Ιανουάριος

Μαρτυρία 1: Όσοι κατέφθαναν στο Άουσβιτς προβλεπόταν να αντέξουν την τυραννική ζωή του στρατοπέδου για ένα πεπερασμένο χρονικό διάστημα, για μια περίοδο τριων μηνών. Η Σόφι το αντιλήφθηκε μια, δυο μέρες μετά την άφιξή της όταν, καθώς ήταν στριμωγμένη ανάμεσα σε μερικές εκατοντάδες νεοφερμένες συγκρατούμενές της -κυρίως Πολωνές όλων των ηλικιών, που με τα κουρεμένα και τα γυαλιστερά φρεσκοξυρισμένα κρανία τους θύμιζαν κοπάδι μαδημένων, ταλαιπωρημένων πουλερικών-, έφτασαν ίσαμε την τραυματισμένη συνείδησή της τα λόγια ενός αξιωματικού των Ες Ες, ενός Χάουπτστουρμφύρερ Φριτς, την ώρα που ενημέρωνε για τη φιλοσοφία εκείνης της Πόλης της Δυστυχίας και συμβούλευε όσους είχαν μόλις περάσει το κατώφλι της να εγκαταλείψουν κάθε ελπίδα. “Θυμάμαι ακριβώς τα λόγια του”, μου είπε η Σόφι. “Ήρθατε”, είπε, “σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όχι σε σανατόριο, από όπου δεν υπάρχει άλλη έξοδος παρά μόνο η καμινάδα. Αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιον από σας”, είπε, “ας πάει να κρεμαστεί στο συρματόπλεγμα.” | William Styron | Η επιλογή της Σόφι | μτφρ.: Παλμύρα Ισμυρίδου | εκδόσεις Ποταμός |

Μαρτυρία 2:

Oι κρατούμενοι εκτός απο το νούμερο στη στολή κρατουμένου έφεραν και ένα συγκεκριμένο διακρητικό, διαφορετικό ανάλογα με τη φύση του “εγκλήματος” (πχ. εβραίος, τσιγγάνος, ομοφυλόφιλος, πολιτικός κρατούμενος, Asozialer-εκτός κοινωνικής νόρμας πχ. αλκοολικοί και άστεγοι καθώς και οι συνδυασμοί όλων των ανωτέρων). Το συγκεκριμένο διακρητικό στη φωτογραφία σε κίτρινο και κόκκινο χρώμα σε σχήμα αστεριού μεταφράζεται σε εβραίος πολιτικός κρατούμενος.

Ο Πρίμο Λέβι, που βρέθηκε έγκλειστος στο κολαστήριο του Άουσβιτς, επιβεβαιώνει την γενναία στάση των ελλήνων κρατουμένων που οδηγήθηκαν σε μια ηρωική εξέγερση στις 7 Οκτωβρίου 1944 μέσα στο εφιαλτικό στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί. Άγνωστες πτυχές αυτής της ιστορίας περιγράφει το ντοκιμαντέρ με τίτλο «The Revolt of the Greek Jews» που βασίστηκε στην έρευνα της Φωτεινής Τομάη, διευθύντριας των Ιστορικών Αρχείων του Υπουργείου Εξωτερικών με τίτλο «Greeks in Auschwitz-Birkenau». Πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση εξέγερσης μέσα στα ναζιστικά στρατόπεδα, που είχε σχέδιο αλλά προδόθηκε την τελευταία στιγμή. Παρόλα αυτά, οι Έλληνες αιχμάλωτοι κατάφεραν να ανατινάξουν ένα από τα πέντε κρεματόρια του στρατοπέδου, το «Κρεματόριο 4». … «Το πνεύμα αλληλεγγύης που διέκρινε τους Έλληνες, η απέχθεια τους για τη βία, η συνείδηση της επιβίωσης και η προσπάθεια διατήρησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τους έκανε να αποτελούν την πιο συμπαγή εθνική ομάδα μέσα στο στρατόπεδο και γι’ αυτό την πιο πολιτισμένη».

