Αρχείο για "Οκτώβριος, 2025"

Βρέφη και Τσιμπήματα από Έντομα : Τι να Προσέξετε

Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, τα βρέφη είναι πιο εκτεθειμένα σε τσιμπήματα από κουνούπια, σκνίπες, μέλισσες και άλλα έντομα. Το δέρμα τους είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και μια φαινομενικά μικρή ενόχληση μπορεί να προκαλέσει ερυθρότητα, φαγούρα ή ακόμα και αλλεργική αντίδραση.

Τι να προσέξετε:

Ένδυση: Ντύστε το βρέφος με ελαφριά, μακριά ρούχα που καλύπτουν όσο το δυνατόν περισσότερο το σώμα. Προτιμήστε ανοιχτόχρωμα υφάσματα.

Κουνουπιέρες: Χρησιμοποιήστε κουνουπιέρα στο καρότσι, το παρκοκρέβατο ή το κρεβάτι, ειδικά κατά τις απογευματινές και βραδινές ώρες.

Απωθητικά εντόμων: Μην εφαρμόζετε εντομοαπωθητικά απευθείας στο δέρμα των βρεφών κάτω των 2 μηνών. Για μεγαλύτερα βρέφη, χρησιμοποιήστε μόνο προϊόντα εγκεκριμένα για την ηλικία τους και ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες.

Αποφυγή αρωμάτων: Μην χρησιμοποιείτε έντονα αρωματισμένα σαπούνια ή λοσιόν, γιατί μπορεί να προσελκύσουν έντομα.

Περιβάλλον: Αποφύγετε περιοχές με στάσιμα νερά, όπου αναπαράγονται τα κουνούπια, και κρατήστε το περιβάλλον καθαρό.

Τι να κάνετε σε περίπτωση τσιμπήματος:

Πλύνετε την περιοχή με νερό και ήπιο σαπούνι.

Αν υπάρχει πρήξιμο ή φαγούρα, μπορείτε να εφαρμόσετε κρύα κομπρέσα.

Αν παρατηρήσετε έντονη αντίδραση, δυσκολία στην αναπνοή ή εξάνθημα που εξαπλώνεται, επικοινωνήστε άμεσα με τον παιδίατρο.

Με λίγη προσοχή, μπορείτε να απολαύσετε το καλοκαίρι με το μωρό σας με ασφάλεια και άνεση.

Σαραντίδου Κωνσταντινιά 

Φιλόλογος- Παιδαγώγος με ειδίκευση στην ειδική αγωγή και νοσηλεύτρια

Erasmus 2024-2025

 

Παρουσίαση προγράμματος

 ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ 2

Ευεξία μέσα από τη Φύση – Erasmus στη Βαρκελώνη

Οι εκπαιδευτικοί Σαραντίδου Κωνσταντινιά και Τσέτσιλα Ευγενία συμμετείχαν στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Erasmus+ με τίτλο “Wellbeing in Nature: Outdoor Activities for Mental and Physical Health”, που πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη της Ισπανίας από τις 18 έως τις 23 Αυγούστου 2025.

Η επιμόρφωση, διάρκειας 30 ωρών, εστίασε στη σύνδεση της ευεξίας με τη φύση και στην αναζωογονητική της επίδραση στη σωματική και ψυχική υγεία. Μέσα από θεωρητικές εισηγήσεις, βιωματικές δραστηριότητες, ασκήσεις ενσυνειδητότητας και εκπαιδευτικές επισκέψεις, οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τρόπους αξιοποίησης του φυσικού περιβάλλοντος στη μαθησιακή διαδικασία.

Το πρόγραμμα υλοποιήθηκε στην Europass Teacher Academy, με εκπαιδεύτρια την Marina Moreno, ψυχολόγο με ειδίκευση στην οργανωσιακή ψυχολογία και τη συναισθηματική νοημοσύνη. Συμμετείχαν εκπαιδευτικοί από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ενισχύοντας την πολυπολιτισμική διάσταση της επιμόρφωσης.

