Κατά τη σχολική χρονιά που διανύουμε προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε κάποιες από τις τεχνικές της παιδαγωγικής Φρενέ, στοχεύοντας μέσα από αυτές στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, της φαντασίας, της ελευθερίας έκφρασης, της κριτικής σκέψης , της ισότητας και του σεβασμού.

Δουλεύοντας με την παιδαγωγική του Φρενέ σημαίνει ότι “επιτρέπεις στη ζωή να μπει μέσα στην τάξη, οργανώνοντας στιγμές διαλόγου, ανταλλαγών, παρουσιάσεων, συνεργασίας, στιγμές που τα παιδιά είναι δρώντα πρόσωπα σε σχέση τόσο με τη δική τους παραγωγή όσο και με των άλλων. Σημαίνει ότι βάζεις τη ζωή μέσα στην τάξη λαμβάνοντας το βίωμα του κάθε παιδιού.” (Fabienne Bureau, νηπιαγωγός, Ξεκινώντας με την παιδαγωγική Φρενέ, Αθήνα, 2017)

Μέσα από την θεμελιώδη αρχή της παιδαγωγικής Freinet που είναι η ελεύθερη έκφραση και επικοινωνία αποφασίσαμε από την αρχή της λειτουργίας της δανειστικής μας βιβλιοθήκης κάθε Δευτέρα πρωί τα παιδιά να παρουσιάζουν στην ολομέλεια το βιβλίο που έχουν διαβάσει με τους γονείς τους στο σπίτι. Η δραστηριότητα αυτή εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της πρώτης οργανωμένης δραστηριότητας του ωρολογίου προγράμματος, καθώς όλα τα παιδιά θέλουν να μοιραστούν μαζί μας τα νέα τους σε σχέση με το βιβλίο που έχουν διαβάσει. Για τις πρώτες φορές που τα παιδιά μας παρουσίαζαν τα βιβλία τους κατευθύναμε την κουβέντα κάνοντας ερωτήσεις αλλά καθώς προχωρούσε ο καιρός ήξεραν πια από μόνα τους τι έπρεπε να μοιραστούν με τους φίλους τους. Επίσης παρουσιάζουν στους φίλους τους τις εργασίες που έκαναν στο σπίτι κι οι οποίες σχετίζονται με το βιβλίο.

Τα παιδιά εκφράζονται ελεύθερα για το βιβλίο, για τους ήρωες, για τα συναισθήματα που γεννιούνται κατά την ανάγνωση, για το τι θα έκαναν τα ίδια κτλ. Με την ευκαιρία αυτή έχουν εμπλουτίσει πολύ το λεξιλόγιό τους, δέχονται ερωτήσεις από τους φίλους τους και δίνουν τις κατάλληλες απαντήσεις, περιμένουν τη σειρά τους και σέβονται τον συνομιλητή τους, ενώ παρατηρούμε ότι επιμένουν πολύ στα συναισθήματα σε σχέση με το πώς νιώθει ο ήρωας που τα κατάφερε, πώς νιώθει κάποιος που δεν τα κατάφερε, τι θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, πώς θα μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε εμείς και πώς θα νιώθαμε αν καταφέρναμε να τον βοηθήσουμε.