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.com.cy/categories/kinonia/i-agnosti-exegersi-ton-ellinon-evreon-sto-aousvits-tragoudousan-vamvakari-me-allagmenous-stichous-pou-periichan-plirofories-gia-to-sampotaz-ke-kataferan-na-anatinaxoun-ena-apo-ta-pente-krematori/

Δείτε τις ταινίες: 

Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα

Ο πιανίστας του Ρομάν Πολάνσκι

Ο Βλαντισλάβ Σπίλμαν (Άντριεν Μπρόντι), είναι ένας διάσημος Εβραιοπολωνός πιανίστας που δουλεύει στον ραδιοφωνικό σταθμό της Βαρσοβίας. Όμως βλέπει τον κόσμο του να καταρρέει όταν ξεσπά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, με την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία, τον Σεπτέμβριο του 1939.

Αφού ο ραδιοφωνικός σταθμός καταστρέφεται από τις εκρήξεις, ο Βλαντισλάβ επιστρέφει σπίτι του όπου και μαθαίνει ότι η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία έχουν κηρύξει πόλεμο ενάντια στη Γερμανία. Πιστεύοντας ότι ο πόλεμος θα τελειώσει γρήγορα, αυτός και η οικογένειά του γιορτάζουν το γεγονός.

Ωστόσο κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής που λαμβάνει χώρα τους επόμενους μήνες, οι συνθήκες διαβίωσης των Εβραίων σταδιακά χειροτερεύουν και τα δικαιώματά τους περιορίζονται. Κάθε οικογένεια επιτρέπεται να έχει ένα ελάχιστο χρηματικό ποσό. Ενώ παράλληλα όλοι πρέπει να φοράνε ένα περιβραχιόνιο με το Αστέρι του Δαβίδ για να ξεχωρίζουν, οφείλοντας παράλληλα να δέχονται αδιαμαρτύρητα διάφορες ταπεινώσεις.

Το 1940, συγκεντρώνονται όλοι στο Γκέτο της Βαρσοβίας. Εκεί αντιμετωπίζουν την πείνα, την καταδίωξη και τον εξευτελισμό από τους Ναζί και τον συνεχή φόβο του θανάτου ή βασανισμού. Σύντομα, τους πηγαίνουν στις εγκαταστάσεις εξολόθρευσης στην Τρεμπλίνκα.

Ο Βλαντισλάβ σώζεται την τελευταία στιγμή από έναν αστυνομικό του Εβραϊκού Γκέτο, που τυγχάνει να είναι οικογενειακός φίλος. Μακριά πλέον από την οικογένειά του, παραμένει στο Γκέτο ως εργάτης – σκλάβος στις γερμανικές μονάδες κατασκευής ενώ αργότερα αφήνεται στη βοήθεια όσων μη-Εβραίων γνωστών του τον θυμούνται ακόμα…

Η ζωή είναι ωραία

Η υπόθεση: Ιταλία, 1939. Ο Γκουίντο, είναι ένας Εβραίος βιβλιοπώλης. Σαν άνθρωπος είναι τρυφερός και γλυκός και τον χαρακτηρίζει μια παιδική αθωότητα. Με κέφι, χιούμορ και αισιοδοξία αναζητεί την τύχη του και τον έρωτα, αδιαφορώντας για τον αυξανόμενο αντισημιτισμό και τον μουσολινικό φασισμό που τον περιβάλλει. Ερωτεύεται την Nτόρα, μια όμορφη δασκάλα. Mερικά χρόνια αργότερα, ο Γκουίντο και η Nτόρα παντρεύονται και κάνουν έναν γιο. Όμως οι προκαταλήψεις, και όλα όσα κάποτε αγνοούσε, έχουν γίνει μια παράλογη πραγματικότητα την οποία θα πρέπει να αντιμετωπίσει. Ο Γκουίντο είναι αποφασισμένος να προστατέψει το γιο του από τη βάρβαρη πραγματικότητα της ζωής τους και αυτή του η απόφαση δυστυχώς δεν διαψεύδεται, όταν στέλνεται μαζί με τον γιο του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. H Nτόρα επιβιβάζεται κι εκείνη στο ίδιο τρένο, αλλά στην συνέχεια χωρίζονται και ο Γκουίντο εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη φαντασία και το κουράγιο του για να σώσει αυτούς που αγαπά από την φρίκη της ναζιστικής βαρβαρότητας.

Σκηνοθεσία: Roberto Benigni | Παραγωγή: Miramax Films | Πρωταγωνιστούν: Roberto Benigni, Nicoletta Braschi, Giorgio Cantarini |  Είδος: Δραματική, Πολεμική, Κωμωδία | Έτος κυκλοφορίας: 1997 | Διάρκεια: 116′