Ένα χρόνο με τον κύριο Τάσο (Συνθετική έκθεση)
Αναστάσιος Αγ. Τασινός
Ιωάννινα 25 Αυγούστου 2016
(Η συνθετική έκθεση «Ένα χρόνο με τον κύριο Τάσο» είναι δημιούργημα της ΣΤ`2 τάξης, του 47ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, το σχολικό έτος 1997-1998. Το θέμα έγραψαν οι μαθητές μου με τη λήξη των μαθημάτων.)
Αρχίζοντας τη νέα σχολική χρονιά με τον Αγιασμό, κατάλαβα ότι οι διακοπές και η διασκέδαση του καλοκαιριού είχαν τελειώσει. Έπρεπε πλέον να στρωθώ στο διάβασμα. Τη δεύτερη μέρα που πήγαμε στο σχολείο, μόλις μας είπανε σε ποια τάξη να πάμε, όλα τα παιδιά έτρεξαν να πιάσουν θρανίο. Αγωνία μάς είχε πιάσει, γιατί δεν ξέραμε ποιο δάσκαλο θα έχουμε. Τα μάτια όλων μας ήταν στραμμένα στην πόρτα.
Ξαφνικά, βλέπουμε έναν κύριο ψηλό με μαύρα γυαλιά. Αμάν! λέω, αυτός είναι! Θα μας κάνει τη ζωή δύσκολη! Μας έπιασε φόβος και τρόμος μαζί! Τον ξέραμε έξω απ` την τάξη, που έδειχνε αυστηρός και σοβαρός. Για πρώτη φορά θα είχα δάσκαλο κι όχι δασκάλα και προβληματίστηκα λίγο μ` αυτό.
Μας είπε καλημέρα, έβγαλε τα γυαλιά, μας έψαξε λίγο με τα μάτια και μας ρώτησε: «Γνωρίζετε ποιον δάσκαλο θα έχετε φέτος;» Όλοι μαζί απαντήσαμε: «Ναι, εσάς». Χαμογέλασε, κούνησε το κεφάλι του και μας είπε: «Καλά θα περάσετε!» Τον πίστεψα! Ο πάγος έσπασε! Όλες οι ανησυχίες μου εξαφανίστηκαν. Το χαμόγελο και η ζεστασιά του μ` έκαναν να ξεχάσω τους φόβους μου. Με μια ευχάριστη διάθεση μας συστήθηκε: «Με λένε Τάσο Τασινό και είμαι από τα Γιάννενα». Μετά ζήτησε να του πούμε τα δικά μας ονόματα και τον τόπο καταγωγής μας. Τέλος, μας μοίρασε τα βιβλία και φύγαμε. Στο δρόμο διαπίστωσα, ότι και τα άλλα παιδιά είχαν σχηματίσει καλή εντύπωση για τον κύριο.
Την άλλη μέρα, μας μίλησε για το πώς θα δουλέψουμε αυτή τη χρονιά, και τι πρέπει να αγοράσουμε. Αφού μας ζήτησε τα συνηθισμένα τετράδια και ένα λεξικό, τον ακούσαμε να μας ζητάει και δύο περίεργα πράγματα: Ένα τετράδιο «Βασικών σημειώσεων» και ένα τετράδιο «Βασικών ερωτήσεων». Όλα τα παιδιά λέγαμε: «Τι είναι αυτά;»
Ο κύριος μας εξήγησε ότι το τετράδιο «Βασικών σημειώσεων» θα είναι 4 θεμάτων, όπου αυτού θα γράφει ο καθένας, με το δικό του τρόπο, τις σημειώσεις που θεωρεί βασικές απ` τις παραδόσεις των μαθημάτων. Μας συνέστησε την προσοχή, να μην το μετατρέψουμε σε πρόχειρο. Για το τετράδιο «Βασικών ερωτήσεων» μας είπε ότι θα είναι 60 φύλλων, όπου αυτού πάλι θα γράφει ο καθένας, με το δικό του τρόπο, τις ερωτήσεις που θεωρεί βασικές απ` το κάθε μάθημα.
Μας εξήγησε ακόμη, ότι κάθε διδακτική ώρα θα έχει τρία μέρη: Στο Α` μέρος θα γίνεται μια σύντομη εξέταση του προηγούμενου μαθήματος με βασικές ερωτήσεις. Στο Β` μέρος θα γίνεται η παράδοση του νέου μαθήματος. Και στο Γ` μέρος θα γίνεται ο εντοπισμός των βασικών ερωτήσεων του νέου μαθήματος.
