Πλησιάζει το τέλος της σχολικής χρονιάς και η κα. Αριστέα πραγματοποίησε την επιθυμία των μικρών παιδιών να παίξουν παιχνίδια με νερό.
Και φυσικά χατίρια δε χαλάμε… άλλωστε παιδί σημαίνει παιχνίδι, χαρά, φασαρία και απόλαυση!!!!
Να μην μπουν στο παιχνίδι και οι δασκάλες? Κρίμα είναι…..
Μικροί και μεγάλοι το απόλαυσαν!!! Ευχαριστούμε κα. Αριστέα!!!!
Κοντά στο σχολείο και κάτω από τα σπίτια του οικισμού του Αρνικού βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Ο ρυθμός του ναού είναι μία απλή Βασιλική, κλασική μορφή των ξωκλησιών της Κρήτης. Το τέμπλο και η τοιχοδομή όσο εκείνα αποκαλύπτουν λεπτομέρειες, δείχνουν ότι ο ναός έχει κτιστεί μετά το 1650. Ήδη σε κάποια σημεία του τοίχου εμφανίζονται τοιχογραφίες με γυναικείες φιγούρες.
Μανουάλι κεριών του ναού, της εποχής που πρωτολειτούργησε, βρέθηκε στο υπέδαφος της αυλής το 1993, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης του ναού και της αυλής του. Είναι ένα εκκλησιαστικό κειμήλιο, έκθεμα σήμερα του Λαογραφικού Μουσείου του Καλού Χωριού.
Ξεναγός μας κι αυτή τη φορά ήταν η κα. Ελευθερία, η Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου.
Ο ναός γειτνιάζει με έναν νερόμυλο που ξεκίνησε να λειτουργεί την ίδια εποχή, με το νερό των πηγών Πλατανιά και Περιστερών. Ο νερόμυλος ανήκε στη Μονή Φανερωμένης και αγοράστηκε αργότερα από τον Πανωμεραμπελιώτη Σπανάκη μαζί με κοντινό αγρόκτημα πολλών στρεμμάτων που διατηρεί απόγονός του ακόμα και σήμερα και έχει συντηρήσει και το μύλο με γερά οικοδομικά υλικά.
Μας ανέφερε τον τρόπο με τον οποίο πότιζαν τους κήπους και τα χωράφια τους οι άνθρωποι εκείνων των χρόνων, τη σειρά του ποτίσματος που ακολουθούσαν, αλλά και το ρόλο του Νερουλά, του ανθρώπου δηλαδή που κάθε απόγευμα, τριγυρνούσε στο χωριό και ενημέρωνε φωναχτά τους χωριανούς για τη σειρά, με την οποία θα πότιζαν τα χωράφια τους την επόμενη ημέρα.
Στη συνέχεια περπατήσαμε σε ένα χωμάτινο δρόμο με κήπους δεξιά κι αριστερά. Καθώς η άνοιξη άργησε να έρθει φέτος, η φύση ήταν στα καλύτερά της. Θαυμάσαμε την κληματίδα με τα μωβ ανθάκια της, που κάλυπτε όλους τους φράχτες των χωραφιών, μυρίσαμε τη μυρτιά, που σκορπούσε το άρωμα της απλόχερα παντού και γευτήκαμε τα βατόμουρα, που μόλις έκαναν την εμφάνισή τους.
Σε λίγο φτάσαμε στην κάτω βρύση και στις πλύστρες που υπάρχουν εκεί. Η κάτω βρύση με το νερό να κυλάει υπόγεια ακόμα και τώρα.
Η κ. Ελευθερία μας έδωσε αρκετές πληροφορίες για το ρόλο της κάτω βρύσης και των πλυστρών που χρησιμοποιούσαν οι νοικοκυρές πριν μερικά χρόνια, εκμεταλλευόμενες το νερό από τη βρύση που έφτανε εκεί μέσα από τους καταπότες, και έτρεχε συνεχώς. Εκείνα τα χρόνια δεν είχαν βρύσες μέσα στα σπίτια αλλά ούτε και πλυντήρια φυσικά. Γινόταν μια μικρή γιορτή, καθώς μαζευόταν όλες οι νοικοκυρές για να πλύνουν τα ρούχα τους. Άλλο που δεν ήθελαν τα μικρά παιδιά….να τριγυρίζουν εκεί γύρω και να παίζουν.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την κα. Δασκαλάκη Ελευθερία για την όμορφη ξενάγησή της και τον κ. Νίκο Μανιαδάκη που με χαρά ήρθε και μας άνοιξε το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Γυρίσαμε στο σχολείο εντυπωσιασμένοι και γεμάτοι γνώση και εμπειρίες.
