28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

28 Οκτωβρίου 1940 / Η έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου & το ηρωικό «ΌΧΙ» / Εκπαιδευτικό υλικό

 

524

joyb ZUd5k1JYS

28 Οκτωβρίου 1940 Ημέρα μνήμης και εθνικής υπερηφάνειας.

Την 28η Οκτωβρίου δε γιορτάζουμε την αρχή ενός πολέμου, αλλά την άρνηση ενός ολοκλήρου λαού να υποταχθεί!
Η ημερομηνία αυτή θα μας θυμίζει πάντα πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να ορθώνεις το ανάστημά σου και να αγωνίζεσαι για την ελευθερία!

Η Επέτειος του «Όχι» θυμίζει την άρνηση των Ελλήνων στις ιταλικές αξιώσεις.

Είναι η ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά, με αποτέλεσμα την «είσοδο» της χώρας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Ενημερωθείτε για τα γεγονότα παρακάτω

Η 28η Οκτωβρίου 1940 για παιδιά – Τι γιορτάζουμε ;

Και το παρακάτω βίντεο για μεγαλύτερα παιδιά από τον Κωνσταντίνο Γραμμένο και το School for all

Κατοχή – Αντίσταση – Απελευθέρωση (χρονογραμμή)

Κατοχή, Αντίσταση και Απελευθέρωση

Ένα πλήρες οδοιπορικό στο ΄40 με βίντεο και ντοκουμέντα μέχρι την απελευθέρωση θα βρείτε μέσα στην ιστοσελίδα του Φώτη
(ΜΗΝ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΤΕ ΝΑ ΠΛΟΗΓΗΘΕΙΤΕ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΝΟΥ)

τίτλο2

Στο παρακάτω Sway θα κάνουμε μια ολοκληρωμένη αναδρομή 
Πατήστε στην εικόνα

V6QBWFDE4Ytooy

«Η Ελλάδα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» στη Βιβλιοθήκη των Αρσακείων Ψυχικού

Με αφορμή την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, η Βιβλιοθήκη των Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού (Βιβλιοθηκονόμοι: Γεωργία Καβάγια και Μαρία Δερβέναγα) πρότειναν στην εκπαιδευτική κοινότητα επιλεγμένα τεκμήρια από την πλούσια συλλογή της, η οποία περιλαμβάνει πληθώρα, κυρίως έντυπου, υλικού σχετικού με αυτή την ιστορική περίοδο.

Ο έντυπος κατάλογος και το ηλεκτρονικό αρχείο που τον συνοδεύει για παρουσίαση μέσα στην τάξη, περιλαμβάνει τη βιβλιογραφική περιγραφή, τα εξώφυλλα και τις σελίδες τίτλων εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων και οπτικοακουστικών μέσων, καθώς και κείμενα, αποσπάσματα, φωτογραφίες που δίνουν έναυσμα για διαδραστική και πολύπλευρη διδασκαλία-συζήτηση στη σχολική τάξη.

Τα αποσπάσματα που επελέγησαν δίνουν τη δυνατότητα στον εκπαιδευτικό να μιλήσει για τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από ιστορικά γεγονότα, προσωπικές αφηγήσεις, μυθοπλασία, ποίηση, αλληλογραφία, τέχνη, φωτογραφία, σάτιρα, πολλές φορές των ίδιων των ανθρώπων που υπέστησαν κινδύνους, κακουχίες, βίωσαν άθλιες συνθήκες αλλά δεν έχασαν το θάρρος τους και την ελπίδα.

Μετάβαση στο sway.office.com.

Το έπος του΄40 μέσα από ζωγραφικούς πίνακες

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα

1635428449598 Χωρίς τίτλο

Το 1940 μέσα από μια ιστοσελίδα

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα

τίτλο 24

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

 

Πρόταση για εναλλακτικό υλικό για την 28η Οκτωβρίου

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 40 -“ΟΧΙ” ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40 του ΘΕΟΔΟΣΗ ΒΟΓΙΑΤΖΗ

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!!!

Ο Καραγκιόζης στην αντίσταση του 1940

Βιβλίο και παράσταση θεάτρου σκιών

Της Άννας Ιακώβου με εικονογράφηση της Εύας Καραντινού

Στο νέο βίντεο που ανέβηκε στο κανάλι  μας προτείνεται η  κατασκευή των φιγούρων από το ένθετο, για να παίξετε στο σπίτι ή στην τάξη την ξεκαρδιστική περιπέτεια του Καραγκιόζη, που έγραψε η Άννα Ιακώβου και εικονογράφησε η Εύα Καραντινού.

