Την επόμενη ημέρα από τον εκκλησιασμό μας για την εορτή της 25ης Μαρτίου, κληθήκαμε να λύσουμε ένα μεγάλο μυστήριο. Κάποιος έγραψε μια επιστολή που έγραφε: ”Ο Θεός υπέγραψε τη λευτεριά της Ελλάδος, και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του”. Στο κάτω μέρος του χαρτιού είχε και μία υπογραφή, η οποία δεν φαινόταν καλά, γιατί το χαρτί ήταν σκισμένο, τσαλακωμένο και πολύ πολύ παλιό. Άραγε, ποιος να το είχε γράψει; Τα παιδιά σκέφτηκαν ότι μπορεί να το έχει γράψει κάποιος μεγάλος ήρωας της Επανάστασης. Μαζί με την επιστολή κρυβόταν και ένας χάρτης, που μας οδηγούσε (με σύμβολα) σε συγκεκριμένες τοποθεσίες μέσα στο σχολείο μας, με σκοπό να ανακαλύψουμε περαιτέρω οδηγίες. Τον αποκρυπτογραφήσαμε, τον μελετήσαμε και ξεκινήσαμε για το κυνήγι της αναζήτησης! Στο δρόμο μας κάναμε ησυχία και ήμασταν πολύ προσεκτικοί, γιατί είχαμε μάθει ότι με σύμβολα τέτοιου τύπου επικοινωνούσαν και στο κρυφό σχολειό, για να μην ανακαλύψουν την τοποθεσία τους οι Τούρκοι.

Μετά από πολλά αινίγματα και περιπέτειες, ανακαλύψαμε ότι αυτός που είχε γράψει την επιστολή ήταν τελικά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης! Πόσο χαρήκαμε, που ένας τόσο ξακουστός ήρωας επισκέφτηκε κάποια στιγμή το σχολείο και το χωριό μας …

Πραγματοποιήθηκε η γιορτή του Νηπιαγωγείου μας για τον εορτασμό της εθνικής μας επειτείου! Αν και δυστυχώς είχαμε αρκετές απουσίες λόγω ιώσεων των μαθητών μας, όσα παιδάκια μας κατάφεραν να παραβρεθούν έβαλαν όλα τους τα δυνατά και μας έκαναν υπερήφανες για ακόμη μια φορά!

Διακοσμίσαμε την τάξη και φτιάξαμε τα σκηνικά με τις κατασκευές μας, υποδεχθήκαμε τους γονείς, απαγγείλαμε μεγαλοφώνως τα ποιήματα μας, τραγουδήσαμε με κέφι τα τραγούδια μας και χορέψαμε με καμάρι παραδοσιακούς χορούς!

Χρόνια πολλά!

Η Κυρά Σαρακοστή είναι ένα από τα παλαιότερα έθιμα-προπομπούς του Πάσχα και απεικονίζει μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια (λόγω προσευχής), δίχως στόμα (λόγω νηστείας) και με εφτά πόδια. Στην ουσία, πρόκειται για ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο, με το οποίο μετράμε τις εφτά εβδομάδες της νηστείας (Σαρακοστής), από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Μεγάλη Εβδομάδα. Στο τέλος κάθε βδομάδας, μετά την Καθαρά Δευτέρα, κόβουμε από την Κυρά Σαρακοστή ένα ποδαράκι, μέχρι να φτάσουμε στην Κυριακή του Πάσχα. Επίσης, λέγεται ότι το τελευταίο πόδι κόβεται το Μεγάλο Σάββατο και μπαίνει μέσα στο Λαμπρόψωμο και όποιος το βρει είναι τυχερός!

Κάθε περιοχή έχει τον δικό της τρόπο για να φτιάξει την Κυρά Σαρακοστή. Εμείς, στο νηπιαγωγείο μας, την φτιάξαμε με αλεύρι, αλάτι και νερό. Το αλάτι είναι ένα συστατικό, το οποίο θα διατηρήσει για οοοόλο αυτό το διάστημα το ζυμάρι μας αναλλοίωτο στο χρόνο.

