Με τη ματιά της κ. Μπενέτου

Το καλοκαίρι θεωρείται «η εποχή που στήνονται τα όνειρα».
Και από μένα λοιπόν, την κα Μπενέτου, σας εύχομαι ολόψυχα, να ονειρευτείτε, να παίξετε στις χρυσές αμμουδιές της Ελλάδας, να «μεθύσετε» με το γαλάζιο της θάλασσας, να ξεκουραστείτε, να ανανεωθείτε, να φάτε τα παγωτά σας και να ξεχάσετε για δύο ολόκληρους μήνες τη…μονοτονία του σχολείου.
Καιρός λοιπόν για βόλτες, παραλίες, ξεγνοιασιά και μπόλικο…μαύρισμα!!!!
Σας αφιερώνω με τη σειρά μου το ακόλουθο τραγούδι, αγαπημένου σας τραγουδιστή:

Καλό καλοκαίρι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Με την αγάπη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ένας πατέρας, γύρω στα ογδόντα, καθόταν στη βεράντα
τού εξοχικού του σπιτιού μαζί με τον σαρανταπεντάρη γιο του,
που είχε έρθει για να τον δει και διάβαζε εφημερίδα.

Ξαφνικά, στην άλλη άκρη της βεράντας ήρθε
και κούρνιασε ένα σπουργίτι.

«Τι είναι αυτό;» ρώτησε ο πατέρας το γιο.
«Ένα σπουργίτι», απάντησε ο γιος.

Μετά από λίγα λεπτά, ξαναρωτάει ο πατέρας το γιο του
για δεύτερη φορά: «Τι είναι αυτό»;

Κι ο γιος του τού απαντάει:
«Μόλις σου το είπα πατέρα, ένα σπουργίτι».

Ύστερα από λίγο, ο γερο-πατέρας ξαναρωτάει
το γιο του για τρίτη φορά: «Τι είναι αυτό»;

Αυτή τη φορά υπήρχε ένας εκνευρισμός στη φωνή του γιου
καθώς απάντησε στον πατέρα του περιφρονητικά:
«Ένα σπουργίτι πατέρα, ένα σπουργίτι, ένα σπου-ργί-τι».

Και λίγο μετά, ο πατέρας ξαναρωτάει το γιο του
για τέταρτη φορά: «Τι είναι αυτό»;

Αυτή τη φορά ο γιος έβαλε τις φωνές στον πατέρα του:
«Γιατί με ρωτάς και με ξαναρωτάς το ίδιο πράγμα,
αφού σου έχω ήδη απαντήσει τόσες φορές;
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ. Δεν μπορείς να το καταλάβεις»;

Λίγο αργότερα, ο πατέρας πήγε στο δωμάτιό του και γύρισε κρατώντας
ένα παλιό τετράδιο με ένα ξεφτισμένο χοντρό εξώφυλλο.

Ήταν ένα ημερολόγιο που είχε αρχίσει να κρατάει τη μέρα
που γεννήθηκε ο γιος του.
Το άνοιξε σε μια σελίδα και ζήτησε από το γιο του να τη διαβάσει δυνατά.

Εκείνος, δυσφορώντας, άρχισε να διαβάζει
εκείνη τη σελίδα από το ημερολόγιο του πατέρα του:

«Σήμερα, ο μικρός μου γιος, που πριν λίγες μέρες έκλεισε τα τρία,
καθόταν μαζί μου έξω στη βεράντα όταν ένα σπουργίτι ήρθε και κάθισε στα κάγκελα.
Ο γιος μου με ρώτησε 21 φορές τι ήταν αυτό
και του απάντησα και τις 21 φορές ότι ήταν ένα σπουργίτι.

Τον αγκάλιασα τρυφερά και τις 21 φορές που μου έκανε
την ίδια ερώτηση ξανά και ξανά χωρίς να εκνευριστώ,
νοιώθοντας στοργή για το αθώο μου αγοράκι».

Ο γιος σκέφτηκε ότι ενώ ο πατέρας του, του είχε απαντήσει
και τις 21 φορές στην ίδια ερώτηση, «τι είναι αυτό» που του είχε κάνει εκείνος
όταν ήταν τριών χρονών χωρίς να εκνευριστεί, αυτός σήμερα, όταν ο πατέρας του
τον ρώτησε μόλις τέσσερις φορές την ίδια ερώτηση,
εκνευρίστηκε και ενοχλήθηκε.

