Στα πλαίσια του εορτασμού της Πανελλήνιας Ημέρας σχολικού Αθλητισμού και με το κοινό σύνθημα ” Η κίνηση δίνει ζωή” υλοποιήσαμε στο νηπιαγωγείο αθλητικές δραστηριότητες και δράσεις προκειμένου να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τα αθλήματα , να μάθουν τη σημασία του αθλητισμού από την αρχαιότητα ως σήμερα και να αυξήσουν την φυσική τους δραστηριότητα .
Περάσαμε πάνω από εμπόδια
Παίξαμε μπάσκετ
Αγωνιστήκαμε
Γνωρίσαμε αθλήματα σύγχρονων και αρχαίων ολυμπιακών αγώνων
Το Νηπιαγωγείο μας και φέτος συμμετέχει στον 5ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Ο Μαραθώνιος Ανάγνωσης αποτελεί ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που προάγει τη φιλαναγνωσία και δίνει αφορμή στον εκπαιδευτικό να εργαστεί με την ομάδα του διαθεματικά, ενώ παράλληλα ενθαρρύνει τα παιδιά να ανταλλάξουν σκέψεις και απόψεις, να αναπτύξουν διάλογο και να γίνουν ενεργητικοί αναγνώστες.
«Η ζωή στο σχολείο» Το σχολείο είναι το δεύτερο σπίτι μας: αυτό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουμε όταν πρωτοξεκινάμε το σχολείο, και μπορεί να μας ακούγεται υπερβολικό, αλλά αν αναλογιστούμε τις ώρες της μέρας που αφιερώνουμε σε αυτό, θα συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια που κρύβει η φράση. Το σχολείο δεν μας προσφέρει μόνο πολύτιμες γνώσεις, αλλά συμβάλλει στην κοινωνικοποίησή μας, καθώς είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας στην οποία καλούμαστε να συμβιώσουμε όταν ενηλικιωθούμε· είναι ένας χώρος όπου αναπτύσσουμε δεσμούς με τους συμμαθητές μας, τους δασκάλους μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό, ανακαλύπτοντας τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά μας, τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία μας. Κάποιες φορές που το σχολικό πρόγραμμα μας φαίνεται δυσβάσταχτο, ας αναλογιστούμε πόσο φτωχή θα ήταν η καθημερινότητά μας χωρίς σχολείο, καθώς και το γεγονός ότι σε κάποιες περιοχές του πλανήτη μας τα παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στο σχολείο, άρα και στη γνώση.
Στόχοι του προγράμματος
Να καλλιεργήσουν τα παιδιά μια φιλική σχέση με τη λογοτεχνία και την ανάγνωση βιβλίων, και να γνωρίσουν το έργο Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών.
Να μπουν στη θέση των ηρώων, να αφουγκραστούν τα συναισθήματά τους, να ακούσουν τις εμπειρίες τους και να εκφράσουν τα δικά τους συναισθήματα και βιώματα.
Να συνειδητοποιήσουν την αξία του σχολείου, της εκπαίδευσης, της μάθησης και της κοινωνικής επαφής.
Να δημιουργούν προσωπικές σχέσεις, να αλληλεπιδρούν θετικά μεταξύ τους και να συνεργάζονται.
Να ασκηθούν σε βιωματικές διαδραστικές προφορικές αναδιηγήσεις, αφηγήσεις παραμυθιών και ιστοριών, φανταστικών και πραγματικών.
Τα βιβλία που θα πάρουμε μέρος στον διαγωνισμό είναι:
Τα παιδιά κάθε τμήματος με τη βοήθεια του εκπαιδευτικού συμπληρώνουν τα φύλλα δραστηριοτήτων που αντιστοιχούν στα τρία βιβλία που επέλεξαν. Τα φύλλα δραστηριοτήτων έχουν επιμεληθεί οι συγγραφείς μας και νηπιαγωγοί με πολύχρονη διδακτική εμπειρία Ευθυμία Ανδριώτη, Κωνσταντίνα Αρμενιάκου και Κατερίνα Χριστόγερου.
