💚 «Νιώθω, Εκφράζομαι, Συνδέομαι!»

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας (10 Οκτωβρίου), το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Σχολείο Βολισσού συνεργάστηκαν και πραγματοποίησαν μια ξεχωριστή ενημερωτική και βιωματική δράση αφιερωμένη στα συναισθήματα, την έκφραση και τη σύνδεση.

Μέσα από  παιχνίδια και δημιουργικές δραστηριότητες, τα παιδιά έμαθαν πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζουν, να εκφράζουν και να σέβονται τα συναισθήματά τους.

🎬 Μια μικρή ταινία, μια μεγάλη αφορμή

Η δράση ξεκίνησε με την προβολή της ταινίας μικρού μήκους «Piper», που άνοιξε την κουβέντα γύρω από το πώς νιώθουμε και πώς μπορούμε να μιλάμε για τα συναισθήματά μας.
Η ταινία έγινε αφορμή για να μοιραστούν τα παιδιά τις εμπειρίες τους, να αναγνωρίσουν συναισθήματα όπως ο φόβος, η χαρά και το θάρρος, και να καταλάβουν ότι όλα έχουν τη δική τους αξία.

🌳 Το Δέντρο των Συναισθημάτων

Έπειτα, τα παιδιά δημιούργησαν μαζί «Το Δέντρο των Συναισθημάτων» — ένα πολύχρωμο δέντρο γεμάτο φύλλα, σκέψεις και καρδιές!
Κάθε φύλλο έκρυβε ένα συναίσθημα και μια μικρή προσωπική ιστορία:

💭 «Νιώθω χαρά όταν παίζω με τους φίλους μου.»
💭 «Νιώθω λύπη όταν κάποιος με κοροϊδεύει.»
💭 «Νιώθω αγάπη όταν με αγκαλιάζουν!»

Μέσα από παιχνίδια ρόλων, τα παιδιά ανακάλυψαν πως όλα τα συναισθήματα είναι σημαντικά, και πως με τη βοήθεια ενός φίλου, ακόμα και η λύπη μπορεί να μετατραπεί σε χαμόγελο.

Στο τέλος, κάθε παιδί άφησε ένα “μηνυματάκι ψυχικής υγείας” για όλους μας:

🌟 «Όταν κάποιος είναι λυπημένος, θα του χαμογελάσω.»
🌟 «Θα μιλάω για ό,τι νιώθω!»

👣 Η Ιστορία της Ιόλης – Μπαίνοντας στα “παπούτσια του άλλου”

Στο ολοήμερο τμήμα του νηπιαγωγείου συνεχίστηκε η δράση με το υπέροχο βιβλίο «Τα καινούργια παπούτσια της Ιόλης».
Τα παιδιά άκουσαν και συζήτησαν την ιστορία, την αναδιηγήθηκαν και προβληματίστηκαν πάνω στην έννοια «μπαίνω στα παπούτσια του άλλου». Ζωγράφισαν οτι τους άρεσε απο την ιστορία.

Μίλησαν για στιγμές που ένιωσαν όπως η Ιόλη, για πράξεις καλοσύνης και κατανόησης, και αποτύπωσαν τα συναισθήματά τους δημιουργώντας τα δικά τους “παπούτσια της Ιόλης”.
Κάθε παιδί ζωγράφισε και διακόσμησε τα παπούτσια του, ενώ αφηγήθηκε τη δική του μικρή ιστορία.

Για μια μέρα, αντάλλαξαν “παπούτσια” μεταξύ τους, προσπαθώντας να νιώσουν πώς είναι να μπαίνεις στη θέση κάποιου άλλου.
Έπειτα μοιράστηκαν πώς αισθάνθηκαν:
🌟 «Ήταν αστείο!»
🌟 «Μου έδωσε χαρά!»

Το βιβλίο έμεινε στη γωνιά της βιβλιοθήκης, ώστε τα παιδιά να μπορούν να το ξαναδιαβάζουν και να το “ξαναζούν” με τον δικό τους τρόπο.