Εθνική ευθύνη για τον ΄Ελληνα καταναλωτή

  

Εθνική ευθύνη για τον Έλληνα καταναλωτή

 

 (Τούτο το κείμενο το πρωτοδημοσίευσα στην εβδομαδιαία εφημερίδα  ” ΑΡΓΕΙΑΚΟΝ ΒΗΜΑ” σε δύο συνέχειες  16 και 23 Ιανουαρίου 1983 )

 

Πολλές φορές , πολλά τα θεωρούμε αυτονόητα και δεν τα αναφέρουμε. Πολλές φορές ακούγονται σε συζητήσεις σωστές θέσεις, που δεν φτάνουν όμως σε ευρύτερη κοινολόγηση από δισταγμό. Ιδέες , που αν πραγματωθούν μπορούν να ωφελήσουν το κοινωνικό σύνολο μέσα στο οποίο είμαστε ενταγμένοι και στο οποίο λειτουργούμε  o καθένας στον τομέα του.

Ας εξετάσουμε πρώτα αυτό που όλους μας ενδιαφέρει: Την ευρωστία της οικονομίας της χώρας. Η υγιής οικονομία της χώρας εξαρτάται απ’ το πλεονασματικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών.

Απλοϊκότερα , μια χώρα πηγαίνει καλά στα οικονομικά της , αν πουλά στο εξωτερικό περισσότερα απ’ όσα αγοράζει. Αν δηλαδή δεχτεί περισσότερο συνάλλαγμα απ’ όσο διώχνει έξω.

Φανταστείτε μια εξαμελή οικογένεια με κοινό ταμείο. Ο πατέρας υποδηματοποιός. Η μητέρα υφάντρα υφασμάτων. Ένας γιος κτίστης. Άλλος γιος έμπορος οικοδομικών υλικών. Μια κόρη ράφτρα. Άλλη κόρη λογίστρια στα οικοδομικά υλικά.

Φαντάζομαι τι σκέπτεστε! Όλοι αυτοί εργάζονται, πωλούν τα προϊόντα τους σ’ άλλες οικογένειες και για δικές τους ανάγκες ψωνίζουν απ’ τα καταστήματα μελών της οικογένειας. Σωστά. Αυτό θα ήταν ευχής έργο. Αναλογιστείτε όμως , πού  θα μπορούσε να οδηγηθεί η οικονομία της οικογένειας αν κανείς, απ’ τα μέλη της οικογένειας δεν αγόραζε υποδήματα απ’ το εργαστήρι του πατέρα, ούτε και ο ίδιος ο πατέρας, αλλά αγοράζουν από ένα εργαστήρι άλλης οικογένειας. Ένα μέλος μόνο ράβεται στη ράφτρα κόρη^. όλοι οι άλλοι και αυτή η ίδια η κόρη ράβουν τα ενδύματά τους σε εργαστήρι άλλης οικογένειας. Τον κτίστη δεν τον προτιμά κανείς απ’ τα

 

μέλη για τις οικοδομικές ανάγκες, αλλά καταφεύγουν σ’ άλλους κτίστες,  άλλης οικογένειας. Του γεωργού τα προϊόντα δεν τα προτιμά κανένα μέλος, αλλά όλοι προμηθεύονται τα αναγκαία από κάποιο άλλο παραγωγό.

Η ράφτρα κόρη, αλλά και τα άλλα μέλη, δεν αγοράζουν απ’ το εργαστήρι της μητέρας, αλλά από ξένα εργαστήρια. Μα και η κόρη, η λογίστρια στα οικοδομικά υλικά, τα υλικά που χρειάστηκε για να κτίσει το κτίσμα της τα αγόρασε από άλλο εργαστήρι, και απασχόλησε και κτίστη ξένο και όχι τον αδελφό της.

Αν μάλιστα η οικογένεια αυτή αντιμετωπίζει και μερικά προβλήματα στη διάθεση των προϊόντων της σε τρίτους, λίγες οι πωλήσεις, ενώ αντίθετα οι αγορές της από τρίτους είναι δυσανάλογα πολλές, έχετε βγάλει το συμπέρασμα τι θα γίνει με την οικονομία της; Θα τιναχτεί στον αέρα! Και κάποια μέρα θα ψάχνουν για προστάτες και πιθανόν να απορούν πώς το έπαθαν αυτό !…