Το «Έπος του Σαράντα» μέσα από σπάνιες φωτογραφίες

Ένα οπτικό αφιέρωμα πάνω στη μεγάλη αντίσταση ενός λαού απέναντι στην τυραννία.
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να επισκεφθείτε τον ιστότοπο

τίτλο2 2

Yλικό από την Ψηφιακή τάξη _ Ενότητα : 28η Οκτωβρίου

Χρονικό 28ης Οκτωβρίου 1940, Κατοχή, Αντίσταση, Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα

2808461

Κατασκευές για την 28η Οκτωβρίου

από τον ιστότοπο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ της συναδέλφου Κοκκινάκη Γεωργίας

1.Φανταράκι με στεφάνι

Πατήστε για το πατρόν  στην παρακάτω εικόνα

IMG 20180926 090311

2. 28η Οκτωβρίου Το φανταράκι

Πατήστε για το πατρόν  στην παρακάτω εικόνα

IMG 20180926 090311 1

Δείτε και το άρθρο :
27 Ιανουαρίου: Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος / Τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι δημοκρατικές αξίες και το Ολοκαύτωμα

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα

wcms 631832

ΨΗΦΙΑΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ Της 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

1.73 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1940!

28η Οκτωβρίου 1940: η πάροδος των ετών μάς απομακρύνει από τα γεγονότα της εποχής, αυτά ωστόσο δεν πρέπει να διαγραφούν από τη μνήμη μας. Ο ρόλος της φωτογραφίας είναι εξαιρετικά πολύτιμος, προκειμένου να εξαλειφθεί η πιθανότητα της λήθης!

Η Huffpost φιλοξένησε ένα εξαιρετικό αφιέρωματου Αλέξη Γαγλία, το οποίο περιέχει 73 λήψεις της περιόδου, που προέρχονται από τις συλλογές του Πολεμικού Μουσείου.

Διαβάζουμε στο σχετικό συνοδευτικό κείμενο:

Στο Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας <…> τα εκθέματα της περιόδου ’40- ’41 οπτικοποιούν ιστορίες που έχουμε ακούσει με συναρπαστικό τρόπο, όπως μόνο η ορατή πραγματικότητα, το αυθεντικό ιστορικό αντικείμενο και το φωτογραφικό στιγμιότυπο μπορούν. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις: η χλαίνη του λοχία που πέθανε μια μέρα μετά, ακόμα κομμένη πρόχειρα, σίγουρα με πολύ γρήγορες κινήσεις, στο σημείο του τραυματισμού. Το χιτώνιο του συνταγματάρχη Δαβάκη, τρύπιο κι αυτό στο σημείο της πληγής.

Στους τοίχους αρκετές εμβληματικές φωτογραφίες της περιόδου- οι περισσότερες έχουν συμπεριληφθεί σε αφιερώματα και ντοκιμαντέρ της περιόδου ’40- ’41 και της Κατοχής που ακολούθησε. Στο υπόγειο του Μουσείου, σε ογκώδεις φακέλους και ηλεκτρονικούς υπολογιστές του φωτογραφικού αρχείου, φυλάσσονται χιλιάδες ακόμα.

Επισκεφθείτε τις πατώντας την παρακάτω εικόνα

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944: Η ΑΘΗΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ!

Μια ιστορική επέτειος για την ελληνική πρωτεύουσα: δείτε φωτογραφίες και video!

3. Εκπαιδευτικά προγράμματα από το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος Ερευνητικό Κέντρο

Τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος στόχο έχουν να φέρουν τα παιδιά σε επαφή με την πολιτιστική κληρονομιά και την ιστορία του ελληνικού εβραϊσμού, βοηθώντας στην ανάπτυξη της διαπολιτισμικής τους ευαισθησίας. Για να γίνει αυτό με τρόπο ευχάριστο που να ενεργοποιεί τη δημιουργικότητά και την κριτική τους ικανότητα, χρησιμοποιούνται εναλλακτικοί τρόποι παρουσίασης, όπως βιωματική προσέγγιση, θέατρο, μουσική και κατασκευές.

