ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ !

΄Οπως παλιά !!!

Είναι καιρός πια να ανακόψουμε για λίγο την καταναλωτική μας ταχύτητα για να ανασάνουμε, να αισθανθούμε, να συγκρίνουμε το παρόν με το παρελθόν, να λογικευθούμε, να σκεφτούμε, να εξορθολογήσουμε τα πράγματα. Πολλά από όσα συνέβαιναν σε προηγούμενες γενιές τα έχουμε εξοβελίσει, και μας έστειλαν άλλους στη χώρα της Κίρκης, άλλους στη χώρα των Λωτοφάγων και άλλους στο νησί των Σειρήνων και πουθενά κανείς πια μυαλό για Ιθάκη. Η δραστηριότητα , η εργατικότητα , οι αγώνες και οι επιλογές των προηγούμενων γενεών μας εξασφάλισαν ένα επίπεδο ζωής τέτοιο,  που είναι αξιοζήλευτο για πολίτες άλλων χωρών,  οι οποίοι επιλέγουν τη χώρα μας ως τόπο εργασίας και μόρφωσης των ιδίων και των παιδιών τους.

Το παρελθόν δεν μας έδωσε τη δυνατότητα να απολαύσουμε μόνο τα καταναλωτικά αγαθά, αλλά μας εφοδίασε και με ιδέες , γνώσεις, αντιλήψεις, στάσεις, συμπεριφορές, τις οποίες δεν έχουμε δικαίωμα να μηδενίζουμε, ενώ έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να αμφισβητούμε. ΄Αλλο ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ όμως και άλλο ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ. Η έννοια της λέξης αμφισβητώ είναι : «φέρω αντιρρήσεις δια την αλήθειαν ή την ύπαρξη γεγονότος », αλλά αντιπροτείνω, καταθέτω μια άλλη άποψη. Η αμφισβήτηση εδράζεται στο χώρο της φιλοσοφίας . Ο μηδενισμός δεν προτείνει , απλά διαφωνεί με όλα . Με στείρα άρνηση όμως η ζωή δεν προχωρεί. Ενώ απαιτείται και οριοθέτηση των εννοιών. Τι εννοούμε όταν λέμε πως « η ζωή προχωρεί» και τι εννοούμε όταν λέμε ότι η ζωή «πισωγυρίζει». ΄Ολα αυτά πρέπει βασανιστικά να τα αναλύουμε, παραθέτοντας πλήρη στοιχεία, για να μην τα βρίσκουμε πάλι μπροστά μας και να βολοδέρνουμε με την κενότητα. Να μην πέφτουμε θύματα της λεγόμενης «ξύλινης γλώσσας», της μπουρδολογίας λέω εγώ, δηλαδή της τεχνικής κάποιων να ομιλούν, αλλά χωρίς να λένε τ ί π ο τ α . Απαιτούνται προτάσεις εφικτές , με επιχειρήματα .

΄Ενας μεγάλος μου καημός με την Εκπαίδευση είναι εκείνο που έβλεπα μέρα με τη μέρα το σχολείο να «στεγνώνει». Απομακρυνόταν από τη διαλεκτική του Σωκράτη, από το σχολείο εργασίας του Dewey , από το σχολείο αγάπης του Πεσταλότσι, από τις ιδέες του Παπαμαύρου, τα οράματα του Δελμούζου, τις ανανεωτικές ιδέες του Μίλτου Κουντουρά, όσα μας δίδαξαν στις Παιδαγωγικές Σχολές , τις φιλοδοξίες των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων. « Το παιδί δεν είναι πιθάρι, να το γεμίσεις. Είναι σπίρτο να τ’ ανάψεις» , υπογραμμίζει με πολύ πείσμα ο καθηγητής της νεοελληνικής γλώσσας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Χρίστος Τσολάκης .

Το ερώτημα που τίθεται είναι ΠΩΣ το ανάβεις. ΄Ολα όσα μας δίδαξαν στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες και όσα διδάσκουν τώρα στα Παιδαγωγικά Τμήματα , διδάσκουν εκείνο και άλλα πολλά.

Το Σχολείο είναι Επανάσταση και ο Δάσκαλος είναι , ή πρέπει να είναι Επαναστάτης . Μπορεί ! Το αν θέλει ο ίδιος , είναι το ερώτημα. Το αν θέλει η Διοίκηση, το

Σύστημα λένε κάποιοι, ας το προσπεράσουμε. Εμείς μπορούμε να είμαστε Επαναστάτες εφαρμόζοντας όσα μας δίδαξαν στις Σχολές, και όσα περιλαμβάνουν το Σύνταγμα και οι Νόμοι.

Χρειάζεται να βγούμε από το « βόλεμα», τον ¨ωχαδερφισμό” και το συμβιβασμό . « Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία».