Οι δραστηριότητες περιλάμβαναν ασκήσεις οικοψυχολογίας, δημιουργικά εργαστήρια στη φύση, επισκέψεις σε πολιτιστικούς χώρους όπως το Μουσείο Επιστήμης Cosmocaixa, καθώς και σχεδιασμό δράσεων για την ενσωμάτωση της φύσης στο σχολικό περιβάλλον.

Οι συμμετέχουσες επέστρεψαν με πολύτιμες εμπειρίες και πρακτικά εργαλεία για την προώθηση της ευεξίας, της οικολογικής συνείδησης και της βιωματικής μάθησης στο σχολείο, αποδεικνύοντας πως η φύση μπορεί να γίνει πολύτιμος σύμμαχος στην εκπαίδευση.

3.8 Κάλυψη συναισθηματικών και φυσικών αναγκών του ατόμου

Κάλυψη συναισθηματικών και φυσικών αναγκών του ατόμου
Η νοσηλευτική φροντίδα βασίζεται στην κάλυψη των αναγκών του αρρώστου, οι οποίες ορίζονται ως καταστάσεις βιολογικής και ψυχοκοινωνικής αδυναμίας. Ο ρόλος του νοσηλευτή είναι να ανακουφίσει και να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες.

Οι ανάγκες διαχωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες:

Φυσικές ή βασικές ανάγκες (π.χ. τροφή, νερό, οξυγόνο).

Ψυχοκοινωνικές ή δευτερεύουσες ανάγκες.

Ο Maslow ιεραρχεί τις ανάγκες σε μια κλίμακα επτά επιπέδων, η γνώση των οποίων είναι απαραίτητη για την κατάστρωση του σχεδίου νοσηλευτικής φροντίδας:

Φυσικές ή βασικές ανάγκες: Έχουν τη μεγαλύτερη δύναμη και υπερισχύουν στη σκέψη του αρρώστου μέχρι να ικανοποιηθούν.

Ασφάλειας: Παίρνει την πρώτη θέση μετά την ικανοποίηση των φυσικών αναγκών. Απειλείται από την ασθένεια και το άγνωστο περιβάλλον του νοσοκομείου.

Στοργής και αναγνώρισης: Η ανάγκη του αρρώστου να διατηρήσει τον αυτοσεβασμό και την προσωπικότητά του. Ο νοσηλευτής πρέπει να τον φροντίζει με ευγένεια, στοργή και να ακούει τα προβλήματά του.

Αισθητικές: Το ευχάριστο, καθαρό και τακτοποιημένο περιβάλλον βοηθά τον άρρωστο να αισθανθεί πιο άνετα.

Αποδοχής: Ο άρρωστος χρειάζεται να γίνει αποδεκτός από το προσωπικό του νοσοκομείου, χωρίς κριτική για τη συμπεριφορά του. Η κατανόηση οδηγεί στη βελτίωση της συμπεριφοράς και στη συνεργασία.

Δημιουργικότητας: Η ευκαιρία να βοηθά ο άρρωστος στην ικανοποίηση των αναγκών του, ώστε να αισθάνεται χρήσιμος.

Γνώσης και κατανόησης: Η ανάγκη για ακριβείς πληροφορίες σχετικά με την αρρώστια του.