Ήταν μια ευκαιρία για τα παιδιά της Δ΄ τάξης να γνωρίσουν την τοπική ιστορία του χωριού τους και τις γνώσεις τους αυτές να τις μεταφέρουν και σε άλλα παιδιά άλλων σχολείων της χώρας μας. Φέτος συνεργαζόμασταν όλη τη χρονιά με αρκετά σχολεία, συμμετέχοντας στο Εθνικό Δίκτυο Συνεργατικών Σχολείων με θέμα : “Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα και την Κύπρο. Στο χθες, στο σήμερα και στο αύριο”. Οι μαθητές των άλλων σχολείων θα γίνουν κι αυτοί γνώστες της τοπικής μας ιστορίας και γι αυτό είμαστε πολύ χαρούμενοι!
Οι μαθητές -τριες των Α΄- Β΄ και Γ΄ τάξεων του σχολείου στις 17 Μαΐου επισκέφτηκαν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Ηράκλειο.
Παρακολούθησαν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ” Οι Ερευνητές της Φύσης “.
Οι μικροί μαθητές μέσα σε ένα εκπληκτικό χώρο, τον ” Ερευνότοπο” χρησιμοποιώντας τα εργαλεία των ερευνητών μεταμορφώθηκαν σε παλαιοντολόγους, σπηλαιολόγους, οικολόγους, βοτανικούς, εντομολόγους, ορνιθολόγους, υδροβιολόγους, θηριολόγους και ερπετολόγους και έζησαν μια πραγματική εξερεύνηση στα οικοσυστήματα του Ερευνότοπου ενός μοναδικού, για την Ελλάδα, διαδραστικού χώρου, που απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά και είναι πλούσιος σε πρωτότυπες δραστηριότητες. Αποτελεί μια μικρογραφία της φύσης, μια ρεαλιστική αναπαράσταση των οικοσυστημάτων της Μεσογείου, του θαμνότοπου, της σπηλιάς, του ποταμού και της εκβολής του, καθώς και της ακτής.
Στο τέλος του Εκπαιδευτικού Προγράμματος, όλοι οι μαθητές και οι συνοδοί εκπαιδευτικοί έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το Πρόγραμμα στον «Εγκέλαδο», διάρκειας 15 λεπτών, στην πλατφόρμα βιωματικής προσομοίωσης σεισμών.
Ένα ταξίδι στο διάστημα είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε σήμερα μικροί και μεγάλοι.. Τα παιδιά των τάξεων Δ΄- Ε΄ και Στ΄ επισκέφτηκαν το Πλανητάριο Κρήτης στις Γούρνες Ηρακλείου και έμαθαν πολλά για τους πλανήτες και τους αστερισμούς.
Στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του θόλου καθίσαμε αναπαυτικά και «αφήσαμε» για λίγο την Γη μας, πραγματοποιώντας ένα εικονικό ταξίδι στο μακρινό διάστημα.
Στο ταξίδι μας αυτό γνωρίσαμε τα μυστήρια που κρύβει το σύμπαν, είδαμε την Ανδρομέδα, την Μεγάλη και Μικρή Άρκτο, μάθαμε πληροφορίες για τους πλανήτες μας και φτάσαμε μέχρι τον ήλιο, το άστρο του δικού μας ηλιακού συστήματος.
Αφού επιστρέψαμε από το μαγικό ταξίδι μας, διασκεδάσαμε στην αίθουσα πειραμάτων μαθαίνοντας για τον σεισμό, την ανακύκλωση, τη βαρύτητα, τον ηλεκτρομαγνητισμό..
Ήταν ένα μαγικό ταξίδι !!!!
