Ο Τζέικ αποφασίζει να πάει σχολείο, αλλά η οικογένειά του δείχνει ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΗ!
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ έχει μόνο απαίσιους κανόνες και κακούς δασκάλους με δέκα πόδια.
ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΧΟΛΕΙΟ!
Ή μήπως πηγαίνουν;

 

Και σε εμάς αρέσει πολύ το σχολείο, όπως στον Τζέικ! Αφού συζητήσαμε πώς πέρασε την μέρα του στο σχολείο ο μικρός πειρατής, φτιάξαμε πειρατικές μάσκες και παίξαμε τους πειρατές!

Το σχολείο παλιά και σήμερα…Παρατηρώ και συζητώ στην τάξη

Στις παρακάτω εικόνες (που αναζητήσαμε από το διαδίκτυο ),υπάρχουν πράγματα που χρησιμοποιούσαν παλιότερα οι μαθητές στο σχολείο. Υπάρχουν ομοιότητες, υπάρχουν διαφορές, με το δικό σου σχολείο;

Ποιο σχολείο σου αρέσει περισσότερο και γιατί;

 

Ζωγραφίσαμε το δικό μας σχολείο.

Κατασκευάσαμε και εμείς τα δικά μας  τετράδια, ζωγραφίζοντας κάτι από τις πρώτες μέρες στο σχολείο.

Το αγοράκι είναι  στη δική σου  ηλικία. Πηγαίνει στο σχολείο. Ποιος λες το συνοδεύει; Εσύ με ποιον έρχεσαι στο σχολείο:

Τα παιδιά είναι μέσα στην τάξη. Τί νομίζεις πως γίνεται; Σου θυμίζει κάτι από το δικό σου Νηπιαγωγείο;

Τί νομίζεις ότι συμβαίνει στην παρακάτω εικόνα; Γιατί κλαίει το παιδάκι; Τί θα το συμβούλευες; Κάποια παιδιά γελάνε μαζί του. Τί πιστεύεις για αυτό, είναι σωστή η συμπεριφορά τους;

Πόσα παιδιά βλέπεις στην εικόνα; Γιατί λες ότι κάθεται αυτός ο μαθητής μακριά από τα αλλά παιδιά; Αν ήσουν εκεί τί θα του έλεγες να κάνει; Έχεις νιώσει ποτέ έτσι στο σχολείο; Έχεις προσέξει κάποιον από τους συμμαθητές σου να νιώθει έτσι; Αν ήσουν εσύ στη θέση του τί θα έκανες;

Το κουδούνι χτύπησε και τα παιδιά φεύγουν για το σπίτι τους. 

Πες στους φίλους σου κάτι όμορφο που θυμάσαι από τη δική σου μέρα στο σχολείο.

Σημείωση για τους γονείς

Η έμφαση στον κοινωνικο-πολιτισμικό χαρακτήρα της γνώσης και τη σημασία των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, φέρνει το διάλογο μεταξύ εκπαιδευτικού και μαθητή αλλά και μεταξύ των συμμαθητών στο κέντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Οι ανοιχτές ερωτήσεις, δηλαδή οι ερωτήσεις που επιδέχονται πολλές, διαφορετικές απαντήσεις κρατάνε ζωντανή την περιέργεια των παιδιών και τα ενθαρρύνουν να σκεφτούν. Ο εκπαιδευτικός με την μέθοδο των ερωτήσεων(«τι σκέφτεστε  για αυτό; Τι νομίζεις ότι έγινε», τι θα έκανες εσύ; κτλ),  ενθαρρύνει τα παιδιά και τους δίνει την ευκαιρία, να περιγράψουν και να μοιραστούν τις ιδέες τους με τους άλλους,  να τεκμηριώσουν τον τρόπο σκέψης τους και να γίνει  «αντικείμενο» στοχασμού και συζήτησης, με σκοπό την βελτίωση του τρόπου επικοινωνίας, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και την οικοδόμηση της γνώσης.

Βοηθά έτσι στη  μετάβαση από τον εμπειρικό τρόπο σκέψης (καθημερινό τρόπο σκέψης σύμφωνα με τον Vygotsky) στον «επιστημονικό» τρόπο κατανόησης αυτών που συμβαίνουν γύρω τους. Οι μαθητές  αναπτύσσουν, με άλλα λόγια, νέους τρόπους να περιγράφουν και να αντιλαμβάνονται τις εμπειρίες τους (Mercer, Dawes, Wegerif, & Sams, 2004). Ο διάλογος αποτελεί ιδανικό μέσο για το σκοπό αυτό και αποτελεί τη βασική παιδαγωγική και διδακτική προσέγγιση.

Στους χώρους όπου εκπαιδευτικοί και παιδιά σκέφτονται μαζί μπορούμε να μιλάμε για «κοινότητα μάθησης»: ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ενήλικες και παιδιά υποστηρίζουν και καθοδηγούν τη μάθηση (Rogoff, Matusov, and White 1996)

από Δήμου Μαρία