Ενότητα 3.7: Ο Νοσηλευτης και ο Άρρωστος

unnamed
Η Νοσηλευτική Διεργασία είναι η θεμελιώδης μέθοδος για την παροχή ολοκληρωμένης, εξατομικευμένης φροντίδας στον ασθενή
Σκοπός της Νοσηλευτικής Διεργασίας (σύμφωνα με τον ΠΟΥ)Ο κύριος στόχος της είναι η συλλογή, ανάλυση και αξιολόγηση πληροφοριών για τον ασθενή, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες του αποτελεσματικά.
Τα 5 Στάδια της Νοσηλευτικής Διεργασίας
Η διεργασία αποτελείται από πέντε βασικά στάδια: Εκτίμηση, Ανάλυση, Προγραμματισμός, Εφαρμογή και Αξιολόγηση
Στάδιο Δραστηριότητα / Σκοπός1.
Εκτίμηση Οργανωμένη συλλογή πληροφοριών για την κατάσταση του αρρώστου. Χρησιμοποιείται το νοσηλευτικό ιστορικό, κλινική εξέταση και εργαστηριακά ευρήματα
Ανάλυση Ομαδοποίηση και ανάλυση των στοιχείων και διατύπωση νοσηλευτικής διάγνωσης
3. Προγραμματισμός Οργάνωση της φροντίδας, θέσπιση στόχων και επιλογή παρεμβάσεων
4. Εφαρμογή Υλοποίηση του προγράμματος φροντίδας (π.χ., εξατομικευμένη φροντίδα, εκπαίδευση ασθενή, υποστήριξη)
5. Αξιολόγηση Ελέγχεται η πρόοδος του αρρώστου βάσει των στόχων και αναθεωρείται το πρόγραμμα φροντίδας (συμπληρωματικό στάδιο)
Το Νοσηλευτικό Ιστορικό
Σκοπός: Εκτιμά πλήρως την υγεία του αρρώστου
Περιεχόμενο: Περιλαμβάνει δημογραφικά, ιστορικό παρούσας/παρελθούσας ασθένειας και ψυχοκοινωνικό ιστορικό.
Χρήση: Χρησιμοποιείται στο πρώτο στάδιο, την Εκτίμηση.
Διαδικασία: Η λήψη του γίνεται σε ευχάριστο, φιλικό περιβάλλον με εμπιστοσύνη και συνεργασία.
Βασικά Στοιχεία για την Επιτυχία: Η επιτυχία στη νοσηλευτική πράξη βασίζεται στη συνεργασία, την αξιολόγηση και την επικοινωνία.

Εφαρμογές Ασηψίας, Αντισηψίας, Αποστείρωσης

unnamed 4Εφαρμογές Ασηψίας, Αντισηψίας, Αποστείρωσης

🎯 Στόχοι

Κατανόηση της σημασίας των μεθόδων ασηψίας, αντισηψίας και αποστείρωσης στην πρόληψη των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων.

Εξοικείωση με τις αρχές πρόληψης ανάπτυξης μικροοργανισμών.

Κατανόηση βασικών εννοιών και ορισμών.

🏛️ Ιστορικό Πλαίσιο

Μέχρι τον 19ο αιώνα: έλλειψη γνώσης για μόλυνση, απολύμανση, ασηψία, αποστείρωση.

Σήμερα: αναγνωρίζεται η ανάγκη για πρόληψη της ανάπτυξης μικροοργανισμών, οδηγώντας σε μείωση της θνησιμότητας.

⚠️ Ορισμοί
Όρος Ορισμός
Μόλυνση Εγκατάσταση μικροβίων χωρίς απαραίτητα ανάπτυξη λοίμωξης.
Λοίμωξη Ανάπτυξη και πολλαπλασιασμός μικροβίων, προκαλώντας τοπικά ή γενικά συμπτώματα.
Ασηψία Πρόληψη μόλυνσης με προληπτική καταστροφή μικροβίων, σπόρων και τοξινών — επιτυγχάνεται με αποστείρωση.
Αποστείρωση Πλήρης καταστροφή όλων των μικροβίων, σπόρων και τοξινών. Τα υλικά χαρακτηρίζονται αποστειρωμένα.
Απολύμανση Μερική καταστροφή μικροβίων (όχι σπόρων) με απολυμαντικά, για άψυχα αντικείμενα.
Αντισηψία Αναστολή ή καταστροφή μικροοργανισμών σε ζωντανούς ιστούς, με χρήση αντισηπτικών.
🧴 Κατηγορίες Απολυμαντικών

  • Βακτηριοκτόνα: καταστρέφουν μικρόβια (όχι σπόρους).
  • Βακτηριοστατικά: εμποδίζουν τον πολλαπλασιασμό, αλλά δεν τα σκοτώνουν.
  • Σποροκτόνα: καταστρέφουν και τους σπόρους → επιτυγχάνουν αποστείρωση.

