Επίσκεψη στο σπίτι του δασκάλου (Συνθετική έκθεση)
Αναστάσιος Αγ. Τασινός
Ιωάννινα 1 Αυγούστου 2016
(Η συνθετική έκθεση «Επίσκεψη στο σπίτι του δασκάλου» είναι δημιούργημα της Ε`1 τάξης, του 47ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, το σχολικό έτος 1998-1999. Το θέμα έγραψαν οι μαθητές μου, μετά την επίσκεψη στο σπίτι μου, στις 22 Ιανουαρίου 1999, ημέρα της ονομαστικής μου εορτής, για να μου ευχηθούν Χρόνια Πολλά.)
Χθες, 22 Ιανουαρίου 1999, ήταν η γιορτή του Αγίου Αναστασίου. Γιόρταζε ο κύριός μας. Την πρώτη ώρα είχαμε Αγγλικά, γι` αυτό κι ο κύριος δεν είχε έρθει ακόμη. ‘Όταν τελειώσαμε τα Αγγλικά, είπαμε στην κυρία να περιμένει λίγο στην τάξη, για να μην μπει ο κύριος μέσα. Όσο η κυρία περίμενε, εμείς κρυβόμασταν κάτω από τα θρανία. Είχαμε κλείσει και τα φώτα και τις κουρτίνες για εορταστική ατμόσφαιρα!
Τότε, ένα χέρι άνοιξε την πόρτα. Ήταν ο κύριός μας. Εμείς σηκωθήκαμε απότομα και χορωδιακά του είπαμε: «Χρόνια Πολλά, κύριε Τάσο!» Μας είπε με ένα πλατύ χαμόγελο «ευχαριστώ» και μας κέρασε σοκοφρέτες και αναψυκτικά. Μετά μας είπε να ζωγραφίσουμε ένα ελεύθερο θέμα, γιατί αυτός θα πήγαινε να ετοιμάσει κάτι για τους δασκάλους.
Μόλις έφυγε, εμείς κανονίζαμε την επίσκεψη που θα κάναμε στο σπίτι του. Όταν ερχόταν στην τάξη για να δει τι κάνουμε, εμείς κάναμε πως ζωγραφίζουμε και μόλις έφευγε, συνεχίζαμε την κουβέντα.
Μόλις τέλειωσε το σχολείο, πήγαμε στο σπίτι της Αναστασίας και ξηλωθήκαμε ό,τι είχε ο καθένας από χαρτζιλίκι. Μου άρεσαν πάρα πολύ τα δώρα που πήραμε, αλλά δεν ήξερα αν τα δεχτεί, γιατί γνωρίζαμε ότι δε δέχεται δώρα.
Το απόγευμα συγκεντρωθήκαμε στις έξι παρά τέταρτο στο σχολείο. Όσο για τα κορίτσια, πάντα καθυστερημένα. Έτσι είναι, ακόμη και στην πιο ευτυχισμένη στιγμή που ζούνε, το γάμο, πάλι καθυστερούνε και στήνουν το γαμπρό.
Ένιωθα μεγάλη χαρά για τη συμμετοχή μου σε αυτήν την έκπληξη! Όταν φθάσαμε κοντά στο σπίτι του κυρίου, ακούσαμε ένα σκυλί να γαυγίζει. Φοβηθήκαμε! Τρέξαμε λίγο πιο πίσω, από εκεί που ήμασταν, να μη μας φάει. Ξαφνικά, πετάγεται το σκυλί πάνω μου! Ευτυχώς δε μου έφαγε κανένα χέρι. Μου άφησε μόνον μια τρύπα στο μπουφάν. Τότε άρχισα να τρέχω. Όλοι γελούσαν με μένα. Η Αντιγόνη μου είπε: «Καλά σου έκανε, γιατί έκανες το μάγκα.»
Ύστερα από λίγα λεπτά, ξεκινήσαμε τη δεύτερη προσπάθεια να πλησιάσουμε το σπίτι του κυρίου. Του φωνάζαμε, αλλά αυτός δεν άκουγε. Ευτυχώς που δεν άκουγε, γιατί η έκπληξη θα χαλούσε. Αναρωτιόμουν, μήπως το παλιόσκυλο με έβαλε στο μάτι και με ξαναφάει. Τελικά, χάθηκε από τα μάτια μας. Έτσι, ήσυχα-ήσυχα, φθάσαμε έξω από την πόρτα του κυρίου. Χτυπήσαμε το κουδούνι. Ο κύριος άνοιξε την πόρτα κι έμεινε έκπληκτος! Δε μας περίμενε! Εμείς σκύψαμε να μη μας δει. Ήταν πολύ συγκινημένος και χαρούμενος! Του είπαμε, Χρόνια Πολλά, για άλλη μια φορά. «Ώστε αυτή ήταν η μουρμούρα και η ανησυχία που είχατε αυτές τις ημέρες», μας είπε. Εμείς του είπαμε ότι δεν ήταν μόνον αυτή η έκπληξη και του δώσαμε τα δώρα. Ο κύριος ξαφνιάστηκε, γιατί μας είχε πει ότι δε δέχεται δώρα. Το είχε πει και στις άλλες τάξεις παλαιότερα και το είχανε τηρήσει. Εμείς όμως κύριε Τάσο, σας αγαπάμε τόσο πολύ, που δεν μπορούσαμε να μην σας πάρουμε δώρα!
