Τα παιδιά αντιγράφουν τους μεγάλους
Αναστάσιος Αγ. Τασινός
Ιωάννινα 24 Δεκεμβρίου 2013
Το περιστατικό που ακολουθεί έχει πρωταγωνιστή έναν μαθητή της Β` τάξης Δημοτικού, γιο ενός συναδέλφου μου.
Ο εν λόγω μαθητής, είχε οριστεί από τη δασκάλα του επιμελητής της τάξης. Ένα από τα καθήκοντά του ήταν στα διαλείμματα τα παράθυρα της τάξης να μένουν ανοιχτά. Σε ένα διάλειμμα η δασκάλα του παρατήρησε από την αυλή του σχολείου ότι τα παράθυρα ήταν κλειστά. Όταν χτύπησε το κουδούνι και μπήκε στην τάξη, πριν αρχίσει το μάθημα, έγινε ο εξής διάλογος με τον επιμελητή :
Δασκάλα: «Δεν είπαμε ότι στα διαλείμματα τα παράθυρα θα μένουν πάντα ανοιχτά για να μπαίνει καθαρός αέρας;»
Μαθητής: «Τα άφησα κλειστά κυρία, γιατί φοβήθηκα μην πηδήσει μέσα κανένας μαλάκας.»
Η δασκάλα έμεινε άφωνη από την άνεση με την οποία ο μικρός μαθητής χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη! Την ίδια έκπληξη έδειξε και ο πατέρας, όταν η δασκάλα τού αφηγήθηκε το περιστατικό. Προσωπικά, δεν ένιωσα καμιά έκπληξη. Ο συνάδελφος, πριν μου αφηγηθεί το ευτράπελο γεγονός με το γιο του, είχε ήδη χρησιμοποιήσει με άνεση την ίδια λέξη δύο φορές στη συζήτησή μας. Άρα ο μικρός μαθητής, δεν έκανε τίποτε περισσότερο, από το να μιμηθεί τον πατέρα του.
Ας έχουμε υπόψη ότι τα παιδιά αντιγράφουν τους μεγάλους. Γι` αυτό όταν διαπαιδαγωγούμε διά του κηρύγματος και όχι διά του παραδείγματος, κανείς δεν μας παίρνει στα σοβαρά. Ο θυμόσοφος λαός, όταν τα λόγια δεν συνοδεύονται από τις αντίστοιχες πράξεις, δικαίως μας χλευάζει με τη φράση: «Δάσκαλε, που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.»
Ιωάννινα 24 Δεκεμβρίου 2013
Αφήστε μια απάντηση