΄Οταν πήγα στην πρώτη τάξη του σχολείου , ως μαθητής , είχαμε μια υδρόγειο, μερικούς χάρτες , εξαθέσια θρανία και μια ξυλόσομπα, που την τροφοδοτούσαμε με ξύλα τα οποία πηγαίναμε εμείς οι μαθητές , και άλλοτε έκαιγε και άλλοτε δεν έκαιγε.

΄Οταν πρωτοπήγα δάσκαλος σε σχολείο, είχαμε μια υδρόγειο, μερικούς χάρτες, τριθέσια θρανία και μια ξυλόσομπα, που την τροφοδοτούσαμε με ξύλα τα οποία έφερναν οι μαθητές, και άλλοτε έκαιγε και άλλοτε δεν έκαιγε.

Τώρα που τελείωσα τον αγώνα μου, υπάρχει σε κάθε αίθουσα υδρόγειος, οι απαραίτητοι χάρτες, διαφάνειες προβολών, βιντεοκασσέτες,  DVD  με πλούσιο περιεχόμενο,    θερμόμετρο, κασσετόφωνο, τραπεζάκια , μοκέτες, κουρτίνες, προθήκη πληθώρας εποπτικών μέσων , πλούσια βιβλιοθήκη , κεντρικό σύστημα θέρμανσης, ψυγείο για τους δασκάλους, ψυγείο για τους μαθητές του Ολοήμερου, δύο φούρνους μικροκυμάτων για τους μαθητές του Ολοήμερου, διαμορφωμένο χώρο εστιατορίου, τρία φωτοτυπικά μηχανήματα, εργαστήριο πληροφορικής (εννιά Η/Υ), σε κάθε αίθουσα υπολογιστές (15 Η/Υ) με πλήρη διαδικτύωση και πέντε εκτυπωτές που τους εξυπηρετούν, σύνδεση με το διαδίκτυο, έναν φορητό υπολογιστή, δύο βιντεοπροζέκτορες, τρεις φωτογραφικές μηχανές ( η μία ψηφιακή), ψηφιακή βιντεοκάμερα, έξι περισκοπικούς προβολείς, τρεις τηλεοράσεις με DVD και Βίντεο,πλήρως εξοπλισμένη αίθουσα μουσικής με αρμόνιο, πολλές φλογέρες, τύμπανα, ντέφια, τρίγωνα, σείστρα, μαράκες, πιατίνια, κ.ά. , δύο τραπέζια πιγκ-πογκ , εγκατάσταση καλοθοσφαίρισης , εγκατάσταση πετοσφαίρισης, εγκατάσταση χειροσφαίρισης, μπάλλες όσες θέλαμε, υπαίθριο σκάκι, δεκαπέντε σκακιέρες για να παίζουν τριάντα παιδιά ταυτόχρονα, σχολικό κήπο , μουσική στα διαλείμματα ( 3^ο Δημ. Σχολ. Ναυπλίου) .

Τότε ο κάθε μαθητής πήγαινε στο σχολείο ξύλα για να ζεσταθεί.

Εκείνο που προτείνω τώρα είναι εκείνο που κάναμε εμείς από το 1993 ,  ο κάθε μαθητής, να φέρνει στο σχολείο χαρτί, αλουμινόκουτα, ηλεκτρικές στήλες, γυαλί , όπου υπάρχει δυνατότητα διάθεσης, νάϋλον, για την Ανακύκλωση , πρόταση κομποστοποίησης οργανικών ουσιών, , για τη σωτηρία του περιβάλλοντος , για την Αειφορία. Για κάθε είδος μπορεί να αναπτυχθεί ένα ολόκληρο σχέδιο εργασίας , μέσα από την εφαρμογή της Διαθεματικότητας, για έρευνα, στόχους , σκοπούς, διαδικασίες, οφέλη, με τεράστιο όφελος για την ενεργοποίηση και την ευαισθητοποίηση των μαθητών και του κοινωνικού συνόλου , σε συνδυασμό και με το οικονομικό όφελος της σχολικής μονάδας, με άμεσο αποδέκτη τους μαθητές (κίνητρο). Εμείς με τα σκουπίδια επενδύουμε στον Πολιτισμό.

Να γίνει κοινωνική ανάγκη και να πείσουμε τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να πάψουν τα πρόστιμα από την Ε.Ε. , να πάψει να χάνεται τόσος πλούτος , να εξαφανιστεί το σκουπιδαριό, να καλλιεργηθούν άλλες στάσεις ζωής και συμπεριφορές, και να μην εκτιθέμεθα σε όσους από θαυμασμό στην Αρχαία Ελληνική Κληρονομιά επισκέπτονται τη χώρα μας, με τον κίνδυνο να μην ξανάρθουν οι ίδιοι, αλλά και να αποτρέψουν και άλλους να επισκεφτούν τον τόπο μας.

Μπορούμε να την κάνουμε την Αλλαγή και μόνοι μας, « για την Ελλάδα ρε ………».

Γιατί , είναι θέμα « Ψυχής » και όχι «Ύλης».

Παριώτης Θανάσης

diogenis@sch.gr

https://blogs.sch.gr/diogenis