Δάκρυα κύλησαν στα μάτια του γιου
κι έσφιξε τον γέρο πατέρα του στην αγκαλιά του.

Το βίντεο, συγκλονιστικό:

Εξομολόγηση: Θα ΄θελα να είχα πει στον πατέρα μου ότι τον αγαπώ, ακόμα μια φορά

Πάντα η κα Μπενέτου έχει κάτι σχετικά με την επικαιρότητα να μας προτείνει και την ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό.Χαρείτε το:
«Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος όμως αντέχει.»
Ν. Καζαντζάκης
Άντε, καλά μας παιδιά κι από μένα την κα Μπενέτου σας εύχομαι καλή δύναμη στα διαγωνίσματά σας. Ξέρω ότι αντέχετε. Είστε γεμάτοι δράση, όρεξη, αντοχές που εμείς οι μεγάλοι…σας ζηλεύουμε και λίγο. Όμως σας αγαπάμε. Να το ξέρετε. Να το θυμάστε.
Και λόγω Σαββατόβραδου θα σας ανεβάσω λίγο τη διάθεση με το τραγουδάκι που ακολουθεί έτσι γιατί όπως λέει και το άσμα σε ρυθμούς…τσιφτετελιού «Μικρά τα όνειρα στη γη, τα βάσανα μεγάλα…»

Κασσιανή μου, ο αγώνας των εξετάσεων καλά κρατεί και οι διορθώσεις επίσης. Υπάρχει όμως πάντα λίγος χρόνος για λίγη μουσικούλα και λίγους στίχους που μας ανεβάζουν τη διάθεση. Έχω δίκιο;
Πρότασή μου: Βάλτε ένταση και χορέψτε. Κάνει καλό!!!
Με την αγάπη μου.

Σημασία δεν έχει πόσες φορές πέφτεις Κασσιανή μου, αλλά πόσες από αυτές σηκώνεσαι!»
Να ξέρεις πάντως πως δεν είσαι μόνη σου. Απλά κοίταξε γύρω σου και δες. Εγώ πάντα έτσι κάνω για να παίρνω δυνάμεις.
Δείξε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου! Σίγουρα μπορείς.
Και μια και σ΄αρέσει αυτή η εποχή άκου κι αυτό:

Στο αφιερώνω.
Με την αγάπη μου!

«Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει.»
Πάουλο Κοέλο, Βραζιλιάνος συγγραφέας

Νομίζω πως η πιο σημαντική ερώτηση στον κόσμο είναι: «Γιατί κλαίει το παιδί;» Ας την έχουμε εμείς οι μεγάλοι πάντα στο μυαλό μας. Μόνο έτσι μπορούμε να γίνουμε πιο ευαίσθητοι…
Και φυσικά μόνο αυτό το τραγούδι μου ήρθε στο μυαλό, ένα τραγούδι μιας άλλης νοσταλγικής εποχής…

Σας το αφιερώνω με όλη μου την αγάπη!!

Όπως σου υποσχέθηκα Κασσιανή, το ίδιο τραγούδι αποτελεί και τον ύμνο στην αγάπη. Το πρωτοτραγούδησε η Σωτηρία Μπέλλου που αποτελεί από μόνη της κατηγορία ενώ η Ανδριάνα Μπάμπαλη το απογείωσε, κατά τη γνώμη μου στο πάνθεον της γαλήνης και της τρυφερότητας. Νομίζω πως συγκρίσεις δε χρειάζονται. Οι στίχοι αρκούν.

Και για να φιλοσοφήσω λίγο θα παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από τo ποίημα του Αμερικανού ποιητή Roy Croft:
«Σ’ αγαπώ όχι μόνο γι’ αυτό που είσαι αλλά και γι’ αυτό που είμαι εγώ όταν είσαι μαζί μου.»
Συμφωνείς Κασσιανή μου; Παιδιά;

Καλή ακρόαση.