Γνωρίζω και γνωρίζετε, εργάτη ελληνικής αλλαντοποιίας, που όμως στο κατάστημα ζητά αλλαντικά Δανίας. Γνωρίζω και γνωρίζετε Έλληνα εργάτη γαλακτοκομικού εργαστηρίου της Αργολίδας, που αγοράζει όμως τυρί Ολλανδίας. Γνωρίζω και γνωρίζετε Έλληνα εργάτη ελληνικής καπνοβιομηχανίας,  που όμως αγοράζει τσιγάρα γερμανικής και αμερικανικής βιομηχανίας. Γνωρίζω και γνωρίζετε Έλληνα πολίτη , που προτιμά βιομηχανικά προϊόντα μιας μακρινής χώρας , η οποία δεν αγοράζει απ’ την Ελλάδα ούτε ένα κιλό σταφίδες. Γνωρίζω και γνωρίζετε τον γείτονά σας, (μήπως και τον εαυτό σας;), που προτιμά με πάθος ξένα προϊόντα, γιατί όπως υποστηρίζει είναι τα …καλύτερα. Γνωρίζω και γνωρίζετε Έλληνα πολίτη,  που καταθέτει τα χρήματά του ανερυθρίαστα σε τράπεζες ελβετικές, αμερικανικές, γερμανικές, αγγλικές, ξενικές γενικά, και να υποστηρίζει κιόλας ότι είναι και πατριώτης, και εθνικόφρονας και… σοσιαλιστής. Μα τέλος πάντων ξέρουμε τι κάνουμε; Αν δεν προτιμήσουμε εμείς τα προϊόντα μας, πως έχουμε την απαίτηση να τα προτιμήσουν οι ξένοι; Και μόνη όμως η αρνητική στάση των μελών της οικογένειας, είναι μια κραυγαλέα ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ. Θα πουν μεταξύ τους οι ξένες οικογένειες: «Αφού αυτοί δεν υποστηρίζονται,  θα γνωρίζουν τι άχρηστα πράγματα παράγουν^, 

 

 

 λοιπόν εμείς γιατί να τους προτιμήσουμε;». Αν πάλι αληθεύει ότι ορισμένα προϊόντα μας υστερούν απέναντι στα ξένα, τότε πρέπει η Πολιτεία να επέμβει και να επιβάλει αυστηρές κυρώσεις σ’ εκείνους τους αισχροκερδείς βιομηχάνους, αν υπάρχουν. Με ευχολόγια δεν προστατεύεται το κύρος των προϊόντων μας.

Για να σταθούμε λίγο στο σκεπτικό του πολύφερνου με την ξενομανία. Υποστηρίζει ότι τα ξένα προϊόντα είναι καλύτερα. Αν θεωρήσουμε αυτό το συλλογισμό ως ορθό , τότε δεν θα πρέπει να καταφεύγουμε ούτε και σε Έλληνες τεχνίτες, παρά να ζητάμε ξένους. Ούτε και σε Έλληνες γιατρούς. Ούτε και σε ελληνικά ξενοδοχεία. Ούτε και σε ελληνικούς χώρους αναψυχής. Ούτε και σε ελληνικές ορχήστρες. Ούτε και σε ελληνικά… Οπότε; Τι οπότε! Ούτε και οι Έλληνες γεωργοί θα μπορέσουν να πουλήσουν τα προϊόντα, ούτε οι Έλληνες βιοτέχνες, ούτε οι ελληνικές βιομηχανίες θα μπορέσουν να εργαστούν, ούτε οι Έλληνες τεχνίτες να βρουν εργασία, ούτε οι Έλληνες γιατροί, ούτε οι Έλληνες ξενοδόχοι, ούτε οι Έλληνες καφετζήδες, ούτε οι Έλληνες τραγουδιστές.

Ακολουθώντας αυτό το σκεπτικό θα καταντήσουμε κάποτε εργάτες ξένων επιχειρηματιών στον ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ. Αλλά σ’ αυτό το υποθετικό μέλλον και ο τόπος θα ανήκει στους ξένους.

Ως Έλληνας πολίτης με τα δικαιώματα που μου παρέχει το Σύνταγμα διαπιστώνω ότι: ο κάθε άνθρωπος από τη στιγμή που θα γεννηθεί είναι καταναλωτής. Αρκεί να σκεφτείτε τι του φορούν του μωρού οι μαμάδες, τι το ταΐζουν και τι παιχνίδια αγοράζουν στα παιδιά. Και όμως, δυστυχώς!!!. Έξι χρόνια στο Δημοτικό, τρία χρόνια στο Γυμνάσιο, τρία χρόνια στο Λύκειο και τέσσερα ή πέντε στο Πανεπιστήμιο ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ δεν του δίδαξε του Έλληνα να είναι σωστός καταναλωτής. Κανείς ποτέ δεν του δίδαξε του ανθρώπου ,  ότι πρέπει να ρυθμίζει τις αγορές του σύμφωνα με το πραγματικό του συμφέρον και όχι σύμφωνα με τη διαφήμιση ή με το τι θα πει η καθεμιά… σνομπαρία.

