“Μεγαλόσωμοι αρματωμένοι άνθρωποι καταστρέφουν μια μακρινή πολιτεία. Τότε οι μικροί της κάτοικοι ξεκινούν ολομόναχοι μια μεγάλη πορεία για να βρουν μια νέα πατρίδα. Τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα όταν τη συναντούν και θέλουν να διηγηθούν στους κατοίκους της την ιστορία τους! Όμως αυτοί δεν έχουν καμιά όρεξη ν’ ακούσουν θλιβερές ιστορίες που έρχονται από τόσο μακριά.
Τότε κλείνουν τα παιδιά σ’ ένα ψηλό γκρίζο κτίριο, τόσο ψηλό και τόσο γκρίζο που κανείς δε σηκώνει τα μάτια του να το κοιτάξει. Μα τα παιδιά δεν μπορούν να ζήσουν για πολύ σ’ αυτή τη φυλακή κι αποφασίζουν να δραπετεύουν.
Πού θα πάνε; Από ποιον θα ζητήσουν βοήθεια για να μπορέσουν να πουν στους καινούριους ανθρώπους την ιστορία τους ;”

…γιατί νόμιζαν ότι τα δικά τους
φαναράκια δε θα μπορούσαν
ποτέ να σβήσουν…
Την ιστορία του αστερόσπιτου μοιράστηκε η Αλεξάνδρα Μητσιάλη στις 11 Δεκεμβρίου 2009,
με τα παιδιά  του Δημοτικού Σχολείου Επιταλίου. 

Η συγγραφέας άμεση και αληθινή μίλησε με πάθος στα παιδιά για την ειρήνη, τη διαφορετικότητα και την επικοινωνία, για τη σκληρότητα του πολέμου και τον τρόπο που τον βιώνουν τα παιδιά σε όλον τον κόσμο. Οι μαθητές των σχολείων ανταποκρίθηκαν και το αποτέλεσμα ήταν μια σημαντική επικοινωνία εικόνων, λόγων και ψυχών.

Το Αστερόσπιτο είναι ένα σπουδαίο βιβλίο . Ένα αληθινό μα συνάμα τρυφερό και αισιόδοξο βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο για την ανάγκη ν’ ακούσουμε τις ιστορίες των ανθρώπων και να καταλάβουμε τι συμβαίνει στον κόσμο μας…