Ιστορικό

Τον Εμμ. Δαυίδ θα διαδεχθεί εκ νέου ο φιλόλογος Ιωάννης Ολύμπιος έως το 1932. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει ο δημοτικιστής και πολυμαθής Αριστείδης Δελής μέχρι το 1940. Επόμενος Γυμνασιάρχης από το 1942 έως το 1960 θα είναι ο μειλίχιος και στοχαστικός  φιλόλογος, Σταύρος Παρασκευαΐδης.

Η αίθουσα τελετών του Γυμνασίου χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς ποικιλοτρόπως. Φιλοξένησε πλήθος εξωσχολικών εκδηλώσεων, όπως ο απολογισμός της διαχείρισης του γυναικείου σωματείου της «Φιλοπτώχου Αδελφότητας των Κυριών», η κλήρωση του λαχείου των φιλανθρωπικών  και εκπαιδευτικών καταστημάτων και άλλες, με σημαντικότερη για τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας, την έκθεση της σορού  το 1907 του Δ. Βερναρδάκη σε λαϊκό προσκύνημα.  Με την απελευθέρωση της Λέσβου από τον Τουρκικό ζυγό το Γυμνάσιο χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό νοσοκομείο και σ’ αυτό θα νοσηλευθούν Τούρκοι στρατιώτες.  Λαμπρή ήταν η τελετή στον περίβολο του Γυμνασίου στις 8/11/1913 για τον εορτασμό της απελευθέρωσης από τον Τουρκικό ζυγό.  Συγκεντρώθηκαν όλοι οι μαθητές των σχολείων της Μυτιλήνης και μίλησε ο νεαρός φιλόλογος του Γυμνασίου κ. Θεόφραστος Χατζηγεώργης.

Για ένα διάστημα, την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας, το Γυμνάσιο μετατράπηκε και πάλι σε στρατιωτικό Νοσοκομείο.  Με την άφιξη των προσφύγων στην Λέσβο τα υπόγειά του θα φιλοξενήσουν πρόσφυγες,  ενώ οργανώθηκαν και συσσίτια. Το 1923 ιδρύθηκαν μονοτάξια Διδασκαλεία σε διάφορες Ελληνικές πόλεις. Η Αίθουσα Τελετών του Γυμνασίου Μυτιλήνης στέγασε προσωρινά  το Διδασκαλείο της Μυτιλήνης. Την ίδια χρονιά το νεοϊδρυθέν Πρακτικό Λύκειο Μυτιλήνης, που ήταν ένας  νέος τύπος σχολείου ισόβαθμου με το Γυμνάσιο με προτεραιότητα στα μαθήματα των θετικών επιστημών, στεγάστηκε στο χώρο του Γυμνασίου.  Διευθυντής θα αναλάβει ο Θεόφραστος Χατζηγιώργης.  Με προεδρικό διάταγμα του 1935 το Γυμνάσιο Μυτιλήνης χωρίζεται σε δύο αυτοτελή Γυμνάσια, ένα αρρένων και ένα θηλέων. Το πρακτικό Λύκειο Μυτιλήνης καταργήθηκε το 1940 και μετονομάσθηκε σε 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Μυτιλήνης. Το ιστορικό Γυμνάσιο μετονομάσθηκε σε Α’ Γυμνάσιο Αρρένων Μυτιλήνης και μ’ αυτήν την ονομασία θα συνεχίσει να λειτουργεί για πολλά χρόνια.

Τα χρόνια περνούν, οι συνθήκες αλλάζουν, όπως και οι αναζητήσεις νέων εκπαιδευτικών μεθόδων και εφαρμογής καινούριων προγραμμάτων.   Το σχολείο αυτό έχει αφήσει  πίσω του ως παρακαταθήκη μια μεγάλη παράδοση επιφανών δασκάλων, αναμορφωτών που ανύψωσαν την πνευματικότητα και το ήθος των μαθητών τους.  Από αυτούς αναδείχθηκε η πνευματική ηγεσία του νησιού που στελέχωσε την κοινωνία του, ανέπτυξε την οικονομία και ετοίμασε τη λογοτεχνική και καλλιτεχνική του Άνοιξη.  Αναφέραμε σε τούτη τη συνοπτική παρουσίαση μόνο τους διευθυντές του Γυμνασίου (μέσα σε μια περίπου 100ετία)  που διακρίθηκαν για το πολύπλευρο έργο τους.  Ασφαλώς η διατήρηση σε υψηλό επίπεδο του μορφωτικού επιπέδου του Γυμνασίου από την ύστερη τουρκοκρατία ως τις μέρες μας οφείλεται και στη σημαντική συμβολή πολλών άλλων αφανών, μαχόμενων στην πρώτη γραμμή δασκάλων, που πρέπει η ιστορία να καταγράψει το έργο τους.

Σήμερα  το ιστορικό αυτό κτήριο στεγάζει το Σχολείο μας, το Πειραματικό Γενικό Λύκειο Μυτιλήνης του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Εκτός από το σχολείο μας στεγάζει ακόμη το 2ο Λύκειο Μυτιλήνης και το 1ο Δημοτικό σχολείο. Στο ημιυπόγειό του υπάρχουν εργαστήρια φυσικών επιστημών και πληροφορικής καθώς και αίθουσες διδασκαλίας. Στο ισόγειο, το γραφείο των καθηγητών, αίθουσες  διδασκαλίας και μία αξιόλογη βιβλιοθήκη. Στον άνω όροφο είναι η Αίθουσα Τελετών, δύο αίθουσες διδασκαλίας και μια μοναδική και πολύτιμη βιβλιοθήκη.

(Οι παραπάνω πληροφορίες προέρχονται από σχετική εργασία του καθηγητή κ. Γεωργίου Πλευριτάκη).