Science & Education

Το εσωτερικό τη Γης

Η Γη αποτελείται από 3 τμήματα:

Το εσωτερικό της Γης.

Φλοιός

Ο φλοιός της Γης (λέγεται κι «επιδερμίδα» της Γης) είναι ένα λεπτό και σκληρό στρώμα που βρίσκεται  στο εξωτερικό του πλανήτη και επιπλέει πάνω στον μανδύα. Χωρίζεται σε:

• Ηπειρωτικό φλοιό: Έχει πάχος 70km περίπου και φτάνει σε ηλικία τα 3.8 δις. έτη.
• Ωκεάνιο φλοιό: είναι πολύ λεπτότερος και νεότερος από τον ηπειρωτικό φλοιό. Το πάχος του φτάνει τα 10km περίπου ενώ η ηλικία του είναι μικρότερη των 300 εκ. χρόνων.

Η βαθύτερη τρύπα στη Γη.

Μανδύας

Ο Μανδύας είναι το μεγαλύτερο μέρος του όγκου της Γης (83%) και αποτελείται από πολύ θερμά και πυκνόρευστα υλικά.

Πυρήνας

Ο Πυρήνας αποτελεί την «καρδιά» της Γης και είναι πολύ πιο θερμός από τον Μανδύα. Χωρίζεται σε δύο τμήματα, τον εξωτερικό πυρήνα που είναι υγρός και τον εσωτερικό που είναι στερεός. Αποτελείται από Σίδηρο και Νικέλιο και η θερμοκρασία του φτάνει τους 3700^oC.

Ο φλοιός και το ανώτερο τμήμα του μανδύα αποτελούν τη λιθόσφαιρα με πάχος από 80-150km. Η λιθόσφαιρα δεν είναι ενιαία αλλά χωρίζεται σε 7 μεγάλες πλάκες που ονομάζονται λιθοσφαιρικές πλάκες.

Λιθοσφαιρικές πλάκες.

Δυνάμεις που διαμορφώνουν το εξωτερικό της Γης

Ενδογενείς δυνάμεις (δυνάμεις από το εσωτερικό της Γης)

• Σεισμοί: Σεισμός είναι η δόνηση του εδάφους που προκαλείται από τη θραύση πετρωμάτων. Αυτό συμβαίνει λόγω της κίνησης των λιθοσφαιρικών πλακών που καταπονούν τα τις περιοχές στις οποίες ενώνονται.
• Βουνά κι Οροσειρές: Όταν οι λιθοσφαιρικές πλάκες πλησιάζουν η μία την άλλη τότε οι δυνάμεις που ασκούνται είναι τεράστιες με αποτέλεσμα να ανυψώνονται τμήματα του εδάφους σταδιακά και να δημιουργούνται τα βουνά και οι οροσειρές. (Άλπεις, Ιμαλάια)
• Νησιωτικές αλυσίδες: Μεγάλες νησιωτικές αλυσίδες δημιουργούνται όταν συγκλίνουν δύο λιθοσφαιρικές πλάκες (κάτω από τη θάλασσα). Η μία πλάκα βυθίζεται κάτω από την άλλη, λιώνει, και το μάγμα βγαίνει προς τα έξω όπου ψύχεται από το νερό και σχηματίζονται τα ηφαιστειακά αυτά νησιά.
• Ηφαίστεια: Τα ηφαίστεια σχηματίζονται στις περιοχές που αποκλίνουν (απομακρύνονται) ή που συγκλίνουν (πλησιάζουν) λιθοσφαιρικές πλάκες. Στις περιοχές που απομακρύνονται, (ωκεανοί) το μάγμα που βγαίνει στην επιφάνεια ψύχεται και σχηματίζει τις μεσοωκεάνιες ράχες.  Όταν δύο λιθοσφαιρικές πλάκες συγκλίνουν, τότε η μία βυθίζεται κάτω από την άλλη, λιώνει, και το μάγμα που συσσωρεύεται βρίσκει διέξοδο προς την επιφάνεια μέσω των ρωγμών του εδάφους οπότε και δημιουργούνται τα επιφανειακά ηφαίστεια.
• Θερμές κηλίδες: Οι θερμές κηλίδες είναι νησιά τα οποία έχουν ηφαιστειακή προέλευση αλλά δημιουργούνται στο μέσο μιας λιθοσφαιρικής πλάκας.