💧 Κυριότερα Αντισηπτικά

Οινόπνευμα, Ιώδιο, Betadine, Υπερμαγγανικό Κάλιο, Φορμόλη, Σαπωνίνες (Cetavlon).

Προσοχή: Τα απολυμαντικά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε ζωντανούς ιστούς, καθώς είναι τοξικά.

⚙️ Παράγοντες που επηρεάζουν τη δράση

  • Πυκνότητα διαλύματος.
  • Θερμοκρασία.
  • Χρόνος δράσης.
  • Είδος μικροβίου (π.χ. παρουσία σπόρων).
  • Καθαρότητα αντικειμένου.

🩺 Συμπέρασμα

Η σωστή εφαρμογή της ασηψίας, αντισηψίας και αποστείρωσης αποτελεί:

Θεμέλιο της σύγχρονης νοσηλευτικής.

Κύριο μέσο πρόληψης των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων.

3.5 Ιατρική Εξέταση

Ενότητα 3.5 Ιατρική Εξέταση

Ο ρόλος του νοσηλευτή κατά την ιατρική εξέταση είναι πολυσύνθετος καasthenhs kai noshleythsι υποστηρικτικός, διασφαλίζοντας την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας, την άνεση και την ασφάλεια του ασθενούς.

Συνοπτικά, περιλαμβάνει:

Προετοιμασία του ασθενούς και του χώρου:

Υποδοχή του ασθενούς και καθοδήγηση.

Προετοιμασία του εξεταστηρίου (καθαριότητα, υλικά).

Βοήθεια στον ασθενή για να λάβει την κατάλληλη θέση για την εξέταση, διασφαλίζοντας την ιδιωτικότητα και την αξιοπρέπειά του.

Λήψη και καταγραφή βασικών δεδομένων (Νοσηλευτική Εκτίμηση):

Λήψη ζωτικών σημείων (αρτηριακή πίεση, σφυγμός, αναπνοές, θερμοκρασία, κορεσμός οξυγόνου, επίπεδο πόνου).

Συλλογή ιστορικού (λήψη αναλυτικών πληροφοριών για τα συμπτώματα, προηγούμενες παθήσεις, φαρμακευτική αγωγή, αλλεργίες).

Καταγραφή των ευρημάτων.

Υποβοήθηση του ιατρού:

Παροχή του απαραίτητου εξοπλισμού και υλικού (π.χ. γάντια, φώτα, διαγνωστικά εργαλεία).

Υποστήριξη κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ιδίως σε επεμβατικές ή ειδικές πράξεις (π.χ. λήψη δείγματος, παρακέντηση).

Επικοινωνία και Ψυχολογική Υποστήριξη:

Διατήρηση άριστης επικοινωνίας με τον ασθενή, απαντώντας σε ερωτήσεις του και καθησυχάζοντάς τον.

Παροχή ψυχολογικής υποστήριξης και διασφάλιση ενός περιβάλλοντος εμπιστοσύνης και ασφάλειας.

Διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ ιατρού και ασθενούς.

Εκπαίδευση του ασθενούς:

Παροχή οδηγιών στον ασθενή σχετικά με τις περαιτέρω ενέργειες (π.χ. εξετάσεις, θεραπεία, ραντεβού παρακολούθησης), συχνά σε συνεργασία με τον ιατρό.

Ουσιαστικά, ο νοσηλευτής λειτουργεί ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του ασθενούς, της οικογένειας και του ιατρού, διασφαλίζοντας την ολιστική φροντίδα και την ποιότητα της διαδικασίας.

3.4 Ο Άρρωστος στο Νοσοκομείο

unnamed 5 Ο Άρρωστος στο Νοσοκομείο

Η εισαγωγή στο νοσοκομείο προκαλεί έντονο άγχος στον ασθενή, καθώς διακόπτεται ο φυσιολογικός ρυθμός της ζωής του και αναγκάζεται να προσαρμοστεί σε ένα νέο, ξένο περιβάλλον. Ο άρρωστος δεν είναι απλώς μια περίπτωση νόσου, αλλά ένα άτομο με οικογένεια, κοινωνικές και επαγγελματικές σχέσεις. Γι’ αυτό το προσωπικό υγείας οφείλει να γνωρίζει την πολυδιάστατη έννοια της νόσου και να δείχνει σεβασμό, κατανόηση και σωστή συμπεριφορά προς τον ασθενή και τους οικείους του.

