι
Πατήστε για το πατρόν στην παρακάτω εικόνα
2. 28η Οκτωβρίου Το φανταράκι
Πατήστε για το πατρόν στην παρακάτω εικόνα
Δείτε και το άρθρο : 27 Ιανουαρίου: Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος / Τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι δημοκρατικές αξίες και το Ολοκαύτωμα
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα
ΨΗΦΙΑΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ Της 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
1.73 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1940!
28η Οκτωβρίου 1940: η πάροδος των ετών μάς απομακρύνει από τα γεγονότα της εποχής, αυτά ωστόσο δεν πρέπει να διαγραφούν από τη μνήμη μας. Ο ρόλος της φωτογραφίας είναι εξαιρετικά πολύτιμος, προκειμένου να εξαλειφθεί η πιθανότητα της λήθης!
Η Huffpost φιλοξένησε ένα εξαιρετικό αφιέρωματου Αλέξη Γαγλία, το οποίο περιέχει 73 λήψεις της περιόδου, που προέρχονται από τις συλλογές του Πολεμικού Μουσείου.
Διαβάζουμε στο σχετικό συνοδευτικό κείμενο:
Στο Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας <…> τα εκθέματα της περιόδου ’40- ’41 οπτικοποιούν ιστορίες που έχουμε ακούσει με συναρπαστικό τρόπο, όπως μόνο η ορατή πραγματικότητα, το αυθεντικό ιστορικό αντικείμενο και το φωτογραφικό στιγμιότυπο μπορούν. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις: η χλαίνη του λοχία που πέθανε μια μέρα μετά, ακόμα κομμένη πρόχειρα, σίγουρα με πολύ γρήγορες κινήσεις, στο σημείο του τραυματισμού. Το χιτώνιο του συνταγματάρχη Δαβάκη, τρύπιο κι αυτό στο σημείο της πληγής.
Στους τοίχους αρκετές εμβληματικές φωτογραφίες της περιόδου- οι περισσότερες έχουν συμπεριληφθεί σε αφιερώματα και ντοκιμαντέρ της περιόδου ’40- ’41 και της Κατοχής που ακολούθησε. Στο υπόγειο του Μουσείου, σε ογκώδεις φακέλους και ηλεκτρονικούς υπολογιστές του φωτογραφικού αρχείου, φυλάσσονται χιλιάδες ακόμα.
Επισκεφθείτε τις πατώντας την παρακάτω εικόνα
12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944: Η ΑΘΗΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ!
Μια ιστορική επέτειος για την ελληνική πρωτεύουσα: δείτε φωτογραφίες και video!
3. Εκπαιδευτικά προγράμματα από το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος Ερευνητικό Κέντρο
Τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος στόχο έχουν να φέρουν τα παιδιά σε επαφή με την πολιτιστική κληρονομιά και την ιστορία του ελληνικού εβραϊσμού, βοηθώντας στην ανάπτυξη της διαπολιτισμικής τους ευαισθησίας. Για να γίνει αυτό με τρόπο ευχάριστο που να ενεργοποιεί τη δημιουργικότητά και την κριτική τους ικανότητα, χρησιμοποιούνται εναλλακτικοί τρόποι παρουσίασης, όπως βιωματική προσέγγιση, θέατρο, μουσική και κατασκευές.
Τα προγράμματα απευθύνονται σε παιδιά και νέους ως 18 ετών και διαφοροποιούνται ανάλογα με την ηλικία και τις γνώσεις της κάθε ομάδας. Για την καλύτερη επιτυχία του κάθε προγράμματος, αποστέλλεται στους εκπαιδευτικούς ειδικό εποπτικό υλικό, ώστε να προετοιμάσουν τους μαθητές τους πριν την επίσκεψη.
Τα θέματα των προγραμμάτων αντιστοιχούν στις θεματολογικές ενότητες της μόνιμης συλλογής του Μουσείου, όπως Συναγωγή, Εβραϊκές Γιορτές, κ.τ.λ. ενώ δημιουργείται ιδιαίτερο πρόγραμμα για κάθε περιοδική έκθεση. Κάθε πρόγραμμα είναι αυτοτελές, προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα στους δασκάλους να επισκεφθούν το Μουσείο περισσότερες από μία φορές.
Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε προγράμματα ειδικά σχεδιασμένα για τα παιδιά εβραϊκών κοινοτήτων πόλεων στις οποίες δεν υπάρχουν εβραϊκά σχολεία. Στα παιδιά προσφέρεται ιδιαίτερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ενώ οι γονείς τους ξεναγούνται στο Μουσείο.
Το Ε.Μ.Ε. συχνά συνεργάζεται με άλλα μουσεία (όπως π.χ. με το Παιδικό Μουσείο, στο πρόγραμμα Πάσχα-Πέσαχ) ενώ έχει εκδόσει βιβλία με εικονογραφημένα παραμύθια, που παρουσιάζουν πτυχές της εβραϊκής ιστορίας και παράδοσης. Το Μουσείο επίσης συντονίζει τις δραστηριότητες του Συλλόγου Νέων Φίλων, ενός πυρήνα νεαρών εθελοντών, οι οποίοι βοηθούν στη διεκπεραίωση των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.
Στα προτεινόμενα προγράμματα του Ε.Μ.Ε. περιλαμβάνονται και ειδικά σχεδιασμένες μουσειοσκευές. Περιέχουν ενημερωτικό και οπτικοακουστικό υλικό, αντίγραφα αντικειμένων και φάκελο δραστηριοτήτων πάνω σε θέματα που αφορούν τις μόνιμες συλλογές που Ε.Μ.Ε. ή σε συνάρτηση με κάποια από τις περιοδικές του εκθέσεις. Ο κάθε ενδιαφερόμενος φορέας μπορεί να τις δανειστεί και να τις χρησιμοποιήσει, δημιουργώντας δραστηριότητες για τα παιδιά ή μικρές εκθέσεις μέσα στην τάξη.
Δείτε το υλικό πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Τι είναι το εμβατήριο;
Εμβατήριο είναι ένα είδος μουσικής σύνθεσης με συγκεκριμένο ρυθμό, που έχει στόχο να συντονίσει τον βηματισμό μιας ομάδας ανθρώπων. Υπάρχουν διάφορα είδη εμβατηρίων, όπως στρατιωτικά, πένθιμα, γαμήλια. Άκουσε τα παραδείγματα που ακολουθούν:
“Ιδανικός δάσκαλος είναι αυτός που γίνεται γέφυρα να περάσει αντίπερα ο μαθητής του.Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες.”
Ξεκινώντας με το μεγάλο στοχαστή Καζαντζάκη, επικεντρωνόμαστε στην 5η Οκτωβρίου, που έχει καθιερωθεί από το 1994 ως Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών από την UNESCO,με σκοπό να τιμήσουν τον σημαντικό ρόλο των εκπαιδευτικών σε οποιαδήποτε χώρα, κοινωνία και εποχή. Στόχος τους ήταν επίσης να υπενθυμίσουν τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν οι εκπαιδευτικοί μέσα στην κοινωνία, είτε εργάζονται σε μία πλούσια πόλη της Δύσης, είτε σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα κάποιου στρατοπέδου προσφύγων. Των ανθρώπων που έχουν επιφορτιστεί με υψηλό λειτούργημα, αυτό της διδασκαλίας, της διδαχής, όχι μόνο με το λόγο, αλλά και με τη συμπεριφορά ως γενικότερη στάση ζωής. Στις 5η Οκτωβρίου, τιμούμε τους ανθρώπους που με τη συνέπεια, τον επαγγελματισμό και το όραμά τους αλλάζουν καθημερινά τις ζωές παιδιών αλλά και ενηλίκων, ανοίγοντας δρόμους, προσφέροντας ελπίδα και δείχνοντας στην πράξη αλληλεγγύη.
Ο καλός δάσκαλος & δασκάλα είναι αυτός και αυτή .. που βοηθούν τους μαθητές να βγουν στη σκηνή για να αναδείξουν όλα τους τα ταλέντα και όλες τους τις δημιουργικές ικανότητες!
Χρήστος Τσολάκης
Μοναδικό και πολύ όμορφο και το ποίημα του Κωστή Παλαμά “Στον δάσκαλο”:
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε , ψυχές! Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου, Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου! Χτισ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει, Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη. Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά, Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει; Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη, Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !
5η ενδοσχολική επιμόρφωση για τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας, αυτή τη φορά σαν συνδιοργανωτές με το 32ο Δ.Σ Λάρισας και το Δ.Σ Χάλκης. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 17 Μαΐου στην αίθουσα εκδηλώσεων του 32ου Δ.Σ Λάρισας!
Ευχαριστούμε πολύ την Κοινωνιολόγο κ. Τσιάτα Κική!
Σημαντικό είναι να νιώσουν οι μαθητές μας τα αισθήματα των άλλων, να σέβονται εκείνους που διαφέρουν, να υιοθετήσουν μια τρυφερή στάση, να είναι πιο υποστηρικτικοί και ευαίσθητοι . Επίσης να προωθηθεί η αύξηση της προ-κοινωνικής συμπεριφοράς, όπως το μοίρασμα, η βοήθεια, η φροντίδα και η έκφραση συμπαράστασης.
“O πολιτισμός και το μεγαλείο ενός λαού φαίνεται από τη συμπεριφορά του στα ζώα”. Μαχάτμα Γκάντι
Eμείς μπορούμε να λέμε ότι ο πολιτισμός μας απέτυχε….. ή να αλλάξουμε σελίδα!!
“Αδέσποτα, οι φίλοι που εγκαταλείψαμε”
«Ίσως έρθει ο καιρός που ο αριθμός των ποδιών,το τριχωτό του δέρματος ή η κατάληξη του ιερού οστού να αποτελούν εξίσου ανεπαρκείς λόγους για να εγκαταλειφθεί στην ίδια μοίρα ένα πλάσμα με αισθήσεις. Τι άλλο θα μπορούσε να χαράξει μία αδιαπέραστη γραμμή; Μήπως η ικανότητα της λογικής ή του λόγου; Το ερώτημα δεν είναι αν μπορούν να συλλογιστούν ούτε αν μπορούν μιλήσουν. Αλλά μπορούν να υποφέρουν…»
Η 4 Απριλίου, έχει θεσπιστεί ως η ημέρα των αδέσποτων ζώων . Τη μέρα αυτή “γιορτάζει” η πεινασμένη γάτα που σκάλιζε πρωινιάτικα τον κάδο έξω από το σπίτι μας “γιορτάζει” και η σκυλίτσα που πετύχαμε λίγο αργότερα κουλουριασμένη στην είσοδο του Μετρό. Αντί για ένα φιλόξενο σπιτικό που θα τους φιλοξενεί και μια καλή οικογένεια που θα τους φροντίζει, βρέθηκαν εκεί έξω μόνα τους, να συμμετέχουν σε μια γιορτή που καθόλου δεν τους φτιάχνει το κέφι.
Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων είναι μια υπενθύμιση: Ότι η ευημερία τους, δεν αρχίζει και δεν τελειώνει σε μια μέρα. Δεν τη γιορτάζουμε: Την αξιοποιούμε!
Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε με πρωτοβουλία των ολλανδικών φιλοζωικών οργανώσεων το 2010 για την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας σχετικά με την τύχη των 600 εκατομμυρίων αδέσποτων ζώων που υπολογίζεται ότι διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες στον πλανήτη μας. Δεν είναι γιορτή η σημερινή μέρα, είναι ημέρα ευαισθητοποίησης για τα αδέσποτα όλου του κόσμου…… είναι υπενθύμιση, όσων μπορούμε να κάνουμε για να μην υπάρχουν αδέσποτα .Αυτό που πρέπει να περάσει ως μήνυμα σε όλους μας είναι πως πρέπει να συνεχίσουμε να δείχνουμε το ίδιο ενδιαφέρον γιατί τα αδέσποτα ζώα κάθε μέρα , έχουν την ίδια ανάγκη για φροντίδα .
Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων η 4 Απριλίου….. μία «γιορτή» που όσο συνεχίζει να «γιορτάζεται» θα προσβάλλει τον πολιτισμό και την ανθρωπιά μας. Γιατί μόνο όταν αδειάσουνε τα καταφύγια, μόνο όταν δεν υπάρχει ούτε ένα πλάσμα εκεί έξω που πονάει μόνο, που πεινάει μόνο, που κρυώνει μόνο, που διψάει μόνο, που ζει και πεθαίνει ΜΟΝΟ, θα μπορέσει η λέξη «αδέσποτο» να σβηστεί από τα λεξικά και η λέξη «αγάπη» να γραφτεί στην καρδιά μας.
Ένα τραγούδι για το νόμο προστασίας των ζώων
Υπάρχει νόμος για την προστασία των ζώων. Οι μικροί φίλοι του Αδέσποτου
( Εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Συλλόγου Ζωόφιλων Γιαννιτσών) ενημερώνουν τραγουδώντας για την ύπαρξή του.
Όταν η Ανθρωπιά δεν αρκεί,τουλάχιστον αυτός, βάζει μία τάξη στην ανηθικότητα των ανθρώπων στα θέματα σεβασμού της Ζωής. Στίχοι-μουσική: Μάρω Θεοδωράκη, από το βιβλίο της “η Πιπίτσα προστατεύει τα αδέσποτα ζώα”.
Ένα τραγούδι για τον Αδέσποτο
Στα φιλαναγνωστικά προγράμματα του “Αδέσποτου” που υποστηρίζει η νηπιαγωγός – συγγραφέας Κική Δημητριάδου έχουν φιλοξενηθεί οι συγγραφείς: Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου, Αγγελική Βαρελά, Παυλίνα Παμπούδη, και για τη φετινή σχολική χρονιά, η Σοφία Μαντουβάλου. Τα σκίτσα του Αδέσποτου είναι του Βαγγέλη Παπαβασιλείου.
Το τραγούδι (στίχοι – μουσική), έγραψε ειδικά γι’ αυτά τα προγράμματα η Εύα Ιεροπούλου. Ερμηνεύει η Νίκη Μπραβάκη.
” Το Κίβι”, Κάρμεν Ντε Ποσάδας( διασκευή)
ένα καταπληκτικό παραμύθι για την υιοθεσία ζώων.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Μια μέρα στο αγρόκτημα πρωί πρωί ο ταχυδρόμος άφησε ένα δέμα. Ο σκύλος έλεγε να μην το ανοίξουν, τα άλλα ζώα όμως ήθελαν. Έτσι, μετά από πολλή ώρα συζήτησης, το άνοιξαν. Ήταν ένα αυγό με πορτοκαλί βούλες. Μόλις το είδαν, δεν ήθελε κανένας να το υιοθετήσει. Έτσι το πήρε ο σκύλος. Μόλις το αυγό έσκασε, βγήκε ένα περίεργο πουλί. Μετά από λίγες μέρες πέρασε ένα ζώο και είπε ότι αυτό το πουλί το λένε «Κίβι» και πως ήταν σπάνιο και διάσημο. Έτσι, στο τέλος όλοι το αγάπησαν και το φρόντιζαν.
Περισσότερες δραστηριότητες μπορείτε να κάνετε ακολουθώντας το παρακάτω αρχείο με δραστηριότητες που ετοιμάστηκαν από τον εκπαιδευτικό Γιαννούλη Γ. Γιαννούλη για την ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ του Λογοτεχνικού κειμένου.
“ROXY” μια ταινία για την παγκόσμια ημέρα αδέσποτων ζώων
Τι σημαίνει “σέβομαι” τα ζώα; Τι σημαίνει όταν λέμε ότι τα αγαπάμε και τα φροντίζουμε ή ότι είναι φίλοι μας; Γιατί κάποιοι άνθρωποι λένε ότι τα αγαπούν όμως η συμπεριφορά τους δείχνει το αντίθετο; Κι εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; Το θέμα των αδέσποτων ζώων είναι ιδιαίτερο. Για την εξάλειψη του φαινομένου αυτού απαιτείται η ευαισθητοποίηση των παιδιών από μικρή κιόλας ηλικία.
Ένα εξαιρετικό βίντεο που περιγράφει τι βιώνει ένα κατοικίδιο ζώο που εγκαταλείπεται από τον ιδιοκτήτη του!
Το βίντεο καταδεικνύει πόσο σημαντική είναι η ευθύνη κηδεμονίας ενός ζώου και πόσο σοβαρά πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν από αυτόν που θα την πραγματοποιήσει, καθώς οι συνέπειες στη ζωή ενός εγκαταλελειμμένου ζώου είναι τρομακτικές.
Δεν αξίζει σε κανένα κατοικίδιο αυτή η αντιμετώπιση. Όπως δεν αξίζει και σε κανέναν άνθρωπο να βγάζει από τη ζωή του τον σύντροφο εκείνο που τον αντιμετωπίζει ως τον έναν και μοναδικό θεό που έχει γνωρίσει στη ζωή του.
Η 4η Απριλίου επιλέχθηκε ως παγκόσμια ημέρα αδέσποτων ζώων, για να θυμίζει σε όλους μας ότι είναι ευθύνη μας να τα βοηθάμε να τα προστατεύουμε και να τα φροντίζουμε, μιας και δεν ήταν επιλογή τους να είναι αδέσποτα.
Τα αδέσποτα δεν είναι ένα βάρος, ένα παράσιτο, μία άσχημη εικόνα που χαλά την αισθητική μας. Είναι η συνέπεια της δικής μας αδιαφορίας, της έλλειψης παιδείας, ανθρωπιάς και αγάπης. Οι γάτες και οι σκύλοι που ζουν στον δρόμο δεν είναι άγρια ζώα που μπορούν να επιβιώσουν μόνα τους. Είναι πλάσματα που εξημερώθηκαν από τον άνθρωπο χιλιάδες χρόνια πριν και μόνο με τη βοήθεια του ανθρώπου μπορούν να επιβιώσουν. Και ο άνθρωπος αυτό οφείλει να κάνει, να τα σέβεται ως συγκάτοικούς του σε αυτό τον πλανήτη και να φροντίζει για την ευζωία τους.
Τα ζώα ζούσαν πάντα μαζί με τον άνθρωπο, συμπορεύονταν με τον άνθρωπο και έχουν την τιμητική τους κάθε μέρα. Δεν είναι παιχνίδια, δεν είναι αντικείμενα, έχουν ψυχή και τους αξίζει ο σεβασμός, η αγάπη και η φροντίδα μας.
Αδέσποτος σκύλος (ή γάτα) είναι αυτός που ζει στους δρόμους όχι από επιλογή αλλά μετά από την εγκατάλειψη του από τον άνθρωπο, με αποτέλεσμα να:
• Περιπλανάται και να τρέφεται ανεπαρκώς
• Είναι εκτεθειμένος σε κάθε λογής αρρώστιες ελλείψει κτηνιατρικής πρόληψης
• Πέφτει θύμα κακοποίησης, τραυματισμού ή και θανάτωσης από ενέργειες που σχετίζονται κυρίως με τους ανθρώπους (αυτοκινητιστικά ατυχήματα, πυροβολισμοί, πνιγμοί, φόλες κ.ά.)
• Ζευγαρώνει και γεννά κατ’ επανάληψη, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος των αδέσποτων
• Έχει μέσο όρο ζωής μόλις τα 2 χρόνια, κάτω από αντίξοες συνθήκες
Το προσδόκιμο ζωής ενός σκύλου ή μίας γάτας που ζει σε σπίτι μπορεί να φτάσει και τα 20 χρόνια. Όταν όμως το ίδιο αυτό πλάσμα βρεθεί στον δρόμο θα ζήσει μόνο 1,5 με δύο χρόνια, και αυτό μόνο αν είναι τυχερό. Η πείνα, η δίψα, οι ασθένειες, τα τροχαία και η κακοποίηση, κόβουν πρόωρα το νήμα της βασανισμένης ζωής τους. Τι χειρότερο από το να πεθαίνεις αβοήθητος στο δρόμο με ανθρώπους να σε προσπερνούν χωρίς να γυρνούν να σου ρίξουν μία δεύτερη ματιά γιατί θεωρούν ότι δεν είσαι δική τους ευθύνη; Και όμως, η ευθύνη δεν είναι μόνο του εκάστοτε δήμου και της πολιτείας γενικά. Η ευθύνη ανήκει σε όλους μας.
Παρακάτω μια παρουσίαση από παιδιά για τα αδέσποτα
Τη στιγμή που διαβάζεις αυτές τις λέξεις, εκατομμύρια ζώα ανά τον κόσμο περιφέρονται αδέσποτα, απροστάτευτα, κακοποιημένα.
Τα αίτια του προβλήματος:
Η έλλειψη παιδείας & ευαισθητοποίησης που μας οδηγεί στην εγκατάλειψη των κατοικίδιων
Η απουσία μέτρων προστασίας των ζώων στην Ελλάδα
Η ιδέα ότι τα ζώα είναι κατώτερη μορφή ζωής την οποία δεν χρειάζεται να σεβόμαστε
Η αδυναμία του κράτους να μεριμνήσει για όλα αυτά τα ζώα με αποτέλεσμα να αυξάνονται
Κάθε ένα από αυτά, έζησε τη στιγμή ενός αποχαιρετισμού που δεν επέλεξε.
