Terra Computerata

Στην παιδαγωγική συνεδρίαση του τέλους του τετραμήνου ανάψανε λίγο τα αίματα, μόλις ανέκυψε το θέμα του εύρους της βαθμολογίας. Πόσο βάζουμε στον μαθητή- έπιπλο που η μοναδική του συμβολή στην τάξη είναι το ροχαλητό του; Ακούστηκαν πολλά κι ευτράπελα για το τι κάνουν σε όοοολα τα σχολεία. Διαπιστώνω ότι και άλλοι προβληματίζονται για το θέμα της βαθμολογίας, όπως ο webwalker που διακρίνει τους βαθμούς από τους αριθμούς:

“Άρα για τους μαθητές που δεν προβλέπεται να γράψουν καλά στις πανελλαδικές δεν έχει σημασία τι θα τους βάλεις αφού έτσι κι αλλιώς ο βαθμός τους θα προσαρμοστεί στον γραπτό.

Στους καλούς μαθητές για να μην αδικηθούν πρέπει*  να βάλεις τουλάχιστον 2 μονάδες πάνω από αυτό που προβλέπεις ότι θα γράψουν. Και επειδή δεν μπορείς να προβλέψεις την ευκολία ή δυσκολία των θεμάτων βάζεις σε όλους 20. Αν καταφέρουν να γράψουν πάνω από 18 τότε καλώς το έβαλες, αν δεν καταφέρουν, δεν έχει σημασία ο βαθμός τους αφού θα προσαρμοστεί σ΄αυτό που έγραψαν.

Τελικά όλοι έχουν πολύ καλούς βαθμούς, που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν αντιστοιχούν στο πραγματικό τους επίπεδο. Όλες αυτές οι στρεβλώσεις και τα μαγειρέματα είναι συνέπεια των πανελλαδικών εξετάσεων και της σύνδεσής τους με το Λύκειο.

Αν λοιπόν έχετε μαθητή στην Γ? Λυκείου και πήρατε έλεγχο, να ξέρετε ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν πήρατε βαθμούς που αξιολογούν την επίδοση του μαθητή, αλλά αριθμούς!

Τέτοιους αριθμούς δώσαμε κι εμείς στους περισσότερους μαθητές της Γ΄Λυκείου,  εκτός των πραγματικά καλών που το άξιζαν. Στους γονείς είπαμε να αγνοήσουν τους αριθμούς και να μείνουν στα σχόλια που κάναμε για την επίδοσή τους. Στην Α? και Β? Λυκείου δώσαμε βαθμούς.”

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009 στις 01:29 στην κατηγορία Ελλάδα, παιδαγωγικά, σχολείο. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.