Τα εξωτερικά ιατρεία αποτελούν το σημείο πρώτης επαφής του αρρώστου με το νοσοκομείο. Είναι πλήρως εξοπλισμένα με υγειονομικό και φαρμακευτικό υλικό, λειτουργούν ανάλογα με το σύστημα εφημερίας και εξυπηρετούν 24 ώρες το 24ωρο. Εκεί πραγματοποιούνται εξετάσεις, εμβολιασμοί, προληπτικά προγράμματα και παροχή πρώτων βοηθειών.

Το νοσηλευτικό προσωπικό έχει καθοριστικό ρόλο στην αξιολόγηση της κατάστασης του ασθενούς, τη λήψη ζωτικών σημείων, τη βοήθεια στην ιατρική εξέταση, τη συμπλήρωση στοιχείων και φακέλου, και τη μεταφορά του στο κατάλληλο τμήμα. Στο νοσηλευτικό τμήμα, ο ασθενής υποδέχεται από την προϊσταμένη ή τον υπεύθυνο νοσηλευτή, τοποθετείται στο δωμάτιό του, ενημερώνεται για τη λειτουργία του τμήματος και δημιουργείται ο ατομικός φάκελός του.

Η έξοδος από το νοσοκομείο γίνεται ύστερα από ιατρική απόφαση και την έκδοση εξιτηρίου. Ο ασθενής προετοιμάζεται, λαμβάνει οδηγίες και εξέρχεται είτε με τα πόδια, είτε με καρέκλα ή φορείο. Αν φύγει χωρίς τη συγκατάθεση του γιατρού, υπογράφει σχετική δήλωση. Σε περιπτώσεις μεταφοράς σε άλλο ίδρυμα ή σε θάνατο, εκδίδεται επίσης εξιτήριο και, όπου χρειάζεται, πιστοποιητικό θανάτου.

3.3 Νοσηλευτικό Τμήμα

3.To noshleytiko tmhma
3.3 Νοσηλευτικό Τμήμα

Α. Εσωτερική Διαίρεση

Το νοσηλευτικό τμήμα είναι ο χώρος του νοσοκομείου όπου νοσηλεύονται οι ασθενείς, συνήθως 30–50 άτομα στα μεγάλα νοσοκομεία. Παρέχει εξειδικευμένη φροντίδα ανάλογα με το είδος των ασθενών (παθολογικό, χειρουργικό κ.λπ.).
Η σωστή λειτουργία του εξαρτάται από την οργάνωση, τη διοίκηση, την επαρκή στελέχωση και υλικοτεχνική υποδομή και την καλή συνεργασία του προσωπικού.

Κύριοι χώροι του τμήματος:

Δωμάτια ασθενών (μονόκλινα, δίκλινα, τρίκλινα κ.ά.)

Κέντρο νοσηλείας / δωμάτιο προετοιμασίας

Γραφεία (προϊσταμένης, γιατρών, νοσηλευτών)

Κουζίνα (στις σύγχρονες μονάδες αντικαθίσταται από κεντρική διανομή φαγητού)

Βοηθητικοί χώροι (αποθήκες, τουαλέτες)

Αίθουσα αναμονής για επισκέπτες

Β. Δωμάτιο Ασθενούς – Επίπλωση

Το δωμάτιο ασθενούς είναι ο χώρος διαμονής του κατά τη νοσηλεία.
Πρέπει να είναι ευχάριστο, καθαρό και λειτουργικό, ώστε να διευκολύνει την ανάρρωση.

