Ήταν ένα από τα σημεία του σχολείου μας που εδώ και καιρό συζητούσαμε ότι έπρεπε « να παρέμβουμε». Μιλάμε για τον δυτικό μαντρότοιχο που φάνταζε σαν παραφωνία κάτι σαν φάλτσο σε μια όμορφη και πολύχρωμη χορωδία! Ένας άχρωμος  μαντρότοιχος που ζητούσε να βάλλουμε χρώμα στη…ζωή του, που ζητούσε να γίνει ταιριαστό κομμάτι στο πολύχρωμο και χαρούμενο προαύλιο!

Κι έτσι δεν αφήσαμε να πάνε χαμένες οι ηλιόλουστες ημέρες του Δεκέμβρη.  Όλοι μαζί στον αγώνα να τον μεταμορφώσουμε… χρώματα, πινέλα, γάντια, ρούχα για την περίσταση και ξεκινάμε… χαρά και κέφι και σιγά-σιγά άλλαζε το τοπίο καθώς η μια τάξη διαδεχόταν την άλλη!

 

 

 

 

 

 

 

Και το αποτέλεσμα όμορφο, πολύχρωμο και ταιριαστό! Και κυρίως φτιαγμένο από τα ίδια τα παιδιά! Νοιάζομαι και συμμετέχω στην πράξη!