Εξωγενείς δυνάμεις (δυνάμεις στην επιφάνεια της Γης)

• Άνεμος: Ο άνεμος μπορεί να διαβρώσει ή να λειάνει το έδαφος (πέτρες, βουνά) και να μεταφέρει υλικά από έναν τόπο σε έναν άλλο.
• Νερό: Το νερό επίσης διαβρώνει το έδαφος, τόσο με τη βροχή όσο και με τη ροή (ποτάμια, θάλασσες) και μεταφέρει ποσότητες υλικών σε άλλες περιοχές όπου τις αποθέτει (δέλτα ποταμών, παραλίες)
• Διαφορές θερμοκρασίας: Οι μεταβολές της θερμοκρασίας ενός τόπου προκαλούν θρυμματισμό του εδάφους (βράχων) καθώς δεν μπορεί να αντέξει τις απότομες αλλαγές του όγκου του από τη συστολή και διαστολή λόγω της αλλαγής της θερμοκρασίας.

Υδρόσφαιρα

Όπως είδαμε η υδρόσφαιρα περιλαμβάνει το νερό σε όλες του τις μορφές (Ωκεανούς, λίμνες, ποτάμια, πάγο, υδρατμούς, υπόγεια ύδατα  κ.τ.λ.)

Ο κύκλος του νερού (Υδρολογικός κύκλος)

Υδρολογικός κύκλος

Με τον όρο υδρολογικός κύκλος περιγράφουμε την σταθερή και αδιάκοπη κίνηση του νερού από την ατμόσφαιρα στην επιφάνεια της Γης, στο υπέδαφος και πάλι στην ατμόσφαιρα.

Κατά τη διάρκεια του κύκλου του νερού εμφανίζονται οι παρακάτω έννοιες :

• Εξάτμιση: Η μεταβολή του νερού της επιφάνειας της Γης σε ατμό με την επίδραση της θερμότητας.
• Εξάτμιση-διαπνοή: Η μετατροπή του νερού του εδάφους σε ατμό μέσω των φυτών τα οποία παίρνουν το νερό από το έδαφος και το απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα μέσα από τα στόματα των φύλλων.
• Ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα ή Υετός: Οι μορφές με τις οποίες το νερό πέφτει στη Γη (χιόνι, χαλάζι, βροχή, δροσιά κτλ).
• Απορροή: Η κίνηση του νερού στην επιφάνεια του εδάφους (ρυάκια, ποτάμια, χείμαρροι).
• Κατείσδυση: Η κίνηση του νερού προς το εσωτερικό της Γης από πόρους, ρωγμές ή ρήγματα. Τα νερά αυτά που υπάρχουν και κάτω από το έδαφος ονομάζονται υπόγεια ύδατα.

Το μεγαλύτερο μέρος του νερού που υπάρχει στη Γη, είναι αλμυρό και βρίσκεται στους ωκεανούς, ενώ από το υπόλοιπο το μεγαλύτερο μέρος είναι με τη μορφή πάγου.

Κατανομή του νερού στη Γη

Παγετώνες

Παγετώνας

Παγετώνας

Οι παγετώνες είναι μεγάλες μάζες πάγων μου δημιουργούνται σε περιοχές όπου το χιόνι που πέφτει είναι πολύ περισσότερο από αυτό που προλαβαίνει να λιώσει. Ο παγετώνας κινείται λόγω της βαρύτητας προς χαμηλότερες περιοχές. Σε κάποιες περιπτώσεις που φτάνει μέχρι τη θάλασσα, κάποια κομμάτια του κόβονται κι έτσι δημιουργούνται τα παγόβουνα.

Ωκεανοί και Θάλασσες

Όπως είπαμε και παραπάνω, το μεγαλύτερο μέρος του νερού που υπάρχει στη Γη (97%) βρίσκεται στους ωκεανούς. Το βόρειο ημισφαίριο καλύπτεται κατά 60% από νερό ενώ το νότιο κατά 80%. Συνολικά λοιπόν η επιφάνεια της Γης καλύπτεται κατά 70% από αλμυρό νερό το οποίο και ονομάζουμε Παγκόσμιο ωκεανό.