Προϋποθέσεις καταλληλότητας:

Ευρύχωρο (απόσταση ≥ 0,5 m μεταξύ κρεβατιών)

Ευάερο, ευήλιο, ήσυχο και με ελεύθερη θέα

Ανοιχτά, χαλαρωτικά χρώματα στους τοίχους

Εύκολα καθαριζόμενο δάπεδο, χωρίς δύσκολες γωνίες

Λιτή διακόσμηση, ελάχιστα έπιπλα, ατομική ντουλάπα και τουαλέτα

Βασική επίπλωση:
Κρεβάτι (πολύσπαστο ή ειδικό), κομοδίνο με τραπεζάκι, καθίσματα, παραβάν,
παροχές οξυγόνου και κενού, φωτισμός, ειδοποιητήριο, βάση τηλεόρασης,
θερμόμετρο, κάδος απορριμμάτων, κουρτίνες ή περσίδες.
Η καθαριότητα και απολύμανση των υλικών είναι καθοριστικής σημασίας.

Γ. Εξαρτήματα Κρεβατιού – Ιματισμός

Για άνεση και ασφάλεια του ασθενούς χρησιμοποιούνται:

Ερεισίνωτο (ρύθμιση πλάτης)

Στεφάνη (στήριξη σκεπασμάτων)

Προστατευτικά κάγκελα

Κύβοι ανύψωσης, αεροθάλαμοι κατά των κατακλίσεων

Θερμοφόρα, παγοκύστες

Ειδικά στρώματα (αέρα, νερού, αφρολέξ κ.ά.)

Ιματισμός:

Μαξιλάρια, σεντόνια, κουβέρτες, μαξιλαροθήκες, ημισέντονα, αδιάβροχα, καλύμματα, στρωματοθήκες.

Πρέπει να είναι καθαρά, ελαφρά, αναπαυτικά, να αλλάζονται συχνά και να ανανεώνονται όταν φθείρονται.

Ιδιαίτερη μέριμνα υπάρχει στα κρεβάτια ΜΕΘ λόγω αυξημένων αναγκών φροντίδας.

Δ. Βασικές Αρχές Νοσηλείας

Οι αρχές νοσηλείας είναι ανθρωποκεντρικές και στοχεύουν:

Στη διατήρηση της φυσιολογικής λειτουργίας του οργανισμού και την προαγωγή της υγείας.

Στον σωστό σχεδιασμό και προγραμματισμό της νοσηλευτικής φροντίδας.

Στην προστασία από λοιμώξεις και ατυχήματα.

Στον σεβασμό της προσωπικότητας και της ιδιωτικότητας του ασθενούς, με κλίμα εμπιστοσύνης και εχεμύθειας.

3.2 Νοσοκομεία: Ορισμός, Διακρίσεις, Σκοποί και Οργάνωση

1. Ορισμός και Διακρίσεις Νοσοκομείων

Νοσοκομεία είναι ειδικά διαρρυθμισμένοι, εξοπλισμένοι και στελεχωμένοι χώροι (με επιστημονικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και λοιπό προσωπικό) στους οποίους παρέχεται ιατρική και νοσηλευτική περίθαλψ2. Nosokomeiaη.

Διακρίσεις (Τύποι) Νοσοκομείων:
Τα νοσοκομεία διακρίνονται με βάση τέσσερα κριτήρια:

Διακρίσεις

Φορέας Ιδιωτικά και Δημόσια
Γενικά (π.χ., Περιφερειακά, Νομαρχιακά) και Ειδικά (π.χ., ορθοπεδικά)
Μέγεθος: Μικρά, μεσαία και μεγάλα (ανάλογα με τον αριθμό κλινών) |
Νομική Μορφή: Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ)και Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ)

Γενικά Νοσοκομεία:
Περιφερειακά: Καλύπτουν τις ανάγκες μιας υγειονομικής περιφέρειας, παρέχουν ιατρική εκπαίδευση (σε πολλές ειδικότητες), εκπαιδεύουν νοσηλευτές και συμβάλλουν στην ιατρική έρευνα.
Νομαρχιακά: Λειτουργούν σε κάθε νομό και παρέχουν ιατρική και νοσηλευτική εκπαίδευση.