Πρέπει να διδαχτεί ο νέος και ο ενήλικας, από υπεύθυνους ανθρώπους με σωστή επιχειρηματολογία και σταράτες φράσεις ότι, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Μη μου προβάλλεις το επιχείρημα ότι το «Κράτος φταίει που επιτρέπει την εισαγωγή^. ας μην τα φέρει να μην τα πάρω». Όχι αγαπητέ μου. Έχουμε ελεύθερη

 

οικονομία. Από κει και πέρα χρειάζεται υπευθυνότητα.

Μπορεί όμως η Κυβέρνηση στα φανερά ή στα κρυφά (γιατί είναι και η ΕΟΚ βλέπετε), να δώσει εντολή να διδάσκεται η διαφήμιση των ελληνικών προϊόντων και η αναγκαιότητα της αγοράς τους,  για να μη χάσουμε την οντότητά μας ως κράτος. Δεν έχει το δικαίωμα μια κυβέρνηση να ανέχεται τους ξένους να διαφημίζουν τα προϊόντα τους,  κάνοντας πλύση εγκεφάλου στους πολίτες της, «εν ονόματι» του διαφημιστικού κέρδους και να παραμένει αδρανής «εν ονόματι» τίνος;

Δεν είναι τυχαίο το ότι οι Έλληνες έχουν ξενομανία.

Δεκαετίες ολόκληρες η έντεχνη διαφημιστική προβολή και ο ψίθυρος , έκαναν τον Έλληνα να πιστέψει ότι τα ξένα προϊόντα είναι τα καλύτερα. Για να μη μου πείτε ότι ψευδολογώ σας θυμίζω μια διαφήμιση που ακουγόταν (διαβαζόταν) και ακούγεται (διαβάζεται) και στις μέρες μας: «Η τηλεόραση τάδε είναι η καλύτερη. ΄Έρχεται κατευθείαν απ’ την Γερμανία». Λέω ψέματα;

—Πριν πέντε χρόνια άλλαξα έμβολο στο δίκυκλό μου.

—Να βάλεις Γερμανικό και όχι «ιμιτασιόν» (έτσι μου είπε ο τεχνίτης).

—Έβαλα Γερμανικό. Σε δύο μήνες πάλι χάλασε χωρίς δική μου ευθύνη. Απευθύνθηκα στον τεχνίτη.

—Τα βλέπεις Γιάννη; Να το αθάνατο Γερμανικό.

—Άαα (μου απαντά): κοίταξε να δεις, βγαίνει και κανένα σκάρτο!

Τα βλέπετε κύριοι; Επειδή ήταν γερμανικό (και ήταν πράγματι) «βγαίνει και κανένα σκάρτο». Αν όμως ήταν ελληνικό θα έβγαζε το συμπέρασμα της «έρευνάς του» ότι, «τα ελληνικά είναι σκάρτα».

Χρειάζεται ν’ αναπτυχθεί η υπευθυνότητα και όχι μόνο η διάθεση για ευδαιμονισμό.

Αφού εμείς κατηγορούμε, συκοφαντούμε και δεν προτιμούμε τα ελληνικά προϊόντα (για να δείξουμε σπουδαίοι), πώς  έχουμε την απαίτηση οι αποδοχές των εργαζομένων μας να αυξάνονται;

Πού θα βρει η Πολιτεία τα αυξημένα ποσά, που θα απαιτηθούν, αφού εμείς οι ίδιοι καθιστούμε το ισοζύγιο πληρωμών της χώρας ελλειμματικό;

Πότε θα καταλάβει η σνομπαρία ότι με την ξενομανία, σκάβει το λάκκο στην οικονομία της χώρας, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται ως ακραιφνούς εθνικού φρονήματος άτομο;

Πολύ φοβούμαι ότι θα μας εμφιαλώσουν οι ξένοι αέρα και θα τον αγοράζουμε επειδή θα γράφει: «MADE IN U.S.A.».

Πότε θα νιώσει ο νέος που φορεί φανέλα ADIDAS, παντελόνι LEVIS, παπούτσια PUMA και φωνάζει «έξω οι πολυεθνικές» ότι είναι γελοίος;

Υπάρχει μυαλό ή το παράλαβε η τηλεόραση και το έκανε «Ντάλας»;

           Θανάσης Παριώτης          diogenis@sch.gr