Και ξέρεις τι λένε αυτοί που δεν έχουν πίστη; Λένε πως τα ζώα δεν έχουν μιλιά. Αυτό λένε…
Εμείς, όμως, πιστεύουμε. Και να που καταφέραμε να στήσουμε αυτί στους ψιθύρους τους. Εκείνους που έγιναν κραυγή απελπισίας όταν συνειδητοποίησαν ότι οι… θεοί τους τα εγκατέλειψαν:
ΣΚΕΨΗ #1
.ΣΚΕΨΗ #2
.ΣΚΕΨΗ #3
.ΣΚΕΨΗ #4
.ΣΚΕΨΗ #5
.ΣΚΕΨΗ #6
.ΣΚΕΨΗ #7
.ΣΚΕΨΗ #8
.ΣΚΕΨΗ #9
.ΣΚΕΨΗ #10
Είμαστε σίγουροι ότι πιστεύεις κι εσύ. Πιστεύεις στην αιώνια φιλία που μπορείς να αναπτύξεις με ένα οποιοδήποτε ζώο, αδέσποτο και μη. Γι αυτό, μίλησε, γράψε, μοιράσου, οργάνωσε, ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ. Κάνε οτιδήποτε περνάει από το χέρι σου για να βοηθήσουμε όλοι μαζί στη μείωση του αριθμού των αδέσποτων. Μια για πάντα. Γιατί όλοι ξέρουμε πως είμαστε Καλύτερα Μαζί.
Ο Μπλακ (τραγούδι)
Ένα τραγούδι -με φύλλο εργασίας και οδηγίες παραγωγής γραπτού λόγου- για την αγάπη στα ζώα και την απώλειά τους από τον ιστότοπο “Χρωματιστή Τάξη’
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να επισκεφθείτε το άρθρο
Τροφή και λίγη ανθρωπιά χρειάζονται τα αδέσποτα ζώα στην κακοκαιρία και σε περίπτωση παγετού, καθώς υπό δύσκολες καιρικές συνθήκες και χαμηλές θερμοκρασίες αναζητούν προστασία από τους ανέμους και τα χιόνια και προσπαθούν να επιβιώσουν. Περισσότερο ευαίσθητα είναι τα κουτάβια, καθώς δεν έχουν μεγάλες αντοχές στο κρύο.
Πώς η αγάπη μεταμόρφωσε έναν κακοποιημένο σκύλο
Ο Σταύρος Ζαμπέτογλου, πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας και Περιβάλλοντος Αδέσποτων Ζώων Ανατολικής Θεσσαλονίκης (ΣΥΠΠΑΖΑΘ) αναφέρει : «Την περίοδο που υπάρχει παγετός, πολλά αδέσποτα ζώα ψάχνουν να βρουν καταφύγιο σε χώρους όπου υπάρχει λίγος ήλιος, λίγη προστασία από ανέμους, μακριά από τα χιόνια. Διαπιστώνουμε καθημερινά ότι υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία οι φιλόζωοι ρίχνουν τροφή για τα αδέσποτα ή τη διανέμουν μέσω ημών» .
Υπογραμμίζει επίσης ότι υπάρχουν άνθρωποι που διανύουν χιλιόμετρα καθημερινά, για να προσφέρουν τροφή σε αδέσποτα που ζουν σε συγκεκριμένες περιοχές και σε αυτούς – όπως σχολιάζει ο ίδιος- «βγάζει το καπέλο».
Σε ό,τι αφορά την ανάγκη των ζώων αυτών για νερό, σημειώνει ότι και πάλι κάποιοι φιλόζωοι αφήνουν δοχεία με νερό για τα αδέσποτα και φροντίζουν για την αλλαγή του, αν παγώσει.
Ο κ. Ζαμπέτογλου τονίζει ότι υπάρχει αγάπη και ενδιαφέρον από φιλόζωους, που είτε αναλαμβάνουν τη φροντίδα αδέσποτων ζώων είτε τα υιοθετούν είτε προσφέρουν μια οικονομική υποστήριξη ώστε να εξακολουθήσει να υφίσταται η ύπαρξη αυτών των πλασμάτων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ωστόσο αναφέρεται και σε άλλους ανθρώπους οι οποίοι έχουν αντίθετη άποψη, δεν επιθυμούν να κυκλοφορούν τα αδέσποτα ανάμεσά τους, τα χτυπούν, τα πυροβολούν ή ρίχνουν φόλες.
Κάθε μέρα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε τη διαφορά στη ζωή ενός κατοικίδιου.
Δεν έχει πάντα σημασία τι παίρνουμε αλλά τι μπορούμε να δώσουμε. Η ταινία είναι μια απλή υπενθύμιση ότι το να δίνεις είναι ωραία, ειδικά όταν κάνει καλό
«Από τη στιγμή που κάποιος δεν έχει τη δυνατότητα να υιοθετήσει κάποιο ζώο συντροφιάς από τον δρόμο, εκείνο που μπορεί να κάνει είναι να του δώσει λίγη τροφή και να επιδείξει λίγη ανθρωπιά, να μην το κλωτσήσει, να μην το διώξει, να μην του ρίξει φόλα. Μπορεί να υπάρχει σε έναν βαθμό ευαισθητοποίηση του κόσμου, ωστόσο πρέπει να υπάρχει μια γενικότερη κουλτούρα σεβασμού και αγάπης προς τα αδέσποτα» επισημαίνει.
Σχολιάζει άλλωστε ότι αν κάποιος μπορεί να προστατέψει ένα ζώο από το κρύο, το αποτέλεσμα εξαρτάται από το φιλότιμό του και την αγάπη του για τα ζώα.
Χαρακτηριστική είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, η περίπτωση ενός ανθρώπου ο οποίος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, κοντά στο Λευκό Πύργο, έφτιαξε ένα αυτοσχέδιο καφάσι για να προστατέψει έναν σκύλο. «Μπορεί οποιοσδήποτε να κάνει κάτι αντίστοιχο, σε κάποιο απόμερο σημείο ενδεχομένως και εφόσον μια τέτοια κατασκευή δεν προσβάλει την καλαισθησία του τοπίου» υπογραμμίζει.
Στη χώρα μας υπολογίζετε πως υπάρχουν πάνω από 1 εκατομμύριο αδέσποτα, τα οποία έχουν κακοποιηθεί και κυκλοφορούν χωρίς φαγητό και νερό στους δρόμους. Χιλιάδες πλάσματα ζουν στους δρόμους, μακριά από την ανθρώπινη συντροφιά, την αγάπη, την φροντίδα και την προστασία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άραγε αυτό τους αξίζει; Εκεί είναι η θέση τους; Γιατί; Γιατί κάποιοι παρατούν με ευκολία το ζώο τους σαν να είναι σκουπίδι. Και αυτοί οι κάποιοι είναι πολλοί.
Το Βλέμμα “Η μοναξιά του αδέσποτου”
“Το βλέμμα”, είναι μια σειρά εκπομπών για τα ζώα με τον Χρόνη Μίσσιο. Το παρακάτω ντοκιμαντέρ με τίτλο “Η μοναξιά του αδέσποτου” του Κωστή Ζώη έχει θέμα τα αδέσποτα ζώα. Το βίντεο είναι κατάλληλο για μεγάλες τάξεις αλλά και το Γυμνάσιο.
Η κακοποίηση των αδέσποτων ζώων
Οι δε κακοποιήσεις για ακόμα μία χρονιά βρίσκονται στο ζενίθ με εκατοντάδες περιστατικά κακοποιήσεων και ελάχιστες τιμωρίες, απογοητευτικές, παρά τον νόμο 4039/2012.
Θλίβομαι που το αναφέρω , αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε αντικρύσει βία ενάντια σε ζώα, είτε είμασταν μάρτυρες, είτε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Νομίζω πως οι περισσότεροι από εσάς συμφωνείτε ότι είναι μια αποτρόπαια πράξη. Είναι απάνθρωπο και σίγουρα δεν αξίζουν αυτή την κακομεταχείριση τα ζώα.
Ζούνε και αυτά ανάμεσα μας. Κάποια έχουν τον ρόλο της συντροφιάς (κατοικίδια) και κάποια για να μας παρέχουν τροφή. Άρα μας εξασφαλίζουν μια ισορροπία στην ζωή μας. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως πρέπει να τα εκμεταλλευόμαστε και να τους ασκούμε βία.
Η κακοποίηση των ζώων παίρνει διάφορες μορφές. Δεν μιλάμε μόνο για την βία (δηλητηρίαση, ακρωτηριασμός, αιχμαλωσία κτλ), αλλά υπάρχει και παθητική κακοποίηση, δηλαδή κακές συνθήκες ζωής (έλλειψης καταλύματος, μόνιμης αλυσόδεσης, ακατάλληλη τροφή, έλλειψη φροντίδας κτλ). Επίσης κακοποίηση θεωρείται και όταν χρησιμοποιείς ένα ζώο για οικονομικό συμφέρον (ιππόδρομους, κούρσες σκύλων, κοκορομαχίες, ταυρομαχίες, τσίρκο κ.α).
Το νέο Σχέδιο νόμου για την προστασία των ζώων
Με το νέο σχέδιο νόμου, η Ελλάδα αποκτά Εθνικό Μητρώο Ζώων συντροφιάς και αυστηροποιεί τις ποινές για κακοποίηση και εγκατάλειψη, ανάγοντάς τες σε κακούργημα. Οι ποινές για παραβάσεις όπως αφαίρεση ζωής ζώου είναι κάθειρξη έως 10 έτη και χρηματική ποινή έως 50.000 ευρώ. Για τη διατήρηση και παραμονή ζώου σε κοινόχρηστο χώρο, ή σε κήπο πολυκατοικίας, επιβάλλεται χρηματική ποινή 300 ευρώ ανά ζώο. Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια η πολιτεία προσπαθεί να προστατέψει όσο γίνεται αυτές τις ψυχές, ωστόσο το πρόβλημα πρέπει να χτυπηθεί στην ρίζα και όλοι να καταλάβουμε τις συνέπειες των αδέσποτων ζώων στους δρόμους της πόλης και της επαρχίας
Υπάρχουν όμως και χειρότερες συμπεριφορές……
Δεμένος με κολλητική ταινία <<ο καλύτερος φίλος του Ανθρώπου>> ώστε να μην μπορεί να βρει τροφή ούτε καν στα σκουπίδια…
Αποστεωμένος από τις κακουχίες περίμενε τον αργό και βασανιστικό του θάνατο…Για καλή του τύχη μια φιλοζωική ομάδα του Ντιτρόϊτ τον εντόπισε και του έσωσε την ζωή…
Δείτε το βίντεο:
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;
Ο τρόπος είναι εξαιρετικά απλός. Λίγο νερό, λίγο φαγητό, ένα χάδι μπορεί να αλλάξει ακόμα και ολόκληρη τη ζωή ενός πλάσματος που υποφέρει εκεί έξω. Ο κάθε ένας μας μόνος του μπορεί να κάνει τη διαφορά. Όταν βλέπουμε ένα ζώο να υποφέρει είναι απάνθρωπο να το προσπερνάμε. Όχι, δεν θα τρέξει κάποιος άλλος για αυτό, εμείς μπορεί να είμαστε η τελευταία του ελπίδα.