Τα τμήματα τα οποία θα επιστρέψουν τα συμπληρωμένα φύλλα δραστηριοτήτων θα μπουν σε κλήρωση. Η κλήρωση θα αναδείξει τα δέκα (10) τυχερά Νηπιαγωγεία από τα οποία θα κληρωθούν οι μαθητές που θα κερδίσουν πλούσια δώρα (ένας μαθητής από κάθε Νηπιαγωγείο, σύνολο 10 μαθητές).
Η κλήρωση θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2024. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί αργότερα.
Τα Νηπιαγωγεία που θα συμμετάσχουν θα μπουν σε κλήρωση, ώστε πέντε (5) από αυτά να παραλάβουν τιμής ένεκεν δεκάδες τίτλους βιβλίων για τη βιβλιοθήκη τους.
Όλα τα παιδιά που θα ολοκληρώσουν τον 5ο Μαραθώνιο θα λάβουν ηλεκτρονικά στη διεύθυνση του Νηπιαγωγείου ένα αναμνηστικό συμμετοχής.
ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΜΩΣ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΔΩΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ. ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.
Στην αρχή της σχολικής χρονιάς είναι απαραίτητο να μπαίνουν όρια και κανόνες . Τα όρια και οι κανόνες δημιουργούν στα παιδιά ασφαλή βάση για την μετέπειτα ανάπτυξη τους. Όλοι οι κανόνες προκύπτουν από βιωματικές καταστάσεις και προβληματισμού. Ιδιαίτερα τις πρώτες μέρες διάφορα περιστατικά μεταξύ των νηπίων (συγκρούσεις, λανθασμένος τρόπος χρήσης παιχνιδιών και βιβλίων κ.λ.π.) οδηγούν σε διάφορες συζητήσεις .Οι κανόνες πρέπει να είναι λίγοι σε αριθμό για να μπορούν να αφομοιωθούν και να έχουν θετικό χαρακτήρα (χωρίς τη χρήση δεν και μη).
Για να εισάγουμε τα παιδιά στην έννοια των κανόνων του διαβάσαμε αρχικά το παραμύθι το τερατάκι πάει στο νηπιαγωγείο
Αφού συζητήσαμε το παραμύθι και τα προβλήματα που δημιουργούσε ο μικρός μας φίλος στο σχολείο ,προσπαθήσαμε να τα εντοπίσουμε και στη δική μας τάξη και να προτείνουμε τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσης των προβλημάτων
Τότε επισκέφτηκε την τάξη μας ο Πυξιδούλης και η Πυξιδούλα που ήρθαν από μια χώρα στην άκρη του ουράνιου τόξου την Πυξιδοχώρα . Αυτά τα δύο αδερφάκια μας ζήτησαν να καθίσουμε στο μαγικό κύκλο και να σκεφτούμε πώς μπορεί η τάξη μας να γίνει καλύτερη .Ο καθένας μας πρότεινε κάτι, το οποίο το ζωγράφισε, μας το εξήγησε κι έτσι φτιάχτηκαν οι κανόνες.
Το κάθε παιδί έγραψε και το όνομα του για να είμαστε σίγουροι ότι συμφωνεί με τους κανόνες μας και θα τους τηρεί.
Διαβάσαμε το παραμύθι “Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουνε”
Δείξαμε στους φίλους μας όμορφες πράξεις που κάνουμε με τα χέρια
Ζωγραφίσαμε στα χεράκια μας όμορφες πράξεις και δημιουργήσαμε μ’αυτά μια όμορφη εικόνα.
Ακούμε το τραγούδι Χέρια σαν κι αυτά – Locomondo
https://youtu.be/691b3ZKST3s?t=25
και χωρίζουμε τις εικόνες του τραγουδιού σε θετικές και αρνητικές
Ο Τζέικ αποφασίζει να πάει σχολείο, αλλά η οικογένειά του δείχνει ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΗ! ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ έχει μόνο απαίσιους κανόνες και κακούς δασκάλους με δέκα πόδια. ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΧΟΛΕΙΟ! Ή μήπως πηγαίνουν;
Και σε εμάς αρέσει πολύ το σχολείο, όπως στον Τζέικ! Αφού συζητήσαμε πώς πέρασε την μέρα του στο σχολείο ο μικρός πειρατής, φτιάξαμε πειρατικές μάσκες και παίξαμε τους πειρατές!
