Η διαφορετικότητα στο νηπιαγωγείο είναι από τα πιο σημαντικά θέματα για την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.

Η διαφορετικότητα στο νηπιαγωγείο αναφέρεται στην προώθηση του αλληλοσεβασμού, της αποδοχής και της κατανόησης ότι όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί αλλά ίσοι. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω διαφόρων εργαστηρίων, ιστοριών, καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και συνεργασίας, με στόχο τα παιδιά να αναπτύξουν θετική αυτοεικόνα και να υιοθετήσουν μια ανοιχτή στάση απέναντι στις ομοιότητες και τις διαφορές.

Σ’ αυτό το πλαίσιο ασχοληθήκαμε με τρία βιβλία που μας έφερε ο Δημήτρης. Το πρώτο έχει τίτλο “Όχι μόνο μπλε”

Το “Όχι μόνο μπλε” του Robert Tregoning είναι μια συγκινητική ιστορία που αναδεικνύει τη σημασία της ατομικότητας σε έναν κόσμο που επιβάλλει την ομοιομορφία. Σε μια πολιτεία όπου το μπλε είναι το μοναδικό αποδεκτό χρώμα, ο νεαρός ήρωας ανακαλύπτει την αγάπη του για το κίτρινο, κρύβοντας τα πολύτιμα αντικείμενα που συλλέγει. Η πλοκή εξελίσσεται όταν αποφασίζει να μοιραστεί το μυστικό του με τον πατέρα του, οδηγώντας σε μια επαναστατική αλλαγή που θα επηρεάσει την κοινότητα.

Αυτό το βιβλίο προσφέρει ένα ισχυρό μήνυμα: η αποδοχή του εαυτού μας και η αναγκαία διεκδίκηση της μοναδικότητάς μας μπορεί να φέρει την αλλαγή, όχι μόνο σε προσωπικό, αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο.

Τα παιδιά φαντάστηκαν και έφτιαξαν μια μπλε και μια χρωματιστή πόλη.

Το δεύτερο βιβλίο ήταν με ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΕΙΣ

Η Έλενα είναι εξπέρ στην αφήγηση ιστοριών, τρομακτικών ή αστείων. Ο Μάρκος είναι η αποθέωση της αισιοδοξίας. Η Νόρα φοβάται πολλά πράγματα αλλά επιδεικνύει αξιοθαύμαστος θάρρος. Η Μαρίνα παίζει βιολί, αγαπάει πολύ τη μουσική. Η Λουκία αντιμετωπίζει όλες τις καταστάσεις με μια υψηλή αίσθηση χιούμορ, ξεπερνώντας τις αναποδιές. Ο Γιώργος έχει μάτια σαν μικροσκόπια και παρατηρεί εξονυχιστικά τα πάντα. Η Γιάννα είναι φιλομαθής και περίεργη να μαθαίνει καινούρια πράγματα. Ο Μιχάλης έχει μάθει να είναι ψύχραιμος, να περιμένει, να κάνει υπομονή και να λύνει έτσι πολλά προβλήματα. Ο Μάριος διαβάζει πολλά βιβλία και με τη συντροφιά τους δεν βαριέται ποτέ. Αλήθεια, ρώτησα τα παιδιά, η δική σας υπερδύναμη ποια είναι; Κι αυτά απάντησαν ζωγραφίζοντας την…

Και το τρίτο αφορούσε έναν διαφορετικό ελέφαντα

“Είναι στ’ αλήθεια τόσο ωραίο
να είσαι κάτι το σπουδαίο,
μέσα στα ζώα το πιο μεγάλο,
μα εγώ θα γίνω κάτι άλλο!”

Τραγουδάει ένας μικρός ελέφαντας…

Μετά την ανάγνωση και επεξεργασία των βιβλίων ακολούθησε το παιχνίδι με τις γλυκές κουβέντες . Τα παιδιά μέσα από ένα βάζο με γλυκά έπρεπε να πάρουν και να χαρίσουν σε ένα συμμαθητή τους μια καραμέλα λέγοντας του για ποιό λόγο το θεωρεί μοναδικό.

Στόχος ήταν να να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση των παιδιών , να τονιστούν τα θετικά τους χαρακτηριστικά και να ενδυναμωθεί η ομάδα.

Από Ζουμπουλή Ματέλη Μυρσίνη