Φεβρουάριος

Η γιορτή αυτή της Χριστιανοσύνης είναι αφιερωμένη στην έλευση του μικρού Χριστού στον Ναό των Ιεροσολύμων και της υποδοχής του από τον πρεσβύτη ιερέα Συμεών.

Ο Συμεών ήταν πιστός και ευλαβής, περίμενε τη σωτηρία του Ισραήλ και τον καθοδηγούσε το Άγιο Πνεύμα. Του είχε φανερώσει λοιπόν το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πέθαινε προτού δει τον Μεσσία (το Χριστό). Κι εκείνος περίμενε, λένε, πολύ περισσότερο και από διακόσια χρόνια. Τότε του υπέδειξε το Άγιο Πνεύμα να πάει στον Ναό. Μόλις οι γονείς έφεραν εκεί το Παιδί, τον Ιησού, για να κάνουν γι’ αυτό τα έθιμα του Νόμου, το πήρε στην αγκαλιά του, δόξασε το Θεό και είπε:

«Τώρα, Κύριε, μπορείς να αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει, γιατί τα μάτια μου είδαν το Σωτήρα, που ετοίμασες για όλους τους λαούς, το Φως που θα φωτίσει όλα τα έθνη…»

Η Εκκλησία τη μέρα αυτή την έχει ορίσει ως γιορτή της μητέρας και στους ναούς ψάλλεται προς τιμή της Παναγίας: «Θεοτόκε, ἡ ἐλπίς πάντων τῶν χριστιανῶν, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τούς ἐλπίζοντας εἰς σέ» .

Εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, μαζί με την ανάμνηση του γεγονότος του καθαρισμού της Παναγίας από τη λοχεία (σαραντισμός). Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, κάθε πρωτότοκο αρσενικό παιδί έπρεπε να αφιερώνεται στο Θεό και σαράντα μέρες μετά τη γέννησή του να προσφέρεται ως θυσία ένα ζεύγος τρυγόνων ή δύο νεοσσοί περιστεριών.

Τέτοια μέρα, ο λαός μας συνήθιζε να κάνει προβλέψεις σε σχέση με τον καιρό. Γενικότερα λεγόταν πως ό,τι καιρό κάνει της Υπαπαντής, τέτοιος καιρός θα βαστάξει και για σαράντα μέρες, αν και σε περιοχές της Κρήτης πίστευαν πως αν ο καιρός είναι καλός αυτή τη μέρα, ο χειμώνας θα κρατήσει πολύ ακόμη. Σε περιοχές της Μακεδονίας, μάλιστα, την παραμονή των Χριστουγέννων βάζαν στο τζάκι μια άσπρη πέτρα για να περάσει η οικογένεια “άσπρη χρονιά”. Τούτη την πέτρα, την αφήναν εκεί μέχρι της Υπαπαντής, οπότε και τη μετέφεραν στα χωράφια για να αποτρέψει τη χαλαζόπτωση! Αυτή η μέρα, λοιπόν, ήταν σημαδιακή για τον καιρό που θα ακολουθούσε άρα και για τη σοδειά των αγροτών:
Καλοκαιριά της Παπαντής, μαρτιάτικος χειμώνας.
Παπαντούλα χιονισμένη και τ’αμπάρια γιομισμένα.
Παπαντή καλοβρεμένη, η κοφίνα γεμισμένη.

Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/news/476191/i-ypapanti-toy-kyrioy-ti-giortazoyme-stis-2-fevroyarioy

La Chandeleur  ή αλλιώς “η γιορτή της κρέπας”!

Η Υπαπαντή τού Χριστού στη Γαλλία ονομάζεται Chandeleur και γιορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Κάθε χρόνο λοιπόν αυτή την ημέρα, κατά την παράδοση, σε κάθε σπίτι τής Γαλλίας αναβιώνει το έθιμο της παρασκευής κρέπας.  Σύμφωνα    με ενα παλιό μύθο , εάν την ημέρα της Chandeleur δεν γίνονταν κρέπες, η σοδειά του σιταριού όλης της χρονιάς θα καταστρεφοταν.

Πολλές οι ιστορίες διατυπώνονται και λέχθηκαν για την προέλευση της κρέπας, μία από αυτές κατά τις δικές μας μελέτες είναι ότι η δούκισσα Άννα της Βρετάνης καθώς μία μέρα χάθηκε στο δάσος, την βρήκαν και την έσωσαν κάποιοι φτωχοί εργάτες, για να την καθησυχάσουν, της έκαναν κρέπες, από αλευροσίταρο γιατί στα παλιά χρόνια το αλεύρι σίτου ήταν ακριβό προϊόν και καταναλωνόταν μόνο από ευγενείς οικογένειες.
Η Δούκισσα, ενθουσιάστηκε και όταν γύρισε στο παλάτι μετά από την εμπειρία της ζήτησε από το μάγειρα να της φτιάξει την λιχουδιά που της έφτιαχναν οι εργάτες στο δάσος. Ετσι η συνταγή της κρέπας, έγινε γνωστή σε όλο το Δουκάτο.Στην αρχή τις κατανάλωναν ως ψωμί, και τις άλειφαν   με αλατισμένο βούτυρο. Πολύ γρήγορα η κρέπα έγινε διάσημη και ο κόσμος άρχισε να ρίχνει μέσα ζάχαρη και άλλες γλυκαντικές ουσίες και να την τυλίγει σε στυλ πούρου.
Σύντομα έγινε το επίσημο γλυκό όλου του Δουκάτου και το έθιμο λέει ότι γιορτάζοντας την αναγέννηση, κατανάλωναν κρέπες και τις συνέθεσαν με την καλότυχη οικογενειακή ζωή.
Επίσης το έθιμο λέει ότι κατά την διάρκεια της προετοιμασίας της κρέπας κρατούσαν ένα νόμισμα στο χέρι και καθώς γύριζαν την κρέπα στον αέρα έκαναν και μια ευχή. Αν η κρέπα προσγειωνόταν και πάλι στο τηγάνι τότε η ευχή θα γινόταν πραγματικότητα.

Η λέξη κρέπα προέρχεται από την λατινική λέξη «κρίσπα» που σημαίνει “κατσαρή” γιατί όπως αναφέραμε πιο πάνω ουσιαστικά παρασκευάζονταν από φαγόπυρο, ένα τύπο αλευροσίταρου χωρίς γλουτένη.

Μάθε περισσότερα για τη γιορτή της κρέπας  και βρες συνταγή εδώ