Με αφορμή την επίσκεψη της Α Λυκείου του Γενικού Λυκείου Πολυγύρου στο αντιτορπιλικό “Βέλος”, την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019, αποφάσισα να σας περιγράψω την αξιοθαύμαστη εμπειρία μας. Ιστορικά, το πλοίο αυτό, το 1973 με τον τότε κυβερνήτη του και το πλήρωμά του, είχαν διαφύγει στην Ιταλία, ως ένδειξη της αντίστασης τους στην στρατιωτική δικτατορία. Μετά από αυτό το τολμηρό γεγονός του κυβερνήτη και του πληρώματός του, έχει δώσει στην νεοελληνική ιστορία μία άλλη “οπτική γωνία”. Αυτή η “οπτική” δεν είναι καμία άλλη από την αντίληψη των πολιτών ότι οι ένοπλες δυνάμεις οφείλουν να υπερασπίζονται πάντα τις αρχές της Δημοκρατίας, ως ένα υπέρτατο αγαθό, το οποίο ποτέ δεν θα ήταν καλό να θεωρείται δεδομένο. Η τριάδα Έθνος, λαός και πατρίδα συμπληρώνεται με την Δημοκρατία.
Για τα τεχνικά μέρη του πλοίου, εντυπωσιακή ήταν η μεγάλη του έκταση και φυσικά αξία λόγου ήταν τα τέσσερα που πάντοτε προστάτευαν το αντιτορπιλικό. Αξιέπαινη είναι στο άκουσμα και μόνο η κίνηση του πλοίου στον μακρινό μας Ειρηνικό ωκεανό, έχοντας κατασκευαστεί με 3.050 τόνους ατσάλι, αλλά και στο σκληρό Αιγαίο. Η συντήρησή του επιτυγχάνεται με το συμβολικό κόστος της επίσκεψής του, δηλαδή ένα ευρώ. Εμείς περιηγηθήκαμε δωρεάν αφού η συμβολική είσοδος δεν ισχύει για τους ανήλικους κάτω των 18 ετών, τους άνεργους, και φυσικά τους μαθητές σχολείων.
Μέσα στο πλοίο, κατά την περιήγησή μας, επισκεφθήκαμε τα μέρη που απαρτιζόταν αυτό το πολλαπλής σημασίας πλοίο, όπως είναι το μηχανοστάσιο, το θεραπευτήριο, η γέφυρα που βρισκόταν ο καπετάνιος, τα μαγειρεία, και βέβαια ο χώρος ανάπαυσης των υπαξιωματικών. Το πλήρωμα λέγεται πως άγγιζε τον αριθμό των 273 ατόμων. Σαφώς η αξιοζήλευτη θέα της παραλίας της Θεσσαλονίκης σε συνδυασμό με την ιστορική αναδρομή του ξεναγού μας ήταν κάποια στοιχεία που απογείωσαν την επίσκεψή μας.