ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ
΄Ηταν πάντα ένα από τα μεγάλα μου πολιτικά ερωτήματα, να πληροφορηθώ υπεύθυνα, με πλήρη προϋπολογιστικό και απολογιστικό πίνακα την οικονομική κατάσταση της χώρας μου. Ποια είναι τα έσοδα και πώς αυτά κατανέμονται, ποια είναι τα έξοδα και πού αυτά διατίθενται. Μάταια καρτερούσα πως θα είχα μια τέτοια ανάλυση από τις «υπεύθυνες» ηγεσίες του τόπου μας. Παρακολουθούσα τις αγορεύσεις στη Βουλή των κυβερνητικών και των αντικυβερνητικών.
Οι μεν κυβερνητικοί διατυπώνουν δυσκολίες, αλλά όμως δηλώνουν ικανοποιημένοι από τον τρόπο κατάρτισης του προϋπολογισμού, «που για πρώτη φορά είναι φιλολαϊκός, αναπτυξιακός, υπεύθυνος που έχει όραμα για το μέλλον του τόπου», ενώ ταυτόχρονα ρίχνουν και ένα «ανάθεμα» για την κυβερνητική περίοδο της αντιπολίτευσης.
Οι αντικυβερνητικοί κατακεραυνώνουν τον πρϋπολογισμό ως ανάλγητο, αντιλαϊκό, αντιαναπτυξιακό, που υποθηκεύει το μέλλον του τόπου, ενώ αναφερόμενοι στην κυβερνητική τους θητεία, αναφέρονται στο μεγάλο έργο που συντελέστηκε κατά την εποχή τους και για την απόλυτη αξιοκρατία που επικρατούσε.
΄Ολα όσα εκστομίζονται με τις «ρητορείες» τους, δε με βοήθησαν μέχρι τώρα να έχω ολοκληρωμένη άποψη, απόλυτα τεκμηριωμένη και απόλυτα κατανοητή σε όλους, κυβερνητικούς και μη, με αριθμούς που είναι αντικειμενικοί και από εκεί και μετά ο καθένας να μπορεί να εξαγάγει τα συμπεράσματά του. Να καταλήγει ο Πολίτης σε άποψη, στην προσωπική του άποψη, αλλά με κάποια δεδομένα στοιχεία.
Σ’ ένα άρθρο του στο “ΒΗΜΑ” της Κυριακής, ο Γιάννης ο Μαρίνος στις 2 Σεπτ. 2007, έγραψε για χρέος 242 δισεκατομμύρια ?, τώρα διάβασα 262 δισεκατομμύρια ?, μας δανείζουν, αν μας δανείσουν, με δυσβάστακτους όρους . Ποιοι είναι , αλήθεια οι δανειστές μας, και πως εκείνοι έχουν χρήματα ;
Στο σχολείο που υπηρετούσα, έβγαζα φωτοτυπία του Βιβλίου Ταμείου όπου αναλυτικά παρουσιάζονταν τα ΄Εσοδα και τα ΄Εξοδα της Σχολικής Επιτροπής, την άφηνα όλο το χρόνο στο εντευκτήριο του προσωπικού , και ήμουν πάντα πρόθυμος να διευκρινίζω την αιτιολογία κάθε ποσού. Τα γενικόλογα «δεν μας δίνουν χρήματα», «τελείωσαν τα χρήματα», «είναι πολλά τα έξοδα», δε λένε τίποτα ή μάλλον συσκοτίζουν τα πράγματα. Γιατί να παρουσιάζουμε θολούρα, αν δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα, και να μην εμφανίζουμε το Βιβλίο Ταμείου με την πλήρη ανάλυση ;
Η «ξύλινη γλώσσα», όπως την είπαν οι δημοσιογράφοι εκείνη τη «ρητορεία», δε διευκολύνει τον Πολίτη στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Εκείνο βέβαια επιδιώκουν οι «ρήτορες της ξύλινης γλώσσας». Ο κόσμος να βρίσκεται σε μια θολούρα, σε μια αμφιβολία, να είναι ο π α δ ό ς. Δε δημιούργησαν προϋποθέσεις να εξελιχθούν Πολίτες. ΄Ηθελαν χειροκροτητές, οπαδούς, ψηφοφόρους, και τέτοιους ετοίμασαν. Γι? αυτό και η ατιμωτική ερώτηση : – Πού ανήκεις ; ΄Ακου , «πού ανήκεις » !
Απέφυγαν να στοχεύσουν στη διαμόρφωση Υπεύθυνων Πολιτών, οι οποίοι να βλέπουν το προσωπικό τους όφελος μέσα από το συμφέρον της Πατρίδας. ΄Ετσι αναπτύχθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν άλλα φρούτα, εαυτούληδες, οσφυοκάμπτες, ανθρωπάρια, γλείφτες, «λαμόγια», επίσημοι φοροδιαφεύγοντες και άλλα τέτοια είδη. Εκείνοι όμως, μόνο Πατριώτες δεν είναι.