Τα προγράμματα απευθύνονται σε παιδιά και νέους ως 18 ετών και διαφοροποιούνται ανάλογα με την ηλικία και τις γνώσεις της κάθε ομάδας. Για την καλύτερη επιτυχία του κάθε προγράμματος, αποστέλλεται στους εκπαιδευτικούς ειδικό εποπτικό υλικό, ώστε να προετοιμάσουν τους μαθητές τους πριν την επίσκεψη.

Τα θέματα των προγραμμάτων αντιστοιχούν στις θεματολογικές ενότητες της μόνιμης συλλογής του Μουσείου, όπως Συναγωγή, Εβραϊκές Γιορτές, κ.τ.λ. ενώ δημιουργείται ιδιαίτερο πρόγραμμα για κάθε περιοδική έκθεση. Κάθε πρόγραμμα είναι αυτοτελές, προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα στους δασκάλους να επισκεφθούν το Μουσείο περισσότερες από μία φορές.

Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε προγράμματα ειδικά σχεδιασμένα για τα παιδιά εβραϊκών κοινοτήτων πόλεων στις οποίες δεν υπάρχουν εβραϊκά σχολεία. Στα παιδιά προσφέρεται ιδιαίτερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ενώ οι γονείς τους ξεναγούνται στο Μουσείο.

Το Ε.Μ.Ε. συχνά συνεργάζεται με άλλα μουσεία (όπως π.χ. με το Παιδικό Μουσείο, στο πρόγραμμα Πάσχα-Πέσαχ) ενώ έχει εκδόσει βιβλία με εικονογραφημένα παραμύθια, που παρουσιάζουν πτυχές της εβραϊκής ιστορίας και παράδοσης. Το Μουσείο επίσης συντονίζει τις δραστηριότητες του Συλλόγου Νέων Φίλων, ενός πυρήνα νεαρών εθελοντών, οι οποίοι βοηθούν στη διεκπεραίωση των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.

Στα προτεινόμενα προγράμματα του Ε.Μ.Ε. περιλαμβάνονται και ειδικά σχεδιασμένες μουσειοσκευές. Περιέχουν ενημερωτικό και οπτικοακουστικό υλικό, αντίγραφα αντικειμένων και φάκελο δραστηριοτήτων πάνω σε θέματα που αφορούν τις μόνιμες συλλογές που Ε.Μ.Ε. ή σε συνάρτηση με κάποια από τις περιοδικές του εκθέσεις. Ο κάθε ενδιαφερόμενος φορέας μπορεί να τις δανειστεί και να τις χρησιμοποιήσει, δημιουργώντας δραστηριότητες για τα παιδιά ή μικρές εκθέσεις μέσα στην τάξη.

Δείτε το υλικό πατώντας στην παρακάτω εικόνα

5896

Τι είναι το εμβατήριο;

Εμβατήριο είναι ένα είδος μουσικής σύνθεσης με συγκεκριμένο ρυθμό, που έχει στόχο να συντονίσει τον βηματισμό μιας ομάδας ανθρώπων. Υπάρχουν διάφορα είδη εμβατηρίων, όπως στρατιωτικά, πένθιμα, γαμήλια. Άκουσε τα παραδείγματα που ακολουθούν:

στρατιωτικό εμβατήριο

γαμήλιο εμβατήριο

πένθιμο εμβατήριο

Διάλεξε με ποια εμβατήρια θα μπορούσες να κάνεις παρέλαση;

(σύνδεσμος άσκησης)

Παιδικά βιβλία για τον πόλεμο του 1940

Πατήστε στην παρακάτω εικόνα

βιβλια για 28 οκτωβριου 1200x675

 28η Οκτώβρη “Τραγούδια και ντοκουμέντα”
διαδραστική εικόνα από την συνάδελφο Κοκκινάκη Γεωργία

Τραγούδια από όλον τον κόσμο για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

ΤΣΑΟΥΣΙΔΟΥ ΜΑΙΡΗ

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

5 Οκτωβρίου -Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών

 

  αρχείο λήψης 1

“Ιδανικός δάσκαλος είναι αυτός που γίνεται γέφυρα να περάσει αντίπερα ο μαθητής του.Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες.”