Αργότερα ο κύριος μας είπε: «Θέλετε να ιδρύσουμε δανειστική βιβλιοθήκη στην τάξη;» Όλα τα παιδιά φωνάξαμε: «Ναι!» Έπρεπε όμως να φέρουμε λίγα βιβλία απ` τα σπίτια μας. Έτσι κι έγινε! Με ψηφοφορία που κάναμε στην τάξη, βγήκαν δύο υπεύθυνοι βιβλιοθήκης, η Μαριλένα κι η Κατερίνα. Τα παιδιά δανειζόταν τα βιβλία, τα διάβαζαν και τα παρουσίαζαν απ` την έδρα της τάξης.
Εκείνο που μου άρεσε φέτος ήταν, ότι σε όλα τα μαθήματα ο κύριος έδινε σημασία. Στις ώρες της Αισθητικής Αγωγής κάναμε ξύλινες κατασκευές με μανταλάκια, κορνίζες με κλωστές και αγαλματάκια με γύψο. Ήταν η πρώτη φορά που στο σχολείο ασχολήθηκα σοβαρά με τη Χειροτεχνία. Ακόμη, μου άρεσε πολύ, που μας μάθαινε με το μαγνητόφωνο τραγούδια, λαϊκά, δημοτικά και έντεχνα. Μερικές φορές βλέπαμε και κάποια βίντεο στην αίθουσα προβολών, σχετικά με τα μαθήματα. Στην τάξη λέγαμε και αρκετά αστεία! Πολλά άλλαξαν φέτος με τον κύριο Τάσο!
Καινούρια πράγματα για μένα, όπως οι ομάδες, όπως να κρατάω βασικές σημειώσεις και να εντοπίζω τις βασικές ερωτήσεις των μαθημάτων. Πρωτόγνωρα πράγματα, που άρχισαν σιγά – σιγά να ακονίζουν το μυαλό μου. Οι πρωτοβουλίες, όπως η παρουσίαση βιβλίων και διαφόρων κοινωνικών θεμάτων από την έδρα του κυρίου, το θέατρο, όλα αυτά με έκαναν να νιώθω σημαντική. Η τάξη μας ήταν μια δημιουργία. Δεν ήταν μόνο ξερά πράγματα, ήταν γνώση αληθινή. Παρατήρησα όλη τη χρονιά ότι πολλά παιδιά βελτιώθηκαν στην ομιλία τους, στην έκθεσή τους, στον τρόπο συμπεριφοράς τους. Αυτά που στην αρχή μας φάνηκαν τόσο περίεργα, διαπίστωσα ότι άφηναν τα παιδιά να δείξουν τον εαυτό τους. Μέχρι τώρα μαθαίναμε, από αυτή τη χρονιά κατάλαβα πώς είναι να ζεις το μάθημα.
Ένα σημαντικό προτέρημα του κυρίου ήταν, ότι άφηνε τα παιδιά να δείξουν τον εαυτό τους. Μας έμαθε να έχουμε θάρρος και να είμαστε αυθόρμητοι στις εκθέσεις που γράφουμε.
Ο κύριος μας έβαζε και κάποια τεστ στα μαθήματα, που τα ονόμαζε τσεκ-απ. Ήθελε να γνωρίζει, ανά πάσα στιγμή, αν έχουμε αφομοιώσει τις βασικές γνώσεις που μας δίδασκε. Αν κάτι δεν πήγαινε καλά, μας έκανε επαναλήψεις.
Ο κύριος μας μίλησε και για τους κινδύνους που μας παραμονεύουν στη ζωή. Για το μεγαλύτερο κίνδυνο τα ναρκωτικά, μας έκανε ένα πολύ ενδιαφέρον μάθημα. Μας επισήμανε ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε στις δυσκολίες της ζωής, γιατί αλλιώς θα πάμε χαμένοι. Να είμαστε αφοσιωμένοι στα μαθήματα και στους στόχους που βάζουμε. Να προσπαθούμε κάθε μέρα να γινόμαστε καλύτεροι. Μας τόνισε ιδιαίτερα, να κοιτάμε τις πράξεις των ανθρώπων κι όχι τα λόγια που λένε και τα ρούχα που φοράνε. Να μην είμαστε ευκολόπιστοι, γιατί οι επιτήδειοι μας περιμένουν στη γωνία.