♥ΔΕΝ κακοποιούμε τα αδέσποτα ζώα,
♥στειρώνουμε – ΔΕΝ ζευγαρώνουμε τα ζώα μας,
♥ΔΕΝ παρατάμε τα ζώα μας στο δρόμο,
υιοθετούμε και ΔΕΝ αγοράζουμε μέχρι να αδειάσει και το τελευταίο κλουβί,
♥ΔΕΝ γυρίζουμε από την άλλη το κεφάλι όταν βλέπουμε ένα ζώο να πεινάει, να είναι άρρωστο ή χτυπημένο και να υποφέρει.
♥Εάν δεν ξέρουμε πώς να το βοηθήσουμε ζητάμε βοήθεια αλλά δεν το αγνοούμε θεωρώντας ότι κάποιος άλλος θα ασχοληθεί μαζί του. Η ευθύνη είναι δική μας και μόνο δική μας.
Καταφύγια χωρίς πόρους παλεύουν να φροντίσουν τα αδέσποτα χωρίς κρατική επιχορήγηση ενώ ιδιοκτήτες ζώων εγκαταλείπουν τα ζώα τους λόγω μετανάστευσης στο εξωτερικό. Νεογέννητα ζώα πετιούνται στα σκουπίδια καθώς κάποιοι δεν φροντίζουν ή αδυνατούν να στειρώσουν τα ζώα τους. Άλλοι τα εγκαταλείπουν δεμένα σε πάρκα, μαζί με τα μπολ τους και τα λουριά τους.
Οι φιλοζωικές οργανώσεις και οι εθελοντές κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να σώσουν όσα περισσότερα ζώα μπορούν αλλά είναι ακριβώς αυτό, εθελοντές, δεν πληρώνονται, δεν έχουν μισθό, έχουν απλά τον ελάχιστο σεβασμό προς τη ζωή και την αναγνώριση της ευθύνης που όλοι φέρουμε. Είναι άνθρωποι που αφιερώνουν όλη τους την ενέργεια, όλα τους τα χρήματα και όλη τους στη ζωή για αυτά τα τόσο αδικημένα πλάσματα. Σίγουρα αυτό δεν είναι κάτι που μπορούν να κάνουν όλοι. Σίγουρα όμως όλοι μπορούν να αναγνωρίσουν την ευθύνη τους και να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτό τον αγώνα.
Ποιοί άνθρωποι γίνονται εθελοντές σε μια φιλοζωική;
Τηλέφωνα που χτυπούν οποιαδήποτε ώρα της ημέρας για να ακουλούθησει ο συνήθης διάλογος: “Ξέρετε, βρήκα ένα σκυλάκι εκεί πρέπει να είναι άρρωστο ελάτε να το πάρετε“. Για φιλοζωικές που διατηρούν καταφύγια οι εθελοντές μοιράζονται 3 μπορεί και 4 βάρδιες την ημέρα για να προλάβουν να φροντίσουν όλα τα ζώα που προστατεύουν ενώ παράλληλα τρέχουν και σε πιθανές υιοθεσίες ή να μαζέψουν άλλα.
Αν παρατηρήσει κάποιος την ημέρα ενός εθελοντή φιλοζωικής στην Ελλάδα θα απορήσει πραγματικά με τη δύναμη που κρύβει μέσα του. Όχι μόνο γιατί κάνει κάτι σπουδαίο αλλά γιατί το κάνει σε μια χώρα που θεωρεί ότι με τα αδέσποτα ζώα ασχολούνται μόνο κάποιοι λίγοι τρελοί.
Ποια είναι όμως η μεγαλύτερη τρέλα;
1. Να αντιστέκεσαι στο λάθος και την ανευθυνότητα και να προσπαθείς να κάνεις κάτι.
2. Να είσαι μέρος μιας ομάδας που το μόνο που σας συνδέει είναι η πίστη σας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Να τρέχεις μαζί τους και να χρεώνεσαι παντού.
3. Να φροντίσεις δεκάδες ζώα και να μην το αναγνωρίζει σχεδόν κανείς.
4. Να υποκαθιστάς στις υποχρεώσεις την τοπική αυτοδιοίκηση και να τα ακούς και από πάνω!
5. Να πηγαίνουν πράγματα στραβά και να μην παραιτείσαι. Ποτέ. Για κανένα λόγο.
6. Να πιστεύεις ότι θα αλλάξει αυτή η χώρα και να είσαι κομμάτι αυτής της αλλαγής. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Η μόνη ανταμοιβή είναι η αγάπη που παίρνεις πίσω. Αγάπη από τον εαυτό σου γιατί είσαι περήφανος για αυτόν, αγάπη από την ομάδα σου και από τις δεκάδες των ζώων που φρόντισες, περιέθαλψες και προσπάθησες να βρεις ένα καλό σπίτι για να μην μείνουν στο δρόμο. Η μεγαλύτερη τρέλα είναι να αγαπάς κάτι πολύ και να παλεύεις για αυτό κάθε μέρα.
Οι φιλοζωικές χρειάζονται υποστήριξη και εθελοντές ακόμα και ηθική καμιά φορά. Ο καθένας μας μπορεί να κάνει κάτι ή ακόμα καλύτερα να απέχει από πρακτικές που κάνουν το πρόβλημα χειρότερο.
Σε περίπτωση δε που ένα αδέσποτο βρεθεί χτυπημένο, οι πολίτες μπορούν να απευθύνονται στους δήμους που έχουν αναπτύξει κάποιο σύστημα προστασίας των αδέσποτων ζώων, ώστε το ζώο να προστατευτεί, να του παρασχεθεί ιατρική φροντίδα και καταφύγιο και όταν επανακάμψει να επιστρέψει στην περιοχή όπου ζει.
Παρόλ’ αυτα, πρέπει να πιστεύουμε στις φωτεινές εξαιρέσεις, ανθρώπους που υιοθέτησαν αδέσποτα ζώα, ακόμα και τυφλά ή δίποδα,καθώς και ανθρώπους που έγιναν εθελοντές, ανθρώπους που καταγγέλλουν κακοποιήσεις.
Μερικές συμβουλές για την υιοθεσία αδέσποτου:
Μακάρι η Ελλάδα να βγει από το σκοτάδι και τα ζώα επίσης.Περισσότερα από 400 φιλοζωικά σωματεία -πολλά από αυτά στελεχωμένα από εθελοντές- εργάζονται καθημερινά για τη φροντίδα, τον εμβολιασμό και τη στείρωση των ζώων. Αυτό όμως δεν αρκεί.Οι φιλοζωικές οργανώσεις από μόνες τους αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, δεν μπορούν χωρίς την δική μας συμβολή να καλύψουν τα έξοδα για όλα αυτά τα ζώα.
Tα λόγια ενός αδέσποτου ζώου.
Σας παρακαλώ, μην με προσπερνάτε,
την πλάτη επιδεικτικά μην μου γυρνάτε.
Κοιτάξτε πόσο πολύ υποφέρω,
από ασφάλτινους δρόμους εγώ δεν ξέρω…
Εκεί έξω μόνος μου δεν μπορώ,
στα σκουπίδια ψάχνω για φαγητό.
Και τα λασπόνερα έχω για νερό,
μ’ αυτά όμως να ξέρετε πως δε ξεδιψώ.
Μονάχα αρρωσταίνω πολύ βαριά
και πεθαίνω μόνος, χωρίς μια αγκαλιά.
Πότε πότε η πείνα είναι τόσο μεγάλη,
που κλείνουν τα μάτια μου από τη ζάλη.
Πότε πότε κάνω προσπάθειες να σηκωθώ,
αλλά πέφτω, όρθιος δε μπορώ να σταθώ.
Ψάχνω από εδώ, ψάχνω από εκεί,
μήπως και βρω καμιά ευαίσθητη ψυχή.
Αλλά όλοι τραβιούνται μακριά μου,
κλωτσώντας με, μην τους κολλήσω την
αρρώστια μου…
Θέλω όμως κι εγώ λίγη στοργή,
έχω ανάγκη από τη δική σας προσοχή.
Θέλω να με φροντίζετε σαν να μαι παιδί,
κι εγώ προστάτης σας θα ‘μαι για μια ζωή.
Μην με αφήνετε μόνο, δεν θα αντέξω,
στις γειτονιές ψάχνω παιδιά για να παίξω.
Κανένας όμως δε με θέλει, δε μ’ αγαπά,
σε απόσταση με κρατούν κι αυτό με πονά.
Κάποιοι τους είπαν πως είμαι βρώμικο, κακό,
πως είμαι άγριο, πως δεν τα αγαπώ.
Κι όταν με βλέπουν όλο τρομάζουν,
να φύγω μακριά τους μου φωνάζουν.
«Φύγε από εδώ βρωμόσκυλο» μου λένε,
τότε τα μάτια μου βουρκώνουν και κλαίνε.
Δε φταίω όμως εγώ, που αδέσποτο ζω,
που δεν έχω αφεντικό κι ένα σπιτικό.
Χωρίς όνομα στους δρόμους τριγυρνώ,
ζητώντας μόνο χάδια κι ίσως λίγο φαγητό.
Σας παρακαλώ μην με προσπερνάτε,
μην κάνετε πως δεν υπάρχω, μην με ξεχνάτε…
Αν δεν αλλάξουμε μυαλά, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στη χώρα μας, δυστυχώς.
Τα ζώα δεν μας ζητάνε κάτι δύσκολο. Λίγο νερό, λίγο φαγητό, μία στείρωση αν μπορούμε…μα πάνω απ όλα λίγο ενδιαφέρον…
Τι κάνουμε;
Πιέζουμε τον δήμο μας για την στείρωση και την περίθαλψη των αδέσποτων.
Αφήνουμε ξηρά τροφή και νερό έξω από την πόρτα μας.
Ενισχύουμε τη φιλοζωική της περιοχής μας με εθελοντική βοήθεια, φάρμακα και τροφές.
Στειρώνουμε το κατοικίδιο μας.
Και αν θέλουμε κατοικίδιο υιοθετούμε με υπευθυνότητα και σώζουμε ένα πλάσμα από τον δρόμο.
Αδέσποτα σκυλάκια και γατάκια κυκλοφορούν παντού, στους δρόμους, σε πλατείες και στα πεζοδρόμια. Αναζητούν καταφύγιο και προστασία από το κρύο και τη βροχή, ψάχνουν για τροφή μέσα σε κάδους απορριμμάτων ή περιμένουν σε κάποια είσοδο.
Βάλτε νερό για τα αδέσποτα ζώα .
Όπως διψάς εσύ διψάνε και αυτά.
Επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε ένα αδέσποτο να αναζητά λίγο νερό ή ένα σκιερό και δροσερό μέρος να ξαπλώσει προκειμένου να προστατευτεί από τη ζέστη του καλοκαιριού. Γι ’αυτό το λόγο μη διώχνεις ένα αδέσποτο όταν το βρίσκεις ξαπλωμένο έξω από το σπίτι ή το μαγαζί σου ή ακόμα και στην είσοδο της πολυκατοικίας σου. Δεν είναι εκεί για κακό σκοπό. Όλα αυτά τα ζώα, προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα μη φιλικό περιβάλλον.
Ειδικά το καλοκαίρι που βράζει ο τόπος,το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να δώσουμε ανάσες ζωής στα αδεσποτάκια, βάζοντας έξω από την πόρτα μας ή έξω από κάποιο μαγαζί ένα μπολάκι με νερό και αν μπορούμε κι ένα άλλο με ξηρή τροφή.
Όλα ψυχούλες είναι και το καλοκαίρι μπορεί να φανεί μέχρι και θανατηφόρο γι’ αυτά.
Φροντίστε τα αδέσποτα της γειτονιάς σας και βοηθήστε τα να βρουν και αυτά μια οικογένεια . Μέχρι να αδειάσουν οι δρόμοι και τα κλουβιά!
Η μέγιστη κίνηση αγάπης που μπορούμε να κάνουμε είναι να υιοθετήσουμε ένα αδέσποτο ζώο. Να ανοίξουμε το σπίτι μας και την καρδιά μας για ένα πλάσμα που υποφέρει. Να αλλάξουμε τη ζωή του και να αλλάξουμε και τη δική μας ζωή προς το καλύτερο. Να δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να μάθει τι σημαίνει ευγνωμοσύνη και ανιδιοτελής, απέραντη αγάπη. Γιατί αυτό θα μας δείχνει το ζώο που σώσαμε για όλη του τη ζωή. Να σώσουμε ένα αβοήθητο πλάσμα και μαζί με αυτό να σώσουμε τον εαυτό μας. Γιατί όταν σώζεις ένα πλάσμα από τον δρόμο, σύντομα συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις σώσει μόνο εκείνο αλλά κυρίως τον εαυτό σου.
Είναι πραγματικά όμορφο να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι συντροφιάς, αλλά ας έχουμε στο νου μας δύο πράγματα! Πρώτον πρέπει να είμαστε σίγουροι για το βήμα που θα πραγματοποιήσουμε και πως σε καμία περίπτωση δεν θα εγκαταλείψουμε αυτό το ζωάκι! Και δεύτερον, πριν αγοράσουμε ένα ζωάκι από την ράτσα που μας αρέσει, ας ρίξουμε μια ματιά σε ζωάκια που έχουν εγκαταλειφθεί και ψάχνουν νέα συντροφιά, πολλές φορές εκεί βρίσκουμε τους πιο πολύτιμους φίλους μας που θα μας είναι ευγνώμονες για την υπόλοιπη ζωή τους! Όποιος μπορεί να υιοθετεί κάποιο από αυτά είναι υπέροχο, γιατί έτσι θα έχει κι αυτό σπίτι, συντροφιά, ζεστασιά και αγάπη! Και η ψυχούλα αυτή θα το ανταποδώσει πολλαπλάσια!!!
Οι φίλοι δεν αγοράζονται.
Ανοίξτε την αγκαλιά σας για να υιοθετήσετε μια ψυχούλα που ζει στον δρόμο…. Υιοθετήστε το με υπευθυνότητα . Η αγάπη και η ευγνωμοσύνη που θα λάβετε δεν περιγράφονται με λόγια.
Θα θελα να ήμουνα ένας σκύλος ένας τόσο δα μικρός
Να ήμουν ο πιο πιστός σου φίλος Κι απ’ τους ανθρώπους πιο καλός
Μέσ’ την αυλή σου όλη μέρα, Όπου έχει ήλιο να ξαπλώνω
Να ζητιανεύω μ’ ένα βλέμμα Για μια αγκαλιά σου όταν κρυώνω
Απ’ την δουλειά σου όταν γυρίζεις να περιμένω μπρος την πόρτα
και να σου φέρνω το λουρί μου μήπως γυρέψω καμιά βόλτα
Κι όταν με διώχνεις εγώ να έρχομαι κοντά σου
Κι όταν λες πως δεν με θέλεις Να σου κουνάω την ουρά μου
Κι όταν με διώχνεις εγώ να έρχομαι κοντά σου
Να κατεβάζω τα αυτιά μου Μήπως ραγίσω την καρδιά σου
Θα θελα να ήμουνα ένας γάτος αρχοντικός και μαλλιαρός
Να νοιάζομαι μόνο για μένα Κι απ τους ανθρώπους πιο κακός
Το ψάρι σου να τριγυρίζω και το χαλί σου να βρωμίζω
Να είναι όλα μέλι γάλα, όταν σε ρίχνω απ την σκάλα
Να ναι το σπίτι άνω κάτω απ’ την δουλειά σου όταν γυρίζεις
Να ναι σκισμένες οι κουρτίνες κι εγώ να χαίρομαι που βρίζεις
Κι όταν με διώχνεις εγώ να φεύγω μακριά σου
Και στους δρόμους σαν με ψάχνεις εγώ να γλείφω την ουρά μου
Κι όταν με διώχνεις απλά να φεύγω μακριά σου Να με θυμάσαι να δακρύζεις Να με θες ξανά
Κι όταν με διώχνεις εγώ να φεύγω μακριά σου Και στους δρόμους σαν με ψάχνεις εγώ να γλείφω την ουρά μου Κι όταν με διώχνεις απλά να φεύγω μακριά σου Να με θυμάσαι να δακρύζεις Να με θες ξανά κοντά σου
Ο αγώνας ήταν, είναι και θα είναι διαχρονικός και καθημερινός.
Ας δεσμευτούμε όλοι πως θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας. Ο σεβασμός και η προστασία των πλασμάτων της γης που βρίσκονται σε κίνδυνο αποτελεί υποχρέωσή μας. Ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσουμε είναι η υιοθεσία και η καταγγελία τυχόν κακοποίησης ζώων.
“Κανένα ζώο αδέσποτο – Κανένα ζώο κακοποιημένο”»
Οι φιλοζωικές οργανώσεις καλούν τον καθένα μας να υιοθετήσει ένα ζώο ή να συνδράμει όπως μπορεί σε προγράμματα και καμπάνιες για την προστασία τους. Απαιτείται λοιπόν παιδεία στους πολίτες και τους νέους μας έτσι ώστε «να εκλείψουν τα κρούσματα κακοποίησης ζώων» . Η λύση του προβλήματος των 600 εκατομμυρίων αδέσποτων ζώων βρίσκεται στην παιδεία, τις στειρώσεις, την υιοθεσία, τις αυστηρές ποινές για τους παραβάτες και τις φιλοζωικές καμπάνιες. Εμείς οι εκπαιδευτικοί με προγράμματα ευαισθητοποίησης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης μπορούμε να βοηθήσουμε στην προώθηση κουλτούρας, ενός νέου τρόπου σκέψης, προκειμένου να εξαλειφθούν οι εικόνες ντροπής που καθημερινά εκτυλίσσονται στους δρόμους της χώρας μας, επειδή όπως πολύ καλά γνωρίζουμε η παιδεία είναι ο θεμέλιος λίθος του πολιτισμού».
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΠΡΟΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
Ας μετατρέψουμε την 4η Απριλίου σε μέρα ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης.Ας κάνουμε τα αδύνατα δυνατά, ώστε στο τέλος η Υπευθυνότητα να νικήσει την Ανευθυνότητα!
Σε όσους ισχυρίζονται ότι ζούμε σε δύσκολους καιρούς και δεν υπάρχει ο χρόνος και η πολυτέλεια για ενασχόληση με τέτοια ζητήματα απαντάμε ότι η αντίσταση στην ηθική κρίση και η προάσπιση αρχών, αξιών και δικαιωμάτων είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να βγούμε από αυτήν την παρακμή.
Και δεν μπορεί παρά η βελτίωση να ξεκινήσει από την υπεράσπιση των αδύναμων, ζώων και ανθρώπων.
Η ιστορία του Μάρκου
Βοήθεια!!! Βρέχει και κάνει αφόρητο κρύο. Βοήθεια!!! Δε μ’ ακούει κανείς; Τι να κάνω; Θα κοιμηθώ λίγο εδώ που βρίσκομαι και το πρωί… Το πρωί ίσως με ακούσουν.(Ξαπλώνει κοιμάται για λίγο και σηκώνεται)
Ξημέρωσε. Ευτυχώς χωρίς βροχή. Βοήθεια!!! Γιατί εγώ; Γιατί;;; Που είναι η οικογένειά μου; Τα αδέρφια μου; Οι γονείς μου; Πώς βρέθηκα εδώ; Πώς;
Γεννήθηκα σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη. Οι γονείς μου κι αυτοί είχαν γεννηθεί στην ίδια αποθήκη. Αδέσποτοι. Όλη η οικογένεια. Τρώγαμε από τα σκουπίδια ό, τι βρίσκαμε και πίναμε νερό αν βρίσκαμε ιδίως το καλοκαίρι. Πέντε αδέρφια και δυο γονείς. Μεγάλη οικογένεια. Ζούσαμε όμορφα όπως μπορεί να ζει μια οικογένεια αδέσποτων. Μπορεί να μην είχαμε φαγητό και νερό όπως θα θέλαμε όμως ήμαστε ελεύθεροι. Παίζαμε όλοι μαζί και από τους γονείς μας μάθαμε πολλά. Μια μέρα πάνω στο παιχνίδι απομακρύνθηκα από τα αδέρφια μου. Βρέθηκα σε ένα άγνωστο χώρο. Με βρήκε κάποιος και με πήρε σπίτι του. Δεν ξέρω γιατί. Με λυπήθηκε; Νόμιζε πως είμαι παιχνίδι; Όλη μέρα ήμουν κλεισμένος μέσα. Χωρίς φροντίδα. Εγώ, που είχα μάθει στην ελευθερία τώρα να είμαι κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα. Με φωνές με φοβέρες, με χτυπήματα έτσι προσπαθούσε να με εκπαιδεύσει. Ήμουν αδέσποτο. Δεν ήξερα καλούς τρόπους. Να ζω με κάποιον που φωνάζει, με κάποιον που χτυπάει. Γιατί;;;
Μια μέρα μ’ έβαλε στο αυτοκίνητο. Νόμιζα για βόλτα. Με παράτησε σε ένα άγνωστο χωριό. Άρχισα να κάνω βόλτες. Δεν ήξερα πώς να περπατήσω στο δρόμο. Άκουγα κόρνες από αυτοκίνητα. Χτυπήθηκα και μια δυο φορές, ευτυχώς όχι σοβαρά. Βρήκα καταφύγιο κάτω από ένα αυτοκίνητο. Χειμώνας. Γιατί;;; Βοήθεια!!! Γαβ,γαβ γαβ γαβ.
