Στο Σύμβολο της πίστεως διακηρύσσουμε:  “και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης ,κρίναι ζώντας και νεκρούς”

Οι χριστιανοί πάντα πίστευαν στη Δευτέρα παρουσία του Χριστού.Για τις πρώτες γενιές των χριστιανών αυτή ήταν μια χαρούμενη πίστη.Σταδιακά ωστόσο αυτή η χαρά μεταβλήθηκε κάπως σε φόβο,φόβο για την τελική κρίση,την οποία ονόμαζαν “φοβερή”.Τελικά ο φόβος της τελικής κρίσης έγινε φόβος του θανάτου.Όμως από αυτον ακριβώς το φόβο ήρθε να μας ελευθερώσει ο Χριστός.Αν πιστεύουμε σε κείνον, ο φόβος δεν έχει θέση στην καρδιά μας,γιατί ο Χριστός μας αποκάλυψε τον Θεό ως Αγάπη.

Έτσι λοιπόν και στην παραβολή της τελικής κρίσης δεν πρόκειται για την κρίση του “κυρίαρχου “αφέντη επί των “δούλων”του.Δείτε την παρουσίαση της παραβολής κατεβάζοντας το αρχείο:Η παραβολή της τελικής κρίσης

Αφού δείτε την παρουσίαση του μαθήματος και διαβάσετε τις σελ. 130 και 131 του βιβλίου σας απαντήστε στις ερωτήσεις:

1)Τι εννοεί η παραβολή μιλώντας για “αιώνια φωτιά “και “αιώνια τιμωρία”

2)Ποιο είναι τελικά το κριτήριο με βάση το οποίο θα κριθούν οι άνθρωποί κατά τη Δευτέρα παρουσία;

3)Διαβάστε στη σελ. 132 του βιβλίου σας το κειμενάκι του Ρ. Φολλερώ και απαντήστε στην ερώτηση:”Πώς θα μπορούσαν να γεμίσουν τα “άδεια χέρια”;

Περιμένω τις απαντήσεις σας