Ο παγκόσμιος ωκεανός χωρίζεται σε 5 μικρότερα τμήματα:

• Ειρηνικός Ωκεανός
• Ατλαντικός Ωκεανός
• Ινδικός Ωκεανός
• Βόρειος Παγωμένος ή ΑρκτικόςΩκεανός
• Νότιος Παγωμένος Ωκεανός

Οι ωκεανοί της Γης

Οι θάλασσες είναι μικρότερες από τους ωκεανούς και βρίσκονται  συνήθως ανάμεσα σε στεριές και θεωρούνται κομμάτια κάποιου ωκεανού.

Ο βυθός των ωκεανών

Ο βυθός των ωκεανών δεν είναι ομοιόμορφος. Έτσι έχουμε διάφορους σχηματισμούς όπως και στην επιφάνεια της Γης, βουνά, πεδιάδες, χαράδρες κτλ που προκαλούνται από διεργασίες που γίνονται στο εσωτερικό της Γης καθώς και από ιζήματα, υλικά δηλαδή που προέρχονται από την ξηρά και κατακάθονται στην θάλασσα.

Ο βυθός των ωκεανών

• Υφαλοκρηπίδα: Είναι η προέκταση της ξηράς μέσα στη θάλασσα που εκτείνεται με μικρή κλίση μέχρι το βάθος των 150-200 m. Έχει μεγάλη οικονομική σημασία επειδή σχετίζεται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η αλιεία, η άντληση πετρελαίου κ.α.
• Ηπειρωτική κατωφέρεια: Αρχίζει από εκεί που τελειώνει η υφαλοκρηπίδα και φτάνει σε μεγάλα βάθη (> 1.000 m) και είναι απότομη με μεγάλες κλίσεις.
• Αβυσσική πεδιάδα: Είναι ο επίπεδος πυθμένας που ακολουθεί την ηπειρωτική κατωφέρεια σε βάθη μεγαλύτερα των 4.000 m. Το ομαλό ανάγλυφο, διακόπτεται από ανυψώσεις (σαν οροσειρές) τις μεσοωκεάνιες ράχες που το συνολικό τους μήκος φτάνει τα 6.500 km σε όλους τους ωκεανούς.
• Υποθαλάσσια όρη: Είναι υψώματα το ύψος των οποίων μπορεί να ξεπεράσει τα 1.000 m. Δημιουργούνται στη ζώνη των μεσοωκεάνιων ραχών και είναι συνήθως ηφαιστειακής προέλευσης.
• Τάφρος: Είναι το βύθισμα του πυθμένα με σχετικά απότομες πλευρές. Η βαθύτερη τάφρος βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό και ονομάζεται Τάφρος των Μαριανών με βάθος 11.843 m.

Το σημείο όπου βρίσκεται η τάφρος των Μαριανών.

Τα ποτάμια του κόσμου

Για να μελετήσουμε και να συγκρίνουμε τα ποτάμια που υπάρχουν στον κόσμο βασιζόμαστε σε διαφορετικά κριτήρια ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που έχουν.

• Μήκος: Δείχνει πόσο μακρύ είναι ένα ποτάμι.
• Παροχή: Δείχνει τον όγκο του νερού που περνά από μια διατομή του του ποταμού κάθε δευτερόλεπτο. Μετριέται σε κυβικά μέτρα ανα δευτερόλεπτο (m³/s)
• Λεκάνη απορροής: Είναι η περιοχή από την οποία το νερό καταλήγει στο ποτάμι.

