Ένα άλλο διασκεδαστικό παιχνίδι για να αναγνωρίσουν το όνομά τους ήταν το “ψάρεμα¨. Φτιάξαμε ψαράκια , γράψαμε μέσα το όνομά τους και τους περάσαμε ένα συνθετήρα. Μετά σε ένα ξύλο δέσαμε μια κλωστή που στην άκρη της βάλαμε ένα κομματάκι ύφασμα , όπου περιείχε ένα μαγνήτη. Αυτό ήταν , το παίξαμε και το ξαναπαίξαμε…

Η φετινή χρονιά μας ξεκίνησε με πολλά νέα παιδάκια. Και εκεί που παίζαμε και είμασταν όλοι μαζί, ένα παιδάκι είπε: κυρία είμαστε σαν τα μήλα στη μηλιά μας. Αυτό ήταν δόθηκε η ιδέα.  Ζωγραφίσαν τον εαυτό τους σε στρογγυλά χαρτονάκια, τα κόλλησαν σε άλλα μεγαλύτερα. Έκοψαν χαρτί γκοφρέ για φυλλαράκια και άρχισαν να τα καρφώνουν στο χάρτινο δέντρο της τάξης μας. Μαζέψαμε ξυλαράκια από την αυλή μας και τα έβαλαν γύρω από το δέντρο… και αφού τελείωσε όλο αυτό έπρεπε να του δώσουμε και τίτλο. Επικράτησε το “δέντρο με τα μηλανθρωπάκια”.

Οι εκπλήξεις – δωράκια, που περιέχουν την απλότητα και την καλοσύνη, των μικρών παιδιών είναι πάντα καλοδεχούμενα

Ο Μοντριάν ζωγράφιζε πίνακες χρησιμοποιώντας ορθογώνια παραλληλόγραμμα. Αυτή είναι μία εύκολη και ευχάριστη τεχνική για τα παιδιά για να μάθουν τα γεωμετρικά σχήματα. Εμείς κάναμε μια μικρή παραλλαγή. Σε λευκό χαρτί , που στο κέντρο ήταν γραμμένο το όνομα του κάθε παιδιού, με τη βοήθεια του υπολογιστή αλλά και του εργαλείου “ΣΧΗΜΑΤΑ,  σχεδιάσαμε ορθογώνια μικρότερα και μεγαλύτερα. Τα παιδιά χρωμάτισαν όποια από αυτά ήθελα , με ό,τι χρώμα ήθελα. Τα υπόλοιπα τα αφήνουν λευκά.

Τα παιδιά κάθισαν με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπουν την πλάτη του μπροστινού τους παιδιού και  με τη συνοδεία χαλαρωτικής μουσικής , άρχισαν να ακουμπάνε την πλάτη του και να του

“κάνουν” μασάζ. Με αυτό τον τρόπο , εκτός του ότι χαλαρώνουν, τους δίνετε η ευκαιρία να αγγίξουν αλλά και να αφήσουν το άλλο παιδί να το αγγίξει. Να επιτρέψει έτσι να έρθει  κάποιος άλλος κοντά του.

Κάθε αρχή και ιδιαίτερη. Αυτό ισχύει για κάθε νέα σχολική μας χρονιά.  Ευχόμαστε τη φετινή χρονιά να τη ζήσουμε ολόκληρη. Πολλά νέα παιδάκια , με τα ιδιαίτερα και όμορφα χαρακτηριστικά του το καθένα.  Όμως πρέπει να γνωριστούμε . Η αράχνη, η αγαπημένη μας αράχνη θα μας συντροφεύσει και για να χτίσει τον ιστό της θα πρέπει να χτίσει τον ιστό της. Κάθε παιδί που κρατάει το κουβαράκι της θα λέει το όνομά του, θα λέει ποιο είναι το αγαπημένο του παιχνίδι και το δίνει σε ένα άλλο παιδάκι , αφού το ρωτήσει πως το λένε. Και συνεχίζουν μέχρι να πούνε όλα τα παιδιά το όνομά τους.