Τα ” γαλιά “
Τα “γαλιά”
Θεωρώ πλεονέκτημα, ως μέλος της Κοινωνίας, το ότι προέρχομαι από αγροτοκτηνοτροφική οικογένεια. Δε χρειάζεται πια να φιλοξενηθώ σε αγροτοτουριστική μονάδα για να έχω εμπειρίες της ζωής της υπαίθρου. Γεννήθηκα και έζησα κατά τις ημέρες των διακοπών των μαθημάτων σ? εκείνο τον τόπο με όλες τις αγωνίες που συνοδεύουν τον καλλιεργητή της γης και την ανασφάλεια που διαπερνά τον κτηνοτρόφο.
΄Εζησα από κοντά και βιωματικά όλη την αγωνία του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας, εκείνου του τομέα που κάνει τη γη να δίνει καρπούς και αγαθά. Αν δεν υπήρχε ο πρωτογενής τομέας, τα ράφια των πολυκαταστημάτων θα ήσαν άδεια.
Ανάμεσα σε όλα τα είδη που εκτρέφαμε ήταν και τα γαλιά, οι ινδιάνοι,οι γαλοπούλες, που ξέρουμε όλοι και που έχουν την «τιμητική» τους τις ημέρες των Χριστουγέννων.
Εκείνα τα ζωντανά όμως , όπως όλα τα ζωντανά , πρέπει να τα φυλάγουν οι άνθρωποι για να μην αρχίσουν και κάνουν του κεφαλιού τους, και πάρουν δρόμο και φύγουν ή κάνουν φτερό και χαθούν. ΄Αγρυπνοι φύλακες λοιπόν οι άνθρωποι, οι οποίοι ελέγχουν και καθοδηγούν τις κινήσεις τους. Τις προβατίνες και τις γίδες έπρεπε να τις αρμέγουμε, τα αρνάκια και τα κατσικάκια να τα σφάζουμε και τις γαλοπούλες παχουλές και ζωηρές να τις στέλνουμε να εμπλουτίζουν με τη γεύση τους το γιορταστικό τραπέζι.
Σ? εκείνες τις ώρες της φύλαξης και του περίσσιου χρόνου, γεννιούνταν ερωτήσεις, απορίες, προβληματισμοί, αναζητήσεις . Κάποιο από εκείνα τα καλοκαίρια έτυχε να έχουν πέσει στα χέρια μου δυο βιβλία καθοριστικά για τις ιδεολογικές μου αναζητήσεις. «Το Κοινωνικό Συμβόλαιο» του Ζαν Ζαν Ρουσσώ και « Η ψυχολογία του όχλου » του Γουσταύου Λεμπόν. Στο μεν πρώτο έβλεπες την άποψη που έχουν οι κυβερνήτες για τους υπηκόους τους, και στο άλλο αποκαλυπτόταν ο τρόπος με τον οποίο μπορούσε να διαιωνιστεί η «τυφλή υπακοή». Αν σ? αυτά τα δυο προστεθεί και « Ο Ηγεμόνας» του Μακιαβέλλι , τότε έχουμε τη συνταγή με την οποία «μας μαγειρεύουν .»
Είχα παρατηρήσει ότι με ένα καλάμι μήκους περίπου τριων μέτρων, μπορούσα να οδηγώ ένα κοπάδι γαλιών, όπου εγώ ήθελα.Αν τοποθετούσα το καλάμι απ? τη δεξιά μεριά, τότε το κοιτούσαν με το δεξί τους μάτι τα γαλιά και «γλου..γλου..γλου.» πήγαιναν αριστερά. Αν έβαζα το καλάμι απ? την αριστερή μεριά, τότε το κοιτούσαν με το αριστερό τους μάτι και όλα μαζί «γλου..γλου..γλου..» πήγαιναν δεξιά. Μου γεννήθηκε κάποια μέρα η απορία για το τι θα έκαναν τα γαλιά αν έβλεπαν ξαφνικά το καλάμι ανάμεσά τους, ανάμεσα στο κοπάδι και πειραματίστηκα. Εκεί που αναζητούσαν την τροφή τους έσπρωξα το καλάμι ανάμεσα στο κοπάδι πάνω στο χώμα και αργά ?αργά το ανασήκωνα ανάμεσα στα πόδια τους, εκείνα απελευθερώνονταν και όταν βρέθηκε το καλάμι στο ύψος του κεφαλιού τους, άρχισαν «γλου..γλου..γλου..» τα μισά να πηγαίνουν αριστερά και τα άλλα μισά να πηγαίνουν δεξιά.
