Η αποτελεσματικότητα στην Εκπαίδευση (και όχι μόνο)

Αποτελεσματικότητα στην Εκπαίδευση ( και όχι μόνο ) Αφορμή για να επαναδιατυπώσω τούτες τις σκέψεις μου, που από το 1973 με ταλανίζουν, στάθηκε  ένα ερωτηματολόγιο σε κάποια  ιστοσελίδα, που αφορούσε το σημαντικότερο αίτημα για την επιτυχία των στόχων της Εκπαίδευσης και την υλοποίηση των προσδοκιών του Συντάγματος.
    Εκείνο που με πικραίνει είναι  το ότι κάθε φορά η Εξουσία υποστηρίζει πως με τις διαδικασίες που εκείνη εφαρμόζει επιτυγχάνεται η απόλυτη αξιοκρατία. Απ’ τη μεριά της η εκάστοτε Αντιπολίτευση ( Μείζων και ΄Ελαττων ), υποστηρίζει ότι οι ρυθμίσεις οι κυβερνητικές είναι αναξιοκρατικές και  εξυπηρετούν μικροκομματικά συμφέροντα .  Εμείς οι πολλοί , οι επ’ έξω , ξέρουμε ότι  η εκάστοτε Αντιπολίτευση έχει δίκιο. ΄Αλλωστε όπως λέει και ο Λαός « Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει ». Δεν είναι τυχαία τα χάλια μας .
     Σε  ό,τι κακό, είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη ( κάπνισμα, αυτοκινητικά δυστυχήματα, αλκοόλ σε μικρές ηλικίες, παχυσαρκία κ.ά.) ,και σε ό,τι καλό τελευταίοι ( Εκπαίδευση -έκθεση P.I.S.A ,  το 2000 ήμασταν 30οί, το 2004  34οι, το 2007  37οι, Οικονομία – το χρέος της χώρας μας είναι 237 δισεκατομμύρια ΕΥΡΩ ,  άρθρο του Γιάννη Μαρίνου  στο «ΒΗΜΑ», 2 Σεπτεμβρίου 2007, Ανακύκλωση – ένα απέραντο σκουπιδαριό- , Διαφθορά – πρώτοι και με διαφορά  , κ.ά. )
     Δε νομίζω ότι χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κάποιος για να αποδείξει εκείνο το οποίο όλοι ζουν.
      ΄Ολοι  διαβάζουν  και ξέρουν ότι οι «κολλητοί» – κουμπάροι , συγγενείς, και «περιβάλλον» , κρίνονται ως  οι πιο άξιοι..
      ΄Όταν η εκάστοτε Αντιπολίτευση καταγγέλλει τις ρυθμίσεις ως ευνοιοκρατικές, δεν καταθέτει παράλληλη πρόταση ίσως από φόβο, μήπως οι άλλοι τις αποδεχτούν (δεν τις αποδέχονται),  αλλά και για να μην αποβούν για τους ίδιους δεσμευτικές.?br>        ΄Ετσι το κακό συνεχίζεται και πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο.
       Βασική αρχή για να προκόψουμε είναι να σεβόμαστε το Σύνταγμα και τους Νόμους. Το Σύνταγμα δέχεται ότι όλοι οι Πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο Νόμο. Δε λέει ότι οι κουμπάροι και οι κολλητοί συγκροτούν το στοιχείο της αδιαφιλονίκητης Αξίας .
      ΑΝ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΟΜΙΜΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ( εξετάσεις, διαγωνισμοί, μοριοδοτήσεις) ΤΟΤΕ  ΤΑ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΒΑΡΥΝΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ. ΑΝ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥ  «ΤΡΙΤΕΓΓΥΗΤΗ» ΤΟΥΣ  ;
     Το πρόβλημα στον τόπο μας είναι η απέραντη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. ΄Ολοι προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τι φταίει. Το καταλαβαίνουν και πολύ καλά μάλιστα, γιατί σε αντίθετη περίπτωση εκθέτουν ανεπανόρθωτα τους εαυτούς τους.
Για να πάει καλά ο τόπος και να υλοποιούνται εκείνα που προτείνει η Νομοθεσία πρέπει τα Στελέχη ,  ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ, ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, ΝΑ ΠΕΙΘΟΥΝ και ΝΑ ΕΜΠΝΕΟΥΝ.  Το κάθε Υπουργείο να είναι σε θέση σε κάθε στιγμή να ελέγχει και να γνωρίζει αν οι προτάσεις του ΥΛΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ. Να είναι σε θέση το κάθε Υπουργείο να διαπιστώνει την εργατικότητα ή την αναποτελεσματικότητα των εργαζομένων του.
      Σε πρώτο μεταβατικό στάδιο τα στελέχη να προκύψουν από γραπτές εξετάσεις, στις οποίες μπορεί να εξασφαλιστεί το αδιάβλητο ( Η κριτική επιτροπή να προέλθει την παραμονή της κρίσης  από κλήρωση μεταξύ όλων των καθηγητών των Α.Ε. Ι. της σχετικής επιστήμης , και οι εξεταζόμενοι να έχουν καλυμμένα τα ονόματά τους ), ώστε να μην αμφισβητούνται τα στελέχη. Εκείνα τα στελέχη που θα προκύψουν από τέτοιες διαδικασίες θα κατευθύνουν τους εργαζόμενους και  θα κρίνουν το παραγόμενο έργο.
      Οι εργαζόμενοι να κρίνονται για το έργο που παράγουν και εκείνο να είναι στοιχείο επαγγελματικής εξέλιξης.
      Τα στελέχη να κρίνονται από το έργο που παράγουν οι  εργαζόμενοι . ΄Ετσι θα υπάρχει αμοιβαιότητα και αλληλεξάρτηση στην εργασιακή σχέση. Ο επιμορφωτής θα επιμορφώνει με τέτοιο τρόπο που οι επιμορφούμενοι να καθίστανται αποδέκτες του περιεχομένου και ικανοί να το εφαρμόσουν και να αποκομίσουν και τα ανάλογα αποτελέσματα..
     Μόνο με σχέσεις αμοιβαιότητας και αλληλεξάρτησης, όσον αφορά το παραγόμενο έργο και ό,τι οι νόμοι επιτάσσουν,  μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα.
     Τα στελέχη να εξαρτώνται από το παραγόμενο έργο των υφισταμένων τους, αφού αυτό θα είναι το κριτήριο για την προαγωγή τους ή την παραμονή τους στη θέση τους.
     ΄Ολοι να δίνουν λόγο στο Σύνταγμα και τους Νόμους .
      Αν θέλουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ και ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ   Ανθρώπους, και  Πατρίδα να προοδεύει.
      ΄Όλα τα άλλα είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».
                                                                                                                                                 Θανάσης Παριώτης

apariotis@in.gr