«Όσοι αγαπούν, ούτε απατούν, ούτε απαιτούν, ούτε επαιτούν.»
Θ. Χατζής

Συμφωνείς Κασσιανή; Εσείς παιδιά τι λέτε;

Και επειδή πιστεύω πως η αγάπη είναι το μοναδικό γιατρικό για όλα τα κακώς κείμενα, δανείζομαι τους στίχους του παρακάτω τραγουδιού το οποίο και σας αφιερώνω:

Ειναι η αγάπη της αρρώστιας γιατρικό
να ξεφύγω απ’της ζωής μου το μαρτύριο
κρύβω μεσα στην καρδιά μου μυστικό
προσευχή στο βραδινό σιωπητήριο…..

Με την αγάπη μου!

Τραγική κατάσταση η κοινωνική αδιαφορία! Δεν ξέρω όμως γιατί αλλά θα προτιμήσω να μιλήσω για την απόλυτη ερμηνεία της ΑΓΑΠΗΣ!
Λίγα σοφά λόγια:

Ζωή
Είναι η ύπαρξη της αγάπης.
Λογική
Είναι η αγάπη που υπολογίζει.
Μελέτη
Είναι η αγάπη που αναλύει.
Επιστήμη
Είναι η αγάπη που ερευνά.
Φιλοσοφία
Είναι η αγάπη που σκέφτεται.
Θρησκεία
Είναι η αγάπη που αναζητάει το Θεό.
Πίστη
Είναι η αγάπη που μεταδίδεται.
Αλήθεια
Είναι η παντοτινή αγάπη.
Ιδανικό
Είναι η αγάπη που ανεβάζει.
Ελπίδα
Είναι η αγάπη που ονειρεύεται.
Καλοσύνη
Είναι η αγάπη που βοηθάει.
Θυσία
Είναι η υπέρτατη αγάπη.
Απάρνηση
Είναι η αγάπη που εγκαταλείφθηκε.
Συμπάθεια
Είναι η αγάπη που χαμογελάει.
Δουλειά
Είναι η αγάπη που «χτίζει».
Αδιαφορία
Είναι η αγάπη που κρύβεται.
Απελπισία
Είναι η αγάπη που χάνει τον έλεγχο.
Πάθος
Είναι η αγάπη που χάνει την ισορροπία.
Ζήλια
Είναι η αγάπη που πληγώθηκε.
Υπερηφάνεια
Είναι η αγάπη που τραυματίστηκε.
Πρόκληση
Είναι η αγάπη που υποβαθμίστηκε.

Και για το τέλος. Το Μίσος που σίγουρα πιστεύουμε ότι είναι το αντίθετο της αγάπης δεν είναι τίποτα άλλο από την αγάπη που αρρώστησε βαριά!

Αγαπημένη Κασσιανή και αγαπημένα μας παιδιά, αναρωτιέμαι κι εγώ πολλές φορές πώς η ειρήνη, η χαρά, η απλότητα και η ελπίδα μπορούν να μείνουν στην ψυχή μας για όλη μας τη ζωή.
Νομίζω πως πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και όλους όσους είναι γύρω μας.
Και ας θυμόμαστε ότι:
Αγαπώ σημαίνει ζω. Αγαπιέμαι σημαίνει αξίζω.
Αγαπιέμαι και αγαπώ σημαίνει
ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΖΩ!!!

Είπα πολλά; Δεν τέλειωσα ακόμα. Υπομονή. Σας έχω και τραγούδι! Ακούστε τους στίχους προσεκτικά:

Καλό βράδυ και ας απαντήσουμε ο καθένας μας στο ερώτημα:
«Εμείς πώς αγαπάμε;΄»

Κα Πουλιάνου, κα Σταμάτογλου, αγαπημένα μας παιδιά, αξίζετε τον έπαινο! Οφείλω να σας πω ένα Τ Ε Ρ Α Σ Τ Ι Ο Μ Π Ρ Α Β Ο!!!
Θα δανειστώ τα σοφά λόγια του Αδαμάντιου Κοραή: «Ο έπαινος πράξεων που είναι άξιες θαυμασμού αποτελεί κινητήρια δύναμη για την πραγματοποίηση και άλλων πιο ανώτερων. Μας εμψυχώνει όλους προς υψηλές και γενναίες κατευθύνσεις».
Συνεχίστε να βάζετε στόχους που σας κάνουν όλο και πιο καλούς ανθρώπους. Να ξέρετε πως ο πιο γλυκός από όλους τους ήχους είναι ο έπαινος!!!
Θερμά συγχαρητήρια σε όλους σας.
Με την αγάπη μου.