Δε μπορώ να το πιστέψω. Κάποια χέρια με χαϊδεύουν. Χέρια μεγάλων μα και παιδιών. Είναι βιαστικοί. Δυστυχώς φεύγουν. Βοήθεια!!! Γαβ,γαβ που με αφήνετε; Ίσως να έχουν δουλειές. Το πήρα απόφαση. Δε θα κουνήσω από δω. Μου φάνηκαν καλοί άνθρωποι. Ίσως με καταλάβουν. Ίσως με κρατήσουν. Ίσως μου δώσουν λίγο φαγητό και μια γουλιά νερό. Ίσως μου δώσουν αγάπη και ασφάλεια. Μακάρι.Βοήθεια!!! Γαβ,γαβ γαβ γαβ.
Η ώρα πέρασε. Ακούγονται φωνές. Ήρθαν. Δυο μεγάλοι κι ένα παιδί. Με πλησίασαν. Με χάιδεψαν. Με αγκάλιασαν. Μου πρόσφεραν τροφή και νερό. Μου έστρωσαν μια ζεστή κουβέρτα να κοιμηθώ. Δε θα το ξεχάσω ποτέ. Θα είναι για πάντα η οικογένειά μου. Θα τους προστατεύω και κάθε μέρα θα τους δείχνω πόσο τους αγαπώ.
Ευχαριστώ, γαβ,γαβ ευχαριστώ.
Η αγάπη προστατεύει τα αδέσποτα.
Το video-clip αναπτύχθηκε από στο πλαίσιο του μαθήματος “Τεχνολογίες Επικοινωνίας και Πληροφορίας στην Εκπαίδευση για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη” που διδάσκεται από τον Καθηγητή Βασίλη Μακράκη στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης το χειμερινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2013-14
Η ιστορία ενός σκύλου
Μία ιστορία απο το www.filozwos.gr, μας δείχνει την ζωή ενός σκύλου, που είναι βασανισμένος και όμως αγαπάει τα αφεντικά του μέχρι τελευταίας στιγμής της ζωής του.
ΜΗΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ
Σποτ ευαισθητοποίησης κοινού για την αποτροπή εγκατάληψης ζώων.
Κακοποίηση των ζώων- Αδέσποτα ζώα
πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να δείτε το βίντεο
“Λάκυ το αδεσποτάκι”
Πατήστε στην εικόνα για να δειτε και να κατεβάσετε το παραμύθι
Ο “Λάκυ το αδεσποτάκι” είναι ένα έμμετρο φιλοζωικό παραμύθι που έχει ώς στόχο την ευεσθητοποίηση μικρών και μεγάλων ως προς την συμπεριφορά που οφείλουμε να έχουμε απέναντι στους τετράποδους φίλους μας, μα και στην αξία της διάσωσης / υιοθεσίας ενός αδέσποτου ζώου. …Σ’ ένα μακρινό βουνό μ’ αλεπούδες και λυκάκια μεγαλώναν σε μια αγέλη κάποια αταίριαστα ζωάκια, άσπρα, μαύρα, καφετιά με μεγάλα αυτιά και ουρά. Κάποιος μου ‘πε πως τα λένε “Τα αδέσποτα σκυλιά”…
Τραγούδι : Σκυλάκι μοναχό
Συγκινητική η προσπάθεια των μαθητών του Γ1 Τμήματος του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ζευγολατιού μαζί με τη δασκάλα τους κυρία Χριστίνα Πασπάλα.Τα παιδιά έγραψαν το ποίημα “Σκυλάκι μοναχό” στο πλαίσιο της Σχολικής Εβδομάδας Εθελοντισμού 2019 με θέμα τη”Φιλοζωία”. Η εκπαιδευτικός Μουσικής κυρία Γκέλυ Μητρογιάννη το μελοποίησε. Ο εκπαιδευτικός Εικαστικών κύριος Θανάσης Σφήκας επιμελήθηκε τη ζωγραφιά. Η εκπαιδευτικός Πληροφορικής κυρία Πηνελόπη Μαρκέλλου επιμελήθηκε τη δημιουργία του βίντεο.
ΑΓΑΠΑΜΕ τα ζώα!
Γιατί τα ζώα είναι τα άλλα πλάσματα με τα οποία μοιραζόμαστε ένα κοινό σπίτι, τον πλανήτη μας.
Πόσο μάλλον περισσότερρο πρέπει να αγαπάμε τα ζώα συντροφιάς ,σκυλάκια και γατούλες … που έμαθαν να ζουν μαζί μας , να μας αγαπούν χωρίς όρια …που μας κάνουν να χαμογελάμε
ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ
Η ιστορία που ακολουθεί μιλάει για ένα σκυλάκι που παίρνει πολλή αγάπη, φροντίδα και προσοχή από το αφεντικό του και εκείνο πάλι την ανταποδίδει με το δικό του παιχνιδιάρικο και αφοσιωμένο τρόπο. Η ζωή τους κυλάει ήρεμα, όμως πόσο θα κρατήσει αυτή η συντροφικότητα μεταξύ τους; (για παιδιά από 5 χρόνων)
Yλικό από την Ομάδα Δράσης Μαθητών για την προστασία όλων των ζώων
Επιμέλεια: Ειρήνη Παγίδα, Γιώργος Κέκερης, Χριστίνα Νομικού
Δίκτυο Τέχνης και Δράσης-Οι άνθρωποι με τα μπαλόνια
“Το παρακάτω διαδραστικό εκπαιδευτικό υλικό που δημιουργήσαμε για να υποστηρίξουμε τους εκπαιδευτικούς που εκπονούν φιλοζωικό πρόγραμμα στις τάξεις τους. Οι δραστηριότητες που παρουσιάζονται στο παρόν εκπαιδευτικό υλικό έχουν σχεδιαστεί από αξιόλογους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στην πρώτη ενότητα παρατίθενται οι δραστηριότητες που απευθύνονται σε μαθητές/τριες πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (νηπιαγωγείου και δημοτικού), οι οποίες είναι και αριθμητικά περισσότερες, ενώ στη δεύτερη ενότητα οι δραστηριότητες απευθύνονται σε μαθητές/τριες δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (γυμνάσιο και λύκειο). Πρόκειται συνεπώς, για ένα συλλογικό εκπαιδευτικό υλικό, το οποίο αποτελείται από μία ποικιλία προτεινόμενων δραστηριοτήτων, που ως στόχους έχουν οι μαθητές: Να αναδομήσουν αντιλήψεις σχετικά με τον ρόλο των ζώων στη ζωή των ανθρώπων Να ενημερωθούν για ορισμένες μορφές κακοποίησης που υφίστανται τα ζώα από τον άνθρωπο Να αντιληφθούν τις απειλές από τις οποίες κινδυνεύουν τα ζώα λόγω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων Να συνειδητοποιήσουν το σοβαρό πρόβλημα της μείωσης της βιοποικιλότητας και την ευθύνη των ανθρώπων απέναντι σε αυτό Να ευαισθητοποιηθούν και να εκφράσουν συναισθήματα για τα ζώα, αναπτύσσοντας την ενσυναίσθηση Να συνειδητοποιήσουν τις υποχρεώσεις των ανθρώπων απέναντι στα ζώα Να καλλιεργήσουν δεξιότητες, ώστε να αναλάβουν δράσεις ενημέρωσης της σχολικής και τοπικής κοινότητας με σκοπό την προστασία των ζώων
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να διαβάσετε το άρθρο
Μεσα στο άρθρο αποδεικνύεται ότι ο σκύλος αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινότητας των αρχαίων ελλήνων. Οι οποίοι, τον τίμησαν τοποθετώντας τον ακόμα και στο σύμπαν (αστερισμός του κυνός), εκφράζοντας έτσι τον σεβασμό τους για το ζώο.
Στη σύγχρονη εποχή αν και ο σκύλος παραμένει γύρω μας, τα περιστατικά κακοποίησης και εγκατάλειψης του είναι καθημερινό φαινόμενο. Από τη μεριά μας θα πρέπει όχι απλά να εναντιωθούμε θεωρητικά σε τέτοια φαινόμενα αλλά να αντιδράσουμε δραστικά, εφαρμόζοντας και τηρώντας τους νόμους περί φιλοζωίας και ενημερώνοντας καθημερινά τους συμπολίτες μας για τις αρετές και τη πρέπουσα αντιμετώπιση του καλύτερου φίλου του ανθρώπου. Του σκύλου.
Το εκπαιδευτικό υλικό με τίτλο «Ομάδα Δράσης Μαθητών για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς» σκοπό έχει την ευαισθητοποίηση εκπαιδευτικών και μαθητών/τριών γύρω από το θέμα της κακοποίησης και της εγκατάλειψης των ζώων συντροφιάς, ώστε να ενισχυθούν οι μηχανισμοί πρόληψης. Στόχοι των προτεινόμενων δραστηριοτήτων είναι οι μαθητές/τριες αρχικά να συνειδητοποιήσουν τις έννοιες του δεσποζόμενου και αδέσποτου ζώου, να αναπτύξουν την ενσυναίσθηση και την αγάπη προς τα ζώα συντροφιάς, κατανοώντας ταυτόχρονα τις υποχρεώσεις των ανθρώπων απέναντί τους. Τέλος, να καλλιεργήσουν δεξιότητες, ώστε να αναλάβουν δράσεις και πρωτοβουλίες ενημέρωσης της σχολικής και τοπικής κοινότητας για την πρόληψη της εγκατάλειψης ζώων, την προστασία των αδέσποτων της περιοχής, καθώς και για την προώθηση στειρώσεων και υιοθεσιών μέσω φιλοζωικών σωματείων.
Πίνακας Αναφοράς για την Σωστή και Λάθος Συμπεριφορά απέναντι στα ζώα…
Αν μιλούσαν τα ζώα …
Εκπαιδευτικό υλικό ,με ιδέες και δραστηριότητες για το νηπιαγωγείο και τις μικρές τάξεις δημοτικού από την Ζήση Ανθή
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα
Εκπαιδευτικό σενάριο Οι φίλοι μας τα ζώα για μεγάλες τάξεις και Γυμνάσιο από το ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Παρακολουθήστε παρακάτω δύο υπέροχες ταινίες, που θα σας συγκινήσουν:
Χάτσικο μια υπέροχη ταινία που μας δείχνει πόσο δυνατή είναι η αγάπη και η αφοσίωση του σκύλου στον άνθρωπο. O Χάτσικο συνοδεύει κάθε μέρα τον Πάρκερ, το αφεντικό του, έναν καθηγητή πανεπιστημίου στο τρένο κάθε πρωί και το απόγευμα τον περιμένει να επιστρέψει από τη δουλειά του. Κάποια μέρα ο Πάρκερ πεθαίνει και δεν επιστρέφει ποτέ στον σταθμό. Ο Χάτσικο όμως, πηγαίνει στο ίδιο ακριβώς σημείο που τον περίμενε πάντα κάθε μέρα για τα επόμενα 9 χρόνια. Κάθε μέρα, ο Χάτσικο, αγγίζει τις ζωές όλων όσων εργάζονται εκεί κοντά και όσων περνούν καθημερινά από εκεί. Διδάσκει τους ανθρώπους τι σημαίνει αγάπη, συμπόνια και πάνω απ όλα πίστη. Σήμερα στο σημείο που περίμενε ο Χάτσικο υπάρχει ένα μπρούτζινο άγαλμα, σύμβολο της αγάπης και της αφοσίωσής του.