Για το έθιμο αυτό έχουν γραφεί κάποιοι πολύ αντιπροσωπευτικοί στίχοι:

Την κυρά Σαρακοστή που ναι έθιμο παλιό,

οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι ένα σταυρό,

μα το στόμα της ξεχνούσαν γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν με τα πόδια της τα επτά,

κόβαν  ένα τη βδομάδα μέχρι να ρθει η Πασχαλιά.

Με αφορμή την περίοδο της Σαρακοστής και της νηστείας γνωρίσαμε διάφορα είδη ζυμαρικών και οσπρίων, τα ομαδοποιήσαμε εξασκώντας τη λεπτή μας κινητικότητα, πειραματιστήκαμε με τις ποσότητες και τα μεγέθη τους και κάναμε μετρήσεις.

Έπειτα με τη βοήθεια του ζαριού επιλέξαμε πόσα από το κάθε είδος θα κολλήσουμε στην κατασκευή μας και φτιάξαμε  σε μορφή μαγνήτη τα κουτάλια της Σαρακοστής τα οποία ήδη τα επισκέφθηκαν κατακόκκινες Πασχαλίτσες!

Καλή Σαρακοστή!

Το τρελό καρναβάλι ήρθε και πάλι και εμείς δεν χάσαμε λεπτό από το να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλά… να διασκεδάζουμε μαθαίνοντας!!! Άραγε, τι συνηθίζουν να κάνουν οι άνθρωποι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας τις απόκριες; Έτσι λοιπόν, πέρα από τις μάσκες που κατασκευάσαμε, τους τρελούς χορούς και την γνωριμία μας με τα κόλπα του κλόουν, ανακαλύψαμε ιστορίες για τα έθιμα της αποκριάς στην Ελλάδα από τα παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα. Πιο συγκεκριμένα, επικεντρωθήκαμε στα εξής έθιμα: Μπούλες και Γενίτσαροι της Νάουσας, Κουδουνάτοι της Σκύρου, Μπαμπόγεροι της Δράμας, Κορδελάτοι της Νάξου, Γαϊτανάκι (που το εντάξαμε στην Αθήνα), Κάψιμο του Βασιλιά Καρνάβαλου της Πάτρας, Η Κακιά Μάγισσα της Άμφισσας (Το Στοιχειό της Χάρμαινας) και το μεγάλο καρναβάλι του Ρεθύμνου. Αφού είδαμε εικόνες από το κάθε έθιμο και μάθαμε τις ιστορίες που κρύβονται από πίσω, εντοπίσαμε στον χάρτη την κάθε περιοχή και κολλήσαμε την αντίστοιχη εικόνα. Έπειτα παίξαμε ένα γλωσσικό παιχνίδι με “με το γράμμα που λείπει” από την κάθε πόλη-λέξη που μάθαμε, στην συνέχεια την κολλήσαμε στην σωστή θέση του χάρτη μας και τέλος ζωγραφίσαμε το έθιμο της αποκριάς που μας άρεσε πιο πολύ!

Εντύπωση και γέλια μας προξένησαν όλα τα έθιμα της αποκριάς, ωστόσο αυτό που ξεχωρίσαμε ήταν το γαϊτανάκι. Ναι μεν, μπορεί να μην είμαστε πολλοί, αλλά είμαστε σίγουρα θαυματουργοί, ειδικά σε ότι έχει σχέση με τον χορό!!! Πήραμε λοιπόν το γαϊτανάκι μας και ξεκινήσαμε τον χορό! Βάλαμε τα παραδοσιακά μας τραγούδια, τυλίξαμε την “πολύχρωμη πλεξούδα μας” και ευχηθήκαμε να υπάρχει σε όλο τον κόσμο χαρά, αγάπη, ομόνοια και αδελφοσύνη, δηλαδή όλα αυτά που συμβολίζει το γαϊτανάκι σαν έθιμο. Επιπλέον, μάθαμε και δραματοποιήσαμε το εξίσου διασκεδαστικό παραδοσιακό αποκριάτικο τραγούδι “Πως το τρίβουν το πιπέρι”.