Διπλασιάζουν τις αποδοχές τους, διπλασιάζουν τα bonus, κυκλοφορούν και διαβιούν προκλητικά, με τις λογιστικές μεθοδεύσεις της εικονικής οικονομίας υφαρπάζουν το χρήμα της πραγματικής οικονομίας, παραμένουν ατιμώρητοι ? αφού κανείς δε μιλά για την τιμωρία των ενόχων- , και καταβαραθρώνουν τις οικονομίες όλου του κόσμου. Γιατί εμείς να πιστέψουμε ότι δεν το είχαν σχεδιάσει ;
Εκείνη η φρενίτιδα της υπερχρέωσης με εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, κορύφωση καταναλωτισμού, σε συνδυασμό με μείωση των εξαγωγών, αποβιομηχάνιση και αύξηση του Δημόσιου χρέους, ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνα φαινόμενα. Δεν είναι κακό βέβαια να δανείζεται μία χώρα από το εξωτερικό, αλλά τα δανεικά να τα χρησιμοποιεί για επενδύσεις. Τα δανεικά εκείνα να μπορούν να παράγουν πλούτο. Τα χρήματα όμως εκείνα χρηματοδότησαν την κατανάλωση. Κι αν η κατανάλωση στρεφόταν σε ελληνικά προϊόντα, λίγο το κακό. Δυστυχώς με τα χρήματα εκείνα προμηθευτήκαμε προϊόντα από το εξωτερικό και μάλιστα από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης . ΄Ετσι όμως το έλλειμμα του ισοζυγίου αυξήθηκε. ΄Ελεγε κάποτε μια διαφήμιση προώθησης ελληνικών προϊόντων : « Αγοράζοντας ξένα προϊόντα, αγοράζεις ανεργία για τον τόπο σου». ΄Εκλειναν οι επιχειρήσεις η μία μετά την άλλη, έμπαιναν στην ανεργία χιλιάδες επί χιλιάδων συμπολίτες μας, κάτι που εξαφάνιζε και προοπτική μελλοντικών θέσεων εργασίας, και αυτό όμως δεν ταρακούνησε την κοινωνία μας. Το αίτημα που ακουγόταν ήταν : « Δανειστείτε από το εξωτερικό να μας δώσετε αυξήσεις, κι εμείς να συνεχίζουμε να αγοράζουμε προϊόντα εισαγόμενα».
Κι όμως όλοι μας ξέρουμε, ότι αν δεν μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις τράπεζες για τα δάνεια που έχουμε πάρει, τα ακίνητα και τα κινητά που έχουμε, θα καταλήξουν στους πιστωτές μας.
Αυτά σε προσωπικό επίπεδο. Σε κρατικά μεγέθη, αν δεν τα καταφέρει το κράτος να πληρώσει με ρευστό τί θα γίνει ; Δε θα ακολουθήσει ξεπούλημα ; Το 1986 περνώντας απ? τη Στούπα της μεσσηνιακής Μάνης, είδα και εκφράστηκα θετικά σ? έναν κάτοικο της Στούπας για τους πύργους τους :
– Μπράβο ,φίλε, ωραίοι οι πύργοι σας , του είπα.
– Γιατί , δικοί μας είναι, μου λέει.
– Εν τάξει δεν είναι δικοί σου, είναι κάποιου άλλου, δεν έχει σημασία
– Τι λες, ρε φίλε, εκείνο που δεν έκαναν οι Γερμανοί το 1941 το έκαναν τώρα. Γερμανικοί είναι , μου λέει.
΄Ετσι θα καταντήσουμε τον τόπο μας ;
Κι εκείνα που λέγαμε ότι ούτε μία σπιθαμή εδάφους δεν παραχωρούμε στους εχθρούς μας ;
΄Η αν είναι με συμβολαιογραφική πράξη, δεν είναι προδοσία ;
Ή είναι δικαιολογημένο, ιστορικά, η μια γενιά να το έχει ρίξει στο συρτοτσιφτετέλι και η άλλη βουτηγμένη στα χρέη να παραχωρήσει την Πατρίδα στους δανειστές ;
Αυτό δε λέγεται ξεπούλημα ; Και τόσοι που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, υπέφεραν, θυσιάστηκαν ;
Κι εκείνο που είπε ο ποιητής και το επαναλαμβάνουμε κατά τις Εθνικές Επετείους : ” Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θαρθούνε θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι οι νεκροί ” ; Εκείνο το χρησιμοποιούμε μόνο για να το λέμε στις γιορτές ; Πώς τα καταφέραμε έτσι ;
Ο ΛΑΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ.
Παριώτης Θανάσης