Και ποιος ξέρει… ίσως ο επόμενος επιστήμονας ή αστροναύτης βρίσκεται κάπου ανάμεσά μας!!!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΗΤΕΡΑ
Σήμερα στο σχολείο μας είχαμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσουμε τη συνάδελφο – συγγραφέα Ελένη Μπετεινάκη και να δουλέψουμε μαζί το βιβλίο της : “Μ ένα κόκκινο κουμπί”.
Η Ελένη Μπετεινάκη γεννήθηκε σε μια κωμόπολη του Ηρακλείου, τις Αρχάνες, και μεγάλωσε παρέα με «γιαγιάδες» που της έλεγαν ιστορίες και παραμύθια. Ήθελε να παραμείνει πάντα παιδί και γι’ αυτό σπούδασε Νηπιαγωγός, συνδυάζοντας την αγάπη της για τα παιδιά και τα παραμύθια. Αγαπάει πολύ το διάβασμα, τη θάλασσα και το… ποδήλατό της. Η τύχη την έφερε κοντά στα βιβλία, έτσι ώστε να τα διαβάζει από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας τους.
Εδώ και 3 δεκαετίες εργάζεται ως Νηπιαγωγός, ενώ στον ελεύθερο της χρόνο ασχολείται με τη διοργάνωση εκδηλώσεων για βιβλία, κυρίως παιδικά. Διατηρεί μία στήλη «Τα παραμύθια του Σαββάτου», με παρουσιάσεις και απόψεις για παιδικά βιβλία. Συχνά αφηγείται ιστορίες και παραμύθια σε πολιτιστικούς χώρους, σε βιβλιοπωλεία και σχολεία.
Έτσι και σήμερα βρέθηκε στο σχολείο μας προσκεκλημένη μας και απολαύσαμε το μοναδικό της τρόπο να αφηγείται και να δραματοποιεί τα βιβλία της.
“Με ένα κόκκινο κουμπί”
Μια τρυφερή ιστορία για την ευαισθητοποίηση απέναντι στους πρόσφυγες. Μια γνωριμία των μικρών αναγνωστών με το προσφυγικό θέμα.
Ο Ασίντ είναι ένα παιδί πρόσφυγας. Όταν ξεσπάει πόλεμος στην πατρίδα του, αρχίζει να φοβάται κι ας είναι ατρόμητος (Ασίντ σημαίνει λιοντάρι). Μια νύχτα, φεύγει εντελώς μόνος του και η βάρκα που τον μεταφέρει τον αφήνει σ’ ένα νησί.
Θα βρεθεί σε μια ακτή με μόνη συντροφιά του ένα κόκκινο κουμπί με δυο τρύπες που γίνεται φίλος του, παιχνίδι, παρέα του και μεταμορφώνεται κάθε φορά σε ό,τι του λείπει, ό,τι αγαπά, ό,τι χρειάζεται.
Εκεί έρχεται συχνά κι ένα θαλασσοπούλι κατάμαυρο, με ράμφος παράξενο και μακρύ. Είναι ο Αριστοτέλης ο θαλασσοκόρακας. Ώσπου ξαφνικά, ένα πρωί ο Ασίντ χάνει το κουμπί του…..
Μια ιστορία που έχει στόχο να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σε θέματα προσφύγων. Επίσης θα τα βοηθήσει να ξεχωρίσουν και να καταλάβουν έννοιες όπως πόλεμος, μετανάστης, πρόσφυγας. Θα νιώσουν και θα αντιληφθούν πως όλα τα πλάσματα της γης χρειάζονται αγάπη, φροντίδα, οικογένεια και φίλους.
Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν το κόκκινο κουμπί και το μεταμόρφωσαν σε ότι ήθελαν…..σε λουλούδι, σε πασχαλίτσα, σε παιχνίδι…
τα πιο μεγάλα παιδιά έγραψαν τις σκέψεις τους και έβαλαν μέσα στη βαλίτσα του Ασίντ πράγματα που θα μπορούσε να είχε πάρει μαζί του φεύγοντας από τη χώρα του. Μας συγκίνησαν, γιατί μέσα στη βαλίτσα έβαλαν και ένα σακουλάκι με χώμα ….που αυτό συμβολίζει το δέσιμο με την πατρίδα του, που άφησε πίσω. Συναισθήματα μοναδικά, που δείχνουν πόσο επηρέασε το βιβλίο αυτό τα παιδιά της Στ΄ τάξης, που το δούλεψαν μέσα στην τάξη τους με την κα. Γελαστοπούλου.