• • Υδρογραφικό δίκτυο: Είναι τα ρυάκια, τα ποτάμια, οι χείμαρροι κτλ που διοχετεύουν το νερό από την λεκάνη απορροής στο ποτάμι.
  • Υδροκρίτης: Τα όρια της λεκάνης απορροής που ορίζονται από μια φανταστική γραμμή που ενώνει τα ψηλότερα σημεία της λεκάνης απορροής.
• Εκβολές: Είναι το μέρος όπου το ποτάμι χύνεται στη θάλασσα.
• Δέλτα: Είναι οι αποθέσεις του ποταμού στις εκβολές του. Χωρίζεται στην δελταϊκή πεδιάδα που είναι το τμήμα που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια του νερού και το προδέλτα που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
• Πηγές: Είναι το μέρος απ’ όπου ξεκινάει το νερό του ποταμού.
• Κυρίως ροή ή κοίτη: Είναι το βασικό μέρος του ποταμού και στο οποίο καταλήγουν όλοι οι παραπόταμοι.
• Μαίανδροι: Είναι οι “στροφές” που σχηματίζει το ποτάμι καθώς κινείται.

Το δέλτα του ποταμού Νείλου είναι σε μέγεθος συγκρίσιμο με το νησί της Σικελίας.

Σύσταση της ατμόσφαιρας

Όπως είδαμε η ατμόσφαιρα είναι η αεριώδης μάζα που περιβάλλει τη Γη. Όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και και πιο αραιή. 

Η ατμόσφαιρα είναι ένα πολύ λεπτό στρώμα πάνω από την επιφάνεια της Γης.

Το 99% της μάζας της ατμόσφαιρας βρίσκεται στα 40 πρώτα χιλιόμετρα. Ζωή μπορεί να υπάρξει μέχρι τα 10-13 χιλιόμετρα ύψος, γιατί από εκεί και πάνω δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο, έχει πολύ κρύο και επικίνδυνες ακτινοβολίες από το διάστημα. Πρακτικά το ύψος της φτάνει μέχρι τα 100-120km όμως θεωρητικά εκτείνεται σε πολύ μεγαλύτερο ύψος (3500km).

Η ατμόσφαιρα:

1. Συγκρατεί την βλαβερή υπεριώδη ακτινοβολία (UV) του ήλιου.
2. Δημιουργεί τους χρωματισμούς στον ουρανό.
3. Επιτρέπει τη διάδοση του ήχου.
4. Προκαλεί τη διάχυση του φωτός.

Η ατμόσφαιρα δίνει χρώμα στον ουρανό.

Σύσταση της ατμόσφαιρας:

1. Άζωτο (78%)
2. Οξυγόνο (21%)
3. Αργό (0,93%)
4. Διοξείδιο του άνθρακα (0,035%)
5. Υδρογόνο
6. Ήλιο

Τα στρώματα της ατμόσφαιρας.

Στρώματα της ατμόσφαιρας

1. Τροπόσφαιρα (0-10km)
   Είναι πιο παχιά στον ισημερινό (17-18km) και πιο λεπτή στους πόλους (7-8km). Εδώ εμφανίζονται όλα τα μετεωρολογικά φαινόμενα.
2. Στρατόσφαιρα (10-50km)
   Εδώ επιλέγουν να πετούν τα αεροπλάνα λόγω μικρότερων αντιστάσεων (είναι πιο αραιή η ατμόσφαιρα) και γιατί δεν υπάρχουν καιρικά φαινόμενα με αποτέλεσμα τα ταξίδια να είναι πιο άνετα.
   Σε αυτό το στρώμα υπάρχει η οζονόσφαιρα, η οποία μας προστατεύει από την βλαβερή υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου.
3. Μεσόσφαιρα (50-80km)
   Σε αυτό το στρώμα λιώνουν οι μετεωρίτες που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης.
4. Θερμόσφαιρα ή Ιονόσφαιρα (80-800km)
   Εδώ υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση ιόντων και ελεύθερων ηλεκτρονίων που σχηματίζουν τα ιονοσφαιρικά στρώματα που είναι απαραίτητα στις επικοινωνίες μεγάλων αποστάσεων.
   Εδώ εμφανίζεται και το φαινόμενο του Βόρειου και Νότιου Σέλαος.
5. Εξώσφαιρα (800-3500km)

Βόρειο και Νότιο Σέλας!