Τα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία (γνωστά και ως Πανεπιστημιακά Γενικά Νοσοκομεία – Π.Γ.Ν.) είναι μεγάλα δημόσια νοσοκομεία που, εκτός από την παροχή τριτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης (δηλαδή εξειδικευμένων υπηρεσιών υγείας υψηλού κόστους), έχουν ως βασική αποστολή τη διδασκαλία και την ιατρική έρευνα. Λειτουργούν σε στενή συνεργασία με τις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων της χώρας, στελεχώνονται από Πανεπιστημιακούς Καθηγητές και αποτελούν τις κύριες κλινικές βάσεις όπου εκπαιδεύονται οι φοιτητές των Επιστημών Υγείας (Ιατρικής, Νοσηλευτικής, Οδοντιατρικής κ.ά.) και πραγματοποιείται η ειδίκευση των νέων ιατρών. Ουσιαστικά, αποτελούν τους κόμβους αριστείας του συστήματος υγείας, συνδυάζοντας την κλινική πράξη με την επιστημονική πρόοδο και την εκπαίδευση.

2. Σκοποί και Προϋποθέσεις Λειτουργίας

Βασικοί Σκοποί των Νοσοκομείων:
1. Νοσηλεία ασθενών.
2. Πρόληψη μετάδοσης ασθενειών.
3. Πρόληψη εμφάνισης νόσου.
4. Εκπαίδευση φοιτητών/σπουδαστών/μαθητών σχολών επαγγελμάτων υγείας.
5. Έρευνα και μελέτη επιστημών υγείας.

Προϋποθέσεις για την Επίτευξη των Σκοπών:
Επάρκεια προσωπικού, υλικού και τεχνικών μέσων.
Καλή διοικητική οργάνωση (προγραμματισμός, συντονισμός, έλεγχος).
Συνεχιζόμενη εκπαίδευση και δυνατότητα μετεκπαίδευσης του προσωπικού.
Υγιεινή του φυσικού χώρου.
Ηθική και υλική ικανοποίηση των εργαζομένων.

3. Οργάνωση και Διοίκηση

Διοίκηση:
Τα νοσοκομεία υπάγονται στο **Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας** και διοικούνται από Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ).

Κεντρικές Υπηρεσίες (Σύμφωνα με το Οργανόγραμμα):
Η λειτουργία ενός νοσοκομείου δομείται γύρω από τέσσερις κεντρικές υπηρεσίες:
1. Ιατρική Υπηρεσία (με διάφορους τομείς: Παθολογικό, Χειρουργικό, Εργαστηριακό, Ψυχιατρικό κ.λπ.).
2. Νοσηλευτική Υπηρεσία (με υποδιαιρέσεις σε τομείς).
3. Διοικητική Υπηρεσία (με υποδ/νση Διοικητικού και Οικονομικού).
4. Τεχνική Υπηρεσία (με υποδ/νση και Τμήμα Βιοϊατρικής Τεχνολογίας).
Επίσης, υφίστανται Επιστημονική Επιτροπή και Νοσηλευτική Επιτροπή ως συμβουλευτικά όργανα.

Βασικοί Χώροι Εσωτερικής Διαίρεσης:
Το νοσοκομείο διαθέτει πληθώρα χώρων, όπως:
Διοικητικοί/Γραμματειακοί: Αίθουσα Δ.Σ., Γραφεία Διευθυντών, Οικονομική Υπηρεσία, Γραφείο Κίνησης.
Κλινικοί/Θεραπευτικοί:Νοσηλευτικές μονάδες/τμήματα, Εξωτερικά Ιατρεία, Χειρουργεία, Εργαστήρια, Φαρμακείο, Τμήμα Αιμοδοσίας.
Υποστήριξης/Λειτουργίας: Κεντρική Αποστείρωση, Μαγειρεία, Πλυντήριο-Σιδερωτήριο, Αποθήκες Υλικού, Γραφείο Τεχνικής Υπηρεσίας, Νεκροθάλαμος.

Άλλες υποδιαιρέσεις (π.χ., φυσιοθεραπείας, εργοθεραπείας) υπάρχουν ανάλογα με το είδος και την εξειδίκευση του νοσοκομείου.