Στο τέλος η κα. Ελένη υπέγραψε τα βιβλία των παιδιών με μία προσωπική αφιέρωση. Αγκάλιασαν τις κούκλες του βιβλίου και φωτογραφήθηκαν μαζί της.
Η χαρά και η ευχαρίστηση των παιδιών ήταν μεγάλη. Πέρασαν μία υπέροχη ημέρα.
Η Υπεύθυνη της Σχολικής Δανειστικής Βιβλιοθήκης
Η Διευθύντρια και ο Σύλλογος Διδασκόντων του Δημοτικού Σχολείου Καλού Χωριού θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά την κα. Έφη Ταβλαδάκη, Παιδίατρο- Εντατικολόγο- Πρόεδρο και course director στο APLS Κρήτης, για την άμεση ανταπόκρισή της στην πρόσκληση του σχολείου μας, για την υλοποίηση μιας επιμορφωτικής ημερίδας σχετικής με θέματα βασικής υποστήριξης ζωής στο χώρο του σχολείου.
Το θέμα της ημερίδας ήταν : “Βασική Υποστήριξη Ζωής σε παιδιά”, ένα θέμα ζωτικής σημασίας, που πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο στα σχολεία και να ενημερώνονται οι εκπαιδευτικοί, έτσι ώστε σε αντίστοιχες περιπτώσεις να είναι σε θέση να δράσουν άμεσα μέχρι να έρθει το ΕΚΑΒ.
Η ημερίδα αυτή πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 9 Μαΐου 2023 και την παρακολούθησαν όλοι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου καθώς και οι μαθητές -τριες των Γ & Δ τάξεων. Η δράση αυτή εντάχθηκε στο Σχέδιο Δράσης της Αξιολόγησης της Σχολικής μας Μονάδας, με τίτλο “Επαγγελματική ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών” του άξονα: Συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε επιμορφωτικές δράσεις .
Η κα. Ταβλαδάκη, με ένα ιδιαίτερα απλό, κατανοητό και συνάμα επιστημονικό τρόπο μας μετέδωσε τις απαραίτητες γνώσεις και τις τεχνικές για την ΚΑΡΠΑ ( αναζωογόνηση) αλλά και για την πνιγμονή (πνιγμός από ξένο σώμα).
Στο β΄ μέρος της ημερίδας είχαμε την ευκαιρία να εφαρμόσουμε τις τεχνικές που μας δίδαξε σε πρόπλασμα ( μωρού και μικρού παιδιού), έχοντας την εποπτεία και την επιστημονική της καθοδήγηση.
Εντυπωσιάστηκε από την προσοχή αλλά και από τις ερωτήσεις των παιδιών, που ήθελαν να μάθουν όλο και περισσότερα.
Η κα. Ταβλαδάκη έχει επισκεφτεί το σχολείο μας και παλαιότερα κατά τη διάρκεια της φετινής σχολικής χρονιάς και παρουσίασε στα παιδιά των Α & Β τάξεων ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη μεσογειακή διατροφή, μίλησε για την αξία του πρωινού γεύματος και μαζί με τα παιδιά και τις μητέρες τους ετοίμασαν ένα υπέροχο και θρεπτικό πρωινό.
Για το λόγο αυτό την ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας, γιατί αφιερώνει χρόνο από τον ελεύθερο της προσωπικό χρόνο και επισκέπτεται τα σχολεία, επιτελώντας το κοινωνικό της έργο πέρα από το λειτούργημά της. Λειτουργεί πάνω από όλα ως μητέρα και μετά ως επιστήμονας.
Το έθιμο της «κούνιας» έχει τις καταβολές του στην αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα πρόκειται για την «αιώρα» των κοριτσιών κατά τα αθηναϊκά Ανθεστήρια την περίοδο της Άνοιξης προς τιμήν του θεού Διονύσου. Η αίσθηση ελευθερίας που δίνει η κίνηση της κούνιας προς τον ουρανό, πίστευαν πως έφερνε καλή τύχη. Γι’ αυτό και το ανασήκωμα της κούνιας συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης με τον ερχομό της Άνοιξης.
