Terra Computerata

«Στον Όμηρο βρήκα τόπο να πατήσω», λέει ο Μάικλ Λόνγκλεϊ, ο ποιητής που μαζί με τον νομπελίστα Σέιμους Χίνι και τον Ντέρεκ Μαχόν συγκροτούν την «αγία τριάδα» της ιρλανδικής ποίησης. Αφιέρωσε μεγάλο κομμάτι του εαυτού του στην Ελλάδα. Την Ελλάδα του Ομήρου, τον οποίο χρησιμοποίησε ως βάση για να μιλήσει για σύγχρονους δαίμονες.

Για να περιγράψει τον θάνατο του πατέρα του έγραψε ένα ποίημα που βασίζεται στη συνάντηση του Οδυσσέα με τον Λαέρτη. Για να υμνήσει τον έρωτα- ιδίως τον έρωτα για τη σύντροφό του, κριτικό λογοτεχνίας Έντνα Λόνγκλεϊ- βασίστηκε στη Ραψωδία ψ της Οδύσσειας, όπου συναντώνται Οδυσσέας και Πηνελόπη έπειτα από χρόνια και ακολουθεί η διαδικασία της αναγνώρισης. Και όταν θέλησε να μιλήσει για την επικείμενη τότε- τον Αύγουστο του 1994- κατάθεση των όπλων του ΙRΑ δημοσίευσε στους «Ιrish Τimes» ένα ποίημα με τίτλο «Ανακωχή», που περιγράφει τη συνάντηση του Αχιλλέα με τον Πρίαμο που πήγε γονυκλινής να ζητήσει το σώμα του νεκρού Έκτορα.

«Η “Ιλιάδα” είναι το αριστούργημα της ευρωπαϊκής ποίησης», λέει ο Λόνγκλεϊ, που βρέθηκε στην Ελλάδα προσκεκλημένος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ). «Είναι το σπουδαιότερο ποίημα που έχει γραφτεί για τον πόλεμο και τον θάνατο. Όποιος ποιητής τη διαβάσει δεν μπορεί να μείνει ίδιος μετά. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα γράφει καλύτερα», συμπληρώνει χαμογελώντας.

«Είναι κάπως σαν τον Μπαχ. Η μουσική άλλαξε μετά τον Μπαχ, αλλά δεν έγινε ποτέ καλύτερη».

Ο Μάικλ Λόνγκλεϊ, την ποίηση του οποίου ανθολόγησε και μετέφρασε ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός, θεωρεί ότι συμβάλλει με τον τρόπο του να ξανασυστηθεί ο Όμηρος στο κομμάτι εκείνο του αγγλόφωνου κοινού που δεν τον έχει διαβάσει. «Ζούμε σε μια περίοδο που οι ελληνικές και οι λατινικές σπουδές είναι παντού σε ύφεση», λέει. «Πάντως τα ελληνικά αντιστέκονται. Ίσως γιατί ισχύει αυτό που λέει ο Χίνι, ότι “η ελληνική τραγωδία είναι η εκπληκτικότερη μηχανή εξήγησης των ανθρώπινων παθών”. Άλλωστε οι αρχαίοι είναι αυτοί που έθεσαν πρώτοι όλα τα μεγάλα ερωτήματα».

Τα Νέα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Σάββατο 2 Μαΐου 2009 στις 01:44 στην κατηγορία βιβλίο, γλώσσα, Λογοτεχνία. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.