Ξεχώρισε όμως φέτος για όλους μας, το θέατρο που παίξαμε στη γιορτή της 25ης Μαρτίου στο σχολείο. Είχαμε τόσο πολλή όρεξη, που από την πρώτη κιόλας ημέρα της χρονιάς, είχαμε ρωτήσει τον κύριο, αν θα παίζαμε θέατρο την 25η Μαρτίου. Μας απάντησε ότι είναι πολύ νωρίς για να ρωτάμε τέτοια θέματα και ότι ακόμη δεν είχαμε γνωριστεί καλά-καλά. Όμως εμείς δε σταματήσαμε, ούτε στιγμή, να ρωτάμε γι` αυτό το θέμα, γιατί ήταν το μεγαλύτερο όνειρο όλων μας. Ο κύριος κατάλαβε τη μεγάλη μας επιθυμία για το θέατρο και δε μας χάλασε το χατίρι.
Το θεατρικό έργο λεγόταν «Να ζει το Μεσολόγγι» και δώσαμε όλη μας την ψυχή και εμείς και ο κύριός μας. Δώσαμε δύο παραστάσεις στο σχολείο. Μία το πρωί για τους μαθητές και μία το βράδυ για τους γονείς. Μας έμεινε όμως η πίκρα, επειδή είχαμε ενθουσιαστεί με την ιδέα, ότι θα δίναμε και μία τρίτη παράσταση στο δημοτικό θέατρο Απόλλων, κάτι που δεν έγινε. Ευτυχώς όμως, βιντεοσκοπήσαμε το θέατρο και μπορούμε να το βλέπουμε, όποτε θέλουμε.
Τώρα, τις τελευταίες ημέρες άρχισα να αναπολώ τις όμορφες στιγμές αυτής της χρονιάς! Με τις πρόβες, τη φασαρία και την προσπάθειά μας για το μεγάλο αυτό σκοπό. Για το μεγάλο αυτό όνειρο: Το θέατρο! Πόσο θα ήθελα να γίνονταν όλα πάλι απ` την αρχή! Τώρα θα βαριέμαι στο σπίτι. Θα έχω όλη τη μέρα δική μου και δε θα ξέρω τι να την κάνω. Χθες το απόγευμα πέρασα έξω απ` το σχολείο. Θυμήθηκα τις πρόβες που κάναμε τα Σαββατοκύριακα! Όλα τα παιδιά ήμασταν σαν μια οικογένεια. Δέθηκα τόσο πολύ με τους συμμαθητές μου! Τώρα, η μοναξιά περιμένει στη γωνία. Ίσως βέβαια, να βρίσκω κάτι για να περνάει η ώρα μου, μα η μέρα δε θα `χει ψυχή. Η πρόβα ήταν η προσπάθεια. Η προσπάθεια ήταν για το σκοπό. Ο σκοπός ήταν το όνειρο. Το όνειρο δεν υπάρχει πια. Έσβησε. Το μόνο που υπάρχει είναι η ανάμνηση βαθιά μες την καρδιά, στο άσβηστο χαρτί της, και θα υπάρχει για πάντα! Οι μέρες από δω και πέρα θα έχουν μοναξιά, μα θα προσπαθώ πάντα να την ξεπερνώ, αν κι αυτό είναι πάνω απ` τις δυνάμεις μου.
Εκείνο πάλι που με ενθουσίασε πολύ και το ευχαριστήθηκα, ήταν η ολοήμερη εκδρομή στην Αρχαία Ολυμπία. Όλα τα κορίτσια απ` την προηγούμενη ημέρα συζητάγαμε τι ρούχα θα φορέσουμε και τι τραγούδια θ` ακούσουμε.
Ο κύριος φρόντισε ν` απαγγείλουμε και τρία ποιήματα, στο ιερό άλσος Άλτης της Ολυμπίας. Η Κατερίνα απήγγειλε το «Φως της Ολυμπίας», η Μαριλένα την «Καλλιπάτειρα» και η Κωνσταντίνα τον «Ολυμπιακό Ύμνο». Ήταν ο ιδανικότερος τόπος ν` ακουστούν αυτές οι απαγγελίες! Όλα τα παιδιά και οι τουρίστες μάς χειροκρότησαν.