Επιχειρώντας με δυο καλάμια μπορούσα να κάνω ένα κοπάδι από εκατό γαλιά να περάσουν από μια τρύπα όπου ίσα κι ίσα χωρούσε το ένα. Το πρόβλημά μου ήταν να περάσει το πρώτο γαλί, μετά εγώ σταυρoχεριαζόμουν και περίμενα χωρίς να κάνω απολύτως τίποτα. ΄Ηταν πλέον ή βέβαιο ότι θα περνούσαν όλα χωρίς δυσκολία. Πήγαιναν όλα να βρουν το πρώτο.
Σε άλλο πειραματισμό μου με τα γαλιά και τις αντιδράσεις τους, καθώς ήταν συγκεντρωμένο το κοπάδι και κρατούσα στο χέρι μου σπόρους καλαμποκιού, πετούσα ένα σπόρο , ένα μόνο σπόρο καλαμποκιού όσο μπορούσα πιο μακριά, κι έβλεπα ταυτόχρονα όλο το κοπάδι να τρέχει να πιάσει το σπόρο, που τον έπιανε βέβαια μόνο ένα από όλο το κοπάδι.
Τότε τα γαλιά τα οδηγούσα με το καλάμι, τώρα τον σύγχρονο μαζάνθρωπο τον κατευθύνει το εξανθρωπισμένο καλάμι που είναι η τηλεόραση . Και τότε μεν, με δύο καλάμια κατάφερνα τα εκατό γαλιά να τα κάνω να περνούν από μια τρύπα που ίσα κι ίσα χωρούσε να περάσει ένα γαλί , τώρα με τόοοοσα καλάμια, εννοώ τα διάφορα κανάλια,μας κάνουν να περνάμε και από τρύπα που δε χωράμε.
Χρειάζονται αποδείξεις ; Ξετίναγμα με τις πιστωτικές, πλειστηριασμοί ..πλειστηριασμοί.., ξεπουπούλιασμα με το χρηματιστήριο, χρεοκοπία και υπερχρέωση της χώρας, κουμπάροι και “κολλητοί” ,ακατάλληλοι εδώ, ανίκανοι εκεί αλλά χρυσωπληρωμένοι (golden boys), « Δεν ξέρω για ηθικό αλλά είναι νόμιμο», φοροδιαφυγή και ατεκμηρίωτος πλούτος από κομπάζοντες ηγέτες, ημετεροκρατίες, ανερμάτιστη τακτική, ασυνέπεια, άνεργοι … κι εμείς .. γλου…γλου.
Μας κάνουν ό,τι θέλουν , και εκεί εμείς «γλου..γλου..γλου..» .
Για να μας φτάσουν στο σημείο του μαζάνθρωπου οι επιστήμονες προσπάθησαν συστηματικά , μεθοδικά, επίμονα , σαράντα χρόνια . Πρώτα ? πρώτα μας απομάκρυναν από τους κλασικούς μας, γιατί έπρεπε να απενεργοποιηθεί η σκέψη , ο ορθολογισμός και η αναζήτηση της Αλήθειας.
Το θέμα ήταν να μας έβαζαν στον αστερισμό του καταναλωτικού ευδαιμονισμού. Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα γι αυτούς.
Μας άφησαν άλλους στη χώρα της Κίρκης, άλλους στη χώρα των Λωτοφάγων, άλλους στο νησί των Σειρήνων και πουθενά κανείς μυαλό για ” Ι θ ά κ η ” .
Παριώτης Θανάσης
diogenis@sch.gr