Ξεκινώντας με το μεγάλο στοχαστή Καζαντζάκη, επικεντρωνόμαστε στην  5η Οκτωβρίου, που έχει καθιερωθεί από το 1994 ως Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών από την UNESCO,με σκοπό να τιμήσουν τον σημαντικό ρόλο των εκπαιδευτικών  σε οποιαδήποτε χώρα, κοινωνία και εποχή. Στόχος τους ήταν επίσης  να  υπενθυμίσουν  τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν οι εκπαιδευτικοί  μέσα στην κοινωνία, είτε εργάζονται σε μία πλούσια πόλη της Δύσης, είτε σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα κάποιου στρατοπέδου προσφύγων.
Των ανθρώπων που έχουν επιφορτιστεί με υψηλό λειτούργημα, αυτό της διδασκαλίας, της διδαχής, όχι μόνο με το λόγο, αλλά και με τη συμπεριφορά ως γενικότερη στάση ζωής.
Στις 5η Οκτωβρίου, τιμούμε τους ανθρώπους που με τη συνέπεια, τον επαγγελματισμό και το όραμά τους αλλάζουν καθημερινά τις ζωές παιδιών αλλά και ενηλίκων, ανοίγοντας δρόμους, προσφέροντας ελπίδα και δείχνοντας στην πράξη αλληλεγγύη.

FB IMG 1568034525635

 Ο καλός δάσκαλος & δασκάλα είναι αυτός και αυτή .. που βοηθούν τους μαθητές να βγουν στη σκηνή για να αναδείξουν όλα τους τα ταλέντα και όλες τους τις δημιουργικές ικανότητες!

Χρήστος Τσολάκης

images

Μοναδικό και πολύ όμορφο και το ποίημα του Κωστή Παλαμά “Στον δάσκαλο”:

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε , ψυχές!
Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !

δασκαλος

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

5η ενδοσχολική επιμόρφωση για τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας, αυτή τη φορά σαν συνδιοργανωτές με το 32ο Δ.Σ Λάρισας και το  Δ.Σ Χάλκης. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 17 Μαΐου  στην αίθουσα εκδηλώσεων του 32ου Δ.Σ Λάρισας!

Ευχαριστούμε πολύ την Κοινωνιολόγο  κ. Τσιάτα Κική!

Screenshot 4 1

 

Σημαντικό είναι να νιώσουν οι μαθητές μας τα αισθήματα των άλλων, να σέβονται εκείνους που διαφέρουν, να υιοθετήσουν μια τρυφερή στάση, να είναι πιο υποστηρικτικοί και ευαίσθητοι . Επίσης να προωθηθεί  η αύξηση της προ-κοινωνικής συμπεριφοράς, όπως το μοίρασμα, η βοήθεια, η φροντίδα και η έκφραση συμπαράστασης.

λήψης 2

Είμαι η Φάτνη …

Είμαι η Φάτνη.
Η ιστορία μου ξεκίνησε σ’ ένα σκιερό βουνό, όπου ζούσα μαζί με τη μανούλα μου, ένα ψηλό φυλλωμένο πεύκο, κι ήμουν ένα της κλαδί. Αλλά δεν τελείωσε εκεί.
Είμαι η Φάτνη. Δεν με έλεγαν έτσι από την αρχή, γιατί εμείς τα δέντρα δεν έχουμε ονόματα. Δεν πάμε πουθενά, δεν μπερδευόμαστε με τίποτα και με κανένα, δεν τα χρειαζόμαστε τα ονόματα. 

Έτσι με ονόμασαν οι άνθρωποι. Αχ! Αυτοί οι άνθρωποι…

Είμαι η Φάτνη.

Ζούσα, ευτυχισμένο κλαδί της μανούλας μου, μέχρι που ήρθαν οι άνθρωποι. Κατέφτασαν μια μέρα με τσεκούρια και, γκάπα γκούπα την έριξαν στη γη. Είπαν μεταξύ τους κάτι σαν: «Σπουδαίο σταυρό θα κάνει τούτο το κούτσουρο!». Ακούς, «κούτσουρο» τη μαμά μου! Αχ! Αυτοί οι άνθρωποι…

Μας χώρισαν. Η μαμά μου ήταν πολύ περήφανη και στοργική. Δεν έβγαλε μιλιά όσο την ξέσκιζαν με τα τσεκούρια, δεν είπε τίποτα για να μη λυπηθώ εγώ. Μόνο, καθώς την έπαιρναν από μπροστά μου, μού φώναξε: «Καλή τύχη, μικρό μου! Να έχεις την ευχή μου».
Δεν την ξαναείδα.