Η εκδρομή ήταν υπέροχη, όπως και όλη αυτή η χρονιά! Ο κύριος προσπάθησε να μας κάνει να ζήσουμε την εποχή εκείνη! Να φανταστείτε ότι τρέξαμε στο Αρχαίο Στάδιο μία ολόκληρη στροφή! Ο κύριος μας είπε ότι το αγώνισμα αυτό στην αρχαιότητα λεγόταν «Στάδιο». Ένιωσα ρίγη συγκίνησης, τρέχοντας στο ίδιο χώμα που έτρεξαν και `κείνοι, για ένα στεφάνι αγριελιάς, τον «κότινο».
Μετά την εκδρομή άρχισαν να τελειώνουν και τα μαθήματα. Μια υπέροχη χρονιά έφθανε στο τέλος της. Δε θέλω να πάω στο Γυμνάσιο, αλλά πρέπει. Δεν θέλω να χάσω τους συμμαθητές μου, αλλά πρέπει. Ήμασταν όλοι τόσο δεμένοι! Απ` αυτή την τάξη θα έχω τις καλύτερες αναμνήσεις! Αλλά, όπως λέει κι ο κύριός μας, πρέπει να κοιτάμε πάντα μπροστά κι όχι πίσω. Κι αν είναι πίσω, πάντα τα καλύτερα!
Τις δύο τελευταίες εβδομάδες κάναμε συνέχεια επαναλήψεις και κουβεντιάζαμε τις ευχάριστες στιγμές που ζήσαμε! Σήμερα είναι Παρασκευή και θα γίνει ο αποχαιρετισμός με τον κύριό μας. Τη Δευτέρα θα πάρουμε τους βαθμούς και μετά μας περιμένει ένα αφάνταστο μπουγέλο!
Πόσο λίγα είναι αυτά που γράφω σ` αυτό το χαρτί. Άλλα τόσα και περισσότερα, είναι γραμμένα στην καρδιά μου, που δε λέγονται με λέξεις. Λυπάμαι πάρα πολύ που θα χωριστώ με τους συμμαθητές μου και τον κύριό μου, αλλά μερικές φορές με πιάνει και χαρά μεγάλη, που θ` ανέβω ένα ακόμη σκαλοπάτι μόρφωσης, το Γυμνάσιο. Εκεί, θα προσπαθήσω να δείξω, πόσα πολλά πράγματα έμαθα στο Δημοτικό! Η χρονιά ήταν ανεπανάληπτη! Ο κύριος Τάσος ήταν εξαιρετικός! Στα χείλη του πάντα ένα χαμόγελο! Δεν πιστεύω ποτέ να μου τύχει άλλος τέτοιος κύριος! Νιώθω την ανάγκη να τον ευχαριστήσω, για ό,τι μας έδωσε. Του εύχομαι να έχει πάντα υγεία και να συνεχίσει, με τον ίδιο τρόπο και ζήλο, την προσφορά του σε όλα τα παιδιά, που θα ακολουθήσουν μετά από μένα.
Ετοιμάζοντας τον εαυτό μου για το άλμα στο Γυμνάσιο, νομίζω ότι έχω όλα τα εφόδια, χάρη στους δασκάλους μου και ιδίως στον κύριο Τάσο. Μας έχει μάθει τόσα πολλά σ` ένα χρόνο, που ξεχειλίζουν απ` τα κεφάλια μας. Μας έμαθε να σκεφτόμαστε και να είμαστε υπεύθυνοι.
Αυτή την έκθεση τη γράφω με βουρκωμένα μάτια. Νιώθω την ωραιότερη χρονιά στο Δημοτικό Σχολείο να σβήνει. Κύριε, ελπίζω να μην μας ξεχάσετε και κάποια μέρα να ξαναϊδωθούμε όλη η τάξη! Εμείς θα σας θυμόμαστε πάντα, αλλά κάπου-κάπου να μας θυμάστε και εμάς.
Αντίο αγαπημένε δάσκαλε!
Σ` ευχαριστούμε πολύ!
Καλό καλοκαίρι!
Ιωάννινα 25 Αυγούστου 2016
Σημείωση: Οι σχολικές δραστηριότητες που αναφέρονται στη συνθετική έκθεση, αναρτήθηκαν και σε βίντεο στο κανάλι μου στο YouTube και στο Ιστολόγιό μου.
Ο τρόπος δημιουργίας της συνθετικής έκθεσης περιγράφεται λεπτομερώς στο άρθρο μου «Άκου όταν μιλάς δάσκαλε!».
Αφήστε μια απάντηση