Η θερμοκρασία του αέρα

Η θερμοκρασία του πλανήτη ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή κι εξαρτάται από:

1. Το υψόμετρο ενός τόπου
   Όσο ανεβαίνουμε σε μεγαλύτερο υψόμετρο τόσο ο αέρας γίνεται ψυχρότερος. Για κάθε 100m η θερμοκρασία πέφτει περίπου κατά 0,6^oC
2. Την απόσταση του τόπου από τον Ισημερινό (Γεωγραφικό πλάτος)
   Όσο απομακρυνόμαστε από τον Ισημερινό, η θερμοκρασία του αέρα μειώνεται.
3. Την απόσταση του τόπου από τη θάλασσα
   Η ξηρά ψύχεται και ζεσταίνεται γρήγορα ενώ η θερμοκρασία στη θάλασσα δεν αλλάζει τόσο γρήγορα. Έτσι περιοχές κοντά σε θάλασσα δεν έχουν μεγάλες διακυμάνσεις στη θερμοκρασία τους σε αντίθεση με αυτές που βρίσκονται μακριά από τη θάλασσα.

Η θερμοκρασία εξαρτάται από το γεωγραφικό πλάτος.

Οι άνεμοι

Οι άνεμοι εξαρτώνται από τη θερμοκρασία που επικρατεί σε διάφορες περιοχές της Γης. Ο αέρας όταν θερμαίνεται έχει την τάση να ανεβαίνει προς τα πάνω. Καθώς ανεβαίνει, αφήνει πίσω του ένα κενό, το οποίο καλύπτει ο ψυχρός αέρας που βρίσκεται χαμηλά.

Τρόπος δημιουργίας ανέμων.

Οι βροχές, το κλίμα

Οι άνθρωποι προτιμούν να ζουν σε περιοχές με εύκρατο κλίμα (μέτριες θερμοκρασίες) και που δεν παρουσιάζουν έντονες μεταβολές της θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και του έτους. Επίσης προτιμούν περιοχές στις οποίες πνέουν υγροί άνεμοι (που προκαλούν βροχές) ενώ αποφεύγουν περιοχές με δυνατούς ανέμους που μπορεί να προκαλέσουν καταστροφές.

Όπως και με τη θερμοκρασία του αέρα, υπάρχουν παράγοντες που επηρεάζουν το κλίμα ενός τόπου. Υπάρχουν οι γενικοί παράγοντες αλλά και κάποιες τοπικές συνθήκες που μπορεί να επιδράσουν το κλίμα ενός τόπου.

Παράγοντες που επηρεάζουν το παγκόσμιο κλίμα

1. Η απόσταση από τη θάλασσα
   Οι περιοχές που βρίσκονται κοντά στη θάλασσα έχουν πιο ήπιο κλίμα σε σχέση με αυτές που βρίσκονται στο εσωτερικό των ηπείρων.
2. Το γεωγραφικό πλάτος
   Όσο απομακρυνόμαστε από τον Ισημερινό, τόσο πιο ψυχρό γίνεται το κλίμα.
3. Το υψόμετρο
   Οι ορεινές περιοχές έχουν συνήθως πιο ψυχρό κλίμα σε σχέση με τις πεδινές.

Τοπικές συνθήκες

1. Βόρειοι άνεμοι από τη Σιβηρία:
   Το χειμώνα πνέουν βόρειοι παγωμένοι άνεμοι από τη Σιβηρία (βόρεια Ασία) προς την Ευρώπη με αποτέλεσμα στις περιοχές της Ευρώπης που βρίσκονται κοντά στην Ασία να έχει πολύ κρύο το χειμώνα.
2. Δυτικοί άνεμοι από τον Ατλαντικό:
   Κουβαλούν υγρασία , με αποτέλεσμα, οι δυτικές περιοχές της Ευρώπης να δέχονται πολλές βροχές.
3. Το Ρεύμα του Κόλπου:
   Είναι ένα θερμό θαλάσσιο ρεύμα που έρχεται από τον κόλπο του Μεξικό κι επηρεάζει κυρίως τις περιοχές της Δυτικής Ευρώπης. Σε αυτές τις περιοχές το κλίμα είναι πιο ήπιο και με την υγρασία που δίνει στον αέρα προκαλούνται αρκετές βροχές.
4. Οι μουσώνες:
   Είναι υγροί άνεμοι που πνέουν από τον Ινδικό Ωκεανό προς την Ασία και φέρνουν βροχές στην νοτιοανατολική Ασία.
5. Άνεμοι από την έρημο Σαχάρα:
   Οι θερμοί άνεμοι από την έρημο Σαχάρα, κάνουν ζεστά τα καλοκαίρια της νότιας Ευρώπης.
6. Οροσειρά Ιμαλαΐων:
   Η οροσειρά των Ιμαλαΐων εμποδίζει τους υγρούς ανέμους να περάσουν στο εσωτερικό της Ασιατικής ηπείρου με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αρκετές βροχές σε κάποιες περιοχές και να δημιουργούνται έρημοι.