Από το αρχαίο έθιμο της αιώρας φτάνουμε στο ανοιξιάτικο έθιμο της κούνιας που το συναντάμε σε όλη την Ελλάδα, κυρίως σε νησιωτικές περιοχές του Αιγαίου και φυσικά στις Κυκλάδες. Εντάσσεται στις εορταστικές εκδηλώσεις του Πάσχα και αποτελεί μια από τις εντονότερες και αγαπημένες αναμνήσεις των κατοίκων των νησιών.
Οι νέοι του χωριού μαζεύονταν και έφτιαχναν αυτοσχέδιες κούνιες. Τις έστηναν κυρίως σε τρία σημεία του χωριού. Τοποθετούσαν ένα γερό δοκάρι στα δώματα δύο κοντινών σπιτιών στα στενά σοκάκια του χωριού και από εκεί κρέμαγαν τα σχοινιά.
Στην κούνια κάθονταν συνήθως οι ανύπαντρες κοπέλες και τις κουνούσαν τα αγόρια. Τις ημέρες αυτές οι νέοι είχαν τον πρώτο λόγο, έβρισκαν την ευκαιρία να κάνουν τις γαμήλιες επιλογές τους και να εκφραστούν αμοιβαία και δημόσια. Έψαχναν να βρουν σε ποια κούνια του χωριού ήταν η κοπέλα που τους ενδιέφερε για να τη λικνίσουν και να συνομιλήσουν με ερωτικά δίστιχα.
Στο σχολείο μας συνεργάστηκαν οι 2 ειδικότητες ( εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής και Μουσικής) παρουσιάζοντας αυτό το έθιμο στα μικρά παιδιά της Α & Β τάξης. Τα παιδιά μπήκαν στον κύκλο και αρχικά έμαθαν το αντίστοιχο τραγουδάκι.
Σήμερα για το σχολείο μας ήταν μια μέρα δημιουργική και γεμάτη εκπλήξεις!!!!
Πλησιάζει το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαϊων και τα έθιμα στον τόπο μας αρκετά.
Μας επισκέφτηκε ο κ. Νίκος Μανιαδάκης, ένας άνθρωπος της εκκλησίας, ιδιαίτερα αγαπητός, αλλά πάνω απ΄ όλα υπήρξε παππούς 5 μαθητών μας πριν από μερικά χρόνια.
Έφερε τα βάγια και αφού είχε κάνει την απαραίτητη προεργασία έδωσε σε όλα τα παιδιά από 2 φυλλαράκια. Με το δικό του απλό και ιδιαίτερο τρόπο, έχοντας την πείρα του υπομονετικού παππού, έδειξε στα παιδιά την κατασκευή του σταυρού.
Δίπλα μας όπως πάντα και η κα. Ελευθερία από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού που βοήθησε κι αυτή δείχνοντας στα παιδιά και δίνοντας πληροφορίες για το έθιμο αυτό.
Δάσκαλοι και παιδιά επιδόθηκαν στην κατασκευή του σταυρού. Φυσικά ο κ. Νίκος μας έδειξε και τον τρόπο που κατασκευάζουν πιο περίτεχνους σταυρούς, αλλά εμείς αρκεστήκαμε στον πιο απλό τρόπο.
Το δεύτερο εργαστήριο δούλευε ταυτόχρονα. Στην αίθουσα του Ολοήμερου η κα. Μαρία και τα μέλη του Συλλόγου Γονέων που βρέθηκαν κοντά μας, βοήθησαν τα παιδιά να φτιάξουν τα Λαζαράκια τους. Μία μία τάξη ζύμωνε τα δικά της Λαζαράκια τηρώντας κι αυτό το έθιμο.
Το σχολείο μας μοσχομύρισε, τα λαζαράκια μας έγιναν αφράτα και τα παιδιά τα έφαγαν με όρεξη!
Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Μανιαδάκη και τις κυρίες Δασκαλάκη, Κουτουλάκη και Τζιρή για τη βοήθειά τους. Ήταν πολύτιμη.
