3 Δεκεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

     Οι μαθητές/τριες του Δημοτικού Σχολέιου Σκούρτων συμμετείχαν σε δράσεις οι οποίες αφορούν την παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1992, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, δίνοντας την ευκαιρία κατανόησης σε θέματα αναπηρίας και ευαισθητοποίησης για τα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία.

Η επιλογή της ημερομηνίας αυτής συνδέεται με την υιοθέτηση από το διεθνή οργανισμό στις 3 Δεκεμβρίου 1982 του προγράμματος δράσης για τα ΑΜΕΑ, το οποίο οδήγησε στην υπογραφή της διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στις 30 Μαρτίου 2007 (Η Κύπρος την κύρωσε το 2011 και η Ελλάδα το 2012).

Αναπηρία σημαίνει έλλειψη αρτιμέλειας, έλλειψη πλήρους λειτουργικότητας κάποιων οργάνων ή μελών του σώματος (άκρων, εγκεφάλου κ.λπ.) και αυτή η έλλειψη μπορεί να «επισκεφθεί» οποιονδήποτε άνθρωπο ανεξαιρέτως και οποιαδήποτε στιγμή.

Η Ημέρα αυτή δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία. Σύμφωνα με στοιχεία τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), περί το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού (περί το 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι) πάσχουν από κάποιας μορφής αναπηρία. Πρόκειται για την μεγαλύτερη μειονότητα, σύμφωνα με τον ΠΟΥ.

Ως εκ τούτου, η αναπηρία δεν αφορά μόνο τον άνθρωπο που την αντιμετωπίζει αλλά, αντιθέτως, αποτελεί μείζον κοινωνικό ζήτημα που πρέπει να απασχολεί την Πολιτεία αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Είναι χρέος όλων η κατανόηση, η ευαισθητοποίηση για τα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία καθώς και η πάταξη των κάθε είδους στερεοτυπικών και ρατσιστικών στάσεων και συμπεριφορών. Το μόνο που απαιτείται είναι το αυτονόητο, η αποδοχή και η ισότητα.

Αξίζει να αναφέρουμε τη ρήση του Fred Rogers με την ελπίδα ότι θα αποτελέσει τροφή για σκέψη σε όλους μας: «Μέρος του προβλήματος με τη λέξη αναπηρία είναι ότι υπάρχει ανικανότητα να βλέπεις, να ακούς, να περπατάς ή να κάνεις πράγματα που πολλοί από εμάς θεωρούμε δεδομένα. Αλλά τι γίνεται με ανθρώπους που δεν μπορούν να αισθάνονται, να μιλούν για τα συναισθήματά τους, να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, να εγκαθιστούν στενές σχέσεις, τι γίνεται με τους ανθρώπους που έχουν χάσει την ελπίδα, που ζουν σε ατυχία και πικρία;

Αυτό που πρέπει όλοι μας να θυμόμαστε είναι πως τα ανάπηρα άτομα χρησιμοποιούν το “τίποτα για εμάς χωρίς εμάς” κι αυτό σημαίνει συμπεριληπτική σκέψη, κοινωνία και πράξη.