…
Στο πλαίσιο της δράσης που υλοποιήσαμε, με τίτλο «(Ξανα) συστήνοντας τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη με την αλληλοδιδακτική μέθοδο», σχεδιάσαμε και εφαρμόσαμε μια νέα διδακτική προσέγγιση της εκπαίδευσης μέσω της τέχνης κυρίως, που μπορεί να εφαρμοστεί ευρέως και σε κάθε άλλο γνωστικό αντικείμενο, ως μία καινοτόμος διδακτική μέθοδος.
Διαπιστώσαμε πως η ενσυναίσθηση, η δημιουργικότητα, η προσεκτική παρατήρηση και η κριτική προσέγγιση κορυφαίων εικαστικών έργων -όπως και έργων που οι μαθητές δημιουργούν κατά τη μαθησιακή διαδικασία- εισάγουν στη μάθηση μοναδικές τεχνικές και δεξιότητες, αναδεικνύουν ευαισθησίες, προκαλούν σκέψεις, αποκαλύπτουν κρυμμένες ικανότητες και αρετές!
Με όχημα την τέχνη και την τεχνολογία, λοιπόν, αναζητούμε, ανακαλύπτουμε, επεξεργαζόμαστε και δημιουργούμε! Συν-δημιουργούμε -για την ακρίβεια- και απολαμβάνουμε τη διαδικασία σε κάθε της στιγμή! 
Ό,τι καλύτερο για τον δάσκαλο, ό,τι καλύτερο για τον μαθητή!
Ό,τι χρειάζεται, πράγματι, ένα σχολείο που αγαπά τη γνώση και τη μάθηση, που σέβεται την ατομικότητα και που ενθαρρύνει την πρωτοτυπία και την ελεύθερη έκφραση της δημιουργικότητας των καθημερινών μικρών και μεγάλων «ηρώων» του!!!
Ένα σχολείο που μας αγαπά και το αγαπάμε!!!
Ήρθε κι η Φιλοσοφία,
μία «άχρηστη ανοησία»,
και μου πήρε τα μυαλά,
δεν την κοροϊδεύω πια!
–
Πλάτωνας κι Αριστοτέλης,
Μοντεσκιέ, Καντ και Ρουσσό,
Λοκ, Χομπς, Σαρτρ,  και Φερραίος
μ’ έχουν κάνει όλοι σοφό!
–
Με τον νου και τις αισθήσεις
την αλήθεια αναζητώ,
όλα τα υπολογίζω
και τη γνώση κατακτώ!
–
Ισότητα κι ελευθερία,
νόμοι και ανθρωπισμός,
Σύνταγμα και ουτοπία,
να τος ο πολιτισμός!
–
Αρμονία, ισορροπία,
χρώματα, ένταση, σκιές,
σχήματα, όγκοι, διαστάσεις
κι είν’ οι τέχνες πια απλές!
–
Ηθική, πολιτική,
λογική, αισθητική,
όλα μπήκαν στο κεφάλι,
όμως, δίχως παραζάλη!
–
Να ‘ταν, τάχα, η κυρία
κι η δική της μαεστρία
ή τα τόσα «παιχνιδάκια»,
τα αστεία και τα γελάκια;
–
Ομαδούλες και δια-δράσεις,
ποιήματα, word, παρουσιάσεις,
σταυρολέξων τεχνικές,
power-point, ζωγραφιές…
–
Τα απόλαυσα όλα αυτά,
δέθηκα με τα παιδιά,
όξυνα την κριτική μου,
μα και την αισθητική μου!
–
Δε μ’ εξέταζε κανείς,
δε με πίεζε ουδείς,
ένιωθα ελευθερία,
σιγουριά και ηρεμία!
–
Έτσι θέλω το σχολείο,
ένα «ελκυστικό» βιβλίο,
που ν’ ανοίγει τα μυαλά
και ν’ αρέσει στα παιδιά!
–
Όχι πια κλειστά βιβλία
πάνω ή κάτω απ’ τα θρανία,
κέφι, αγάπη, ζεστασιά
κι όλοι μία αγκαλιά!
Ανδρομάχη Τζιότζιου