Με φόρτωσαν κι εμένα σ’ ένα μικρό κάρο και με πήγαν σε ένα χωριό.
Βηθλεέμ το έλεγαν· είδα κι έπαθα να το μάθω αυτό το όνομα. Δεν έφτανε που πονούσα από το πρώτο κόψιμο και από το χωρισμό με τη μαμά μου, με κόψανε κι εμένα σε μικρότερα κομμάτια και με κάτι στραβά εργαλεία και σκουριασμένα καρφιά με έκαναν ένα ξυλόκουτο με ξυλοπόδαρα. 
Επάνω μου στοίβαξαν σανό, δηλαδή χόρτα ξερά και με έβαλαν σ’ ένα σκοτεινό μέρος, σαν σπηλιά, που βρωμούσε… πολύ. Κοπριά το έλεγαν αυτό το βρωμερό υλικό που άφηναν τα ζώα, αφού έτρωγαν το ξερό χορτάρι από πάνω μου. Με σάλιωναν κιόλας, καμιά φορά με κλωτσούσαν· μα κυρίως, με βρώμιζαν! Νοσταλγούσα τον καθαρό αέρα του βουνού και τα αρώματα από τα βότανα και τα δέντρα. Και τη μαμά μου…

Περνούσε ο καιρός, κι αυτή ήταν η ζωή μου. Είχα πια και όνομα, όπως σας είπα. Φάτνη.

Κάποιο καιρό μετά από πολλούς καιρούς, είχα αρχίσει να μαθαίνω τους ανθρώπους και τις δουλειές τους· να ξεχωρίζω τους άντρες από τις γυναίκες και τα παιδιά από τους μεγάλους, τα βόδια από τα πρόβατα και τα γαϊδούρια από τα άλογα. Θα μπορούσα να πω ότι πήγαινα «σχολείο»! 

Kι έτσι, κάπως προχωρημένη καθώς ήμουν, μια μέρα κατάλαβα μεγάλη αναστάτωση. Άνθρωποι μπαινόβγαιναν με βιασύνη, ζώα έρχονταν και έφευγαν, ησυχία δεν υπήρχε. Κάτι γινόταν στον κόσμο, μια λέξη παράξενη ακουγόταν: «απογραφή», νομίζω, έλεγαν. Δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό.

Το βράδυ εκείνης της παράξενης μέρας, ακόμα πιο παράξενα πράγματα έγιναν μπροστά στα μάτια μου. Μπήκαν μέσα δυο φτωχικοί άνθρωποι, σκονισμένοι και κουρασμένοι τόσο, που σέρνονταν. Αλλά δεν γκρίνιαζαν. Η γυναίκα –ο άλλος ήταν ένας γέρος– είχε μια τεράστια, φουσκωμένη κοιλιά. Είχα μάθει πως έτσι είναι οι κοιλιές τους, όταν οι γυναίκες περιμένουν το παιδί τους.

Η γυναίκα ήταν σιωπηλή κι ο γέροντας πολύ ανήσυχος. Έστρωσαν κάτω ένα ρούχο και κάθισαν να ξεκουραστούν.

Σας είπα και πριν πως εκείνο το μέρος ήταν σκοτεινό. Ήταν και νύχτα, κοντά μεσάνυχτα πια. Τα ζώα το βράδυ δεν το χρειάζονται το φως· μόλις νυχτώσει, κοιμούνται. Εγώ, όμως, πού να κλείσω μάτι!

Γύρω μου γινόταν κάτι πρωτόγνωρο. Σιγά σιγά άρχισε να φέγγει μέσα στο σκοτεινό μου σπίτι. Δεν υπήρχε εκεί λυχνάρι ή κερί ή παράθυρο ή φεγγάρι ή ήλιος ή κάτι που να φωτίζει. Κι όμως, υπήρχε φως. Η γυναίκα με τη μεγάλη κοιλιά ψέλιζε σιωπηλά κάτι σαν προσευχή και ο γέροντας κοιτούσε προς τον ουρανό, που ήταν έξω από τη σπηλιά. Είχε σηκωμένα τα χέρια, μάλλον προσευχόταν κι αυτός.

Ακόμα πιο παράξενα πράγματα έγιναν.
Μέσα στη σπηλιά, που ήταν το σπίτι μου, άρχισαν να έρχονται κάτι …δεν ξέρω πώς να τα ονομάσω, κάτι με μεγάλα φτερά. 
Ούτε πουλιά ήταν ούτε πεταλούδες, ούτε μέλισσες. 
Σαν άνθρωποι που δεν πατούσαν κάτω, μόνο πετούσαν με τις φτερούγες γύρω γύρω και από το στόμα τους έβγαινε μια μουσική. Και όχι σαν των αηδονιών ή των άλλων πουλιών· μπα! Πολύ πολύ πιο ωραία. 
Πολλές φωνές, πολύ φως, πολλές παρουσίες και!… Θεέ μου, Θεέ όλου του κόσμου και των δέντρων και των βουνών! Κάτι ακούμπησαν πάνω μου και σκίρτησα ολόκληρη. 
Καθώς ήμουν σκεπασμένη με άχυρο –είμαι η φάτνη– δεν μπορούσα να δω καλά στην αρχή, αλλά το ένιωσα! Το ένιωσα, σας λέω! Ένα μικρό ανάλαφρο βάρος, ένα άγγιγμα απαλό, μια μικρούλα ανάσα, μια μικρή κίνηση, κάτι ζωντανό, πανέμορφο, ένα μωράκι.

Μά πώς και πότε; Τί και ποιός; Δεν ξέρω.
Αυτό που ξέρω είναι ότι όλα άλλαξαν. Το φως με θάμπωσε, πλημμύρα από φως· ούτε ο ήλιος πάνω στο βουνό μια ασυννέφιαστη μέρα-μεσημέρι, ούτε βέβαια το φεγγάρι, είχαν ποτέ τους τέτοιο φως. Εκείνη η πέτρινη σπηλιά σαν να ήταν διάφανη και λαμποκοπούσε. Οι μουσικές έβγαιναν από το στόμα των πλασμάτων με τα φτερά –τώρα ξέρω ότι τους λένε αγγέλους– και έμπαιναν και κυλούσαν μέσα μου, κι ας είμαι μερικά κομμάτια ξύλο, κούτσουρο, όπως είπαν τη μαμά μου. 
Η γυναίκα –που τώρα πια δεν είχε μεγάλη κοιλιά–, και ο γέροντας χαμογελούσαν ευτυχισμένοι. Δεν θύμιζαν εκείνο το κατάκοπο ανήσυχο ζευγάρι που είχε μπει πριν λίγες ώρες στη σπηλιά.

Αλλά, τα θαύματα εκείνης της νύχτας δεν τελείωσαν τότε. Εκείνη η σανίδα που χρησίμευε για πόρτα της σπηλιάς άνοιξε διάπλατα και ένα πλήθος άνθρωποι άρχισαν να μπαίνουν μέσα.
Τί έκαναν; Γονάτιζαν μπροστά μου. Έσκυβαν τα κεφάλια τους και ακουμπούσαν τα μέτωπά τους πάνω στα ποδαράκια του μωρού, που κοιμόταν στο σανό, πάνω μου. Το σκέπαζαν με ρούχα, του μιλούσαν σιγανά με πρόσωπα κατάπληκτα αλλά και σεβαστικά, του έφερναν κοντά του αρνάκια και κατσικάκια για δώρο. 
Οι άγγελοι φτερούγιζαν αδιάκοπα, τα ζωντανά πλησίαζαν και ξεφυσούσαν πάνω του τις ανάσες τους για να το ζεστάνουν και, ξέρετε κάτι; Δεν βρωμούσε πια! Μόνο η γλυκειά ανάσα ενός μωρού γέμιζε τη σπηλιά, το σπίτι μου.

Είμαι η Φάτνη. Ένα κομμάτι ξύλο, ένα κούτσουρο, ίσως. Αλλά πάνω μου ακούμπησε εκείνο το παιδάκι κι αμέσως έγιναν όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα, αλλά κι άλλα τόσα. Γιατί, δεν πέρασε πολλή ώρα κι ένα καραβάνι σταμάτησε μπροστά στην ανοιχτή, τώρα πια, πόρτα. Δεν ήξερα πού να πρωτοκοιτάξω. Έξω ένα τεράστιο άστρο φώτιζε τον ουρανό σαν να ήταν μέρα. Το φως που ήταν μέσα ξεπερνούσε το φως που ήταν έξω. Από μιαν άμαξα κατέβηκαν τρεις γέροι, με παράξενες φορεσιές. Κρατούσαν χρυσά κουτιά που άστραφταν και μοσχοβολούσαν. Γονάτισαν μπροστά μου κι αυτοί, και έδωσαν στη γυναίκα τα κουτιά. Εκείνη κοίταζε το παιδάκι της. Κάτι είπαν για ένα «βασιλιά». Η γυναίκα δεν απάντησε.