Το σχολείο παλιά και σήμερα…Παρατηρώ και συζητώ στην τάξη
Στις παρακάτω εικόνες (που αναζητήσαμε από το διαδίκτυο ),υπάρχουν πράγματα που χρησιμοποιούσαν παλιότερα οι μαθητές στο σχολείο. Υπάρχουν ομοιότητες, υπάρχουν διαφορές, με το δικό σου σχολείο;
Ποιο σχολείο σου αρέσει περισσότερο και γιατί;
Ζωγραφίσαμε το δικό μας σχολείο.
Κατασκευάσαμε και εμείς τα δικά μας τετράδια, ζωγραφίζοντας κάτι από τις πρώτες μέρες στο σχολείο.
Το αγοράκι είναι στη δική σου ηλικία. Πηγαίνει στο σχολείο. Ποιος λες το συνοδεύει; Εσύ με ποιον έρχεσαι στο σχολείο:
Τα παιδιά είναι μέσα στην τάξη. Τί νομίζεις πως γίνεται; Σου θυμίζει κάτι από το δικό σου Νηπιαγωγείο;
Τί νομίζεις ότι συμβαίνει στην παρακάτω εικόνα; Γιατί κλαίει το παιδάκι; Τί θα το συμβούλευες; Κάποια παιδιά γελάνε μαζί του. Τί πιστεύεις για αυτό, είναι σωστή η συμπεριφορά τους;
Πόσα παιδιά βλέπεις στην εικόνα; Γιατί λες ότι κάθεται αυτός ο μαθητής μακριά από τα αλλά παιδιά; Αν ήσουν εκεί τί θα του έλεγες να κάνει; Έχεις νιώσει ποτέ έτσι στο σχολείο; Έχεις προσέξει κάποιον από τους συμμαθητές σου να νιώθει έτσι; Αν ήσουν εσύ στη θέση του τί θα έκανες;
Το κουδούνι χτύπησε και τα παιδιά φεύγουν για το σπίτι τους.
Πες στους φίλους σου κάτι όμορφο που θυμάσαι από τη δική σου μέρα στο σχολείο.
Σημείωση για τους γονείς
Η έμφαση στον κοινωνικο-πολιτισμικό χαρακτήρα της γνώσης και τη σημασία των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, φέρνει το διάλογο μεταξύ εκπαιδευτικού και μαθητή αλλά και μεταξύ των συμμαθητών στο κέντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Οι ανοιχτές ερωτήσεις, δηλαδή οι ερωτήσεις που επιδέχονται πολλές, διαφορετικές απαντήσεις κρατάνε ζωντανή την περιέργεια των παιδιών και τα ενθαρρύνουν να σκεφτούν. Ο εκπαιδευτικός με την μέθοδο των ερωτήσεων(«τι σκέφτεστε για αυτό; Τι νομίζεις ότι έγινε», τι θα έκανες εσύ; κτλ), ενθαρρύνει τα παιδιά και τους δίνει την ευκαιρία, να περιγράψουν και να μοιραστούν τις ιδέες τους με τους άλλους, να τεκμηριώσουν τον τρόπο σκέψης τους και να γίνει «αντικείμενο» στοχασμού και συζήτησης, με σκοπό την βελτίωση του τρόπου επικοινωνίας, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και την οικοδόμηση της γνώσης.
Βοηθά έτσι στη μετάβαση από τον εμπειρικό τρόπο σκέψης (καθημερινό τρόπο σκέψης σύμφωνα με τον Vygotsky) στον «επιστημονικό» τρόπο κατανόησης αυτών που συμβαίνουν γύρω τους. Οι μαθητές αναπτύσσουν, με άλλα λόγια, νέους τρόπους να περιγράφουν και να αντιλαμβάνονται τις εμπειρίες τους (Mercer, Dawes, Wegerif, & Sams, 2004). Ο διάλογος αποτελεί ιδανικό μέσο για το σκοπό αυτό και αποτελεί τη βασική παιδαγωγική και διδακτική προσέγγιση.
Στους χώρους όπου εκπαιδευτικοί και παιδιά σκέφτονται μαζί μπορούμε να μιλάμε για «κοινότητα μάθησης»: ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ενήλικες και παιδιά υποστηρίζουν και καθοδηγούν τη μάθηση (Rogoff, Matusov, and White 1996)
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