Εισαγωγή στη Νοσηλευτική

3.1. Εισαγωγή στη Νοσηλευτική και στο Σύστημα Υγείαςunnamed 6

Το κείμενο εισάγει τη Νοσηλευτική ως ένα από τα επαγγέλματα υγείας που, μαζί με την Ιατρική και τη Βιολογία, διερευνά το δίπολο «υγεία / αρρώστια» αναγνωρίζοντας παράλληλα την κοινωνικοπολιτιστική τους διάσταση. Η υγεία θεωρείται κοινωνικό αγαθό και η αντιμετώπιση της αρρώστιας καθήκον της κοινωνικής πολιτικής, εκφραζόμενο μέσω των υπηρεσιών υγείας.

Το Επάγγελμα της Νοσηλευτικής

Το προφίλ της Νοσηλευτικής προκύπτει από τον συνδυασμό επιστημονικών γνώσεων, τεχνικών εφαρμογών και ανθρωπιστικής συμπεριφοράς. Οι τομείς άσκησης περιλαμβάνουν τη διατήρηση της υγείας, την πρόληψη της αρρώστιας, τη νοσηλεία των ασθενών, την αποκατάσταση και προαγωγή της υγείας του ατόμου, της οικογένειας και του κοινωνικού συνόλου.

Εκπαίδευση & Τίτλοι:
Ο επαγγελματικός τίτλος «Νοσηλευτής–τρια» δίνεται στους πτυχιούχους πανεπιστημιακής (ΠΕ) και ανώτερης τριτοβάθμιας (ΤΕ) εκπαίδευσης (Νόμος 1579/85 αρ.5).
Ο τίτλος **«βοηθός Νοσηλευτής/τρια»** δίνεται σε αποφοίτους ΙΕΚ και ΕΠΑ.Λ
Νοσηλευτική εκπαίδευση παρέχεται επίσης από τη Στρατιωτική Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων (ΣΣΑΝ), την Ανώτερη Νοσηλευτική Σχολή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, και διάφορα ιδιωτικά/κρατικά ΙΕΚ (για εξειδικεύσεις όπως ΜΕΘ, Τραυματιολογία).

Τομείς Άσκησης:
Οι Νοσηλευτές/τριες εργάζονται σε ένα ευρύ φάσμα χώρων, όπως γενικά και ειδικά νοσοκομεία, υγειονομικά κέντρα, Κέντρα Ψυχικής Υγείας, ιατρεία ασφαλιστικών οργανισμών, υπηρεσίες υγείας των Ενόπλων Δυνάμεων, σχολεία, γηροκομεία, ΚΑΠΗ, προγράμματα πρόληψης, αγωγή υγείας, και φορείς νοσηλευτικής εκπαίδευσης και έρευνας.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.)

Στην Ελλάδα, το οργανωμένο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, ως έκφραση κοινωνικής πολιτικής, εκπροσωπείται από το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.)
Θεσπίστηκε με το Νόμο 1397/83 και εκσυγχρονίστηκε με το Νόμο 2071/1992.
Το Ε.Σ.Υ. είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα που καλύπτει όλους τους τομείς της υγειονομικής περίθαλψης και δεν ταυτίζεται μόνο με τα νοσοκομεία.

Επίπεδα Υγειονομικής Περίθαλψης:
1. Πρωτοβάθμια: Περιλαμβάνει ιατρικές, νοσηλευτικές και οδοντιατρικές πράξεις και φροντίδες που αποσκοπούν στην πρόληψη και αποκατάσταση βλαβών της υγείας και δεν απαιτούν νοσηλεία σε νοσοκομείο.
2. Δευτεροβάθμια: Η περίθαλψη που παρέχεται στο νοσοκομείο.
3. Τριτοβάθμια: Απευθύνεται σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες και απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις, εξοπλισμό, υψηλό κόστος και ειδικές μονάδες (π.χ., Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, ΜΕΘ, Μονάδα Άσηπτης Νοσηλείας).

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς