Πώς να μιλήσεις για τον πόλεμο στα παιδιά….μέσα από έναν διαχρονικό πίνακα. Οι μαθητές  της Στ2 τάξης  βρήκαν πληροφορίες για τον πίνακα του Πικάσο και μελέτησαν μέσα από τα μάτια ενός καλλιτέχνη την όψη του πολέμου.

Αυτός ο καμβάς (3,54×7,82μ.) περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Ήταν παραγγελία της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937. Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν, στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, πληροφορήθηκε τα γεγονότα από την εφημερίδα Le Soir, ξεκίνησε το έργο στη 1η Μαΐου και το ολοκληρώνει στις 3 Ιουνίου του 1937. Ο Πικάσο απέφυγε να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες ή ερείπια. Οι κυρίαρχες μορφές του έργου είναι ένας ταύρος και ένα πληγωμένο άλογο με διαμελισμένα κορμιά και τέσσερις γυναίκες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά. Αρχικά ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο-μαύρο και αποχρώσεις του γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα. Πολλές φορές μετακίνησε φιγούρες και μορφές πριν καταλήξει στην οριστική τους θέση. «Η αφαίρεση του χρώματος και του ανάγλυφου αποτελεί διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο: όταν διακόπτεται, δεν υπάρχει πια η φύση ή η ζωή»

Εμείς χρωματίζουμε την Γκουέρνικα του Πικάσο!

Xρωματίζουμε τον πόλεμο, γιατί αγαπάμε την ειρήνη!!!

Τέλος εκφράστηκαν με τον δικό τους τρόπο για τον πόλεμο!

Η Γκερνίκα του Πικάσο, μια αντιπολεμική φωνή

Ο Πικάσο δημιούργησε περίπου 2.000 έργα· πίνακες, σχέδια, γλυπτά, κατασκευές από χαρτί κ.α.

Φυσικά το πιο γνωστό του έργο είναι η Γκερνίκα· ένας εντυπωσιακός πίνακας που απεικονίζει την καταστροφή της ισπανικής πόλης από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών και Ιταλών φασιστών.

 

 

Όλη η φρίκη του πολέμου αποτυπώνεται σε αυτόν τον τεράστιο πίνακα που καλύπτει ένα ολόκληρο τοίχο.

Στις 26 Απριλίου του 1937, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου, οι Γερμανοί του Χίτλερ και οι Ιταλοί φασίστες του Μουσολίνι που συνεργάζονταν με τον Ισπανό στρατηγό Φράνκο, βομβάρδισαν με τα αεροπλάνα τους την ισπανική πόλη Γκερνίκα.

 

 

Εκείνη την ώρα όλοι οι κάτοικοι βρίσκονταν αμέριμνοι στις δουλειές τους.

Πάνω από 1.500 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 1.000 ακόμη τραυματίστηκαν.

Η πόλη καταστράφηκε ολοκληρωτικά.

Το γεγονός αυτό συντάραξε τον Πικάσο που εκείνη την εποχή βρίσκονταν στην Γαλλία.

Δημιούργησε μια τεράστια ελαιογραφία, που περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Δείχνει ένα σκηνικό θανάτου, με σκοτωμένα ζώα, γυναίκες να κλαίνε, κρατώντας νεκρά μωρά, ανθρώπινα σώματα και κατεστραμμένα κτίρια.

Ο Πικάσο θέλησε να χρησιμοποιήσει πολλά χρώματα αλλά τελικά διάλεξε το άσπρο, το μαύρο και το γκρι, γιατί έτσι θεώρησε ότι δίνει μεγαλύτερη ένταση και συναίσθημα στο θέμα.

Μοιάζει σαν να είναι μια φωτογραφία από την πρώτη σελίδα κάποιας εφημερίδας.

 

 

Αρχικά ο καλλιτέχνης έκανε πολλά σχέδια και δοκιμές μέχρι να ξεκινήσει τη δημιουργία του πίνακα.

Ο Πικάσο κατάφερε να καλύψει σχεδόν τριάντα τετραγωνικά μέτρα καμβά σε λιγότερο από έξι εβδομάδες.

Κυρίαρχες φιγούρες στον πίνακα είναι ο ταύρος και το άλογο, βασικές εικόνες του Ισπανικού πολιτισμού.

 

 

Ο ταύρος αντιπροσωπεύει την επίθεση του φασισμού, τη βιαιότητα και το σκοτάδι ενώ το άλογο συμβολίζει τον λαό της Γκερνίκα.
Το άλογο είναι πληγωμένο, γυναίκες ουρλιάζουν κρατώντας στην αγκαλιά τους νεκρά μωρά, φλόγες και σώματα υπάρχουν παντού.

Τραυματισμένοι άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση.

Κάτω από το άλογο βρίσκεται το κορμί ενός στρατιώτη.

Από το σπασμένο σπαθί του βγαίνει ένα λουλούδι.

Πίσω από τον ταύρο είναι χαραγμένο ένα περιστέρι.

Πάνω υπάρχει ένα λαμπερό φως.

Μέσα στη σκοτεινιά και τον πόνο του πολέμου, το λουλούδι, το περιστέρι και το φως συμβολίζουν την ελπίδα, την αισιοδοξία και την ειρήνη.

Μετά την ολοκλήρωσή του ο πίνακας ταξίδεψε σε διάφορα μέρη του κόσμου και βοήθησε στο να στρέψει ο κόσμος την προσοχή του στον Ισπανικό εμφύλιο.

 

 

Για χρόνια ο πίνακας βρισκόταν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΜΟΜΑ) στην Νέα Υόρκη.

Το 1968 ο δικτάτορας Φράνκο θέλησε να γυρίσει ο πίνακας στην Ισπανία.

Ο Πικάσο όμως αρνήθηκε και ζήτησε να επιστρέψει ο πίνακας στην Ισπανία, μόλις αποκατασταθεί η Δημοκρατία.

Το 1981 η Γκερνίκα επέστρεψε στην πατρίδα της, αφού είχε πεθάνει ο Φράνκο.

Από το 1992 βρίσκεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης «Βασίλισσα Σοφία» στη Μαδρίτη.

Η Γκερνίκα θεωρείται ένα μοναδικό έργο, μία διαρκής υπενθύμιση της φρικαλεότητας του πολέμου, ένα αντιπολεμικό σύμβολο.

Ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες σε όλον τον κόσμο.

Έλα να δούμε τον πίνακα να ζωντανεύει στο παρακάτω βιντεάκι.

Λέγεται πως όταν οι Γερμανοί μπήκαν στο Παρίσι κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας Γερμανός αξιωματικός έδειξε σε φωτογραφία τον πίνακα Γκερνίκα στον ίδιο τον Πικάσο και τον ρώτησε:

-Αυτόν τον πίνακα εσείς τον κάνατε;

Και ο Πικάσο απάντησε με θάρρος:

-Όχι, Εσείς!