Κάπνιζα σαν παπόρι και κάποια μέρα κάποιου Νοέμβρη ζήτησα από το τσιγάρο να χωρίσουμε παντοτινά, σα φίλοι. Χωρίσαμε και πολλές άλλες φορές, αλλά άγρια, με όρκους που πατήθηκαν, με το στερητικό σύνδρομο να χορεύει. Όχι, εκείνη τη μέρα συμφωνήσαμε να χωρίσουμε απλά, με ευγνωμοσύνη για όλες τις κοινές εμπειρίες, κακές αλλά και πολλές καλές. Κι από τότε, οι δρόμοι μας δεν διασταυρώθηκαν είναι παράλληλοι και σε σταθερή απόσταση. Είμαστε οι παλιοί φίλοι, που δεν έχει κανένας την ανάγκη κανενός, μόνον αναμνήσεις, κι αυτές σιγά-σιγά ξεθωριάζουν.
Σήμερα λοιπόν έμαθα ότι είναι η Ευρωπαϊκή Ημέρα του πρώην καπνιστή, που γιορτάζεται για πρώτη φορά. Είδα και την ανακοίνωση της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας. Επιστήμονες τη διατύπωσαν, έχουν αλήθεια στα λόγια τους. Αλλά κάνουν ένα λάθος, κατηγορούν τον παλιό μου φίλο για όλα τα κακά. Ποτέ δεν έφταιξε εκείνος. Εγώ ήμουν που με έβλαπτα.
Το κείμενο της ανακοίνωσης είναι διαθέσιμο στο έγγραφο: 26_Sept_13