Είμαι η Φάτνη και σας λέω την αλήθεια. Έγιναν μπροστά μου όλα αυτά και έγινε και κάτι άλλο. Μέσα μου έγινε αυτό το κάτι: δεν ήμουν ένα κούτσουρο, ένα κλαδί χωρισμένο από τη μαμά του, τσεκουρωμένο, καρφωμένο, σε μια σκοτεινή σπηλιά αφημένο, ανάμεσα σε ζώα που βρωμούσαν; Ήμουν· αλλά έπαψα να είμαι. Ήμουν κούτσουρο αλλά ένιωθα θρόνος. Ήμουν σκεπασμένη με χορτάρι αλλά ένιωθα να φορώ ρούχα βασιλικά. Είχα για σπίτι μου μια σπηλιά αλλά έγινα το πρώτο σπίτι του βασιλιά. Με είχαν κόψει με τσεκούρια και με είχαν καρφώσει με καρφιά, αλλά τώρα έσκυβαν μπροστά μου και φιλούσαν τα δικά μου ξύλα, γιατί από σεβασμό δεν τολμούσαν καν να αγγίξουν τα πόδια του μικρού παιδιού, του βασιλιά.

Είμαι η Φάτνη. Δεν ξέρω γιατί διάλεξε εμένα ο βασιλιάς για να ακουμπήσει πάνω μου· ίσως ήταν η ευχή της μαμάς μου, ίσως ήθελε να με παρηγορήσει για τα τόσα βάσανά μου. Αλλά ξέρω ότι ήρθε, και ακούμπησε. Τον αγκάλιασα, τον σκέπασα με ότι είχα, τον νανούρισα όπως μπορούσα. Ήταν ο πρώτος μου επισκέπτης κι ήμουν το πρώτο του κρεβατάκι.
Είμαι η Φάτνη. 

Οι δυσκολίες είναι μέρος της τελικής νίκης

Οι δυσκολίες είναι μέρος της τελικής νίκης. Γι’ αυτό…

.jpg

… μην τα παρατάς!

 

Μερικές φορές ο αγώνας (η προσπάθεια), είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας. 

Εάν ο Θεός μας επέτρεπε να περάσουμε τη ζωή μας δίχως εμπόδια θα μας σακάτευε…
Όταν ρώτησαν τον Τόμας Έντισον πώς αισθανόταν που έκανε 5.000 αποτυχημένες προσπάθειες να κατασκευάσει τον ηλεκτρικό λαμπτήρα πριν τελικά τα καταφέρει, εκείνος απάντησε: «Δεν απέτυχα ούτε μια φορά. Απλά ανακάλυψα 1000 τρόπους που δε δουλεύουν!»
     Με την υιοθέτηση αυτής της φιλοσοφίας στη διαπαιδαγώγηση, θωρακίζουμε τα μικρά παιδιά, ώστε, όσο είναι νεαρά, αλλά και αργότερα ως ενήλικες, να αποκτήσουν σωματική ρώμη, ευεξία, ψυχική ανθεκτικότητα και μαχητικότητα, μαζί με αισιοδοξία και θετικές λελογισμένες προσδοκίες! 
Τους δίνουμε τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν την αυτοεκτίμηση τους, με συνέπεια να κάνουν σωστή στοχοθέτηση, ώστε στο τέλος να επιτυγχάνουν στα σχέδιά τους!
.jpg
…….
Μερικές φορές ο αγώνας (η προσπάθεια) είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Εάν ο Θεός μας επέτρεπε να περάσουμε τη ζωή μας δίχως εμπόδια θα μας σακάτευε…Δε θα γινόμασταν τόσο δυνατοί όσο θα μπορούσαμε…Δε θα καταφέρναμε ποτέ να πετάξουμε!!Ζήτησα Δύναμη… και ο Θεός μου έδωσε δυσκολίες για να με δυναμώσει…
Ζήτησα Σοφία… και ο Θεός μου έδωσε Προβλήματα για να τα λύσω…
Ζήτησα Ευημερία… και ο Θεός μου έδωσε Νου και Μυς για να δουλέψω…
Ζήτησα Θάρρος… και ο Θεός μου έδωσε Κίνδυνο να τον υπερνικήσω…
Ζήτησα Αγάπη… και ο Θεός μου έδωσε ανθρώπους με προβλήματα για να βοηθήσω…
Ζήτησα Χάρες (χατίρια)… και ο Θεός μου έδωσε ευκαιρίες…
Δεν πήρα τίποτα από όσα ήθελα… 

Πήρα όλα όσα χρειαζόμουν…

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο των Δάφνη Φιλίππου – Πόλα Καραντάνα: “Ιστορίες για να ονειρεύεσαι… Παιχνίδια για να μεγαλώνεις”.

