Αγαπητές μας μητέρες,
Με αφορμή τον εορτασμό της ημέρας της μητέρας (την Κυριακή 10 Μαΐου 2020), δεν μπορούσα να μην σας σκεφτώ…Σκέφτηκα τον δικό σας αγώνα, τις δικές σας εμπειρίες, αλλά και της μαμάς μου και τις δικές μου, ούσα μητέρα 2 μικρών παιδιών. Μας αφιερώνω το υπέροχο ποίημα του Γεωργίου Βιζυηνού. Σας σέβομαι και εύχομαι αυτές τις δύσκολες μέρες αρχικά του εγκλεισμού λόγω κορωνοϊού και τώρα της μεταβατικής φάσης να είστε υγιείς, ψύχραιμες και δημιουργικές!
Με εκτίμηση Πετρούλα Μερμίγκη (Σχολική Ψυχολόγος)
Η μητέρα
Πώς να πειράξω τη μητέρα να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα για το καλό μου προσπαθεί;
Πώς ν’ αρνηθώ ή ν ‘ αναβάλω ό,τι ορίζει κι απαιτεί,
αφού στη γη δεν έχω άλλο κανένα φίλο σαν αυτή;
Αυτή στα στήθη τα γλυκά της με είχε βρέφος απαλό,
με κάθιζε στα γόνατά της και μ’ έμαθε να ομιλώ.
Αυτή με τρέφει και με ντύνει όλο το χρόνο που γυρνά,
και δίπλα στη μικρή μου κλίνη, σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.
Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω φιλά να γειάνει την πληγή.
Αυτή, τι πρέπει να αφήσω και τι να κάμω μ’ οδηγεί.
Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα για το καλό μου προσπαθεί;
Μπορείτε να δείτε και να αποθηκεύσετε το 3o γράμμα στον υπολογιστή σας πατώντας εδώ.