Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ασχοληθήκαμε και τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1040.
Μέσα από διάφορες δραστηριότητες προσπαθήσαμε να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν τη σημαντικότητα της ειρήνης και τα αποτελέσματα του πολέμου.
Επίσης είδαμε ότι τα άλογα έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο: μετέφεραν στρατιώτες, πυρομαχικά, τρόφιμα, πληγωμένους. Δε μπορέσαμε λοιπόν να μην ασχοληθούμε και με αυτά.
Φτιάξαμε μία όμορφη ιστορία , που την εμπνεύστηκαν τα παιδιά από τη φωτογραφία.
ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Μια φορά, σε ένα χωριό ήταν ένα άλογο. Ήταν ένα μεγάλο γρήγορο αρσενικό, μαύρο , με ένα άσπρο σημάδι δίπλα στο αριστερό του μάτι. Το έλεγαν Μαυράκη , ένα όνομα που άρεσε στο αφεντικό του .
Έμενε σε ένα στάβλο , σε ένα κτήμα και έτρωγε φρέσκο χορταράκι κάθε μέρα. Εκεί ήταν πολλά ζώα . Έπαιζε μαζί τους κάθε πρωί αλλά και τα απογεύματα. Το μεσημέρι κοιμόνταν ή πήγαινε βόλτα με το αφεντικό. Ήταν χαρούμενο άλογο και του άρεσε η ζωή του στο κτήμα.
Ήταν χειμώνας . Μία μέρα ένας ταχυδρόμος έφερε ένα γράμμα στο αφεντικό του , τον κο Λούη. Το άνοιξε και εκεί διάβασε ότι έγινε πόλεμος. Αυτός έπρεπε να φορέσει αμέσως τη στολή που είχε, όταν ήταν φαντάρος, να φύγει από το σπίτι του και να πάει να πολεμήσει.
Σκέφτηκε λίγο και αποφάσισε ότι έπρεπε να πάρει μαζί το άλογό του, το Μαυράκη. Πώς αλλιώς θα πήγαινε πάνω στα βουνά;
Μάζεψε τα πράγματά του: φαγητό, ζεστά ρούχα, παπούτσια, νερό και το όπλο που είχε όταν πήγαινε για κυνήγι. Φυσικά δεν ξέχασε να πάρει φαγητό για το άλογό του.
Προχωρούσε μέρες πολλές και τα βράδια ξεκουράζονταν , αφεντικό και άλογο.
Κάποια μέρα έφτασαν ψηλά στο βουνό. Παντού χιόνια και κρύο. Φόρεσε κάτι ζεστό και πάνω στο άλογό του έριξε μια κουβέρτα.
Στο δρόμο τους συνάντησαν έναν άλλο άντρα, με στολή και αυτός στρατιωτική, πάνω στο δικό του άλογο.
Χαιρέτησαν ο ένας τον άλλον, αλλά και τα άλογα έκαναν το ίδιο μεταξύ τους, στη δική τους γλώσσα.
Όταν τελείωσε η συζήτηση αποφάσισαν να πάνε μαζί πιο πάνω στα βουνά, να βρούνε τους άλλους στρατιώτες.
Σε λίγο άκουσαν μια φασαρία, πυροβολισμούς, βόμβες να πέφτουν, φωνές που φώναζαν :
«ΑΕΡΑ» . Είχαν βρεθεί ήδη μέσα σε μία μάχη. Οι άντρες κατέβηκαν από τα άλογά τους, τα άφησαν σε μια άκρη και πολέμησαν μαζί με τους άλλους. Εκεί ο άντρας που είχαν συναντήσει τραυματίστηκε στο πόδι από μία σφαίρα. Του πόναγε πολύ το πόδι και άρχισε να φωνάζει και να κλαίει.
Ο Λούης τον τράβηξε και τον βοήθησε να σηκωθεί και να το βάλει στο άλογό του. Ρώτησε κάποιον στρατιώτη που ήταν το νοσοκομείο. Αυτός του έδειξε. Κρατώντας τα σχοινιά και από τα δύο άλογα προχώρησε. Έφτασε μετά από ώρα. Έδεσε το Μαυράκη σε ένα δέντρο καθώς και το άλλο άλογο. Πήγε αμέσως να βρει γιατρό. Του είπε ότι κάποιος είχε χτυπηθεί και ότι χρειάζεται βοήθεια. Δύο νοσοκόμες πήγαν αμέσως με ένα κρεβάτι και πήραν τον τραυματία. Το αφεντικό του Λούη τώρα ήταν σε θέση να πάει πάλι πίσω στη μάχη. Αλλά όχι μόνος του , αλλά με το Λούη, το αγαπημένο του ζώο. Ένα ζώο τόσο υπομονετικό αλλά και δεμένο με το αφεντικό του… Πόσες περιπέτειες θα ζούσαν άραγε μαζί ακόμα…
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2020
Επίσης μέσα από διάφορες δραστηριότητες δημιουργήσαμε δύο βίντεο:
και ένα όμορφο παζλ