Όταν η μετάδοση της σοφίας για βασικές αξίες της ζωής γίνεται σε εκπαιδευτικό περιβάλλον, έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο…

Μια δασκάλα έφερε μπαλόνια στο σχολείο. Ζήτησε από τους μαθητές να τα φουσκώσουν και να γράψουν το όνομα τους πάνω. Αφού τα παιδιά φούσκωσαν τα μπαλόνια και έγραψαν το όνομα τους, η δασκάλα τα πήρε και τα άδειασε στο διάδρομο του σχολείου ανακατεύοντας τα.

«Έχετε 5 λεπτά να βρείτε το μπαλόνι που γράφει το όνομα σας» είπε. Τα παιδιά έψαξαν μανιωδώς τα μπαλόνια, αλλά κανένα δεν βρήκε το δικό του.

Τότε η δασκάλα τους ζήτησε να πιάσουν το πρώτο μπαλόνι που θα βρουν και να το δώσουν στο παιδί που γράφει το όνομα του. Σε λιγότερο από δύο λεπτά, όλοι κρατούσαν το δικό τους μπαλόνι.

Τότε η δασκάλα είπε στα παιδιά:

«Αυτά τα μπαλόνια είναι σαν την ευτυχία. Δε θα τη βρούμε αν ψάχνουμε μόνο τη δική μας. Αν όμως νοιαζόμαστε και για την ευτυχία του άλλου, τότε αυτό θα μας βοηθήσει σίγουρα να βρούμε τη δική μας.»

Όταν η μετάδοση της σοφίας για βασικές αξίες της ζωής γίνεται σε εκπαιδευτικό περιβάλλον, έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο…

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΥ

Viber 2022 02 06 18 36 15 922

Ανθρωπολόγος έδειξε παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικανικής φυλής…
Τοποθέτησε ένα καλάθι με νόστιμους καρπούς κοντά σε κορμό δέντρου και τους είπε: Το πρώτο παιδί που θα φτάσει στο δέντρο θα πάρει το καλάθι.
Όταν τους έδωσε το σήμα εκκίνησης, έμεινε έκπληκτος που περπατούσαν μαζί, πιασμένοι χέρι χέρι μέχρι να φτάσουν στο δέντρο και να μοιράσουν τον καρπό!
Όταν τους ρώτησε γιατί το έκανες αυτό όταν ο καθένας από εσάς μπορούσε να πάρει το καλάθι μόνο για αυτόν!
Απάντησαν με έκπληξη: Ubuntu.
′′ Δηλαδή, πώς μπορεί κάποιος από εμάς να είναι ευτυχισμένος ενώ οι υπόλοιποι είναι άθλιοι?”
Ubuntu στον πολιτισμό τους σημαίνει: (Είμαι επειδή είμαστε).
Αυτή η φυλή γνωρίζει το μυστικό της ευτυχίας που έχει χαθεί σε όλες τις κοινωνίες που τις ξεπερνούν και που θεωρούν πολιτισμένες κοινωνίες…

5 Οκτωβρίου-Παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών.

5 Οκτωβρίου

Παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών!

Ο δάσκαλος αρκετά χρόνια πριν..

Το σχολείο αλλάζει . ..Αυτό που δεν αλλάζει είναι η υπομονή, το ενδιαφέρον, η αγάπη του εκπαιδευτικού.

«Ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του . Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες .» ~ Ν. Καζαντζάκης

Η 5η Οκτωβρίου είναι μια μέρα που θέτει στο επίκεντρο τον Εκπαιδευτικούς, τις ανάγκες και τα προβλήματά τους, τιμώντας το πολύτιμο έργο τους και τον αγώνα που καταβάλλουν για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους τους μαθητές .

Σπουδαίοι άνθρωποι,, μιλούν για τους δασκάλους…..

Διδάσκαλος χωρίς βιβλία, είναι ράφτης χωρίς βελόνα Κοραής
Διδάσκοντας μαθαίνεις δυο φορές Ζουμπερ Ζόζεφ
Εάν δεν ήμουν λειτουργός του Ευαγγελίου, θα ήθελα να ήμουν δάσκαλος σχολείου Λούθηρος

Συνέχεια