Το σπίτι του κυρίου, παρόλο ήταν μικρό, μου άρεσε πολύ! Ήταν γεμάτο βιβλία, βιβλία, βιβλία! Είχε κι ένα τζάκι ψεύτικο. Με τα ηλεκτρικά κάρβουνα που άναψε, έμοιαζε αληθινό. Το τζάκι αυτό το θυμάμαι, γιατί το είχε χρησιμοποιήσει στο θέατρο «Να ζει το Μεσολόγγι», που έπαιξε η περσινή του τάξη την 25η Μαρτίου.
Και να βλέπατε πως μας περιποιήθηκε! Μας έφερε σοκολατάκια, κοκακόλες, πορτοκαλάδες και λεμονάδες! Ό,τι ήθελε ο καθένας! Μου φαινόταν όλα αυτά τόσο παράξενα! Είχα συνηθίσει τον κύριο να μου κάνει μάθημα, όχι να με σερβίρει!
Του ζητήσαμε όλοι μαζί να ανοίξει τα δώρα. Τα άνοιξε κι ένιωσα πολύ όμορφα που τα δέχτηκε! Τα δώρα ήταν: μια εικόνα του Χριστού, το βιβλίο «Η κόμη της Βερενίκης», δύο περικάρπια για να τα φοράει όταν θα παίζει τένις και ένα πορτοφόλι με το σήμα της ΑΕΚ. Του άρεσαν πολύ! Μας είπε όμως, ότι δεν ήταν ανάγκη να κάνουμε αυτά τα έξοδα, γιατί δε δουλεύουμε. Βέβαια, για μας ήταν ανάγκη, γιατί μας έκανε αστέρια με όλη τη σημασία της λέξης.
Του ζητήσαμε να μας βάλει μουσική «Το φανταράκι» και το χορέψαμε. Μετά του είπαμε να μας ανοίξει την τηλεόραση να δούμε το Στάθη Θεοχάρη. Μόλις τελείωσε το επεισόδιο, μας έβαλε βίντεο και είδαμε τις παλιές του τάξεις. Ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια, όταν είδαμε ένα Αποκριάτικο πάρτι! Ένας παλιός μαθητής του, την ώρα που χόρευε, έκανε τον τροχό, και κατά λάθος χτύπησε με κλωτσιά στο κεφάλι έναν συμμαθητή του. Ήταν τόσο δυνατή η κλωτσιά, που ζαλίστηκε κι έπεσε κάτω! Παρόλο που ο καημένος πονούσε, εμείς γελούσαμε.
Παίξαμε και λίγο με τα βελάκια, που τα ρίχναμε σε έναν κιτρινόμαυρο στόχο. Ο κύριος όμως μας τα έπαιρνε, γιατί ήταν επικίνδυνο να βγάλουμε κανένα μάτι.
Αφού πέρασε η ώρα, ο κύριος μας είπε ότι έπρεπε να πάμε στα σπίτια μας, γιατί θα ανησυχούσαν οι γονείς μας. Μας συνόδεψε ως την εξώπορτα για να μην μας φάνε τα σκυλιά. Του είπαμε πάλι, Χρόνια Πολλά, και τραβήξαμε για τα σπίτια μας. Αυτή η ημέρα, από την αρχή έως το τέλος, θα μου μείνει αξέχαστη!
Μόλις πήγα σπίτι, τα διηγήθηκα όλα στους γονείς μου. Ήταν μια πολύ ωραία και θαυμάσια ημέρα! Η τάξη μου, ποτέ δεν είχε ξανακάνει τέτοια έκπληξη, σε σπίτι άλλου κυρίου! Θα ήθελα να τον έχουμε και του χρόνου, για να τα περάσω φανταστικά, όπως και φέτος!
Ήμασταν στο σπίτι του κυρίου όλοι οι μαθητές, εκτός από τη Γεωργία. Ακόμη, ήρθαν και μερικά παιδιά από την παλιά του τάξη. Όταν βρήκα τη Γεωργία, μου είπε: «Πολύ λυπήθηκα, γιατί ήθελα να έρθω κι εγώ! Δεν ήθελα να πάω Αγγλικά. Αλλά τα δώρα που πήρατε, ήταν κι από μένα!»
Ιωάννινα 1 Αυγούστου 2016
Σημείωση: Στην ονομαστική μου γιορτή, στις 22-1-1997, πάλι είχα δεχτεί στο σπίτι μου οργανωμένη επίσκεψη από την ΣΤ`1 τάξη. Αυτή την επίσκεψη μπορείτε να δείτε στο βίντεο: «ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ».
Ο τρόπος δημιουργίας της συνθετικής έκθεσης περιγράφεται λεπτομερώς στο άρθρο μου «Άκου όταν μιλάς δάσκαλε!».
Αφήστε μια απάντηση