Το “ArtLocus: όλος ο Τόπος μια Σκηνή”, σε συνεργασία με το Δήμο Βώλακος τον Σεπτέμβριο του 2009, επισκέφθηκε το Επιτάλιο και έδωσε παραστάσεις σε αναξιοποίητους -πλην ιδιαίτερους αισθητικά και ιστορικά.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων είχε ως εξής:
15-16 Σεπτεμβρίου, 7 μμ: Motus Terrae, [Πόλη: Γένους θηλυκού]
17-18 Σεπτεμβρίου, 6.30μμ: Sforaris, [Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες] (στην παραλία Επιταλίου)
19-20 Σεπτεμβρίου, 7.30μμ: Χοροθέατρο Μετ’ Εμποδίων, [Τα Γενέθλια]
21-22 Σεπτεμβρίου, 7.30μμ: Τσιριτσάντσουλες, [Κύκλωψ]
Τι είναι το ArtLocus;
Το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού θέτει ως μία από τις προτεραιότητές του την αποκέντρωση της καλλιτεχνικής δράσης και την αποσυμφόρηση της μητρόπολης. Με στόχο, αφενός, τη στήριξη ερευνητικών ομάδων θεάτρου και χορού που δεν επιχορηγούνται από την πολιτεία, και, αφετέρου, την τόνωση της τοπικής κοινωνίας της περιφέρειας, διοργανώνει το πρόγραμμα ArtLocus: όλος ο Τόπος μια Σκηνή, σε συνεργασία με Δήμους της χώρας που διαθέτουν αναξιοποίητους -πλην ιδιαίτερους αισθητικά ή/και ιστορικά- Δημόσιους Χώρους και οι οποίοι είναι πρόθυμοι να τους παραχωρήσουν για τη χρήση και την ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους από μη επιχορηγούμενες ομάδες παραστατικών τεχνών.
Με αυτόν τον τρόπο σκοπεύουμε να επανασημάνουμε μια σειρά Δημόσιων Χώρων ως πολυπρισματικούς εναλλακτικούς χώρους και να επαναπροσδιορίσουμε τον κάθε Τόπο (Locus) ως ένα -φύσει και δυνάμει- Σκηνικό Χώρο.
Στο Επιτάλιο, όπου μάς υποδέχτηκε η βροχή και μας υποχρέωσε να μην ξεκινήσουμε την τεχνική προετοιμασία των παραστάσεων. Σήμερα, από το πρωί, με καθαρό ουρανό, ο χώρος του ΑΣΟ μεταμορφώνεται σταδιακά, χάρη στα συνεργεία που μας παρείχε ο Δήμος Βώλακος.
Στις παράλληλες εκδηλώσεις του Δήμου Βώλακος περιλαμβάνεται η προβολή της ταινίας «Οι ρίζες είναι βαθιές», η οποία είναι γυρισμένη εδώ στον Βώλακα σε παραγωγή Έμυς Χριστοδούλου (15 Σεπτεμβρίου) και η προβολή υλικού της περιβαλλοντικής ομάδας του Γ’ Γυμνασίου Πύργου με θέμα «Η παλιά λίμνη του Επιταλίου (Αγουλινίτσα)» (21 Σεπτεμβρίου).
Και φτάσαμε, φίλοι, -αλλού πιο εύκολα, αλλού πιο δύσκολα, αλλά φτάσαμε. Η επανασήμανση των χώρων και των τόπων έγινε, από την αντίπερα όμως όχθη: μέσα από τη συλλογική μνήμη της εκάστοτε εντόπιας κοινωνίας, μέσα από τους χώρους που -πρόσκαιρα έστω- πήραν ξανά μιλιά, μέσα από το βλέμμα της κυρά-Μαρίας, της κυρίας Σοφίας από την Αγουλινίτσα, του μικρού Νικόλα, μέσα από τη φωνή της Βασούλας, μέσα από τα χέρια των νοικοκυρών στο Επιτάλιο που μας έφερναν στις παραστάσεις τηγανίτες να μας γλυκάνουν, μέσα από τις κουβέντες που λάβαμε -δώρο ακριβό- για τούτη την προσπάθειά μας: «Μας ανοίξατε τα μάτια», «Εδώ δίπλα μένω κοριτσάκι μου, πάμε να σου δείξω, ποτέ σου λέω δεν είχα μπει σ’ αυτό το εργοστάσιο»
Έμμη, πότε θα σαλπάρουμε για τους ομογενείς;
Το Επιτάλιο έγινε για όλους μας μια αγκαλιά
Motus Terrae, Μετ’ Εμποδίων, Sforaris, Τσιριτσάντσουλες,
Το ArtLocus-όλος ο Τόπος μια Σκηνή, δεν είναι τελικά ου τοπία, χάρη σε σας.
από: https://artlocus.wordpress.com