Τύποι κλίματος

1. Τροπικό: Επικρατεί σε περιοχές κοντά στον Ισημερινό. Οι θερμοκρασίες είναι σχετικά υψηλές  με άφθονες βροχοπτώσεις.
2. Εύκρατο: Επικρατεί σε παραθαλάσσιες περιοχές των ηπείρων. Ήπιοι χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια. Ιδανικό για τον άνθρωπο.
3. Ηπειρωτικό: Επικρατεί στο εσωτερικό των ηπείρων. Πολύ ψυχροί χειμώνες και θερμά καλοκαίρια.
4. Πολικό: Επικρατεί στις βόρειες και νότιες περιοχές της Γης. Χειμώνες μεγάλης διάρκειας και μικρά καλοκαίρια. Πολύ χαμηλές θερμοκρασίες όλο το χρόνο.
5. Ερήμου: Επικρατεί στις περιοχές που έχουν έρημο. Ελάχιστες βροχές με μεγάλες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας μεταξύ μέρας και νύχτας.
6. Ορεινό: Επικρατεί στις ορεινές περιοχές. Χαμηλές θερμοκρασίες όλο το χρόνο.
7. Μεσογειακό: Ειδική κατηγορία του εύκρατου κλίματος. Ήπιοι χειμώνες και ξηρά θερμά καλοκαίρια.

Το κλίμα είναι τεχνητός όρος που δημιουργήθηκε για να περιγράψει τις καιρικές συνθήκες  που επικρατούν σε μία περιοχή, καθώς και τις αποκλίσεις τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον 30 χρόνων.

Η Γη όπως φαίνεται από τη Σελήνη.

Οτιδήποτε υπάρχει γύρω μας και μας περιβάλλει το ονομάζουμε περιβάλλον. Το περιβάλλον το χωρίζουμε σε φυσικό περιβάλλον (που περιλαμβάνει οτιδήποτε δημιουργεί η φύση) και σε ανθρωπογενές περιβάλλον (που περιλαμβάνει οτιδήποτε δημιουργεί ο άνθρωπος).

Για να μελετήσουμε το φυσικό περιβάλλον, το χωρίζουμε σε 4 μικρότερες ενότητες, οι οποίες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

Το φυσικό περιβάλλον και οι ενότητές του.

• Ατμόσφαιρα: Είναι η αεριώδης μάζα που περιβάλλει τη Γη και είναι απαραίτητη για τη ζωή. (περιέχει αέρια όπως άζωτο, οξυγόνο, υδρογόνο, οξείδια του άνθρακα κ.α.)
• Λιθόσφαιρα: Περιλαμβάνει το έδαφος και το υπέδαφος. Το ανώτερο τμήμα της χαρακτηρίζεται ως “η πλατφόρμα της ζωής”.
• Υδρόσφαιρα: Περιλαμβάνει το νερό σε όλες του τις μορφές (Ωκεανούς, λίμνες, ποτάμια, πάγο, υδρατμούς, υπόγεια ύδατα  κ.τ.λ.)
• Βιόσφαιρα: Περιλαμβάνει ένα τμήμα της ατμόσφαιρας, ένα τμήμα της λιθόσφαιρας κι ένα τμήμα της υδρόσφαιρας. Είναι ο χώρος μέσα στον οποίο ζουν, τρέφονται, αναπτύσσονται κι αναπαράγονται όλοι οι οργανισμοί της Γης.

Όλες αυτές τις ενότητες θα τις δούμε αναλυτικότερα παρακάτω.

Οι ενότητες του φυσικού περιβάλλοντος.