Όπως σου υποσχέθηκα Κασσιανή, το ίδιο τραγούδι αποτελεί και τον ύμνο στην αγάπη. Το πρωτοτραγούδησε η Σωτηρία Μπέλλου που αποτελεί από μόνη της κατηγορία ενώ η Ανδριάνα Μπάμπαλη το απογείωσε, κατά τη γνώμη μου στο πάνθεον της γαλήνης και της τρυφερότητας. Νομίζω πως συγκρίσεις δε χρειάζονται. Οι στίχοι αρκούν.
Και για να φιλοσοφήσω λίγο θα παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από τo ποίημα του Αμερικανού ποιητή Roy Croft:
«Σ’ αγαπώ όχι μόνο γι’ αυτό που είσαι αλλά και γι’ αυτό που είμαι εγώ όταν είσαι μαζί μου.»
Συμφωνείς Κασσιανή μου; Παιδιά;
Καλή ακρόαση.
Τι υπέροχα λόγια να τα λέει κάποιος σε έναν άλλο άνθρωπο…μακάρι ο Θεός να αξιώσει όλους να το ζήσουν!!!Δε χρειάζεται Άλκηστη να σου πω, ότι συμφωνώ απόλυτα με τα λόγια του ποιητή, που έρχονται και δένουν τέλεια με το τραγούδι (από τη Μπάμπαλη μου αρέσει πιο πολύ).Μια γλυκιά καληνύχτα σε όλους!!!!