Απολαύστε την …
ή δείτε την πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Ένας αληθινός φίλος / A Dog’s Journey (2019)
Σε αυτή την υπέροχη οικογενειακή ταινία, θα δούμε τη συγκινητική ιστορία του αφοσιωμένου σκύλου Μπέιλι που βρίσκει το νόημα της δικής του ύπαρξης μέσα από τις ζωές των ανθρώπων που κάνει να γελούν και να αγαπούν. Ο Μπέιλι ζει σε μια υπέροχη φάρμα στο Μίσιγκαν μαζί με το αφεντικό του, Ίθαν, και τη γυναίκα του, Χάνα. Έχει μάλιστα αποκτήσει έναν απίθανο καινούριο φίλο: την εγγονή του Ίθαν και της Χάνα, Σίτζεϊ. Όταν η μητέρα της Σίτζεϊ αποφασίζει να πάρει τη μικρή μακριά, ο Μπέιλι που της έχει υποσχεθεί πως θα την προστατεύει για πάντα, θα κάνει τα πάντα για να κρατήσει την υπόσχεσή του και να βρεθεί ξανά κοντά της. Μια τρυφερή ιστορία ελπίδας, αγάπης και απεριόριστης αφοσίωσης που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν εμείς φροντίζουμε πραγματικά τους τετράποδους φίλους μας ή εκείνοι εμάς. Αυτή είναι μια φιλία που ξεπερνάει μια ζωή και μια αγάπη που ξεπερνάει όλα τα εμπόδια.
Δείτε την πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Belle et Sebastian, Δύο αχώριστοι φίλοι του Νικολά Βανιέ
Μετά τα δημοφιλή βιβλία και την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά που αγαπήθηκε διεθνώς, η ιστορία του Μπελ και του Σεμπάστιαν μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη.
Ο ταλαντούχος γάλλος σκηνοθέτης Νικολά Βανιέ δίνει κινηματογραφική υπόσταση σε μια από τις πιο γλυκές και επιδραστικές γαλλικές ιστορίες και μας ταξιδεύει μέσα από τις σελίδες του πιο διάσημου μυθιστορήματος της Σεσίλ Ομπρί.
Η ιστορία που σημάδεψε την παιδική ηλικία μιας ολόκληρης γενιάς παιδιών έχει στην καρδιά της ένα 6χρονο αγόρι, τον Σεμπάστιαν και τον Μπελ ένα αδέσποτο σκύλο, που ζουν και οι δύο στις Άλπεις. Ο μικρός Σεμπάστιαν ζει με τον παππού του και τα αδέλφια του κοντά στα Πυρηναία καθώς η μητέρα του πέθανε μετά τον τοκετό.
Η ιστορία μου ξεκίνησε σ’ ένα σκιερό βουνό, όπου ζούσα μαζί με τη μανούλα μου, ένα ψηλό φυλλωμένο πεύκο, κι ήμουν ένα της κλαδί. Αλλά δεν τελείωσε εκεί.
Είμαι η Φάτνη. Δεν με έλεγαν έτσι από την αρχή, γιατί εμείς τα δέντρα δεν έχουμε ονόματα. Δεν πάμε πουθενά, δεν μπερδευόμαστε με τίποτα και με κανένα, δεν τα χρειαζόμαστε τα ονόματα. Έτσι με ονόμασαν οι άνθρωποι. Αχ! Αυτοί οι άνθρωποι…
Είμαι η Φάτνη.
Ζούσα, ευτυχισμένο κλαδί της μανούλας μου, μέχρι που ήρθαν οι άνθρωποι. Κατέφτασαν μια μέρα με τσεκούρια και, γκάπα γκούπα την έριξαν στη γη. Είπαν μεταξύ τους κάτι σαν: «Σπουδαίο σταυρό θα κάνει τούτο το κούτσουρο!». Ακούς, «κούτσουρο» τη μαμά μου! Αχ! Αυτοί οι άνθρωποι…
Μας χώρισαν. Η μαμά μου ήταν πολύ περήφανη και στοργική. Δεν έβγαλε μιλιά όσο την ξέσκιζαν με τα τσεκούρια, δεν είπε τίποτα για να μη λυπηθώ εγώ. Μόνο, καθώς την έπαιρναν από μπροστά μου, μού φώναξε: «Καλή τύχη, μικρό μου! Να έχεις την ευχή μου». Δεν την ξαναείδα.
Με φόρτωσαν κι εμένα σ’ ένα μικρό κάρο και με πήγαν σε ένα χωριό. Βηθλεέμ το έλεγαν· είδα κι έπαθα να το μάθω αυτό το όνομα. Δεν έφτανε που πονούσα από το πρώτο κόψιμο και από το χωρισμό με τη μαμά μου, με κόψανε κι εμένα σε μικρότερα κομμάτια και με κάτι στραβά εργαλεία και σκουριασμένα καρφιά με έκαναν ένα ξυλόκουτο με ξυλοπόδαρα. Επάνω μου στοίβαξαν σανό, δηλαδή χόρτα ξερά και με έβαλαν σ’ ένα σκοτεινό μέρος, σαν σπηλιά, που βρωμούσε… πολύ. Κοπριά το έλεγαν αυτό το βρωμερό υλικό που άφηναν τα ζώα, αφού έτρωγαν το ξερό χορτάρι από πάνω μου. Με σάλιωναν κιόλας, καμιά φορά με κλωτσούσαν· μα κυρίως, με βρώμιζαν! Νοσταλγούσα τον καθαρό αέρα του βουνού και τα αρώματα από τα βότανα και τα δέντρα. Και τη μαμά μου…
Περνούσε ο καιρός, κι αυτή ήταν η ζωή μου. Είχα πια και όνομα, όπως σας είπα. Φάτνη.
Κάποιο καιρό μετά από πολλούς καιρούς, είχα αρχίσει να μαθαίνω τους ανθρώπους και τις δουλειές τους· να ξεχωρίζω τους άντρες από τις γυναίκες και τα παιδιά από τους μεγάλους, τα βόδια από τα πρόβατα και τα γαϊδούρια από τα άλογα. Θα μπορούσα να πω ότι πήγαινα «σχολείο»!
Kι έτσι, κάπως προχωρημένη καθώς ήμουν, μια μέρα κατάλαβα μεγάλη αναστάτωση. Άνθρωποι μπαινόβγαιναν με βιασύνη, ζώα έρχονταν και έφευγαν, ησυχία δεν υπήρχε. Κάτι γινόταν στον κόσμο, μια λέξη παράξενη ακουγόταν: «απογραφή», νομίζω, έλεγαν. Δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό.
Το βράδυ εκείνης της παράξενης μέρας, ακόμα πιο παράξενα πράγματα έγιναν μπροστά στα μάτια μου. Μπήκαν μέσα δυο φτωχικοί άνθρωποι, σκονισμένοι και κουρασμένοι τόσο, που σέρνονταν. Αλλά δεν γκρίνιαζαν. Η γυναίκα –ο άλλος ήταν ένας γέρος–είχε μια τεράστια, φουσκωμένη κοιλιά. Είχα μάθει πως έτσι είναι οι κοιλιές τους, όταν οι γυναίκες περιμένουν το παιδί τους.
Η γυναίκα ήταν σιωπηλή κι ο γέροντας πολύ ανήσυχος. Έστρωσαν κάτω ένα ρούχο και κάθισαν να ξεκουραστούν.
Σας είπα και πριν πως εκείνο το μέρος ήταν σκοτεινό. Ήταν και νύχτα, κοντά μεσάνυχτα πια. Τα ζώα το βράδυ δεν το χρειάζονται το φως· μόλις νυχτώσει, κοιμούνται. Εγώ, όμως, πού να κλείσω μάτι! Γύρω μου γινόταν κάτι πρωτόγνωρο. Σιγά σιγά άρχισε να φέγγει μέσα στο σκοτεινό μου σπίτι. Δεν υπήρχε εκεί λυχνάρι ή κερί ή παράθυρο ή φεγγάρι ή ήλιος ή κάτι που να φωτίζει. Κι όμως, υπήρχε φως. Η γυναίκα με τη μεγάλη κοιλιά ψέλιζε σιωπηλά κάτι σαν προσευχή και ο γέροντας κοιτούσε προς τον ουρανό, που ήταν έξω από τη σπηλιά. Είχε σηκωμένα τα χέρια, μάλλον προσευχόταν κι αυτός.
Ακόμα πιο παράξενα πράγματα έγιναν. Μέσα στη σπηλιά, που ήταν το σπίτι μου, άρχισαν να έρχονται κάτι …δεν ξέρω πώς να τα ονομάσω, κάτι με μεγάλα φτερά. Ούτε πουλιά ήταν ούτε πεταλούδες, ούτε μέλισσες. Σαν άνθρωποι που δεν πατούσαν κάτω, μόνο πετούσαν με τις φτερούγες γύρω γύρω και από το στόμα τους έβγαινε μια μουσική. Και όχι σαν των αηδονιών ή των άλλων πουλιών· μπα! Πολύ πολύ πιο ωραία. Πολλές φωνές, πολύ φως, πολλές παρουσίες και!… Θεέ μου, Θεέ όλου του κόσμου και των δέντρων και των βουνών! Κάτι ακούμπησαν πάνω μου και σκίρτησα ολόκληρη. Καθώς ήμουν σκεπασμένη με άχυρο –είμαι η φάτνη– δεν μπορούσα να δω καλά στην αρχή, αλλά το ένιωσα! Το ένιωσα, σας λέω! Ένα μικρό ανάλαφρο βάρος, ένα άγγιγμα απαλό, μια μικρούλα ανάσα, μια μικρή κίνηση, κάτι ζωντανό, πανέμορφο, ένα μωράκι.
Μά πώς και πότε; Τί και ποιός; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι όλα άλλαξαν. Το φως με θάμπωσε, πλημμύρα από φως· ούτε ο ήλιος πάνω στο βουνό μια ασυννέφιαστη μέρα-μεσημέρι, ούτε βέβαια το φεγγάρι, είχαν ποτέ τους τέτοιο φως. Εκείνη η πέτρινη σπηλιά σαν να ήταν διάφανη και λαμποκοπούσε. Οι μουσικές έβγαιναν από το στόμα των πλασμάτων με τα φτερά –τώρα ξέρω ότι τους λένε αγγέλους– και έμπαιναν και κυλούσαν μέσα μου, κι ας είμαι μερικά κομμάτια ξύλο, κούτσουρο, όπως είπαν τη μαμά μου. Η γυναίκα –που τώρα πια δεν είχε μεγάλη κοιλιά–, και ο γέροντας χαμογελούσαν ευτυχισμένοι. Δεν θύμιζαν εκείνο το κατάκοπο ανήσυχο ζευγάρι που είχε μπει πριν λίγες ώρες στη σπηλιά.
Αλλά, τα θαύματα εκείνης της νύχτας δεν τελείωσαν τότε. Εκείνη η σανίδα που χρησίμευε για πόρτα της σπηλιάς άνοιξε διάπλατα και ένα πλήθος άνθρωποι άρχισαν να μπαίνουν μέσα. Τί έκαναν; Γονάτιζαν μπροστά μου. Έσκυβαν τα κεφάλια τους και ακουμπούσαν τα μέτωπά τους πάνω στα ποδαράκια του μωρού, που κοιμόταν στο σανό, πάνω μου. Το σκέπαζαν με ρούχα, του μιλούσαν σιγανά με πρόσωπα κατάπληκτα αλλά και σεβαστικά, του έφερναν κοντά του αρνάκια και κατσικάκια για δώρο. Οι άγγελοι φτερούγιζαν αδιάκοπα, τα ζωντανά πλησίαζαν και ξεφυσούσαν πάνω του τις ανάσες τους για να το ζεστάνουν και, ξέρετε κάτι; Δεν βρωμούσε πια! Μόνο η γλυκειά ανάσα ενός μωρού γέμιζε τη σπηλιά, το σπίτι μου.
Είμαι η Φάτνη. Ένα κομμάτι ξύλο, ένα κούτσουρο, ίσως. Αλλά πάνω μου ακούμπησε εκείνο το παιδάκι κι αμέσως έγιναν όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα, αλλά κι άλλα τόσα. Γιατί, δεν πέρασε πολλή ώρα κι ένα καραβάνι σταμάτησε μπροστά στην ανοιχτή, τώρα πια, πόρτα. Δεν ήξερα πού να πρωτοκοιτάξω. Έξω ένα τεράστιο άστρο φώτιζε τον ουρανό σαν να ήταν μέρα. Το φως που ήταν μέσα ξεπερνούσε το φως που ήταν έξω. Από μιαν άμαξα κατέβηκαν τρεις γέροι, με παράξενες φορεσιές. Κρατούσαν χρυσά κουτιά που άστραφταν και μοσχοβολούσαν. Γονάτισαν μπροστά μου κι αυτοί, και έδωσαν στη γυναίκα τα κουτιά. Εκείνη κοίταζε το παιδάκι της. Κάτι είπαν για ένα «βασιλιά». Η γυναίκα δεν απάντησε.
Είμαι η Φάτνη και σας λέω την αλήθεια. Έγιναν μπροστά μου όλα αυτά και έγινε και κάτι άλλο. Μέσα μου έγινε αυτό το κάτι: δεν ήμουν ένα κούτσουρο, ένα κλαδί χωρισμένο από τη μαμά του, τσεκουρωμένο, καρφωμένο, σε μια σκοτεινή σπηλιά αφημένο, ανάμεσα σε ζώα που βρωμούσαν; Ήμουν· αλλά έπαψα να είμαι. Ήμουν κούτσουρο αλλά ένιωθα θρόνος. Ήμουν σκεπασμένη με χορτάρι αλλά ένιωθα να φορώ ρούχα βασιλικά. Είχα για σπίτι μου μια σπηλιά αλλά έγινα το πρώτο σπίτι του βασιλιά. Με είχαν κόψει με τσεκούρια και με είχαν καρφώσει με καρφιά, αλλά τώρα έσκυβαν μπροστά μου και φιλούσαν τα δικά μου ξύλα, γιατί από σεβασμό δεν τολμούσαν καν να αγγίξουν τα πόδια του μικρού παιδιού, του βασιλιά.
Είμαι η Φάτνη. Δεν ξέρω γιατί διάλεξε εμένα ο βασιλιάς για να ακουμπήσει πάνω μου· ίσως ήταν η ευχή της μαμάς μου, ίσως ήθελε να με παρηγορήσει για τα τόσα βάσανά μου. Αλλά ξέρω ότι ήρθε, και ακούμπησε. Τον αγκάλιασα, τον σκέπασα με ότι είχα, τον νανούρισα όπως μπορούσα. Ήταν ο πρώτος μου επισκέπτης κι ήμουν το πρώτο του κρεβατάκι. Είμαι η Φάτνη.
Οι δυσκολίες είναι μέρος της τελικής νίκης. Γι’ αυτό…
… μην τα παρατάς!
Μερικές φορές ο αγώνας (η προσπάθεια), είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας.
Εάν ο Θεός μας επέτρεπε να περάσουμε τη ζωή μας δίχως εμπόδια θα μας σακάτευε…
Όταν ρώτησαν τον Τόμας Έντισον πώς αισθανόταν που έκανε 5.000 αποτυχημένες προσπάθειες να κατασκευάσει τον ηλεκτρικό λαμπτήρα πριν τελικά τα καταφέρει, εκείνος απάντησε: «Δεν απέτυχα ούτε μια φορά. Απλά ανακάλυψα 1000 τρόπους που δε δουλεύουν!» Με την υιοθέτηση αυτής της φιλοσοφίας στη διαπαιδαγώγηση, θωρακίζουμε τα μικρά παιδιά, ώστε, όσο είναι νεαρά, αλλά και αργότερα ως ενήλικες, να αποκτήσουν σωματική ρώμη, ευεξία, ψυχική ανθεκτικότητα και μαχητικότητα, μαζί με αισιοδοξία και θετικές λελογισμένες προσδοκίες!
Τους δίνουμε τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν την αυτοεκτίμηση τους, με συνέπεια να κάνουν σωστή στοχοθέτηση, ώστε στο τέλος να επιτυγχάνουν στα σχέδιά τους!
……. Μερικές φορές ο αγώνας (η προσπάθεια) είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Εάν ο Θεός μας επέτρεπε να περάσουμε τη ζωή μας δίχως εμπόδια θα μας σακάτευε…Δε θα γινόμασταν τόσο δυνατοί όσο θα μπορούσαμε…Δε θα καταφέρναμε ποτέ να πετάξουμε!!Ζήτησα Δύναμη… και ο Θεός μου έδωσε δυσκολίες για να με δυναμώσει… Ζήτησα Σοφία… και ο Θεός μου έδωσε Προβλήματα για να τα λύσω… Ζήτησα Ευημερία… και ο Θεός μου έδωσε Νου και Μυς για να δουλέψω… Ζήτησα Θάρρος… και ο Θεός μου έδωσε Κίνδυνο να τον υπερνικήσω… Ζήτησα Αγάπη… και ο Θεός μου έδωσε ανθρώπους με προβλήματα για να βοηθήσω… Ζήτησα Χάρες (χατίρια)… και ο Θεός μου έδωσε ευκαιρίες…
Μια δασκάλα έφερε μπαλόνια στο σχολείο. Ζήτησε από τους μαθητές να τα φουσκώσουν και να γράψουν το όνομα τους πάνω. Αφού τα παιδιά φούσκωσαν τα μπαλόνια και έγραψαν το όνομα τους, η δασκάλα τα πήρε και τα άδειασε στο διάδρομο του σχολείου ανακατεύοντας τα.
«Έχετε 5 λεπτά να βρείτε το μπαλόνι που γράφει το όνομα σας» είπε. Τα παιδιά έψαξαν μανιωδώς τα μπαλόνια, αλλά κανένα δεν βρήκε το δικό του.
Τότε η δασκάλα τους ζήτησε να πιάσουν το πρώτο μπαλόνι που θα βρουν και να το δώσουν στο παιδί που γράφει το όνομα του. Σε λιγότερο από δύο λεπτά, όλοι κρατούσαν το δικό τους μπαλόνι.
Τότε η δασκάλα είπε στα παιδιά:
«Αυτά τα μπαλόνια είναι σαν την ευτυχία. Δε θα τη βρούμε αν ψάχνουμε μόνο τη δική μας. Αν όμως νοιαζόμαστε και για την ευτυχία του άλλου, τότε αυτό θα μας βοηθήσει σίγουρα να βρούμε τη δική μας.»
Όταν η μετάδοση της σοφίας για βασικές αξίες της ζωής γίνεται σε εκπαιδευτικό περιβάλλον, έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο…
Ανθρωπολόγος έδειξε παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικανικής φυλής… Τοποθέτησε ένα καλάθι με νόστιμους καρπούς κοντά σε κορμό δέντρου και τους είπε: Το πρώτο παιδί που θα φτάσει στο δέντρο θα πάρει το καλάθι. Όταν τους έδωσε το σήμα εκκίνησης, έμεινε έκπληκτος που περπατούσαν μαζί, πιασμένοι χέρι χέρι μέχρι να φτάσουν στο δέντρο και να μοιράσουν τον καρπό! Όταν τους ρώτησε γιατί το έκανες αυτό όταν ο καθένας από εσάς μπορούσε να πάρει το καλάθι μόνο για αυτόν! Απάντησαν με έκπληξη: Ubuntu. ′′ Δηλαδή, πώς μπορεί κάποιος από εμάς να είναι ευτυχισμένος ενώ οι υπόλοιποι είναι άθλιοι?” Ubuntu στον πολιτισμό τους σημαίνει: (Είμαι επειδή είμαστε). Αυτή η φυλή γνωρίζει το μυστικό της ευτυχίας που έχει χαθεί σε όλες τις κοινωνίες που τις ξεπερνούν και που θεωρούν πολιτισμένες κοινωνίες…
Το σχολείο αλλάζει . ..Αυτό που δεν αλλάζει είναι η υπομονή, το ενδιαφέρον, η αγάπη του εκπαιδευτικού.
«Ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του . Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες .» ~ Ν. Καζαντζάκης
Η 5η Οκτωβρίου είναι μια μέρα που θέτει στο επίκεντρο τον Εκπαιδευτικούς, τις ανάγκες και τα προβλήματά τους, τιμώντας το πολύτιμο έργο τους και τον αγώνα που καταβάλλουν για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους τους μαθητές .
Σπουδαίοι άνθρωποι,, μιλούν για τους δασκάλους…..
Διδάσκαλος χωρίς βιβλία, είναι ράφτης χωρίς βελόνα Κοραής Διδάσκοντας μαθαίνεις δυο φορές Ζουμπερ Ζόζεφ Εάν δεν ήμουν λειτουργός του Ευαγγελίου, θα ήθελα να ήμουν δάσκαλος σχολείου Λούθηρος
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
